Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Ik weet het niet meer met dochter van 8

Okay, ik ben hier ooit wel actief geweest op dit forum, maar al heel lang niet meer. Toen mijn dochter nog een heerlijke dreumes was, kon ik het opeens wel zonder dit forum, hihi...

Maar nu, is mijn heerlijke dreumesje inmiddels een klein krengetje van ruim 8 jaar geworden. Sorry dat ik me zo uitdruk, maar ik weet gewoon niet meer wat ik met haar aanmoet.

Ze is brutaal, schreeuwt tegen ons, luistert niet, liegt ('t is echt geen jokken meer) en heeft een humeur waar de grootste chagrijn nog bang van wordt.

Is dit altijd? Nee, maar wel vaak, de helft van de week is ze gewoonweg onhandelbaar. Als ze iets nodig heeft van ons, kan ze wel lief zijn.

Ik heb van alles geprobeerd. Negeren, boos worden, terugschreeuwen, naar haar kamer sturen, voor straf naar bed, niet spelen met vriendinnetjes, beloningsbord van stal gehaald, daagje exclusieve aandacht voor mevrouw, erover praten, vragen of haar iets dwars zit.

En vanavond heeft ze het voor elkaar gekregen dat ik haar echt uit haar bed heb gesleurd, omdat ze maar bleef gillen dat ze haar speelgoed wilde. En dat wou ik nu net niet. Ik wil absoluut geen geweld gebruiken, maar ze weet het bloed onder je nagels vandaan te halen.

Hebben jullie alsjeblieft nog tips voor mij, want ik ben ten einde raad en weet niet of we nog uit deze negatieve spiraal gaan komen.

Gr. Moon

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Lou

Lou

24-02-2010 om 21:52

Wat zegt ze zelf?

Ach wat een nare situatie zeg. Hier moet je inderdaad uit zien te komen. Een voor de hand liggende vraag is natuurlijk: waarom doet ze zo? Dat zou je willen weten, zodat je dáár iets aan kan doen. Ze weet natuurlijk zelf ook wel dat ze zich niet best gedraagt, maar heeft ze jou daar meer over verteld? Probeer er eens achter te komen, op een rustig moment. Praat erover dat het niet gezellig is thuis (dat vindt zij ongetwijfeld ook) en dat het een goed idee is om te gaan proberen het weer gezellig te maken. Laat haar flink aan het woord, verzin samen nieuwe dingen, nieuwe regels, ook voor jou (zoals: niet schreeuwen). Als je er al wel met haar over gepraat hebt, wat is daar uit gekomen?

Sterkte ermee!

Moon

Ik heb er ook zo één. Zelfde leeftijd ook. Ik heb wel eens gedacht dat ze misschien ODD heeft, of kenmerken er van. Je mag best hulp zoeken hoor, je hoeft het niet alleen te doen. Een buitenstaander kan een hele hoop dingen zien, andere dingen die jij ziet, en andere dingen uit je dochter halen, jullie zitten simpelweg te dicht op elkaar als moeder en dochter. Wij zijn hier naar een gedragsdeskundige geweest, wij noemende het 'de ruziedokter'. Het ligt namelijk niet alleen aan haar, maar ook aan ons en onze reacties. Dat heeft geholpen, een tijdje in ieder geval (want nu gaan we misschien de dingen weer eens opnieuw laten bekijken, het loopt weer een beetje minder de laatste tijd). In ieder geval succes, ik hoop dat je snel in rustiger vaarwater komt (ook voor je dochter, want voor haar is het evenmin leuk, al lijkt het alsof zij het initieert, zij ziet ook geen ander opties dan haar huidige gedrag, ook al zijn die er wel).

Groetjes, Clo

koentje

koentje

25-02-2010 om 14:47

Moon

Het kan inderdaad heel lastig zijn om je geduld te bewaren.
Maar waak voor een ding. Geef haar niet de schuld of de verantwoording voor de manier waarop jij reageert. Jij sleurt haar uit bed en dat is niet iets wat zij voor elkaar heeft gekregen. Het was jouw eigen foute beslissing op dat moment. Ik zeg dit niet om je op je vingers te tikken maar om je ervan bewust te maken dat jij degene bent die de leiding heeft in huis.Jij bepaalt de regels in huis.

Heel veel succes met de aanpak van je monstertje!

koentje

koentje

25-02-2010 om 14:50

Hoe is

het verder gegaan met het beloningsbord? Een beloningssysteem werkt eigenlijk altijd als je de goede beloning maar gevonden hebt. Hoe is dat gegaan?

Oplossingsgericht

Hoi,
Ik heb je alarmbellen gehoord. Om echt te weten wat je dochter beweegt moet je haar echt laten praten en haar daar erkenning voor geven. Geen ja maar, geen maar ik denk, geen hoe komt het dat, geen etc.....Echt laten praten en laten weten dat dit (wat het ook is) vervelend, lastig, irritant voor haar is. Na dit aangehoord te hebben en haar bevestigd te hebben in dat dit haar gevoel is en dat dit mag kun je haar een wondervraag voorleggen. Dat houdt in: als er een wonder vannacht gebeurd en jij hebt alles zo kunnen regelen zoals jij zou willen zien. hoe ziet het er dan uit? Wat doe jij om dit wonder voor elkaar te krijgen,wat is jou aandeel hierin en wat verwacht je hierin van mij. DOel hierachter is dat zij na gaat denken wat haar eigen verantwoordelijkheid hierin kan zijn. Ook goed om bij jezelf na tegaan. Google maar eens: oplossingsgericht denken. SUc6 het is niet makkelijk, maar geeft de hoop niet op

Mossel

Die neem ik mee en ga ik ook eens uitproberen.

moon77

moon77

05-03-2010 om 10:21 Topicstarter

Dank je wel

voor jullie tips...

Ik heb zelf de dag na het laatste drama vrij lang met haar gepraat, verteld dat het zo niet langer door kon gaan, dat zij verdrietig was, papa en mama verdrietig zijn. Ook nog gevraagd waarom het dan misgaat.

Tja, en dan blijkt toch maar weer dat mama en madammeke toch wel heel veel op elkaar lijken. Mama wil ook nog wel eens schreeuwen en dan schreeuwt zijn terug. Wij hebben nu de afspraak gemaakt dat als het dreigt mis te gaan (van beide kanten) de ander een time out kan vragen. En het werkt.

Het gedrag van haar verbeterd echt, sterker nog, ze gaat opeens weer netjes dank je wel zeggen, sorry zeggen en al dat soort normale normen en waarden zeg maar.

Ik hoop dat we nu toch echt tot haar hoofdje zijn doorgedrongen dat het niet leuk meer was. En ja, ook mama beseft dat ze soms wel eens te overdreven reageert, shame on me...

Gr. Moon

Lou

Lou

05-03-2010 om 11:35

Fijn moon

Prima afspraak! Ik herken het volledig, trouwens. Mijn dochter (8) en ik hebben ook enorme escalaties gehad en ze zijn gewoon echt voorbij, na een goed gesprek en nieuwe afspraken. Dochter had er een goed voornemen van gemaakt, "geen ruzie maken met mama" of zo (ze wou het niet precies zeggen wat haar voornemen was) en het gaat inderdaad sinds januari lekker. Het voornemen zal ze vergeten zijn, omdat de nieuwe, normale omgangsvormen er nu mooi ingebakken zijn.

En inderdaad, voor jou zelf is het ook goed. Geef het goede voorbeeld, neem je gewoon heilig voor om niet meer te schreeuwen, wat er ook gebeurt.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.