Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Lorwyn

Lorwyn

10-02-2011 om 09:27

Ik "moet" vriendinnetje dochter steeds opvangen

Gistermiddag zouden mijn dochters en ik gaan winkelen. We hadden een behoorlijk lijstje met dingen die er gekocht "moesten" worden. Voornamelijk zakgeld verbrassen.
Desondanks stond mijn oudste gisteren met haar vriendin voor de deur. Tja ze moest wel want er was niemand thuis. Normaal spelen ze op woensdag vaak hier, maar ik had er nog niks achter gezocht.
Het winkelen kon niet meer doorgaan, want vriendinnetje moet om 15.00 uur weer thuis zijn om te sporten, en dat werd te krap naar mijn idee.
Blijkt nu dus dat vriendinnetje vaak helemaal niemand heeft thuis op woensdagmiddag en haar wordt blijkbaar opgedragen dan maar bij iemand te gaan spelen. Aangezien ze al in groep 6 zitten komen ze al alleen naar huis, de school is om de hoek dus dat gaat prima.
Nu wilde ik eigenlijk dat vriendinnetje zo snel als mogelijk dan maar weer naar huis toe ging, en ik vroeg haar haar moeder (of vader) te bellen, maar die amen niet op. Ze zitten beiden in het onderwijs, en ik weet dat er op woensdagmiddag nogal eens vergaderd wordt, dus dat zal nu ook wel zo geweest zijn.
Ik heb tot nu toe nog geen contact gehad met de ouders, omdat ik er nog niet aan toe was gekomen, de woensdagavond is bij ons thuis altijd erg druk en mijn hoofd stond niet naar een moeilijk gesprek. Ik vind namelijk dat ze als ouders niet de verantwoordelijkheid voor hun kind nemen. Als ze bij wijze van spreken nergens terecht kan is ze alleen. Ze heeft volgens mij wel een sleutel, maar aan haar reactie te zien gisteren werd er weldegelijk verwacht dat ze bij ons zou spelen en lunchen. Dat stoort mij, ik ben geen opvang! Bovendien werd er in de kerstvakantie erg moeilijk gedaan over logeren, dat moest bij ons omdat mijn dochter al een keer daar had gelogeerd, maar dat was een slaapfeestje! Dat ik en mijn man gewoon moesten werken werd even vergeten, ik werk namelijk thuis... Bovendien hebben onderwijzers dan ook vrij. Ze zijn potverdorie gewoon een dagje uit geweest terwijl ik met 3 meiden om me heen probeerde te werken grrr.
Nu is dit meisje het allerbeste vriendinnetje van mijn dochter en ze spelen heel leuk samen, maar gisteren vielen wel een beetje de schellen van mijn ogen. Ze spelen wel erg vaak hier... Blijkt dat ik dus gewoon een goedkope BSO ben voor ze. Dit zonder enig overleg, en andersom kan het vaak niet (ik heb in een drukke periode wel een keer aan dochter gevraagd of ze een keer daar konden spelen maar kwamen ze toch weer hier heen, en daar zocht ik destijds nog niks achter).
Ik wil nog steeds de ouders erop aan spreken, maar ik wil toch ook even jullie mening horen.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Yura

