Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Hoe leer je je kind goede tafelmanieren?

In huize Bizzy wordt doorgaans gezamenlijk gegeten en zijn we volgens mij redelijk normaal beschaafde eters. Toch pikt Bizzy junior(7) dit niet echt op! Ik verwacht heus geen verfijnde tafelmanieren, maar het zou prettig zijn als hij redelijk netjes zou eten en rustig aan tafel zou blijven zitten. Maar helaas, niets van dit alles: smakken, mond open eten, praten met volle mond, tijdens het eten zijn bestek niet in zijn hand houden maar de hele tijd naast het bord leggen of er mee spelen/rondzwaaien, met de handen eten (niet een boterham, maar warm eten), met 1 vork of lepel eten ipv met mes en vork, slordig eten, handen afvegen aan kleding enz. en gewoon ook heel onrustig aan tafel.

Herkent iemand dit? Wat zijn nou normale tafelmanieren die je van een 7-jarige kan verwachten en hoe breng je dat aan je kind over? Hij is doof voor onze correcties en na 2 happen smakt hij gewoon door. Wie heeft een gouden tip?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Hier ook zo!

Hier precies hetzelfde, onze zoon van 6 eet op precies dezelfde wijze. En ook ik verwacht geen manieren om in een restaurant waar tafels gedekt zijn met 4 lepels etc, maar een klein beetje fatsoen zou fijn zijn. Ik zeg het ook honderd keer maar 0,0 effect. Ik troost me met de gedachte dat vriendjes van hem die mee-eten ook geen supermanieren hebben. Maar tips zouden ook voor mij welkom zijn!

1000 keer

In mijn beleving is dit een van die dingen die je 1000 keer moet herhalen.

De oplossing hier is dus een goede toon vinden, die blijkt ook inderdaad te bestaan, waarop je eindeloos kunt herinneren zonder dat de kinderen door het lint gaan.

Wat ook helpt is uitleggen waarvoor tafelmanieren van belang zijn. Er zijn twee uitersten: manieren van binnen en manieren van buiten. Voorbeeld van het eerste is spiegelen, respect tonen, geen afleiding zoeken maar echt aanwezig zijn als iemand iets saais vertelt. Uiterlijke manieren zijn er vooral op gericht dat alles een beetje soepel verloopt, een soort ruggegraat voor de omgang. Die wordt pas echt deugdelijk als je ook de innerlijke manieren hebt om het af te maken.

Zelf ben ik opgegroeid in een heel traditioneel milieu dus ik ben er echt mee doodgegooid. Ik zoek een beetje het midden met mijn kinderen, maar ik vind het verschrikkelijk als je op het werk of bij cursussen (privé danwel werk) ziet dat mensen nooit hebben geleerd hoe het hoort. Ik veroordeel dat niet, maar ik vind het wel een handicap die ik mijn kinderen graag bespaar. (verbind dat maar eens met mijn antikakmanifest in 'nieuwe huishouden'-draadje over Baarn, haha!)

liora

liora

24-05-2009 om 08:54

Een ding tegelijk

Hoi,

Mijn zoon is van nature vrij netjes, eet sinds een jaar echt liever met bestek dan zonder, wil altijd een servetje, etc.

Maar ik denk dat je het beste 1 ding tegelijk kunt aanleren. Bijvoorbeeld beginnen met niet je mond afvegen aan je kleren en dan de rest laten zitten. Want anders wordt het heel veel tegelijk, let je overal op, voelt zoon zich niet meer ontspannen.

Ik vind trouwens eten met alleen een lepel of alleen een vork voor een 7-jarige echt prima, dus leg ook de lat niet te hoog. Rustig zitten vind ik zelf wel belangrijk!

Liora

BizzyB

BizzyB

24-05-2009 om 11:05 Topicstarter

Inderdaad ....

de tripptrapp is te vroeg de deur uitgegaan! Hij wordt binnenkort weer aangeschaft. (bedankt voor de tip).

Wat ik opmaak uit de reacties is eigenlijk: vooral doorgaan! En het is een beetje een geruststelling dat ook andere ouders het 1000x moeten herhalen ...

Smakken is hier ook het grootste euvel. Hij doet wel zijn best maar na 2, 3 happen 'vergeet' hij het. Automatisch gaat zijn mond dan weer open bij het eten .... Is dat soms verschillend per mens ofzo (tandenstand?), dat de een het makkelijker kan dan een ander? Of is met mond dicht eten echt iets wat iedereen aanleert?

Rode beuk: je hebt het over de juiste toon vinden. Ik denk dat ik wel weet wat je bedoelt, maar hoe doe jij dat? (tips?) Wat je vertelt over manieren van binnen en buiten vind ik verhelderend. Zitten jullie aan tafel rustig te eten/praten? In huize Bizzy ligt de focus op (snel) eten. Ik ga proberen dat in het vervolg anders te doen.

