Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Hoe overtuigen om mee te dansen

Over een 3-tal weken is er voorstelling van onze balletschool met een optreden in de stedelijke schouwburg. Nu heeft dochterlief al een aantal keren aangegeven dat ze niet wil (durft) meedoen (de kleuters moeten maar 1 keer optreden).

Niet meedoen is eigenlijk geen optie om verschillende redenen. Bv: omdat ze een bepaalde plaats heeft in haar groepje dat anders uit elkaar valt, omdat ze al aan het oefenen is van begin januari, omdat ze volgend jaar verder wil doen... .

Ik vind het zo sneu dat ze telkens bang krijgt om zichzelf te tonen, zeg maar. Vorig jaar (muziekklasje) had ze gezegd dat ze niet zou meedoen met het optredentje dat toen voor de ouders werd gegeven. Ze hield voet bij stuk en weigerde het podium op te gaan (met een boze papa als gevolg). De juf toen vond het zo raar omdat zij net altijd het enthousiaste kind was tijdens de les. En nu komt de schrik er weer aan, maar nu voor het ballet optreden.

Hoe kan ik haar ervan overtuigen om mee te doen? Ik wil niet weer toegeven, want het wordt straks een tactiek.
Ik had gedacht eens met haar naar de schouwburg te gaan kijken maar vrees dat ze dan zeker niet meer gaat durven; het is best een groot gebouw dat nogal indruk zal maken.

Dus, hoe pak ik dit best aan? Iemand tips?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mamvantwee

Mamvantwee

20-04-2009 om 13:30

Niet dwingen

Tja, lastig, ik snap je punt. Maar ik snap ook je dochter: ik was (ben) net zo! Ik durfde vroeger ook echt niet zomaar iets te doen voor een publiek. Ik had ook muziekles en kon weken wakkerliggen voor een voorspeelmiddag. Idem voor een spreekbeurt, een uitvoering met de gymvereniging (nota bene tussen 50 andere meiden....) en tegenwoordig in mijn werk als ik iets moet presenteren. Vreselijk vind ik dat. Pas op latere leeftijd, tijdens mijn eerste echte baan, heb ik geleerd dat ik het wel kan. Nu kan ik bewust tegen mezelf zeggen dat ik niet bang hoef te zijn en nu lukt dat ook.

Maar als kind - echt niet. Het zal wel faalangst zijn. Ik vind dat mijn ouders mij daarin goed gesteund hebben: wel zeggen dat ik het kan, dat er niets engs is, dat andere mensen ook altijd zenuwachtig zijn voor een optreden, prijzen als het wel gelukt is, etc. Maar vooral hebben ze me nooit ergens toe gedwongen. Als ze me tegenmijn zin het podium opgeschoven hadden, was ik vast niet zomaar over de angst heengekomen.

Ik denk dat het best een goed idee is om wel naar een toneeluitvoering te gaan. Ga dan naar een kindervoorstelling, die zijn vaak wat intiemer opgezet. Soms zitten de kinderen op het podium. Of speel thuis een voorstelling, poppenkast ofzo, en vraag wat vriendjes en buren om te komen kijken. Maar ze zal vast niet zomaar opeens wel durven...

groet Mamvantwee

angel3

angel3

20-04-2009 om 15:31

Waar zit de angst?

herkenbaar. Zoon oefende en oefende voor de kerstvoorstelling en op het moment supreme barstte hij in dikke tranen uit en viel in mijn armen. De voorstelling was in zijn klasje dus niet een sop het podium. Hij was toen bijna 5.
Wat bleek? er werd gelachen....ja wat wil je, die schattige kleuters.... zo aandoenlijk. Hij dacht dat hij uitgelachen werd. Ik heb dit af en toe nog ter sprake gebracht en opeens stond hij op het podium. Hij vind het niet eng meer. Voordeel is wel dat op deze school bijna elke week voorstelinkjes zijn en hij regelmatig op het podium staat...

Maar geef toe. Het IS toch ook rete eng? man....ik weet niet of ik zou durven in een schouwburg hallo dan! en ik ben best dapper....

Sasvangent

Sasvangent

20-04-2009 om 16:45 Topicstarter

Angst

Jullie hebben gelijk, het is natuurlijk heel eng, en zeker niet iets van alledag. Bovendien moet ik toegeven dat ik ook geen podiumbeest ben.

Ze is al verschillende keren naar kindertoneeltjes geweest, met kerst zijn we naar het notenkrakerballet gaan kijken, daar heeft ze erg van genoten (maar kerstmis is natuurlijk al een tijd geleden), recenter zijn we naar Annie (musical) geweest.

Haar angst is vooral dat de mensen naar haar gaan kijken, haar gaan zien. Wat breng je daar tegenin? Ze heeft nog niets gezegd over dat ze iets fout zou doen, het is vooral die ogen op haar gericht denk ik.

Ivm. die angst: die komt vaak voor uit onervarenheid. Dan zou het helpen als ik haar (samen met juf) toch "dwing". Ik bedoel: de kans is groot dat alles lukt, en die kleuters krijgen in ieder geval een groot applaus. Eens ze die ervaring heeft, is het volgende keer minder een sprong in het diepe. Dan is ze gewapend voor alle spreekbeurten en optreden die nog moeten komen. In mijn ideaal dan toch... . Zou ik te optimistisch zijn? Ooit moet het patroon doorbroken worden?