Yura

10-02-2011 om 10:11

Wegsturen

Ik weet niet of het wat oplost om er wat van te zeggen, mensen kunnen erg moeilijk kritiek op hun opvoeding verdragen. Als er vaak zoiets gebeurt als gisteren zou dat bijna reden zijn het amk te bellen, en geen opvang regelen en nog eens niet bereikbaar zijn ook, dat is wel heel erg. Mogelijk dat als je kritiek uit, dat dan de vriendschap over is, want de ouders zullen liever niet meer hebben dat de kinderen met elkaar spelen. Mijn zoon had ook een vriendje waarvan de moeder wel erg makkelijk was, die ging niet meer naar de overblijf en zat opeens steeds hier en ook een keer toen ze kleiner waren en ik ze nog uit school haalde kwamen ze vragen of vriendje bij ons mocht spelen, dat kon maar heel kort ivm sporten ofzo, dus we liepen gezamenlijk naar de moeder om dat kort te sluiten, was ze al weg. Vriendje verklaarde dat ze naar het zwembad was met zusje, maar ik zat dus mooi omhoog. Toen moeder dan kwam verontschuldigde ze zich wel, dus ze wist ook wel dat ze fout zat. Maar bij jullie lijkt het structureler te zijn. Ik zou me gewoon harder opstellen, gister had je haar gewoon naar huis moeten sturen, is niet jouw probleem hoor. En als je moet werken moet je werken dan geen andere kinderen erbij, simpel zat. Als de ouders geen medelijden hebben met hun eigen kinde, waarom zou jij het dan wel moeten hebben. Gezien hun vakgebied mag je verwachten dat zij wel weten wat ze doen.

T&T

T&T

10-02-2011 om 10:42

Moeilijk

Ik vind zoiets heel moeilijk. Dochter (9) heeft een vriendinnetje dat op die manier ook vaak "meegewaaid" komt uit school. Prima hoor, ze kunnen heel lief spelen samen, maar laatst kwam ik er ook achter dat, als ze niet mee kwam ze dan alleen thuis zou zitten (ja, heeft ook een eigen sleutel)... Ik vind dat eigenlijk niet kunnen voor zo'n jong kind, ze is dan echt een paar uur alleen. Maar de verantwoordelijke blijven toch de eigen ouders, als het mij niet uitkomt zeg ik dat ook, nu kan het niet! Ik stel ook wel grenzen aan hoe vaak er iemand komt spelen, ga echt niet iedere dag hetzelfde vriendinnetje opvangen. Het scheelt wel dat de communicatie met de ouders van het vriendinnetje best goed is, ik zie ze aan de schoolpoort en kan ze ook bellen, maar ze houden er gewoon wat vrijere opvoedideeen op na dan ik... ook als mijn dochter daar speelt trek ik eerder aan de rem, het mag bijvoorbeeld niet te laat worden op een schooldag, en ze moet op vaste tijden eten, dus dan komt ze naar huis, ook al is het nog zo gezellig op dat moment.
Nu kom ik de laatste tijd ook wel tot de ontdekking dat dit vriendinnetje geen uitzondering is hoor, er zijn genoeg kinderen van 8 tot 12 jaar die alleen thuis zitten, soms urenlang, en die kan ik ook niet allemaal opvangen ook al vind ik het een beetje zielig...
Tess

Zonneschijn

Zonneschijn

10-02-2011 om 12:52

Lorwyn

Dan hebben jij en je dochter blijkbaar hetzelfde probleem want ook jij wilde (kon?)haar niet wegsturen.

Vwb. dat dit meisje alleen thuis is, daar zou ik de ouders niet op aanspreken. Dat zijn afspraken die de ouders met hun dochter hebben gemaakt. Dat jij dit zielig of te jong vindt maakt niets uit.

Kobalt

Kobalt

10-02-2011 om 13:01

Grens

Ik heb ook weleens vergelijkbare situaties meegemaakt. Mijn ervaring is, dat je heel sterk je eigen grens moet bewaken, want voor je het weet, denderen die anderen er anders over heen. Als dat kind dan geen opvang heeft, dan is dat niet jouw probleem, ze ik jouw kind niet.
Ik zou haar geloof ik toch gewoon naar het werk van haar ouders gestuurd hebben. Of met de sleutel naar huis, net wat voor hen gebruikelijk is.
Je kunt die ouders er wel op aanspreken, maar dan zou ik het heel erg bij mezelf houden. Zoiets als:'Ik merk dat Truusje vaak met mijn dochter mee komt, maar het komt hier heel vaak niet uit, dus het spijt me, dan stuur ik Truusje weg, misschien is het goed als jullie dat weten.' Het kan natuurlijk makkelijk dat die ouders denken dat Truusje van harte welkom is, want 'jij bent zo makkelijk, bij jouw kan altijd alles.' (dat zei die moeder echt tegen mij?!?!) Dan wordt het tijd iets minder makkelijk te worden. Ik ken ook heel veel onderwijzers die hun kinderen tijdens de vergaderingen op school laten 'spelen'. Die kinderen zijn dat natuurlijk heel snel zat en zoeken dan zelf een alternatief. Wel slim van ze.
Ik zou er de komende woensdagmiddagen in ieder geval voor zorgen dat Truusje niet terecht kon bij me.
Als je dan gelijk zegt, wanneer ze wel mag komen spelen, hoeft ze zich niet afgewezen te voelen en hoeft de vriendschap tussen de meisjes er ook niet onder te lijden.

