Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
blauwtje

blauwtje

14-08-2010 om 22:40

"ik ben bang dat ik niet kan slapen" (8 jaar)

Ik weet niet of dit nog stof voor OOL is maar ik wil jullie toch even wat voorleggen (onder gelegenheidsnick).

Mijn zoon van bijna negen slaapt sinds een half jaar moeilijk in. Daarvoor sliep hij laat, erg laat voor zijn leeftijd (half tien/tien uur), maar vermaakte zich wat in bed en sliep zelfstandig in.

Sinds hij één keer tot 12 uur wakker is geweest en niet in slaap kon komen (had de hele dag gebeeldschermd bij vriendinnetje, niet buiten geweest) kan hij niet meer inslapen zonder onze hulp. We moeten erbij gaan liggen. Vlak voor het inslapen wordt hij panisch en zegt dat hij bang is dat hij niet kan slapen.
Waardoor hij niet kan slapen. Ik zie zijn ademhaling omhoog gaan en de paniek straalt uit zijn ogen. We zijn dus bij hem gebleven, na een paar maanden ook weleens boos geworden, hebben al die tijd met hem gepraat... en uiteindelijk word ik er gek van want ik ben mijn avond kwijt. Die heb ik echt nodig om op te laden. Genoeg aan mijn hoofd kwa privé en werk momenteel.
Het gaat af en toe wat beter, dan hoeven we er maar kort bij te blijven. Vandaag was het weer supererg, er was een logé en hij is dan bang om wakker te zijn terwijl de ander slaapt.

Ik denk dat ik naar een professional moet, maar hebben jullie een idee wat hieraan te doen zou zijn? Als ik draadjes met heimwee problemen lees word ik gewoon jaloers, want mijn zoon heeft dus al heimwee als hij thuis is. Avondoppas doen we momenteel niet omdat hij gewoon niet gaat slapen en helemaal over zijn toeren raakt. Samen een weekend weg zit er ook niet in. En dat is weer niet goed voor ons.

Ik zal hier niet zijn hele doopceel lichten, maar er zijn heus dingen gebeurd die dit in de hand zouden kunnen hebben gewerkt. En misschien is het lastig om er iets over te zeggen zonder de hele voorgeschiedenis. Hij is altijd een bang/voorzichtig kind geweest en na de zware bevalling heb ik een (soort van) ppd gehad. Dus ergens zou een basis kunnen missen. Maar het leek juist met de jaren steeds beter te gaan.

Wat in de vakantie goed werkte was hem helpen om zelf uit die paniek te komen. Hebben besproken dat hij het gevoel had om vast te zitten, in een betonnen cel ofzo, en dat hij zelf een trappetje eruit kon bouwen door aan kleine mooie/leuke dingen van de dag te denken. Op vakantie was dat makkelijk want we trokken op de fiets dus stof te over. Maar als hij ver in de paniek schiet dan zegt hij hij "ik kan geen kleine dingen bedenken"- en dan zijn we weer terug bij af.

Iemand?...

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Blauwtje

Lastig zeg! Hier (dochter van 8) hebben we dat wel eens een paar dagen na een nare droom, maar zo erg nooit gelukkig. Wij blijven niet bij haar, zeggen wel dat we na 5/ 10 minuten even komen kijken. We hebben samen een dromenvanger gemaakt. Slapen hoeft ze niet, maar ze moet wel in bed blijven liggen. Hebben jullie nog vakantie? Misschien helpt het als hij niet hoeft te slapen maar in bed mag liggen lezen? Of met een luisterboek aan? Dan valt hij waarschijnlijk vanzelf in slaap en is de druk misschien wat van de ketel. Om te ontspannen kun je hem ook masseren voordat hij gaat slapen. En misschien een pilletje (vitamine als placebo, of melatonine)?

blauwtje

blauwtje

15-08-2010 om 07:18

Egberdien

..oh ja, ik had nog niet alles opgesomd wat we geprobeerd hadden. Hij luistert soms naar zachte klassieke muziek bij het inslapen, maar dat is de laatste maand wat verwaterd. Misschien moet ik daar weer mee beginnen, en dan bij voorkeur de stukken muziek waarop hij afgelopen winter in slaap viel. Als conditionering..

De truc van weggaan en terugkomen beoefenen wij eindeloos. Rommelen in de buurt (eigenlijk meer voor kinderen in de peuterleeftijd) doe ik ook weleens. Wat veranderd is is dat hij nu zelf naar beneden komt als we niet snel genoeg terugkomen. Hij is dan in paniek geraakt en die wordt nog erger doordat hij bang is dat we boos zullen zijn. Op de dagen dat het goed gaat leest hij eerst en toch komt hij de laatste maanden dan altijd nog (zonder paniek) beneden met een angstig snoetje om een laatste knuffel te halen. Dan lukt het meestal dat hij snel weer alleen naar boven gaat, na enige aansporing.

