Ik ben het gezeur en de ruzies 's ochtends zo zat!

Madelief

Madelief, ik herken opnieuw zo veel in jouw postings. Ik vond het zo moeilijk om toe te geven dat het niet lukte, dat we het niet zonder hulp konden. Wij zijn echte doe-het-zelvers. Met niemand iets te maken, wij regelen het zelf wel. Maar soms heb je toch echt hulp nodig. Dan is het echt onverstandig om zelf te blijven klussen.
Zo ook met de opvoeding van onze kinderen. Als ik misschien alleen maar doorsnee kinderen (voor zover er zulke kinderen bestaan) had gekregen, was het zelf misschien wel gelukt. Maar helaas, onze zoon is niet doorsnee.
Zijn en ons leven is zoveel verbeterd sinds we hulp hebben gekregen. Bij ons was er geen dag zonder conflicten, geen dag zonder ruzie, geen dag waarop ik niet met uiterste krachtinspanning mijn best moest doen om de rustige kalme volwassene te blijven. Als je het me toen had gevraagd had ik niet geloofd dat het ooit anders zou kunnen zijn. Maar nu hebben we soms wekenlang geen conflict. Onvoorstelbaar, maar waar. En we zien hem groeien, steeds verder.

Madelief

Madelief*stickers (en overige beloningen) werken prima, maar dat is allemaal "tijdelijke omkoperij".

dat klopt,het is maar voor tijdelijk,meer is ook niet nodig,want vaak is het een fase ,die overgaat als de kinderen ouder worden,en met een beloningsysteem kan je mooi zo,n fase doorkomen.

Als er echt structureel iets mis is in het gezin,dan moet de oorzaak worden aangepakt,dan helpt een beloningsysteem inderdaad maar tijdelijk.

Zelf opnames maken

Ik heb niet het hele draadje gelezen dus het kan zijn dat deze tip al eerder is gegeven: ik las dat iemand video hometraining aanbeval. Jij lijkt het nogal eng te vinden een 'vreemde' tot je gezin toe te laten. Misschien kun je beginnen om zelf opnames te maken, bijvoorbeeld van de ontbijtsituatie bij jullie.
Zet een videocamera op een statief, en gewoon laten draaien terwijl jij en de kinderen je normale ochtend laten zien. Zelf terugkijken wil weleens verhelderend zijn.
En ik, en velen met mij, heb het al eerder gezegd. Als je kind een been breekt ga je naar het ziekenhuis, als je gezin niet lekker loopt, dan ga je ook gewoon naar een deskundige. Echt madelief, het is geen schande!!! Het is geen falen van jou en je partner als ouders!!! Je hebt geen draken van kinderen!!! Je hebt gewoon hulp en tips nodig om uit een bepaalde negatieve spiraal te raken.
Ik wens je veel sterkte, en ik hoop dat je echt zult gaan beseffen van binnenuit dat het juist alleen maar goed! ouderschap is om hulp te zoeken als er iets niet lekker functioneert.
Een vriend van mij zei ooit: ons probleem (dat van ouders) is dat kinderen veel sneller dingen van elkaar leren en oppikken dan van ons. Als je drie kinderen hebt die elkaar lekker zitten te stangen kun je idd. ernaast gaan staan schreeuwen maar dring je toch niet door. Als dat een patroon is geworden moet je dat zien te doorbreken, en soms heb je daar net een andere blik voor nodig.

Pippin, vraagje

Wat voor hulp heb jij dan gezocht? Een van onze vier kinderen heeft PDD-NOS en dat kan bij vlagen een grote stempel op iedereen drukken. Nu gaat het idd. alweer een poos erg lekker (daarnet bv. met zijn vijven (zonder vader) echt heel erg gezellig zo'n twee uur aan tafel gezeten en heerlijk gekletst, gegeten, iedereen was aardig voor iedereen, hmmm heerlijk!).
Toch zou ik zelf vooral voor mijzelf wel wat gerichtere ondersteuning willen, en ben eigenlijk een beetje zoekende daarin.