Fiorucci

Fiorucci

10-02-2011 om 13:19

Lorwyn

Ik snap dat je zo redeneert, maar ouders van dergelijke kinderen verdenk ik er weleens van dat zij dat dondersgoed weten....

vlinder72

vlinder72

10-02-2011 om 13:27

Nee, jij zet het kind niet op straat

dat doen haar ouders.

Als het kan dan is ze van harte welkom. Kan het een keer niet dan zal ze ergens anders moeten gaan spelen of alleen naar huis moeten gaan. Dat is een consequentie van de keuze van haar ouders niet van jou.

En het is natuurlijk heel erg sneu voor het meisje maar als het niet kan dan kan het niet. Jij had andere plannen en het is wel raar dat jij je plannen gaat aanpassen omdat het meisje anders zo zielig alleen thuis zit.

Yta Chalne

Yta Chalne

10-02-2011 om 13:51

Ach

Meenemen om te gaan winkelen zou mijn optie zijn. En gewoon lekker samen laten spelen bij jou thuis. Andere ouders kun je niet opvoeden, maar als je graag een beetje mee zorgt voor een kind dat het verder ook niet kan helpen lijkt me dat prima. Als je de ouders gaat bellen zullen zij het best vinden dat dochter alleen thuis is, die denken er dus gewoon heel anders over. Ik heb al lang geleden het hele ombeurtenspelenidee losgelaten, kinderen spelen meestal hier. Overzichtelijk, gezellig en helemaal volgens mijn opvoedmethodes. En een kind extra ergens mee naartoe, wat geeft het? Je kunt niet alle kinderen helpen die alleen thuis zitten maar wie een mens redt, redt de wereld, nietwaar?

Zonneschijn

Zonneschijn

10-02-2011 om 14:05

Lorwyn

Wellicht laat ik dan over me heen lopen, maar een kind van 9 dat niemand thuis heeft laat je toch niet aan zijn lot over?! Zijn jullie dan echt zo harteloos!? Daar schrik ik van..

Euh, hoezo aan haar lot overlaten, ze heeft toch een sleutel????? Wat is nu precies het probleem?

Als het mij was overkomen zoals jij de situatie van gisteren schetst dan had ik gewoon gezegd dat wij naar de winkel gaan en zij niet kan spelen, klaar.

Hier wordt altijd veel gespeeld. Geen enkel probleem en ik vind het ook geen probleem dat er hier veel vaker gespeeld/gelogeerd wordt dan mijn dochter doet bij haar vriendin. Ik voel me dan totaal geen opvang omdat mijn dochter leuk speelt maar als het niet uitkomt dan houdt het op. Ik heb meer het idee dat je je ergert omdat je eigenlijk vind dat je dochter daar niet zoveel kan spelen en jij altijd "ja" zegt en bovendien vind jij het niet kunnen dan een kind van 9 alleen thuis is. Dat ligt toch echt aan jezelf en niet aan die ouders. Om dan vervolgens te roepen dat je het harteloos vindt om een kind van 9 op straat te laten staan is jouw gevoel maar niet de werkelijkheid. Ze heeft immers een sleutel dus dat doet er niet toe.

