Hoe te reageren op dit gedrag?

Bij mijn kinderen heb ik op een gegeven moment ingevoerd dat we aangekleed moesten zijn voor het ontbijt en dat de tv pas aan ging na het ontbijt. We legden sowieso de avond van tevoren al alle kleren neer, waarbij de kinderen de vrije hand hadden in wat ze aandeden.
Niet alles wat je verzint, werkt altijd even goed, maar dit ging vanaf het begin als een zonnetje. Van een stressvol mopperige ochtend naar een vlekkeloos ochtendritueel.
Straffen heb ik nooit nodig gehad, dat werkte sowieso niet want als zij een straf onterecht vinden gaat de kont tegen de krib en is er helemaal geen land met ze te bezeilen.

A12345 schreef op 10-09-2021 om 13:19:

En bv. geen televisie kijken als het kind weigert om zich om te kleden, dat is nu ook weer niet mensonterend.

Nee zeker niet, maar het slaat ook nergens op. Dat is geen consequentie wat iemand al schreef, dat is gewoon een straf en ook nog eentje die kant nog wal raakt.

Eerlijk gezegd viel mij niets raar op toen ik de vraag van TO las. Ik vind het eerder bijzonder dat zij hierover een vraag stelt. Lijkt mij volkomen normaal gedrag. Tsja het ene kind is eerder zelfstandig en sommige kinderen zijn meer gehoorzaam dan anderen. Maar erg verschrikkelijk is het allemaal niet. Het is al eerder gezegd maak er geen strijd van want die verlies je, geheid!!
Ik heb onze jongste ook veel langer geholpen met aankleden dan de oudste want anders kwamen we nooit op tijd. Jij noemt dat: "ze eist het, maar wat is eisen. Misschien weet ze gewoon niet waar en hoe te beginnen. En geloof me verreweg de meeste kinderen willen niet meer worden geholpen tegen de tijd dat - pak em beet- 8,9,10 jaar zijn. Bij mijn jongste is het ook helemaal goed gekomen voor die tijd. Dus als zij wil dat jij haar aankleedt , gewoon doen. Maakt het het uit joh... je hoeft haar heus niet aan te kleden tot ze volwassen is. Tenzij er echt is grondigs mis is maar dat blijkt uit je post helemaal niet.
Chocopasta: als je dat niet wil. één keer waarschuwen, dan de pot weg en vooral , vooral géén aandacht meer geven aan het akkefietje. Vraag naar iets wat ze leuk vond etc.
Bedenk ook eens bij jezelf of je een bepaald idee hebt over opvoeden en hoe een kind zich moet gedragen... ik had dat bij mijn eerste , in de baby tijd al ( ha ha ben ik mijzelf even tegengekomen, gelukkig was het een supermakkelijk kind maar dat kwam niet door mij, gelukkig was mijn man relaxter en ben ik gauw afgestapt van mijn idee over hoe het moest)
Verreweg de meeste kinderen groeien normaal op, zolang ze zich maar geliefd en gewenst voelen, al gaat dat bij sommigen met meer moeilijkheden of verdrietigheden gepaard. Ik raad je aan om -zo mogelijk- de kindertijd zo gemakkelijk mogelijk met zo min mogelijk " zo hoort het want Pietje kan het ook al ideeën" door te komen. Wij maken ons op voor de pubertijd

Duiveninhetnieuws schreef op 10-09-2021 om 13:38:

[..]

Nee zeker niet, maar het slaat ook nergens op. Dat is geen consequentie wat iemand al schreef, dat is gewoon een straf en ook nog eentje die kant nog wal raakt.

Ik vind het vooral een consequentie. Ik zou het ook raar vinden als niet "doen wat je moet doen" als gevolg heeft dat ze toch gewoon tv kan kijken. 

A12345 schreef op 10-09-2021 om 14:19:

[..]

Ik vind het vooral een consequentie. Ik zou het ook raar vinden als niet "doen wat je moet doen" als gevolg heeft dat ze toch gewoon tv kan kijkenA12345 schreef op 10-09-2021 om 14:19: [..] Ik vind het vooral een consequentie. Ik zou het ook raar vinden als niet "doen wat je moet doen" als gevolg heeft dat ze toch gewoon tv kan kijken.

Bij mijn broer zijn ze ook nogal van het consequente handelen. Zijn eerste twee kinderen waren twee brave meisjes die precies deden wat ze werd opgedragen. Toen kwam hun derde kind.. zij besloot, ondanks het nog steeds consequente gedrag van de ouders , lekker te doen waar ze zin in had. Na lang zoeken vonden ze een minder consequente aanpak die beter werkte. Dat was dan weer  moeilijk voor de ouders, die zelf wel goed functioneerden onder duidelijkheid, structuur en consequent handelen.

TanteTheelepel schreef op 09-09-2021 om 14:25:

Het meisje is 6.. geen volwassene, dus die moet je m.i. ook anders benaderen dan een volwassene.

Schijnbaar werkt straffen niet, omdat ze het niet hoort/doet alsof ze het niet hoort/in haar hoofd bezig is en daarom oprecht jou niet hoort/ etc. is irrelevant. Je zou naar mijn mening opzoek moeten gaan naar de opvoedstijl die bij jouw dochter past, ongeacht hoeveel geduld je daarvoor nodig hebt. De onderstaande link legt 4 opvoedstijlen uit met daarbij de voor- en nadelen, misschien haal je hier iets uit?

https://www.anababa.nl/opvoeding/theorie/opvoedingsstijlen

Ik heb een nichtje waarvan de moeder ook claimt dat ze een draak is (ze is 7) en dat ze nooit luistert. Vanaf de zijlijn snap ik ik het wel.. als je nooit hoort dat je moeder ook iets liefs kan zeggen, waarom zou je dan luisteren? Ze is toch een draak, waarom zou ze. Ik bedoel hiermee te zeggen dat je ook je hand in eigen boezem mag steken en mag proberen om met een helicopterview* naar je eigen gedrag (en dat van je man) te kijken. Hier kan je ook veel van leren.