Bedacht trouwens dat het probleem samenvalt met de (vecht) scheiding van de ouders van zijn hartsvriendin hier in de straat... misschien ook nog een belangrijke factor...

rozenstruikje

rozenstruikje

15-08-2010 om 10:21

Speltherapie?

Mijn oudste is naar een speltherapeut geweest voor haar angsten en dat heeft heel goed geholpen. De speeljuf maakte om te beginnen al haar hele dag goed. En ze heeft er ook veel geleerd, spelenderwijs. Na een keer of acht is ze gestopt en dat was genoeg. De tips voor mij waren wel meeleven en haar emoties benoemen, maar toch ook het 'probleem' bij haar laten zodat ze het zelf gaat oplossen.

Deze speltherapeut zit bij ons in de buurt en je kunt gewoon bij haar aanmelden, niet via huisarts/ schoolarts/ BJZ.

Succes, Rozenstruikje

Pippin

Pippin

15-08-2010 om 11:34

Hulp

Als je zoon 'gewoon' niet kon slapen, dan zou ik de oplossing zoeken in ontspannings methodes aanleren en dergelijke. Maar je schrijft dat hij ook zo verschrikkelijk angstig is. En daarom zou ik er professionele hulp voor gaan zoeken. Want je kunt heel goed leren om met dit soort angsten om te gaan, maar eigenlijk vind ik dat dit met behulp van een professional moet gebeuren.
Als je eenmaal gevoelig bent voor angsten, kan je ook angsten op anderen gebieden ontwikkelen. Het is dan goed om te weten hoe je angst de baas kunt blijven.
Daar heeft je zoon dan de rest van zijn leven baat bij.
Ik zou naar de huisarts gaan en een verwijzing vragen naar een kinderpsycholoog of therapeut bij jouw in de buurt.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

15-08-2010 om 12:34

Blauwtje

Ik sluit mij aan bij wat Pippin - en jijzelf eigenlijk ook - schrijft. Ik zou professionele hulp zoeken. Als ik je goed begrijp, zou er wel wat meer achter het slaapprobleem kunnen zitten.
Wat je schrijft om hem zelf te helpen om uit de paniek te kom,en, klinkt trouwens erg goed.
Sterkte!

blauwtje

blauwtje

15-08-2010 om 13:31

Ja he..

Zoiets zal 'm wel worden. Ow wat ik hik ik daar tegenaan.

Gisteravond zijn we echt op een soort breekpunt gekomen. Ik denk dat ik dit draadje ook ben begonnen om me met die gewaarwording te verzoenen.

Het is echt een drempel (door de accumulatie met de rest van het gedonder waar dit weer bijkomt; agenda en hoofd zitten al tjokvol).

Het komt altijd in hopen tegelijk, dit soort dingen. Dat houd ik mezelf maar voor ogen, dat het ook weer rustiger zal worden.

In eerste instantie dacht ik aan de opvoedondersteuning hier bij de gemeente. Ik zou ook de ortho kunnen bellen waar hij getest is (idd, het was al een IADH-je, aarzelde over de categorie) voor een tip waar ik heen zou kunnen gaan. En ik zit morgen voor mezelf bij de huisarts...

Bedankt voor het meedenken!

Blauwtje

Mijn zoon van 9 slaapt ook vaak moeilijk in, en heb voor hem het boekje aangeschaft:
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/relax-kids-de-wens-ster/1001004004464058/index.html

Echt het werkt hier heel erg goed, hij wordt rustig, vindt het zalig om voorgelezen te worden hieruit, heel veel korte verhaaltjes, en het brengt echt rust!

succes,
gr Nora

blauwtje

blauwtje

15-08-2010 om 14:00

Staat in de kast, nora

...al een jaar of twee.

Pippin en IJsvogeltje gaven het al aan, we zijn nu een soort grens aan het overgaan van 'normale' slaapproblemen naar iets met angsten. En dat boekje (bedankt voor de suggestie trouwens) heb ik al uit die eerdere tijd.

Maar voor die 'normale' toestanden hebben we echt alles uit de kast gehaald (en dus in de kast staan).