bibi63

bibi63

10-02-2011 om 15:10

Wat ik had gedaan

Ik zou het op zich niet erg vinden als vriendinnetje mee ging shoppen. Maar is zou WEL gaan shoppen. Dus als vriendinnetje mee zou komen, zou ik zeggen, leuk, maar wij gaan dadelijk shoppen. Als zij zou zeggen dat ze om 15:00 uur thuis moest zijn ivm sport, zou ik zeggen, dat ik niet weet of we dat zouden redden, dus aan haar de keus. Als zij wel mee zou gaan/willen, zou ik me verder geen biet van de tijd aantrekken. Als ze dan te laat voor de sport is (wat ik dan misschien wel stiekem expres zou doen), dan worden de ouders misschien wel wakker. Ze kunnen je daar moeilijk over aanspreken..... Zou wel benieuwd zijn of ze daar op zouden reageren. Nou, dan kunnen ze hun borst nat maken wat mij betreft.
Gr. Bibi

Prada

Prada

10-02-2011 om 16:17

Onaardige "oplossing"

bibi, je vermijdt lafhartig de confrontatie met de ouders en doet met opzet iets wat ten koste gaat van het kind. Het advies van Kobalt lijkt me een meer volwassen en eerlijke reactie.

Prada.

Laminaat

Laminaat

10-02-2011 om 17:03

Eens met yta!

Wat mij betreft zijn alle kinderen hier altijd welkom. Ze mogen mee spelen, eten en drinken. Als ze zich maar aan mijn regels houden.
Hoezo moest Lorwyn haar dochter er op aanspreken? Dat meisje heeft toch helemaal goed gehandeld? Natuurlijk neem je je vrienden of vriendinnen mee als ze anders nergens heen kunnen. Zo voeden we onze kinderen toch op? Om aardige sociale mensen te worden?
Groetjes,
Laminaat

Tirza G.

Tirza G.

10-02-2011 om 17:27

Nergens heen?

Ze kunnen wel ergens heen: naar huis. Ze hebben een sleutel.

Wie weet wat die ouders van jou vinden, misschien wel een overvleugelende bemoeizuchtige moeder die altijd bovenop d'r kind zit en haar niet los kan laten. Daar stoor je je toch verder ook niet aan?

Tirza

Kobalt

Kobalt

10-02-2011 om 19:21

Pas maar op izar

Denk je dat je kind veilig thuis tot rust zit te komen, zit ze wéér bij dat vriendinnetje.

Herkenning

het is nu voorbij maar ik heb 2,5 jaar veel over een buurmeisje gemoederd, hib'je (half inwonend buurtkind) af en toe stonden broertje en zusje ook voor de deur, ook als het mij totaal niet uit kwam en als mijn eigen kinderen op de opvang zaten en ik aan het werk was thuis.

Inmiddels komt ze niet meer, ze is een puber en zoekt haar vermaak nu elders, haar ouders gaan nu eindelijk scheiden en dat vindt ze helemaal niet erg, wat ook meteen uitlegt waarom ze zo vaak hier voor de deur stond. Ze heeft hier ook wel eens een hele dag gezeten omdat pa bij een vriend was en dan smeerde ik weer maar wat boterhammen want die kon ze thuis niet krijgen want de deur was thuis op slot (!).

Op een gegeven moment heb ik het geaccepteerd, vond ik het ook wel fijn dat ze hier dan zat ipv door de regen op straat van de ene naar de andere deur liep. En ik heb ook geprobeerd de ruzietjes met buren op te lossen, omdat hib'je het ergens te bont had gemaakt (agressief gedrag) en niet meer welkom was.

Opmerkingen van haar ouders afgelopen jaren "zo hebben we geen kinderopvang nodig", "onze kinderen zijn echt buitenkinden" vond ik echt tenenkrommend.

Dit vind ik net anders, ze kan zelf naar binnen heeft een sleutel en het is duidelijk dat de ouders er wel snel aan komen (dat zou ik dus even navragen). En verder moet je ook leren NEE te zeggen op het moment dat het jou niet uit komt. Ik heb heel lang niet duidelijk nee gezegd, ook bij speelafspraakjes na school, dan had ik geen zin of kwam het niet uit en dan nam ik ze toch mee naar huis. En vooral als het niet gelijk over en weer gaat steekt dat, tijd dus om je grenzen te bepalen en die te bewaken.