Mar1: Altijd goed om te horen dat je niet de enige bent Heb jij iets gehoord waar je iets mee kunt?

Nog even off topic: wat me intrigeerde was dat er kennelijk een verschil is welke soep je van je af moeten eten en welke naar je toe. Ik meende dat je alle soepen eigenlijk van je af diende te eten? Ben wel benieuwd welke wel/niet!

Maylise

Maylise

24-05-2009 om 11:42

Eindeloos herhalen

Tafelmanieren ben ik mee begonnen vanaf het moment dat ze min of meer aan tafel zelf mee aten (dus vanaf 18 maanden of zo?) en dan inderdaad niet alles tegelijk. Met vork en mes eten vind ik belangrijk maar veel minder belangrijk dan niet smakken of met eten smijten of zo. Bovendien zit er bij met vork en mes eten ook wel een stukje motoriek bij dat sommige kinderen pas vrij laat beheersen.

Ik zou inderdaad beginnen met twee of drie simpele basisregels en die eindeloos herhalen. Net zolang tot het kwartje valt. En dan er steeds weer wat bijvoegen.

Zelf ben ik vrij streng. Als ze het eenmaal kunnen en weten dan ga ik geen eindeloos waarschuwingen meer geven. Wie zich dan niet aan de fatsoenregels houdt eet maar verder in de bijkeuken. Dan bedoel ik niet dat iemand alleen maar een vork gebruikt. Dat vind ik niet zo erg al wijs ik er wel op dat het niet hoort maar vooral onsmakelijke dingen als smakken, met open mond eten, met volle mond praten, roepen dat het vies is....

Een van mij zoons at toen hij zo rond de 8 was ook vaak erg slordig en gewoon niet erg smakelijk. Ik heb hem toen wel eens strafregels laten schrijven. 100x ik mag niet smakken. Misschien wat streng maar hij wist echt wel hoe het moest. Hij had alleen geen zin om die extra moeite te doen. Dan wil ik vervolgens wel dat hij die zin maakt.

Verder ben ik het met Rodebeuk eens. Er moet ook een bepaalde rustige sfeer aan tafel zijn waar er alle tijd is om te eten/praten en ook voor tafelmanieren. Wij zitten en zaten altijd vrij lang aan tafel dus dan is er alle ruimte voor zowel gezelligheid als tafelmanieren.

Hier is het uiteindelijk gelukt met veel herhalen, veel duidelijkheid en veel tijd ervoor nemen.

Maylise

Vera*

Vera*

24-05-2009 om 12:09

Enne

Meestal doen ze het bij iemand anders wel zo als ze het geleerd is.

Mamba

Mamba

24-05-2009 om 18:56

Bij ons

Je eet met al het bestek, handen boven tafel, ellebogen van tafel en met je mond dicht. Zo niet, dan kan je naar de keuken vertrekken.
Als er geroepen wordt: 'Lust ik niet', krijgen ze een schep erbij. We hebben ze geleerd dat het netter is om te zeggen 'dank je wel, het was heerlijk maar ik heb genoeg gehad', maar thuis brengen ze dat (nog) niet in de praktijk. Ik hoop dat ze dat elders wel doen.
Bij aanhoudend gemiep moeten ze zelf koken. En dan geen kindermaaltijd maar 'echt' eten met alles erop en eraan.
Een concessie die we hebben gedaan is dat de soep naast de hoofdmaaltijd wordt gegeten ipv ervoor.
Ik word echt onpasselijk van vies etende vriendjes. Messen die tot aan het heft plakken van de nutella, het teveel aan beleg dat over de hele rand van het bord uitgesmeerd wordtt (om dat mes natuurlijk weer schoon te krijgen), gezeur over korstjes, over volkoren, brood wat met de kiezen afgescheurd wordt en half buiten de mond hangt... Ik kan het echt niet aan. Zo moeilijk is het toch ook niet om enigszins beschaafd te eten?

Mappie

Mappie

24-05-2009 om 23:37

Wat erg

wat ik hier lees zeg. pff. Mijn kinderen mogen thuis alles als ze maar eten. Als er gasten zijn eten ze netjes, bij anderen of in een restaurant ook.
Maar dit: "Als er geroepen wordt: 'Lust ik niet', krijgen ze een schep erbij." Heeft dat nou ooit geholpen? Het klinkt bijna wreed. Lust je zelf dan alles? pff

Hier is de regel: groente moet op, zeker de helft van eiwitten (vis of vegaworstjes oid, we eten geen vlees)van koolhydraten wat je opkan. Ja daar zit een dieettechnische visie achter.

