Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Ik wil niet meer straffen, maar wat dan?

Ik wil mijn kinderen opvoeden zonder steeds te hoeven straffen,maar helaas gaat het helemaal de verkeerde kant op.
Drie kids. 11,9 en 4. het gaat om de oudste. Hij is vreselijk brutaal en erg opvliegend. Heeft echt het karakter van zijn vader.
Hij heeft het slechte voorbeeld al jaren gezien waarschijnlijk, ik zal niet ontkennen dat wij een deel van het probleem zijn.
Als er weer eens mot is met zijn broer en met een juf of met ons, is hij erg brutaal en vooral mijn zijn broer kan hij flink tever doorgaan in de vorm van nog een schop na of vreselijk schelden.
Ik kan 10 keer zeggen dat hij op moet houden,maar hij doet het niet.
Hij heeft sova training gehad, dat ging prima. volgens de begeleidster het meest sociale kind op school.

het enige waar ik hem mee kan straffen,wat hem raakt, is geld of bedtijd.
maar ik vind het zo rot. Hij ging vanmiddag bijv. vreselijk tekeer tegen zijn broertje, ging maar door met schelden. ik heb hem naar zijn kamer gestuurd maar ook toen ging hij door. dus..vanavond half uur eerder naar bed.
maar dan zitten we rustig en gezellig bij elkaar en baal ik hier weer zo fijn.

wie heeft tips? we werken al met een kruisjes lijst. bij goed gedrag een - kruisje. 5 -kruisjes is een half uur opblijven. 5 plus kruisjes is een half uur eerder naar bed.
maar op slechte dagen kan ik blijven kruizen

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
krin

krin

06-04-2011 om 21:00

Minder macht, meer vertrouwen

althans, volgens Gordon (http://nl.wikipedia.org/wiki/Thomas_Gordon) werkt dat. Ik probeer het nu een tijdje uit, en het werkt in die zin dat je vaker conflicten voor bent. Het kind hoeft minder hard wil-ik-niet en nee te brullen als je meteen na het eerste nee vraagt wat er nou eigenlijk is. EN jij hoeft minder boos te worden omdat je het kind niet meer hoeft te overschreeuwen. En als het goed is (dat is het natuurlijk niet altijd, verre van) krijg je allebei je zin. Deels.
Minder dwarsliggen om het dwarsliggen, dat heeft het hier wel opgeleverd.

annemir

annemir

06-04-2011 om 21:08 Topicstarter

Bedoel je

bedoel je dat ik mezelf minder macht moet geven dus hem gewoon even moet laten gaan?
of wat bedoel je met minder macht?

Tirza G.

Tirza G.

06-04-2011 om 22:19

Command and control

Dat is een tamelijk normale stijl in ouderschap. Heeft weinig te maken met liefdevolle begeleiding. Gordon heeft er goede boeken over geschreven, een topper is ook: how to talk so kids will listen and how to listen so kids will talk.

Tirza

Fiorucci

Fiorucci

07-04-2011 om 07:24

En..

En als aanvulling, wat bij mij hielp (want mijn temperament hielp ook niet mee) Zelf kalm blijven. Want kinderen weten dondersgoed dat dit gedrag ook een goeie is om jou op de kast te krijgen. Mijn zoon vond er snel minder aan toen ik kalm bleef..

*bella*

*bella*

07-04-2011 om 08:30

Geen

agressieve computerspelletjes? (of ben je een andere Annemir?) Dat zijn ook voorbeelden nl.

Tirza (licht ot)

command and control, het klinkt naar een discovery programma wat jongste zoon graag kijkt: dogwhisperer. Zijn (Cesar Milan) motto's zijn:
be the leader of your pack
be calm and assertive
Dat roep ik dus regelmatig semilollig tijdens een 'opvoedmomentje'. Maar Annemirs opvoedmomenten zijn minder lollig. Ik wens je wijsheid en geduld Annemir, en volgens mij heb je al een paar heel bruikbare tips gekregen.