Tenzij je zoals Yta bent, dan vind je het niet erg en dan is er geen probleem.

bibi63

bibi63

10-02-2011 om 20:43

Je begrijpt me niet prada

Ik zou helemaal niet onaardig tegen het betreffende kind zijn. Sterker nog, alle vriendjes/vriendinnetjes zijn hier welkom, mogen mee-eten enz. No problem. Maar dat wil niet zeggen dat als een vriendinnetje meekomt en ik plannen heb om met m'n eigen kinderen naar de stad te gaan, dat dat dan niet zou kunnen omdat de betreffende ouders niet thuis zijn en kind niet alleen thuis wil zijn. Kind is nog steeds welkom, mag mee, maar dan wel volgens onze regels, in dit geval: wij gaan shoppen en zijn waarschijnlijk niet om 3 uur thuis, dus als ze weg moet om te sporten, moet ik me daar dan aan aanpassen? Zeker niet, als betreffende ouders mij niet betrekken in hun opvangsituatie. Ze mag nog steeds mee, maar dan is het te laat komen voor sport het probleem van de ouders, niet van mij.
Gr. Bibi

T&T

T&T

10-02-2011 om 21:45

Ik schrik best van dit draadje. Want niet alleen draait het helemaal om en is Lorwyn nu ineens de overbezorgde moederkloek, blijkbaar vindt iedereen het heel normaal dat een kind van 9 alleen thuis komt met een sleutel.
Zoals ik al eerder zei, ik ken ook wel van die kinderen, en ik heb echt niet de neiging om die allemaal te "redden" alhoewel ik geregeld van die "effe binnenlopers" heb, ik ben nou eenmaal altijd thuis na schooltijd, en alleen thuis is niet altijd leuk.
Dus de vraag is eigenlijk, is dat dan normaal? een kind van die leeftijd doe geregels alleen thuis komt na school? daar is toch nog bso voor, of een oppas oma of buurvrouw, maar daar regel je toch wel iets voor als je er zelf niet bent? of ben ik nu vreselijk ouderwets?
Tess
oh ja, mijn kinderen zijn 8 en 9, en wel eens een kwartiertje alleen, maar langer ook niet.

Laminaat

Laminaat

10-02-2011 om 21:47

Nergens (anders) heen

Tirza en Izar,

Kinderen met een sleutel kunnen zelf naar huis, dat snap ik ook wel. En sommige kinderen vinden dat heel fijn. Maar de kinderen die dat niet willen, die zijn welkom. Ik hoef niemand te redden, maar ik gun ze graag de keuze. Ik veroordeel de ouders ook niet.

Laminaat

Tess

ik vind het ook niet normaal. Hier dus gewoon nso en een enkele keer neemt een buurvrouw of andere moeder haar mee van school, dat doen we over en weer om elkaar te helpen. Het lijkt mij ook niet leuk om na school niemand thuis aan te treffen, ze moeten toch ook hun verhaal kwijt, bij nso beginnen ze ook met een rondje limo en koekjes.

Mijn oudste is wel eens een half uur alleen thuis, dan moet ze kiezen uit thuis tv kijken of mee boodschappen doen. Ze is 8 jaar. Zodra de jongste ook naar school gaat nemen we een oppas, omdat nso dan te kinderachtig voor de oudste zal zijn.

Leandra

Leandra

10-02-2011 om 23:23

Hier ook met 9 alleen naar huis

Mijn zoon is 9,5 en gaat 2 keer tussen de middag alleen naar huis, waarvan hij 1 keer elke keer hetzelfde vriendje meeneemt. Op donderdag mag hij ook na school alleen naar huis. Ik heb op die dag wel bso voor hem, maar hij vindt het lekker om dan naar huis te gaan of te gaan spelen. Hij mag met een vriendje mee, maar niet met een vriendje bij ons thuis. Meestal speelt hij bij een vriendje dat die week ook bij ons speelt.In de vakantie gaat hij uiteraard naar de bso. Zolang zoon zich op donderdag aan de afspraken houdt, mag hij alleen naar huis of naar een vriendej. Zo niet, dan gaat hij naar de bso. De ouders van zijn 2 vaste vriendjes weten dit ook. Jongste gaat wel gewoon naar de bso. Ik snap niet goed wat hier nu zielig aan is. Zoon wordt ouder en is zelfstandig en verantwoordelijk.Het liefst zou hij in de vakantie ook ee ndag alleen willen zijn, maar dat mag niet van mij. Nu gaat het om 2 uur.