Hier eten ze soms gewoon met hun handen hoor. Heb ik niks van. Buitenshuis krijg ik complimenten dat ze zo keurig eten, iets wat bij de kinderen van de complimentengevers maar niet schijnt te lukken. Mijn visie: laat ze wat vrij, des te leuker vinden ze het het eetetiquette spel mee te spelen elders.

Mappie

Mamba

Mamba

24-05-2009 om 23:50

Mappie

Helemaal niet erg! Ik vind dat de kinderen ook beleefd naar de kok toe kunnen zijn. Voor er ook maar iets op je bord ligt roepen 'getsie, wat smerig, het ziet er niet uit, elgh' of andere uitspraken DAT is pas erg! Ze hoeven niet alles te lusten, maar moeten wel alles proberen. Vinden ze het echt niet lekker dan mogen ze de helft laten staan. Ja, ook groente, wat bij jou wel op moet.
Zelf lust ik niet alles maar wel veel. En ik probeer altijd. Ik heb al in menig buitenland de meest obscure dingen zitten weglepelen terwijl de locals stralend toekeken hoe ik de lekkernij vond.

Mamba

Vic

Vic

25-05-2009 om 09:07

Vork naar je mond

Grappig, tegen mijn jongste zeg ik meerdere malen per avond dat ze juist boven haar bord moet eten. Als ze rechtop gaat zitten verliest ze halverwege de helft van wat er op haar vork ligt. Mijn partner is van het type zoals Mamba en kan zich bijzonder ergeren aan het eetgedrag van mijn kinderen. Heel irritant is dat. Ik vind dat ze het best netjes doen. Vork altijd in de linkerhand (scheelt dat jongste linkshandig is), zelfs als we macaroni of rijst eten, en eerst mond leeg eten voordat ze drinken.

Boven je bord én vork naar je mond

Als een kind rechtop zit en licht naar voren helt, kan het de vork naar de mond doen zonder dat alles op de kleren terecht komt als het van de vork afvalt. Dochter van 10 zit daarom ook op een iets hogere, rechtere stoel dan ikzelf. Ik stoor me niet echt aan mindere manieren, maar ik vind het wel belangrijk dat ik dochter mee kan nemen naar een restaurant en dat ze zich daar behoorlijk kan gedragen. Dus niet met de handen eten, van tafel rennen of boeren laten. Verder wil ik ook niet horen "lust ik niet" of "gatver". Je kunt ook zeggen - als je het eerst hebt geproefd - dat je er niet zo dol op bent of voor mijn part dat het minder in de smaak valt dan een ander gerecht. Ik sta wel elke dag een half uur in de keuken om een gezonde maaltijd in elkaar te zetten, waarbij ik heus rekening houd met dochters voorkeuren. Dan kan zij ook de beleefdheid opbrengen om in ieder geval wat te proeven en haar commentaar te nuanceren. Lust ze het niet, prima, morgenochtend is er weer ontbijt. Nadat ze één keer midden in de nacht bij mijn bed stond dat ze honger had (dûh) en ze onverbiddelijk werd teruggestuurd naar bed, kiest ze eieren voor haar geld en eet ze in ieder geval zoveel dat ze het uithoudt tot het ontbijt.
Ik heb een tijdje minstens één keer in de week staan koken bij een vriendin die door een slechte periode ging, en ik kon me scheel ergeren aan haar drie kinderen, die letterlijk niks lustten dat niet van aardappels was gemaakt of gefrituurd en die dat ook luidkeels ventileerden. Verder gooiden ze met eten, weigerden het te proeven, liepen van tafel, deden wedstrijdjes wie het hardst kon scheten laten, praatten met volle mond zodat het eten eruit viel, enz. Na de maaltijd pakte de murw geslagen moeder een bezem en veegde driekwart van het eten onder de tafel vandaan. Ik heb er één keer wat van gezegd, maar die moeder keek me zo glazig aan dat ik het maar heb gelaten. Gelukkig vond dochter die manieren ook wel te ver gaan. Ik heb één keer met die mensen in een restaurant gezeten (kon niet anders, was op uitnodiging van iemand), maar dat was geen succes: de kinderen gooiden zout in de wijn, er gingen veel meer glazen om dan je redelijkerwijs kan verwachten, ze moesten om de vijf minuten naar de wc en renden dan tussen de tafels door, noem maar op. Verder zijn het best leuk kinderen hoor, maar netjes eten...

Pippie

Pippie

25-05-2009 om 14:11

Smakken

Hier ook twee vreselijke smakkers (over het met handen eten heb ik het maar even niet grrr). Ik wordt gewoon moe van mijn eigen waarschuwen. Ik vind het zo'n vreselijk geluid. Dat wil ik echt een keer weg hebben. Zoon 8, dochter 9.

En als je dan zeg: eet met je mond dicht, is het niet zo dat ze makken.