krin

krin

07-04-2011 om 09:21

Minder macht

Daarmee bedoel ik idd jezelf minder macht toekennen, maar daaruit volgt niet automatisch dat je hem meer moet laten gaan. Op mij komt een beloningssysteem zoals kruisjes voor goed of slecht gedrag meestal over als africhten, en veel kinderen reageren niet goed op africhten. Omdat de mal van boven komt en, vanuit het kind gezien, niemand ooit vraagt of die mal wel lekker zit.
Grof samengevat komt het erop neer dat je ervan uitgaat dat je kind ook maar een mens is, en dat je hem dus als zodanig behandelt. Maar ook dat jij maar een mens bent, en dat het goed is om je kind van dat feit te doordringen. Het resultaat zou moeten zijn dat hij het normaal gaat vinden om rekening met je te houden, en dat jij rekening met hem houdt.
Het gaat uit van belangen. Jouw belang lijkt nu: een gehoorzaam kind. Zijn belang is zijn zin doen. Gevolg: botsing. De truc is om jouw belang bij jezelf te houden (dat bedoelen ze met de ik-boodschap), zijn belang serieus te nemen en samen (!)een middenweg te vinden tussen die twee.
Voorbeeld van hier: zoon is aan het WII'en en eigenlijk ben ik het zat dat hij daar niet van los te rukken is. Ik zeg dat dat ding uit moet. Hij wil niet stoppen. Ik stel een ultimatum. Hij gaat eroverheen. Ik zet de WII uit. Hij gaat uit zijn dak.
Alternatief: Ik zeg dat ik zo langzamerhand suf word van de Mario-deuntjes en wel zin heb om iets met hem te doen. Omdat ik me verveel. Hij komt met allerlei voorstellen - je mag wel meedoen, zal ik het geluid uitzetten, ik wil straks wel met je mee naar buiten. Ik stel voor de kookwekker op twintig minuten te zetten en bedank hem voor het zachter zetten. Klaar.
Het lukt niet altijd, het vergt soms meer geduld dan ik kan opbrengen, maar het gevoel dat je samenwerkt in plaats van dat jij op een blok beton aan het inhakken bent en alleen zelf met bloedende vingers achterblijft, is zeker de moeite waard. Nou past het overlegmodel toch al wel bij me, dat maakt het makkelijker om die structuur toe te passen.
Lees dat boek dat Tirza noemde. Wie weet kun je er wat mee.

*bella*

*bella*

07-04-2011 om 10:14

Snap de reacties niet zo

Wat ik begrijp uit de posting van Annemir is dat het niet zomaar gaat over conflicten in de opvoeding. Het gaat om een kind dat uit z'n plaat gaat, naar anderen toe, ook naar leerkracht bijv! Zo lees ik het bericht iig. Dat los je niet op met onderhandelen. (weet je wat, als je nu niet gaat slaan mag je best schreeuwen

krin

krin

07-04-2011 om 10:43

Klopt, *bella*

Aan de andere kant: elk handvat is er een. En ik denk echt dat als je niet meer wilt straffen (zoals annemir zegt), luisteren en onderhandelen een goed alternatief is. Exploderen is meestal niet zomaar een karaktertrek waar je hooguit de scherpe kantjes van af kunt halen. Het kan evengoed (of ook) een aangekweekte manier zijn om te reageren op een omgeving die (naar jouw gevoel) nooit naar je luistert.
Ik geef toe, ik heb er geen drie rondlopen, mijn kind is jonger, de situatie hier is veel minder ingewikkeld dan bij Annemir, maar ze moet ergens beginnen met andere omgangsvormen bij zoon te stimuleren door er zelf mee te beginnen. Dat was wel waar ze om vroeg, een alternatief voor straf en beloningssystemen.
En met exploderen heb ik wel ervaring, van zoon en van mezelf, in de tijd dat we het hard tegen hard en lik op stuk probeerden. Ik weet dat ik weer de verkeerde kant opga als ik "je laat me niet uitpraten!" toegebruld krijg, met een poging tot rotschop toe. Nu is hij nog maar 6, ik hoop ons leven gebeterd te hebben voordat hij 11 is en ik hem niet meer aankan. Ik wil hem ook niet 'aankunnen', ik wil hem gezond groot laten worden.