*Weet het Nederlandse woord niet, kan iemand me helpen? Hoop dat het duidelijk is zo

helikopter-blik

Wat mij op gegeven moment heel erg hielp is: "pick your battles". Welke zaken vind je echt van belang wat niet door de beugel kan of waar je echt op moet ingrijpen. Dat zijn vaak zaken die met normen en waarden te maken (zoals het pesten van de hond).
Is het erg als ze zo graag hulp nodig heeft bij het aankleden? Misschien vindt ze het gewoon heel gezellig als mama erbij is. Maak er een wedstrijdje door samen aan te kleden, zing een liedje tijdens het aankleden (leidt vaak af), etc. Ze gaat het heus wel een keer leren aankleden tot een moment dat ze überhaupt niet wil dat je binnen komt zonder kloppen.
Kliederen met de chocopot? Dat gaat ze echt niet haar hele leven blijven doen, dus niet waard om ruzie over te maken of om te straffen, maar anders oplossen. Op KDV deden ze het zo: ze namen het mes, deden een fikse veeg chocopasta op het mes en gaven het mes vervolgens aan het kind. Kinderen kwamen dus niet in de buurt van de pot.
Oftewel, wees creatief in het bedenken van oplossingen, waarbij je niet uit gaat van hoe het moet, maar hoe het anders kan en zowel haar als jezelf uit de situatie haalt in plaats van straffen.

Geen tv kijken als je te lang doet over aankleden is toch geen straf? Er is dan gewoon geen tijd meer voor, dus een logische consequentie van treuzelen. Je kunt moeilijk te laat op school verschijnen omdat je toch per se tv moest kijken.
Overigens begrijp ik niet zo goed waarom er in de ochtend zo nodig tv gekeken moet worden. Dat geeft toch alleen maar afleiding en onrust in alle haast.
Een kind van zes zou in principe zichzelf aan moeten kunnen kleden. Hoe doet ze dat op school na de gymles dan? Helpen kan overigens ook betekenen dat je erbij blijft en haar een beetje aanmoedigt of bijstuurt. Als zij dat fijn vindt en je hebt dan minder ruzie zou ik dat zeker overwegen. 
Met de vingers in de pot chocopasta/pindakaas/jam/boter is gewoon goor. Stel je voor dat het hele gezin dat dagelijks zou doen. Dat zou ik dus absoluut niet tolereren. Vind ik ook onder normen en waarden vallen. Ze blijft het vast niet heel haar leven doen, maar nu is het blijkbaar nog leuk en ik wil dat mijn kind wel tafelmanieren heeft als het ergens anders eet. Ik zou het ook allerminst kunnen waarderen als een ander kind dat hier zou doen. 

Maar pick your battles is wel een goede tip. Je hoeft niet van letterlijk alles een strijd te maken. Ik zou ook een keer met je dochter bespreken dat je het niet fijn vindt om zo vaak te mopperen en dat je graag samen met haar wil kijken naar hoe het allemaal wat prettiger kan voor jullie allemaal. Dan heeft ze ook wat inspraak en voelt ze zich gehoord.

MamaE schreef op 10-09-2021 om 16:57:

Geen tv kijken als je te lang doet over aankleden is toch geen straf? Er is dan gewoon geen tijd meer voor, dus een logische consequentie van treuzelen. Je kunt moeilijk te laat op school verschijnen omdat je toch per se tv moest kijken.
Overigens begrijp ik niet zo goed waarom er in de ochtend zo nodig tv gekeken moet worden. Dat geeft toch alleen maar afleiding en onrust in alle haast.
Een kind van zes zou in principe zichzelf aan moeten kunnen kleden. Hoe doet ze dat op school na de gymles dan? Helpen kan overigens ook betekenen dat je erbij blijft en haar een beetje aanmoedigt of bijstuurt. Als zij dat fijn vindt en je hebt dan minder ruzie zou ik dat zeker overwegen.
Met de vingers in de pot chocopasta/pindakaas/jam/boter is gewoon goor. Stel je voor dat het hele gezin dat dagelijks zou doen. Dat zou ik dus absoluut niet tolereren. Vind ik ook onder normen en waarden vallen. Ze blijft het vast niet heel haar leven doen, maar nu is het blijkbaar nog leuk en ik wil dat mijn kind wel tafelmanieren heeft als het ergens anders eet. Ik zou het ook allerminst kunnen waarderen als een ander kind dat hier zou doen.

Toen ik nog alleen twee brave kinderen had dacht ik ook zo. Ik heb het allemaal overboord moeten zetten om het hier voor iedereen leefbaar te houden nu de derde uit heel ander hout gesneden blijkt. Je helpt TO niet met je oordelen van ‘gewoon goor’. En het zijn je kinderen hoor, geen aangekoekte zwervers die in die pot zitten. 

Even kort, ik moest grinniken om de koffiedrab. Ik las daarin vooral dat jullie een heel creatief kind hebben. Wellicht een idee om haar creativiteit tot uiting te laten komen met knutselen o.i.d.? Zodat ze haar ei kwijt kan.