Nu doen we het zo: zus let op broer, broer let op zus. Ze mogen niet zeggen: je moet met je mond dicht eten. Maar ze moeten elkaar wel attenderen op het ge-smak. Dus: je eet met je mond open.

Dat helpt al heel veel. Op de een of andere manier heeft het naar elkaar meer effect dan dat ze voor hun ouders niet mogen smakken. het is nog komisch ook.

Als ik nu weer iemand hoor smakken, zeg ik tegen de ander: 'joh, je moet wel opletten hoor, broer/zus smakt. Daar moet jij wat van zeggen'. Ha ha, en zo wordt het nog leuk ook. Maar zelfs dan...... het is waarschijnlijk iets van veel geduld hebben.

Pippie

BizzyB

BizzyB

25-05-2009 om 18:53 Topicstarter

Verstopte neus

Anna: zoonlief heeft idd een tijdje een verstopte neus gehad. Dan kan ik me voorstellen dat je meer smakt. Toch heeft kno problemen natuurlijk geen invloed op het andere gedrag aan tafel
en dank voor de soep-uitleg!

Mathilde

Mathilde

26-05-2009 om 12:25

Kleine en grote smakker

We hebben hier een kleine, maar ook een grote smakker aan tafel (en ik ben het niet). Dochter van 6 is inmiddels uitgesmakt, die weet nu hoe het moet, maar jongste van 3 is doorlopend (haha) verkouden en smakt ENORM. Laatst heb ik 'm uitgelegd hoe je die geluiden kunt voorkomen, want grote zus lacht hem regelmatig genadeloos uit. Hij heeft het geprobeerd, maar het lukt dus niet . De grote smakker krijg ook regelmatig commentaar van dochter, hij loopt dan rood aan en zegt dat het helemaal niet waar is. Na een halve eeuw verwacht ik op dat front geen verbetering meer .
Verder is het een kwestie van volhouden inderdaad. Oudste kan inmiddels redelijk netjes eten, vooral in een 'nettere' omgeving doet ze haar best. Jongste moet nog veel leren . Waar ik echt niet tegen kan zijn kots- en walggeluiden over het eten, dan krijgen ze gewoon straf. Dus mijn oudste zegt tegenwoordig: mamma, dat vind ik vies o nee ik bedoel niet zo lekker. Haha.
Soms eet ik wel eens bij anderen en denk dan: het kan allemaal nog veel erger .
Mathilde

Ja, ja en ja

Ze kunnen het vaak wel, maar vergeten het gewoon. Daarom ook als ze bij anderen zijn dat het wel lukt, want dan zijn ze zich meer bewust van hun eigen manieren. Ik hecht aan de basismanieren en ik corrigeer ze gedurende de maaltijd: niet met de knieën boven tafel, eet met je bestek, scheetjes mag je laten op de gang, boeren binnensmonds, hand voor de mond en pardon, eten met mond dicht, praten met mond leeg, geen zingen of ander lawaai aan tafel. Of ze ook echt eten, daar maak ik dan weer geen strijd van. Daar is maar één straf voor en dat is honger, na het avondeten is echt de eerstvolgende maaltijd weer het ontbijt.
Ik heb nu al een poos een picknickset in de keuken. Dat helpt ook wel: gek hangen op je stoel gaat niet meer, want je ligt er echt meteen naast . Twee keer gebeurd en dat was het.
Overigens heeft hun vader geen tafelmanieren van zijn ouders meegekregen en in het begin van onze relatie vond ik dat wel een afknapper; met open mond heb ik ook toegekeken hoe hij de tafel toen dekte: hij smeet gewoon een bosje vorken midden op tafel en iedereen pakte wat hij nodig had. Zo had ik ook ooit chinees gehaald: alle bakjes uitgestald op tafel met voor ieder bakje een lepel. Nog niet iedereen zat op zijn derriere en schoonvader pakte één lepel en ging daarmee alle bakjes af om zijn eigen bord vol te scheppen. Aaaarghh! Een gezellig gedekte tafel vind ik een uitnodiging om te eten en tafelmanieren zorgen voor een ontspannen sfeer. Nu mijn kinderen nog overtuigen..... Ik probeer ze wel eens te belonen door ergens te gaan 'uit eten', bv pannenkoeken gewoon hoor.

Mijn man heeft het ook niet geleerd

Nog steeds krijg ik zo af en toe het gevoel dat we samen die eetscene van Belle en het Beest vormen (waarbij ik Belle ben natuurlijk). Hij slurpt en smakt erop los. Vindt het ook onzin om te wachten op elkaar.

Zo af en toe zeg ik wat tegen hem als het echt te gek wordt. Hij lijkt zo af en toe net een wild beest.

Een vriendin van me heeft me eens verteld dat ze nooit met zo'n man getrouwd zou kunnen zijn.... In het kader van de kansen op de huwelijksmarkt, zou ik dus zeggen .... Doorgaan!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.