Fransien

Fransien

07-04-2011 om 11:09

Serieus nemen en zijn eigen problemen laten oplossen

Het kan niet anders dan je zoon heeft er last van dat hij zo uit z'n plaat gaat. Het is er in geslopen, hij weet niet beter, hij kan nu niet beter. Dus moet je hem helpen om zijn probleem op te lossen.
Ik ga er bij mijn kinderen vanuit dat het gedeeltelijk karakter is, gedeeltelijk gemak en gewoonte en gedeeltelijk onvermogen. Karakter kun je niet veranderen, alleen maar bijsturen en dat doe je door hem te helpen slechte gewoontes af te leren en gewenst gedrag te ontwikkelen. Maar de eerste stap is het probleem van het kind serieus nemen, en het karakter en de mogelijkheden en beperkingen serieus nemen, en het kind laten formuleren wat hij wel wil. En ik beloon mijn kinderen voor inzet om hun eigen gedrag/gewoontes te veranderen, niet voor resultaat, het resultaat is namelijk al beloning in zichzelf. En daarnaast mogen ze ook zeggen waar mama aan moet werken, als ze dat kunnen zeggen en serieus genomen worden en zien dat mama zelf ook probeert zichzelf bij te sturen, dan zijn ze meer gemotiveerd om zichzelf kritisch te bekijken.

annemir

annemir

07-04-2011 om 11:36 Topicstarter

Bedankt

bedankt voor jullie reakties!
fiorucci, zelf kalm blijven is een van de beste tips! ik weet dat het daar idd ook fout gaat. ik ga er op in, hij gaat op mij in en beng. leerpuntje dus.

belle, dat is natuurlijk een schot voor open doel. geen probleem. nee, ik denk niet dat het daardoor komt.

Een van de problemen is denk ik wat jullie een beetje aanhalen: ik ben juist geen leider. We wilden onze kinderen vrij opvoeden, maar het ziet ernaar uit dat ze toch meer regel en sturing nodig hebben.

over de kruisjes..dit doe ik op aanraden van dit forum. belonen voor goed gedrag zeg maar. maar helaas levert dit bij hem alleen maar negatieve kruisjes op momenteel.

krin, ik wou dat ik het zo kon oplossen zoals jij doet, petje af. ik ga het proberen. maar aan de andere kant: jij reikt hem dus jouw gezelschap aan in ruil om te stoppen met wiien. dat is niet altijd mogelijk, eigenlijk moet hij gewoon stoppen omdat jij het wil en niet in ruil voor aandacht voor jou toch?

fransien, hij heeft er zeker last van! het is zo'n lieve jongen. elke keer weer komt hij achteraf met me praten over dat hij ook niet weet waarom hij zo explosief is.
het zit in het karakter, het zit in zijn vader. ik probeer het dus te sturen,maar het lukt niet helemaal.

daarbij zeg ik al jaren dat er iets anders met hem aan de hand is, maar na testen komt eigenlijk niets naar voren. Ik denk zelf aan asperger, hij is zo slim dat hij in bepaalde situaties weet hoe zich te gedragen waardoor hulpverleners het niet zien.

dit maakt het lastig. hij snapt dingen vaak niet, als ik hem uitleg hoe je in bepaalde sociale situaties zou moeten reageren. soms moet je gewoon je mond houden tegen de juf, ook al ben je het er niet mee eens.
dat kan hij dus niet.

vorige week had hij ook een akkefietje met een kind. juf wilde uitleg. zegt hij: we wonen in nederland, vrijheid van meningsuiting en ik beslis nu dat ik niet met u wil praten. klaar.

het is idd dus niet alleen thuis. het is ook niet met zijn vaste leerkracht,maar wel met invallers. (asperger: andere juf)

vanmorgen botsten de jongens weer met elkaar. ze zitten elkaar erg op de huid. ze hielden maar niet op, ze begonnen steeds opnieuw. Ik begon weer over het feit dat ze vanavond ook allebei vroeger naar bed kunnen.
daar baal ik dan weer van,maar wat dan? sommige ruzietjes kan ik niet gewoon op zijn beloop laten.