groet Leandra

Maylise

Maylise

11-02-2011 om 00:31

Begrijp lorwyn

Ik begrijp Lorwyn heel goed. Het kind kan er ook niks aan doen en ik zou het zielig vinden om het dan maar weg te sturen. Zit ze maar wat in haar eentje thuis. Blijkbaar vind ze dat niet leuk want anders ging ze wel alleen naar huis. Ik vind het ook niet leuk voor een 9jarige dat ze de hele middag maar alleen thuis zit. Kind kan er ook niks aan doe dat haar ouders daar wel erg luchthartig mee omgaan.

Waarschijnlijk zou ik haar ook hebben binnen gelaten. Kind kan er ook niks aan doen. Zeker als het kind het thuis misschien niet zo leuk heeft dan heeft ze in elk geval bij jullie het wel gezellig.

ik zou het overigens ook niet zo erg vinden zolang kind een echt vriendinnetje is en er leuk samen gespeeld wordt.

T&T

T&T

11-02-2011 om 08:33

Tja...

Misschien is zielig ook het verkeerde woord, ouders die hun kind naar mijn idee "zielig" laten zijn springen natuurlijk meteen in de verdediging, zoals Izar. Begrijp me goed ik hoef jou kind niet te "redden" daar ken ik de situatie ook niet goed genoeg voor. Ieder kind is nou eenmaal anders. Die van mij zijn niet zo heel vlot en zelfstandig, oudste van 9 durft nu net de telefoon op te nemen, ik noem maar wat. Dat is niet het kind dat je een middagje alleen laat, als er iets onverwachts gebeurd slaat ze helemaal dicht.
Ik vind het een prettig, en veilig idee dat een kind in de basisschool leeftijd thuis komt waar iemand is, of dat nou moeder vader of opa is, of bso. En dan hoeven ze echt niet een uur met mij aan de thee met koekjes te zitten soms is het in en uit vliegen omdat ze weer buiten gaan spelen, ook goed, en daar zijn ze ook alleen, of boven op hun eigen kamer. Ik dacht ook eigenlijk dat dat vrij algemeen was in nederland, maar merk de laatste tijd ook in mijn omgeving dat steeds meer kinderen alleen zijn.
Soms hebben mijn kinderen wel behoefte aan dat uurtje tutten met mama, en heel vaak niet, maar ik ben er gewoon. En als je er gewoon niet bent na school dan zie je dat ook niet.
Ik ken een meisje van 10 dat al bijna iedere dag alleen thuis komt, en (laten we het woord zielig even vermijden) dat vind ik geen fijne situatie. Ja, ze voelt zich heel groot, ja ze heeft alle vrijheid om een vriendin mee te nemen of zelf ergens naartoe te gaan, en nee, natuurlijk zegt ze niet dat ze dat soms niet leuk vindt! ze is toch een grote meid! Tja.... ze kan het wel, ze is knap wijs voor haar leeftijd, en die ouders zijn echt niet van het slag "kinder verwaarlozende tokkies" dus wat doe je met zo'n grietje? als ze meekomt met mijn kinderen is ze welkom, als ze alleen thuis is vind ik het ook best, de ouders hebben dit tenslotte zo besloten.
Tess