Meer uitleg graag

Anders, je doet nogal wat uitspraken in je posting die echt niets zeggen. Probeer eens wat concreter te zijn. Hoe moet Madelief nu een methode kiezen die bij haar past als jij alleen maar zeer summier ingaat op de videohometraining? Daarbij doe je een uitspraak waaruit blijkt dat je de clou hiervan ontgaat: 'wat fijn is aan video hometraining is dat je kunt terug grijpen op beeld naar de dingen die goed gaan in je gezin om die verder uit te breiden'
Dit is maar een klein onderdeeltje dat gebruikt wordt om mensen te laten zien dat er ook dingen goed gaan. Natuurlijk gaat de videohometraining er juist om dat situaties waarin het niet goed gaat in beeld komen, om daar verandering in aan te brengen met behulp van een trainer.
Ik vraag me af, net als andere lezers en meepraters, vanuit welke achtergrond jij hier 'uitspraken' doet. Het over 1 kam scheren waar ik je al eerder over aansprak zie ik hier nu weer. Op het eerste gezicht denk je als lezer (al is dat maar heel even) hier met iemand te maken te hebben die verstand van zaken heeft, je valt echter bijzonder snel door de mand door zowel de inhoud als de slechte spelling en schrijfstijl.

Anders

Positieve momenten uitbreiden is een leuke softe term voor dat wat ik zeg: negatieve momenten leren doorgronden en aan te pakken, dus om te buigen naar positieve ervaringen.
Juist van je fouten leer je toch? niet (of maar mondjesmaat) van de dingen die goed gaan. Dat zijn opstekertjes, om te zorgen dat je niet al te negatief over jezelf gaat denken.

Daarbij verwacht men op een forum inderdaad geen proza, maar wel heldere informatie waar men iets mee kan.
En inderdaad is mijn toon niet heel aardig, ik verwoord nl. mijn gevoel naar aanleiding van jouw postings, en het gevoel van een aantal andere forummers met wie ik contact heb.

Het wordt gevaarlijk zo

Anders, ik verbaas me niet langer over jouw postings maar begin me nu ook zorgen te maken. Waar heb jij al deze wijsheid vandaan? Je schrijft:
"Video hometraining is NIET bedoelt om momenten te filmen die niet goed gaan dat is nu juist NIET de methodiek. Bedoeling is positieve momenten uit te breiden"
In tegenstelling tot wat jij beweest is VHT *niet* bedoeld om positieve momenten uit te breiden. Hoe kom je daar toch bij? Het _doel_ van VHT is het verbeteren van de communicatie, de afstemming, het contact in het gezin. De _methodiek_ die hiervoor gehanteerd wordt is inzicht krijgen in de communicatiepatronen, en dit heeft (hopelijk) onder andere tot _gevolg_ dat er meer positieve momenten ervaren worden in het gezin.
Ik begrijp volkomen dat Minet vanmorgen nadere uitleg over jouw laatste posting van gisteren vroeg. Het leest als de achterflap van een zelfhulpgoeroeboekje: een hoop geblaat maar weinig wol.

Haha pippin (en dank voor je uitleg)

Het lijkt wel alsof we hetzelfde gezin hebben. Wij hebben ook een grote tafel (zelfs 2) waarbij wij in het midden zitten en de vier kinderen naast ons. Zo kunnen ze niet teveel klieren onder het eten. Schept veel rust en ruimte voor andere, leuke, gesprekken.
Ook wij proberen de kinderen te scheiden. Oudste kan goed met iedereen, maar tweede en derde samen wordt bijna altijd oorlog, dus die houden we als het lukt uit elkaar. Soms gaat het heel goed, dan kan het weer even wel. Jongste kan eigenlijk ook met iedereen, maar als ze met 3 spelen wordt hij altijd de boksbal, dus daar moeten we dan weer op letten. Met spelen probeer ik ook af te wisselen. Als zoon1 een vriendje heeft probeer ik zoon2 uit te laten spelen, enz.
Ik ben op dit moment lucht aan het happen om bij ons de structuur te vergroten, ik sta in de startblokken voor de picto's en een soort planbord. Maar omdat dit ook niet helemaal bij mij past moet ik nog wat moed verzamelen. Vooral zoon1 en zoon2 hebben erge behoefte aan structuur en geven dat ook aan.

Anders

Quote:
Er worden video-opnamen van de dagelijkse omgang gemaakt om achteraf met de ouders de initiatieven van de kinderen en hun reactie daarop te bekijken. Dankzij de video gaan de ouders zich dan bewust afstemmen en kan de ontwikkeling van de kinderen weer op gang komen.

Precies wat ik dus al eerder zei:
Positieve momenten uitbreiden is een leuke softe term voor dat wat ik zeg: negatieve momenten leren doorgronden en aan te pakken, dus om te buigen naar positieve ervaringen.

Wat denk je dan dat er staat?
Er staat niets meer dan dat ouders dmv vht leren om op een juiste manier met hun kind om te gaan zodat de ontwikkeling weer op gang kan komen! Die is niet blijven steken door die positieve momenten in het gezin.