Ik zie ook mijn man het afgelopen half jaar langzaamaan zijn geduld verliezen met onze zoon. Man is zelf een klassieke NADH-er, die vindt al die speciale maniertjes en voorwaarden gewoon niet meer op te brengen. Terwijl ik er meer affiniteit mee heb en graag pro-actief te werk ga om de boel een beetje rimpelloos te laten verlopen. Man kan dat niet meer goed opbrengen en trekt meer naar de jongste. Je bent toch als gezin een systeem, alles hangt aan elkaar. Heb ook al gezegd dat als er iets met ouderhulp komt we dat samen moeten doen... vond ie niet zo leuk.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

15-08-2010 om 14:19

Orthopedagoog

Ik denk dat die orthopedagoog een goed idee is. Wellicht is er samenhang met hetgene waarvoor hij toen is getest.
Opvoedondersteuning via de gemeente: als je bent wie ik denk dat je bent, ga je daar volgens mij niets leren. Wat ik er van begrijp, gaat het daar vooral om hele basic principes als straffen en belonen, grenzen stellen, voorspelbaar zijn, dat soort dingen. Maar misschien vergis ik mij hoor, en is dit wel degelijk op hoog niveau.
Toen jongste bij kinderpsycholoog liep, hebben man en ik ook paar keer gesprek met de psycholoog gehad. Dat was prettig en goed. Ik heb die drempel eigenlijk niet ervaren, maar komt wellicht omdat mijn zus orthopedagoog is. Niets engs dus...

Dat heb ik als kind gehad

toen ik een jaar of 8 was geloof ik, dan lukte het niet om in slaap te vallen en dan was ik s'middags al verdrietig dat het dan sávonds toch weer niet ging lukken en dan lag ik dus inderdaad uren en uren wakker.

de reactie van mijn vader heeft wel geholpen 'ach dan slaap je niet, dan ga je even naar de wc en dan drink je een glaasje water en dan ga je lekker gewoon liggen en verzin je leuke verhalen dan heb je toch nog een leuke nacht.

gewoon relativeren, ik geloof dat het bij mij een half jaar geduurd heeft.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

15-08-2010 om 15:05

Herkenning

Mijn zoontje van 9 heeft ADHD, is hoogsensitief en hoogbegaafd. Hij heeft ook nog enigszins last van een (separatie) angststoornis welke nog een overblijfsel is van een vroegere ernstige reactieve hechtingsstoornis. Ik heb een zware, traumatische bevalling gehad met een ernstige postpartum depressie waardoor hij na zijn geboorte in een pleeggezin terechtkwam. Als baby sliep hij al moeilijk en nog steeds. De gebruikelijke tips als een vast, rustig avondritueel, voorlezen, een rustige kamer, lichtklassieke muziek, melatonine helpt allemaal nauwelijks. Het gaat allemaal steeds iets beter dankzij medicatie, spel- en cognitieve therapie en ondersteunende gezinsbegeleiding (orthopedagogen, kinderpsychologen, gezinsmaatschappelijk werk etc.) maar zoonlief blijft kampen met moeite hebben om die knop om te zetten, zijn gedachten te relativeren, de controle uit handen te geven en rustig te slapen. Wij gaan nu naar een andere therapeut (psychotherapeut/hypnotherapeut) die gespecialiseerd is in dit soort zaken; vooral bij kinderen met AD(H)D, autisme, hoogsensitiviteit, hechtingsstoornis etc. Zij gaat met hem werken met een combinatie van rationeel-emotieve therapie (RET), hypnotherapie en zelfmeditatie. Je komt gewoonweg soms niet verder met de gebruikelijke tips en handvaten en dan heb je specifieke hulp nodig. Een orthopedagoog of kinderpsycholoog/psychotherapeut lijkt mij de aangewezen stap in de goede richting. Zeker als de angsten heel diep zitten. Ik zou er snel achteraan gaan want onze ervaring is dat dit niet zomaar vanzelf overgaat en ook al lijkt het soms beter te gaan, dat onbewuste gevoel blijft en kan zelfs erger worden. Sterkte; ik weet hoe onzettend vervelend dit is...

Ik sluit me aan...

bi de anderen, op zoek naar hulp. Als ik je verhaal en vervolg lees denk ik dat je uit-geprobeerd bent en dat dit echt meer is dan alleen niet kunnen slapen. De drempel om hulp te zoeken is inderdaad vaak wel hoog, maar je krijgt er vast geen spijt van als je die genomen hebt.