Kobalt

Kobalt

11-02-2011 om 08:50

Ruimte geven

Jullie gaan er nu vanuit dat dit kind alleen thuis moet zitten. Maar dat weten we niet. Het kan net zo goed zijn, dat die ouders zeggen: 'Als wij nog even moeten werken op school, moet jij op school bij ons blijven.' En als dat kind daar dan geen zin in heeft, gaat ze 'vluchten' naar Lorwyn. En zolang Lorwyn daar geen problemen mee heeft, is er helemaal niets aan de hand.
Maar Lorwyn heeft er wel problemen mee. Ze vindt het ergelijk, anders was ze dit draadje niet begonnen.
De enige manier om hier mee om te gaan, is zelf je grenzen aangeven en vasthouden aan die grenzen. Dat betekent inderdaad dat het kind dan misschien weggestuurt moet worden, maar je stuurt haar niet de wildernis in! Ze kan gewoon naar huis of naar haar ouders. Whatever de afspraak was.
Als Lorwyn deze situatie laat bestaan, is dat hele gezin zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust. En als het dan echt te ver gaat en Lorwyn ontploft, zeggen ze terecht: 'Waarom heb je dan niets gezegd, als het je teveel was?'
Sommige mensen redeneren nu eenmaal altijd naar zichzelf toe. En als jij hun ruimte (blijft) geven, zullen ze die ruimte altijd (blijven) nemen. Dan moet je eerlijk en duidelijk zijn.
En mijn negenjarige is soms alleen thuis, maar maximaal een half uurtje of zo. Haar vriendinnetje komt uit school regelmatig bij ons, als de oppas niet kan komen. Maar dan vragen die ouders dat netjes even van te voren. En dan is het geen enkel probleem. Als ik dan naar de stad wil, kan ik namelijk gewoon zeggen dat het deze dag niet kan.

Zonneschijn

Zonneschijn

11-02-2011 om 09:58

Ik sluit me aan

bij Kobalt. Lorwyn heeft er wel problemen mee want vriendinnetje brengt schema in de war en ze start hier een draadje over. Als je dan het advies geeft om vriendinnetje naar huis te sturen want ze heeft en sleutel en blijkbaar is dat de afspraak met haar ouders dan ben je ineens harteloos en is het zielig voor een negenjarige om alleen thuis te zijn. Tja, dan weet ik het ook niet meer.

Ik heb voor mijn negenjarige dochter (in juni wordt ze 10) net de BSO opgezegd. Dat wil ze graag zelf en wij vinden dat prima. Dit houdt in dat ze 2 middagen van 15:15 t/m 16:30 uur alleen thuis is. We moeten nog om de tafel om goede afspraken te maken maar van ons mag ze wel een vriendinnetje mee naar huis nemen. Geen probleem. Mijn dochter kan niet wachten tot het zover is (na de voorjaarsvakantie gaan we oefenen met 1 dag in de week). In de vakanties gaat ze wel naar de BSO want een hele dag alleen, daar vind ik haar nog te jong voor.

Misschien

Met mijn hoofd vind ik: verantwoordelijkheid van de ouders. Met mijn hart snap ik het gevoel van Lorwyn. Maar, misschien is het wel zo dat het meisje van de ouders gewoon naar huis moet en het van de ouders helemaal niet de bedoeling is dat het meisje met een vriendinnetje meegaat. Dat het geheel eigen intitiatief van het meisje is om iets anders voor haarzelf te regelen. Dus als Lorwyn de ouders een keer spreekt zou ze kunnen vragen of ze beter met hun dochter de afspraken door kunnen nemen, omdat dochter best welkom is, maar wel graag met vooraankondiging omdat het soms gewoon niet mogelijk is. Ik kan me zo voorstellen dat die ouders dat best begrijpen en daar helemaal geen harde woorden of scheve gezichten aan te pas hoeven komen.
Waar ik me overigens helemaal geen voorstelling van kan maken is dat de ouders niet bereikbaar zijn terwijl ze weten dat hun kind alleen thuis. Daar zou geen vergadering tegenop kunnen, bereikbaar zijn we altijd voor onze kinderen.

liora

liora

11-02-2011 om 13:58

Jee

Wat een lange discussie! Ik denk dat de meeste ouders prima in staat zijn zelf in te schatten wanneer een kind na school alleen thuis kan zijn. Ben het met T&T eens dat nadeel is dat als je eens wel je ri kwijt wil, dat dan dus niet kan. Maar misschien telefonisch wel?