krin

krin

07-04-2011 om 12:09

Annemir

"Eigenlijk moet hij gewoon stoppen omdat jij het wil en niet in ruil voor aandacht voor jou toch?"
Nou ja, nee dus. Juist niet. Ik wil, dús hij moet is juist weer een poging macht uit te oefenen. En zo te lezen houdt jouw zoon niet erg (ahum) van macht. Gezien zijn reactie tegen zijn leerkracht. Zeker niet van macht van het soort "zij zijn groot en ik is klein (en dat is niet eerlijk, o nee".
Macht (als in: ik zeg hoe het moet) betekent dat jij je groot maakt, waarmee je hem klein maakt, waardoor hij zich opblaast omdat hij zich niet klein wil voelen. Met macht plaats je je tegenover hem, in plaats van naast hem. Als hij merkt dat je bereid bent door zijn ogen te kijken (en nee, dat is geen toegeven), begin je bereidheid te kweken bij hem om ook door jouw ogen te kijken.
Maar goed, ik ben geen expert. Echt, lees dat boek, volg een cursus (http://www.gordontraining.nl/home), en begin ermee hem ook zelf te laten nadenken wat hij anders kan doen, op zo'n rustig moment waarop hij zelf zegt last te hebben van zijn temperament. Zonder met suggesties te komen.
Niet zoals ik nu tegen jou, dus Ik wens je succes, je bent vast toe aan rust in de tent.

annemir

annemir

07-04-2011 om 14:08 Topicstarter

krin, ik snap wat je bedoelt. maar is het niet ook zo dat ouders bepaalde dingen nou eenmaal van hun kinderen willen?
als ze bijv. al 2 uur op de wii hebben gezeten,mag hij toch toch willen dat ze eraf gaan?
het gaat natuurlijk allemaal om hoe je het zegt,dat begrijp ik wel.
maar ik heb van mijn ouders geleerd dat sommige dingen nou eenmaal moeten.

pelle... je hebt gelijk hoor, dat heb ik al lang losgelaten. alleen kan ik mezelf niet ineens helemaal omzetten. ik doe daar mijn best in,maar ik blijf toch iemand zonder al te veel regels zeg maar.

Fiorucci

Fiorucci

07-04-2011 om 17:19

Aankondigen

Kondig je dat ook aan, over vijf minuten moet je stoppen met de Wii? Die aankondiging doet hier wonderen.

Tirza G.

Tirza G.

07-04-2011 om 17:33

Ja, dat klopt

Jij mag best beslissen dat twee uur WI-en genoeg is. Maar hoe ben je tot die beslissing gekomen en hoe voer je hem uit? Het is vaak een soort glijdende schaal: ik hoor vaak ouders zeggen: dat hebben we afgesproken. Ja, toedeledokie. JIJ hebt het verordonneerd en het kind heeft het te doen. Dat is geen afspreken, dat is opleggen. Voor afspreken zijn er twee nodig.
Doe je ogen eens dicht en probeer je je zoon voor te stellen als een volwassene. Wanneer heb jij een volwassene voor het laatst verteld dat het nou wel een Keer Mooi Genoeg geweest is met hobby-en? Ik denk dat je je dat niet eens voor kunt stellen. Waarom doen wij tegen kinderen anders dan tegen volwassenen, vinden we ze aan de ene kant overal te klein voor (en beslissen wij dus wat goed voor ze is) en verwachten we aan de andere kant gedrag wat we nooit van een andere volwassene en zelfs niet van onszelf verwachten?

Tirza

soepstengel

soepstengel

07-04-2011 om 19:19

Boek; het explosieve kind

Dit boek vind ik een aanrader, ik lees het nu voor mijn werk en ik herken er veel in, dus ik neem aan dat ouders er nog meer in herkennen?

annemir

annemir

07-04-2011 om 19:54 Topicstarter

Idd

nou, ik hoef ze eigenlijk nooit te zeggen dat ze moeten ophouden met bijv. wiien. dat soort dingen doen ze hier niet lang. en als ik het genoeg vindt, dan zeg ik dat rustig en dat is eigenlijk nooit een probleem.