groentje

groentje

15-08-2010 om 18:03

Ja zeker

Oh wat herken ik dit. Ooit met oudste precies dit gehad, en hulp gaan zoeken toen het zo uit de hand liep dat ze al in echte paniek raakte als iemand zei 'ga maar gauw slapen anders ben je morgen zo moe'. Want toen maakte niet alleen het niet kunnen slapen maar ook het 'te moe' kunnen zijn deel uit van de angst. Oei, wat was dat vermoeiend. En wat was het achteraf snel opgelost door de uitstekende professionele hulp die we inschakelden (en die ik je van harte kan aanbevelen, is soort van redelijk in de buurt voor jou)(de eerste plaats waar de sneltram komt) Wat was dat zonde van die maanden ervoor! Omdat het typisch het soort kind is wat het zichzelf niet makkelijk maakt is het fijn om een goed adres te hebben, kan zomaar nog eens van pas komen. Ze hebben enorme ervaring met (oa) hb kinderen en bijbehorende ouders. Mail me gerust als je het adres niet meer weet!

blauwtje

blauwtje

15-08-2010 om 18:04

Groentje

mag ik je mailadres?
Of moet jij dan ook een nieuwe aanmaken?

blauwtje

blauwtje

15-08-2010 om 18:21

Ja hoor

Je hebt het al! Het is mijn voornaam, gevolgd door @casema.nl. Met die fijne alliteratie

groentje

groentje

15-08-2010 om 18:21

Pfft

Die kleuren ook allemaal Blauwtje vond ik dan wel weer aardig gevonden voor jou *grijns*

Blauwtje

Blauwtje

15-08-2010 om 20:00

Tistochwat

sorted and dusted... of hoe heet dat ook alweer?

Wat is dit forum toch een geweldige plek.

Bedankt allemaal!

Elisa Gemani

Elisa Gemani

15-08-2010 om 23:36

Hulpverlener

Ja, vind ik ook Ik hoop dat je snel goede hulp vindt en dat je zoon weer fijn en probleem kan gaan slapen!! Enne, zou ik ook de naam mogen hebben van die hulpverlener als die in onze buurt zit? Kan nooit kwaad om nog een mogelijke andere goede hulpverlener in mijn adresboek te hebben... Wij wonen in de direkte omgeving van Amsterdam.

Adres

Wat zou ik ook graag dat adres hebben! Sinds kort heeft mijn zoon van 8 ook problemen met inslapen... dus wie weet komt het van pas. Alvast veel dank!

Machteld

Machteld

16-08-2010 om 18:38

Hier ook

ineens sinds 2 weken drama's met slapen. (zoontje 7,5-en ook allerlei adhd achtige verschijnselen zonder echte diagnose) 's avonds er steeds uitkomen, dan is het te warm dan ligt de deken niet goed,dan heeft hij dorst, hij lijkt ook bang maar maakt ons radeloos met zijn gekrijs en gehuil.
Hij is 2 nachtjes bij opa en oma geweest die kon je daarna ook opvegen Hij wil steeds bij ons slapen, nu is het 2 nachten goed gegaan omdat hij dan na 6 nachtjes goed slapen als soort beloning een nachtje bij mij in bed mag.

Ik denk soms dat kinderen ook angstiger worden naarmate je minder duidelijk bent (in de zin van blijven liggen tot hij slaapt).We hebben de supernanny methode eerst toegepast- steeds terugbrengen en alleen maar zeggen: "het is bedtijd lieverd" en daarna"het is nu echt bedtijd". Kan eerst heel lang duren we hadden het wel uitgelegd natuurlijk.
Als het volgende week weer zo door gaat denk ik dat we die methode weer oppakken.
En daarnaast gaan we ook hulp zoeken. maar al die wachtlijsten.....
sterkte, ik weet hoe machteloos je je voelt en het put je uit.

groet
Machteld

ijsvogeltje

ijsvogeltje

16-08-2010 om 18:57

Wachtlijst

"En daarnaast gaan we ook hulp zoeken. maar al die wachtlijsten...."
Onze ervaring is anders, namelijk GEEN wachtlijsten. En om mij heen hoor ik dat echt veel vaker hoor dat mensen zonder wachtlijst ergens terecht kunnen. Is wellicht wel een kwestie van 'shoppen' en je niet alleen focussen op de grote instellingen. Psychologen, speltherapeuten, orthopedagogen etc. werken ook vaak in kleinschalige praktijken waar je sneller terecht kan (en bij ons ook gewoon volledig vergoed).

groentje

groentje

16-08-2010 om 21:02

Dit is 't (niet dichtbij a'dam)

Basis in perspectief, in Nieuwegein.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

17-08-2010 om 14:48

Basis in perspectief

Dank je; ik heb de site bezocht en het is feitelijk hetzelfde hulpverleningsaanbod als waar we nu zitten. Ziet er goed uit; ik denk dat jullie daar wel wat aan kunnen hebben!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.