Yta, zoals zo vaak: wat zou ik jou graag als buurvrouw hebben! En je hebt ook nog gelijk.

Liora

duifje

duifje

11-02-2011 om 17:26

Lorwyn

Ik vind dat je groot gelijk hebt hoor. Ik zou de ouders aanspreken en zeggen dat er volgens jou sprake was van een misverstand. En het verhaal gewoon uitleggen. Dan zijn zij ook in de gelegenheid om te reageren.
Mijn negenjarige kan ook wel eens alleen thuis zijn, maar dan is er altijd iemand bereikbaar en dan kunnen we zo snel mogelijk naar huis indien nodig.

Jade

Jade

11-02-2011 om 21:50

Ik zou...

...de oplossing van Tops eens proberen.

Ik heb ook weleens zo´n situatie aan de hand gehad jaren geleden. Ik heb het meiske niet naar huis gestuurd, maar bij de eerstvolgende ontmoeting heb ik het wel aangegeven. Toen ze naar huis ging (ze woonde vlakbij) kwam ze met tranen in de ogen weer terug: haar moeder was de stad in gegaan en had niks gezegd ("Ze was toch bij jullie aan het spelen?"). Het duurde ver na het eten voordat ze weer thuis was (het meisje heeft bij ons gegeten). De trut.....

Fianna

Fianna

11-02-2011 om 22:46

Mijn idee

'Het vriendinnetje zei echt verschrikt toen ik zei dat het eigenlijk niet de bedoeling was vandaag "maar het kan niet anders!"'

dat is echt jouw interpretatie, of in elk geval een uiting van hoe dat meisje het in haar hoofd heeft.
dat die ouders niet bereikbaar zijn, verwondert mij ook, maar zijn ze ook niet bereikbaar als je het nummer van hun school draait?

en wat mij verder een beetje verbaast in deze discussie is dat er zo ineens wort uitgegaan van wat een kind wel of niet leuk vindt. ter vergelijking: als je kind van 2 huilt als je het achterlaat op de creche moet het kind daar door heen, is niet anders, ook al wil het kind daar niet zijn, maar een kind van 9 of 10 wat een paar uurtjes alleen thuis is, is ineens zielig. ik probeer nu even te bedenken waarom ik dit opvallend vind. ik heb er nog geen echte mening over, maar ga niet roepen dat het zielig is voor het kind ook omdat het kind laat blijken het niet leuk te vinden. ter vergelijking: mijn kinderen willen ook vaak niet naar de bso.
ik denk dat sommige kinderen van 9 heel goed alleen thuis kunnen zijn voor een korte tijd

Fianna

Fianna

11-02-2011 om 22:49

Oeps

wort=wordt

Elx

Elx

17-02-2011 om 07:37

Verschillen

Sommige kinderen zijn er aan toe om zelf paar uurtjes thuis te zijn, anderen nog niet. Mijn oudste, 8 jaar schiet al in de stress als ik t alleen maar al voorstel, als ik vraag naar reden, zegt ze dat ze zich dan niet veilig voelt, alleen thuis.

Ook al vinden ouders van vriendinnetje dat ze oud genoeg is, misschien vind t meisje t wel heel eng alleen thuis en zoekt dan gezelschap op. Vergelijking met kdv en kind van 2 wat huilt. Je weet dat je kind daar in noodsituatie veilig is en goed wordt verzorgd. Jong kind alleen thuis is nog maar afwachten.

Ik zou als ik jou was met haar ouders praten. Uitleggen dat hun dochter vaak bij jullie is en dat dat niet altijd uit komt. Leg t probleem bij hun neer, het is en blijft hun verantwoordelijkheid, maar misschien weten ze helemaal niet dat ze altijd bij jullie is.

Ik had in jouw situatie ook vriendinnetje meegenomen te winkelen, of andere keer gegaan. Lijkt me geen fijn gevoel om kind weg te sturen als ze zich niet veilig voelt.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.