Het is meer de jongens tussen elkaar, dat ik boos moet worden en dat het escaleert.

soepstengel, ik heb het boek. alleen nooit gelezen door tijdgebrek. ik ga hem er meteen bij pakken. bedankt voor het herinneren

Kobalt

Kobalt

07-04-2011 om 20:22

Kijk op de website www.livesinthebalance.org Bijvoorbeeld de video's op deze bladzijde vond zelfs mijn ongeduldige man de moeite waard om uit te zitten. http://www.livesinthebalance.org/what-is-collaborative-problem-solving-cps
De methode is best lastig om aan te leren, maar het werkt hier als een tierelier. En al die ruzie, jaar in jaar uit, is nog veel frustrerender. Als je het niet doet, weet je zeker dat je over een paar maanden geen stap verder bent. Straffen en belonen heb je al geprobeerd, boos worden werkt ook niet. Dit is iets heel anders.

annemir

annemir

07-04-2011 om 20:22 Topicstarter

Nog een vraagje kruisjeslijst

nog een vraagje meiden over de kruisjeslijst...

ze krijgen dus een min kruisje als ze een goede dag gehad hebben. 5 min kruisjes is een half uur opblijven.
jullie zeggen..geen negatieve kruisjes geven.

maar wat dan te doen als ze te ver gaan? als ze schelden tegen elkaar of heel erg brutaal doen tegen mij?
wat moet ik dan doen? ik wilde juist niet meer straffen,vandaar alleen een kruisje erbij.

welke straf geven jullie dan? we zijn het station al gepasseerd van uitleggen dat we het niet willen, duidelijk zijn,enz.

Guinevere

Guinevere

07-04-2011 om 20:57

Annemir

Sowieso begrijp ik niet dat een "min" kruisje een beloning oplevert. Da's toch niet logisch, een "plus" kruisje zou iets positiefs moeten opleveren.
Verder zou ik er voor proberen te zorgen dat de situatie niet zo wordt dat de explosies ontstaan. Op dat moment ben je per definitie te laat om in te grijpen. Hier probeer ik in te grijpen vanaf de eerste tel dat ik ook maar iets proef van dreigend misgaan. Kan dus zijn dat ze te druk worden of een ander signaal. Dán kun je nog ingrijpen en voorstellen dat ze iets anders gaan doen, iets apart gaan ondernemen of samen afspraken maken.
Als ze tegen elkaar schelden, dan kun je ingrijpen, maar laat het ze zelf samen bijleggen. En voor "heel erg brutaal gedrag": meestal krijg ik hier dan terug, bij het bespreken van dat gedrag, dat ik zelf ook iets heb gedaan dat olie op het vuur bleek te zijn. :-p

Kobalt

Kobalt

07-04-2011 om 21:08

pro-actief

Het nadeel van belonen is, dat het altijd straffen wordt. Ten minste, hier wel. Want het uitblijven van beloning, voelt als straf.
Wij gebruiken een beloning nu alleen nog maar als aanmoedigingspremie voor iets wat het kind vervelend vind om zich er toe te zetten. Bijvoorbeeld, huiswerk maken, of bij een peuter, op de wc poepen.
Als je wel wilt blijven belonen, zou ik het in ieder geval getrapt doen. Dus als het bijna goed gaat, 1 plusje (of krul, of smilie, of zonnetje...), als het net goed gaat twee, gaat het fantastisch, drie. Als het fout gaat, doe je niets. Je zegt alleen, wat jammer dat het niet lukte.
Verder denk ik dat Guinevere heel erg gelijk heeft. Je moet het voor zijn. Je moet pro-actief zijn. Dus niet ingrijpen als ze ruzie hebben, maar oplossingen en structuren zoeken, waardoor de ruzies niet onstaan. Hier was er steeds geharrewar over persoonlijke ruimtes die geschonden werden. Een eigen plek om te zitten voor iedereen was een grote oplossing.
Pelle vertelde laatst in een draadje over een eigen dag voor ieder kind. Ook dat is iets wat veel problemen van voorkomen.
Als het mis is gegaan hier spreken we het op een rustig moment na met de kinderen, en gaan we bedenken wat we er in de toekomst aan kunnen doen om vergelijkbare problemen te voorkomen.