Die ommezwaai bereik je door vooral te filmen hoe ouders dus op een verkeerde wijze reageren op initiatieven van kinderen. De hulpverlener kan de ouder dan bijsturen, en ter illustratie laten zien dat er zeker ook goede momenten zijn in een gezin.

Shake hands (ot)

Ik had ook al zulke gedachten

Thanks for proving my point anders

jij citeert van een site: "...geholpen door een video-analyse...". Dat gaat duidelijk over de methodiek, niet over het dóel van VHT.
Verder citeer je uit hetzelfde stuk: "... gaan de ouders bewust afstemmen...". Dit is een verwijzing naar het doel van de training: verbeterde communicatie, zoals ik al aangaf.

Prima

Ik ben dol op lezen. Welke boeken raad je mij aan?

Goed!

Madelief, hartstikke goed wat je nu allemaal doet!

Op deze manier kan het maar zo zijn dat jullie gezin in korte tijd al een heel stuk gezelliger is voor jullie allemaal!

Petje af Madelief!

Bravo!

Dit is écht knap, Margriet! Heel veel succes en heel veel plezier!

Madelief

Heel veel succes toegewenst!
Pippin

Wat lief!

Fijn om jullie lieve reacties te lezen, dat doet me goed!
De meiden zijn zelf ook erg gemotiveerd om ermee aan de slag te gaan. We hebben taken verdeeld en duidelijke afspraken gemaakt.
We hebben nog heel wat voor de boeg, maar ik zie het met vertrouwen tegemoet.

Dank jullie voor alle reacties.

Gr. Madelief

Stakkers? anders?

Ik heb me niet met dit draadje bemoeid, lees meestal meer dan ik reageer, maar ik vind jouw reacties hier en daar bijzonder ehm... opmerkelijk. Nu weer 'Stakkers'?? Pardon? Omdat men niet klakkeloos jouw deskundige (?) advies opvolgt? Je klinkt alsof je links en rechts wat populair wetenschappelijke pedagogiek hebt opgepikt (en pluist ongetwijfeld Psychologie Magazine van kaft tot kaft uit), neemt wat jaren '70 sociale academie-eufemismen over en als men om meer concreetheid vraagt reageer je beledigd en aanvallend. Als je dan werkelijk actief bent in de hulpverlening zou je toch ook moeten hebben geleerd dit meer in een 'ik'-boodschap te verpakken?
Sorry voor deze meta-bijdrage, forummensen, verwijder het vooral weer, maar dan heb ik in ieder geval even mijn hart gelucht.

*madelief*

super van je! De Triple P methode ken ik zijdelings, schijnt wel een goede methode te zijn. Mocht je daar dingen over willen vertellen, hoor ik het graag, ik ben er wel heel benieuwd naar namelijk! Succes!!

Nasha

Hier kun je meer vinden over de Triple P methode:

http://www.triplep-nederland.nl/

In het boek dat ik aan het lezen ben, wordt zeer uitgebreid ingegaan op deze methode. Het heet Positief ouderschap en is geschreven door Matthew Sanders.

Anders

Zoals je kunt lezen in mijn vorige postingen, volg ik geen CURSUS Triple P, maar ben ik het BOEK aan het lezen.

Ik heb in het verleden weleens wat bijeenkomsten hierover gevolgd, dus ik ben al wel bekend met de methode.

Stoer!

Goed om te horen dat je het roer zo zelf weer vastgrijpt, daar varen jij en de kinders ongetwijfeld wel bij!
Groet Terpi

Eerst jezelf aanpakken ja

Dat is namelijk het makkelijkste (en ook het moeilijkste). Bij ons komen ruzies tussen de kids heel vaak voort uit jaloezie. Ze hopen dan dat ik de ander op z'n kop zal geven en omdat ik nogal ontvlambaar ben, doe ik dat ook vaak. Waarna alles natuurlijk opnieuw begint.
Afgelopen weekeinde viel me dat voor het eerst echt goed op. Ze hebben heel lief samen gespeeld toen ik ergens anders in huis rond rommelde. Zodra ze mij in de gaten kregen: ruzie. En ik word op een irritante manier geclaimd: mamma moet bij mij zitten, nee mamma moet bij mij zitten (en dan natuurlijk weer ruzie).
Ik weet nog niet precies hoe ik dit ga aanpakken, maar ik ga wel proberen om anders op de ruzies te reageren. Met een beetje geluk, passen zij hun gedrag dan ook aan. Tot ze weer iets nieuws verzinnen natuurlijk .