Wel goede reakties (en vooral begrip voor de kleine meid!) maar nog geen tips om haar te overtuigen. Ik zou het zo erg vinden dat ze steeds oefent voor vanalles en het dan uiteindelijk laat afweten. Zo leert ze ook geen (podium)succes kennen toch?

angel3

angel3

20-04-2009 om 17:59

Ik denk

dat ik het alsvolgt zou doen.
Ga haar niet zitten overtuigen maar luister alleen naar haar. Geef aan dat je haar begrijpt. Ze vertelt dat ze het eng vindt en jij zegt: nou dat snap ik best dat je het eng vindt.
Je kunt ook voorbeelden geven van dingen die jij eng vindt maar toch doet en dat je achteraf blij bent dat het gelukt is. Zoiets.
Ga in elk geval niet zitten ontkennen dat het eng is. (je hoeft niet bang te zijn etc, want dat is ze wel). Zie haar in haar angst maar geef ook aan dat ze het gaat proberen. Je kunt haar bijv ook iets leren voor als ze het eng vindt (dat je aanwijst waar jij zit en dat jij dan de duimen opsteekt als ze kijkt, ik verzin maar even wat). Je kunt ook aangeven dat men op haar rektn. Ze heeft zich 'opgegeven' en al geoefend, dus terugkrabbelen kan niet meer....

Ik herken wel dat dwingen hoor. Zo gingen wij skieen. Op zich is skieen geen must natuurlijk voor de kinderen maar we zagen hem zo genieten, maar elke dag was het drama om weer dat klasje in te gaan (nl sprekend etc) en telkens als ie die berg afkwam was hij zo trots. We hebben hem dus toch gedwongen omdat we voelden dat hij over de drempel geholpen moest worden. Hij zou er niks aan hebben als hij kon afhaken. Die snoet toen hij daar zo trots stond MET medaille (kregen ze allemaal maar goed . Wat een overwinning op zichzelf, dat was goud waard. Ik gebruik het voorbeeld nog weleens als hij iets niet durft. Hij weet nog heel goed hoe trots hij op zichzelf was.
Dus ja ik snap het wel.
Suk6

Sasvangent

Sasvangent

21-04-2009 om 09:26 Topicstarter

Inderdaad

angel, ik denk dat je een goede tip geeft: ik moet inderdaad niet ontkennen dat het best eng is maar toch haar postief stimuleren, de leuke kanten aanhalen (ze krijgen een speciaal pakje, worden geschminkt...)
Ik ga het ook met haar juf bespreken, zij zal zeker ervaring hebben met bange kleuters.

Het is net wat je zegt over dat skieën: bang zijn maar achteraf oh zo trots. Mooi toch! Natuurlijk, niemand gaat zijn kind de berg af duwen (of het podium op) maar ik ga toch zachte dwang uitoefenen. We hebben nog 3 weken. Nog een voorbeeldje vinden van iets wat ze vroeger ook niet durfde en nu goed kan en leuk vindt.

ayla

ayla

21-04-2009 om 09:34

Geen tips maar

wat leuk, mijn dochter heeft over 3 weken ook een voorstelling met haar balletschool. Alles is groot geheim, ouders mogen het dansje absoluut niet weten en ook de kleding die ze aankrijgen is groot geheim. Dochter hier is nog totaal niet zenuwachtig maar ze is wel een typje dat graag in de picture staat.

Sasvangent

Sasvangent

21-04-2009 om 11:11 Topicstarter

Ayla

hier is het inderdaad ook groot geheim (heb stiekem al wel eens de muziek gehoord, genre bourgondische dans).

Pakje heeft ze me verteld want het moest worden ingenomen.

Mijn dochter staat ook best graag in de belangstelling maar dan wel bij mensen die ze kent en graag heeft. Niet dus voor het grote onbekende publiek.

Maar het is inderdaad schattig, al die kleine ballerinatjes (in spe).

ayla

ayla

21-04-2009 om 11:23

Heel schattig

ik weet ook het thema, mamma mia namelijk, van de film uiteraard. Dus alle groepen dansen op Abba muziek. Dochter zingt dan ook een aanrdig stukje Abba tegenwoordig. haha een verademing na K3.

Pakjes heb ik niet gezien want dat wordt allemaal door de juf en de naai mama's geregeld.

Guinevere

Guinevere

21-04-2009 om 13:08

Omkopen

Mijn zoontje moest met school optreden toen hij nét 4 jaar was en er dus nog maar 3 weken opzat. Zijn rol was dat hij als draak over het podium moest lopen (niet echt moeilijk dus). Eigenlijk durfde hij niet, maar ik heb 'm omgekocht. Als hij het podium opging, zouden we na het optreden bij de chinees gaan eten. En dat werkte, als een van de weinige 4-jarigen ging hij het podium op, voor een afgeladen zaal. Voor de Chinees doet hij alles, dat zie je wel.
Andere dingen die hij eigenlijk niet durft stimuleren we trouwens ook door belonen, belonen en nog eens belonen. Met skiën toen hij 3 was kreeg hij elke keer een paasei als hij weer naar beneden was geskied. Inmiddels doet ie dat trouwens ook zónder paasei. Deze beloonmethode werkt natuurlijk alleen als je kind nét dat extra zetje nodig heeft, niet als hij/zij staat te bibberen van angst.

Sasvangent

Sasvangent

21-04-2009 om 16:15 Topicstarter

Dat is goed

Guineverre: lekker onpedagogisch maar wel een fantastisch idee! De Chinees is hier niet erg favoriet en wordt vervangen door de Griek (met live spektakel).

Het enige probleem is dat mijn zoon die dag zijn communie doet (ja, van alle dagen van het jaar moeten die 2 evenementen nou echt wel samenvallen .
Daarvoor gaan we waarschijnlijk toch uit eten. En als dochter dan toch niet mee gedaan heeft, mag ze natuurlijk toch mee gaan eten. Dus misschien nog wat eanders/extra dus voorzien, dan valt ze ook 2 keer in de prijzen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.