annemir

annemir

07-04-2011 om 22:31 Topicstarter

Mmmm

guinevere ik had juist gelezen dat het goed is om ze het zelf te laten uitzoeken en niet altijd direct in te grijpen zodat ze leren hoe met elkaar om te gaan.
Ik doe soms express niets, omdat ook dat niet helpt.
lastig hoor.

wat de aanleiding is? ik kan het niet vinden. ze zitten elkaar op de huid. het gaat vaak goed, maar het loopt net zo vaak mis. elk spel, elk gesprek, alles zit vol met ik ben beter, ik wil luider zijn,enz.

als het erop aan komt, komen ze voor elkaar op op school, zo mooi om te zien.

de tip van pelle scheelt idd al de helft, dat passen we nu toe. om de beurt een dag. scheelt echt al.

misschien moet ik de hele lijst afschaffen. belonen als de dag goed ging. soms met een aardig woord, soms met iets kleins als een ijsje.
ik had het ooit ingezet omdat oudste zo brutaal was en middelste vond het neit eerlijk dat oudste zo iets kon verdienen,vandaar hij ook op de lijst.

kobalt ik ga het eens bekijken,dank je wel

*bella*

*bella*

07-04-2011 om 23:45

Tuurlijk krin

Ben het op zich ook wel helemaal eens met je insteek hoor.
Maar toch lijkt er meer aan de hand, en dan heb je iets anders nodig. Annemir, je hebt geen diagnose nodig om je kind te benaderen als een kind met a.s.s. Wat let je, om je erin te verdiepen en hem meer te benaderen als een kind met autisme, als je zelf in die richting denkt? (een kind met autisme moet je bijv in principe niet straffen)
En sorry, laatste keer, tuurlijk moet je zelf weten wat je hiermee wilt, maar voor een gewoon kind vind ik dat soort spellen al ongelofelijk. Een jong kind met a.s.s. kan het onmogelijk in de juiste context plaatsen.

Fransien

Fransien

08-04-2011 om 08:25

Hij heeft zelf het probleem

Ik heb het explosieve kind niet gelezen, wel wat van de Gordon-methode gehoord (niet zelf gelezen), maar kies iets wat bij jou past. Jij bent de volwassene, jij moet het goede gedrag voorleven, het moet dus ook bij jou passen.
Bij ons (vooral bij tweede van 5) werkt het goed om het kind zelf de probleem-eigenaar te laten zijn. Hij heeft last van zijn temperament, van zijn gewoonte om aan zijn impulsen toe te geven, van zijn gebrek aan zelfbeheersing/vaardigheden. Hij wil geholpen worden, daarbij kun je hem alles aanreiken, maar hij moet het zelf doen. Alleen hij kan zichzelf bijsturen, het enige wat jij kan doen is het hem makkelijk maken om dat in een veilige omgeving en met steun van zijn moeder te doen, en vooral zonder gevaar van afkraken als het toch mis gaat. Maar wel met logische gevolgen op slecht gedrag, zoals even bijkomen in een andere ruimte, oprechte excuses, iets anders waar de andere broer behoefte aan heeft. Je zoon zal zich moeten realiseren dat hij anderen beschadigt met zijn gedrag. Waar heeft je andere zoon behoefte aan na zo'n ruzie? Het kan ook zijn dat je andere zoon dan even behoefte heeft aan troost, steun, even aandacht. Tsja, dan heeft de veroorzaker dus even geen aandacht, logisch gevolg van het gedrag.
Bij mijn zoon (ook nogal temperamentvol) heeft het heel erg geholpen om uit te leggen dat de regels thuis/in de klas/op straat/etc er niet zijn om hem te pesten/beperken, maar om iedereen te helpen tot zijn recht te komen. Juf moet orde handhaven in de klas zodat iedereen gehoord kan worden en uitleg kan geven. Juf moet ook ruzies oplossen zodat beide partijen weer verder kunnen. Je kunt de manier waarop juf dat doet best onhandig vinden, maar ze moet het wel doen en ze doet het in het belang van iedereen. Dus moet je gewoon naar juf luisteren, zelfs als je het er niet mee eens bent.
Ik denk dat kinderen graag lief willen zijn, graag vriendelijk, graag in een fijne omgeving zitten waar ze zichzelf kunnen zijn, maar dat ze soms vaardigheden missen om dat te kunnen bewerkstelligen en dat ze daar eigen methodes voor aan gaan wenden, soms handig, soms niet, en die vasthouden omdat ze niet beter kunnen. En een methode die je vasthoudt, slijpt erin als gewoonte, en dat is lastig bij te sturen en kan eigenlijk alleen als het kind zelf er moeite en energie in wil steken.

annemir

annemir

08-04-2011 om 13:21 Topicstarter

Oke

francien, ik snap het. alleen praten we al in die zin met hem. en hij beseft hoe het leven in elkaar zit, hij begrijpt waarom juf moet ingrijpen.
en toch...op het moment dat hij boos gemaakt wordt, knapt er iets en kan hij niet meer stoppen.

pelle, ja ik ben dezelfde. ik post eigenlijk nooit iets met een andere nick. maar in dit geval heb ik dat gedaan omdat ik bijv. van jou altijd goede adviezen lees, alleen vaak niet tegen mij omdat je er andere dingen bij haalt die ik ooit heb gezegd.
Ik wilde een blanco advies en dat heb je me gegeven. en het werkt!

waar het andere kind behoefte aan heeft als zoiets gebeurt? niets, hij gaat er net zo hard in mee. als ik ze dan weer uit elkaar haal, laat ik ze hun verhaal vertellen en klaar.

annemir

annemir

09-04-2011 om 15:44 Topicstarter

Toch anders..

pelle, je toon was toen echt anders. Je had al snel een oordeel klaar doordat je al eerder dingen had gelezen.
nu stond je er open in en gaf je een fijn advies.

nog bedankt daarvoor

annemir

annemir

09-04-2011 om 15:55 Topicstarter

Wat vinden jullie..

wat vinden jullie...ik wil eigenlijk de kruisjeslijst weg gaan halen.
alleen twijfel ik:
-zou ik hem moeten laten bestaan en een kruisje voor een goede dag geven? 5 kruisjes in een beloning. geen goede dag is niet iets weghalen,maar gewoon geen kruisje.
-of helemaal weghalen en gewoon aangeven hoe blij ik ben als een dag goed is gegaan en dat ik aan het einde van de dag aangeef of het goed ging of niet.

ik ben dus duidelijk nog zoekende. oke, geen min kruisjes meer bij schelden of brutaal doen. dan stuur ik ze maar naar hun kamer voor een half uurtje.
maar nog wel een kruisje bij een goede dag?

annemir

annemir

09-04-2011 om 17:24 Topicstarter

Pelle

wat bedoel je precies dat degene wiens dag het niet is alleen een positief kruisje kan krijgen?
waarom niet allebei op elke dag?

ja die beloning, daar zit ik ook mee. maar omdat jullie toch aangeven dat belonen beter is dan straffen..
ik denk meer in een uurtje langer opblijven op zaterdagavond ofzo. of naar de mac ofzo

annemir

annemir

09-04-2011 om 20:44 Topicstarter

Pelle

nee, er is geen discussie meer over wiens dag het is. het gaat vaak om niets, zo ineens.
de een raakt de ander per ongeluk aan, de ander slaat terug. want het zou expres zijn.
en dat de hele dag door. ik moet soms ook plassen. van de week ging ik even douchen en liep het al uit de hand. ze zijn oud genoeg om even samen in een ruimte te zitten.

of ze zitten samen op de playstation te voetballen. de ene takkelt de ander te vaak en de ander wordt boos. wappa!

en niet alleen samen. het gaat ook vooral om oudste die op school zeer explosief is. vooral tegen leiding, tegen degene die de regels bepaald.
dat is het belangrijkste.

thuis hebben we nog een meisje van 4. vanmorgen zat ze op hem en ze ging niet weg, terwijl hij het wilde. ik zat op de w.c. in eens loopt het uit de hand en begint hij te schreeuwen tegen haar. ze geeft hem een tik en hij tikt terug. bah...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.