Jip en Janneke....
Ik vroeg me af hoe jullie hier tegenover staan.
Laatst sprak ik mijn buurvrouw. Zij is een stuk jonger dan ik (eind 30, zoiets) en heeft 2 jonge kinderen van 5 en 7. We stonden even te kletsen over van alles en nog wat en over haar kinderen en school enz. Toen hadden we het ook even over lezen en voorlezen. Zij vertelde toen, behoorlijk verontwaardigd, dat haar moeder haar kinderen voorleest uit Jip en Janneke (die moeder had die boekjes nog van vroeger) en dat de oudste daar bij oma ook zelf wel eens uit leest. Ze was echt best pissig daarover, want ze vond het ouderwets en niet geëmancipeerd en dat haar kinderen hierdoor verkeerde ideeën enzo zouden kunnen krijgen. Ikzelf vond het eigenlijk nogal overdreven, maar heb daar niet echt op gereageerd. Behalve iets in de trant van 'ach, de andere kant is, dat ze de verhaaltjes leuk vinden en zo wellicht plezier in lezen krijgen en dat is ook wat waard'.
Toen ik daar later nog eens over nadacht (in eerste instantie met de gedachte: Zie ik iets over het hoofd, denk ik hier iets te makkelijk over. Vooral omdat zij er zo'n punt van maakte), vond ik het eigenlijk steeds gekker en vooral ook nogal kortzichtig. Het is toch eigenlijk ook een stukje geschiedenis dat ze op die manier mee krijgen. Iets wat je als ouder ook kunt aangrijpen om daar wat verder over te vertellen tijdens het voorlezen. Toen en nu. Als ze vragen wat, bijv., een kolenkachel is, kun je vertellen dat men dat vroeger vaak had, hoe dat, ongeveer, werkte. Dat mensen toen vaak nog helemaal geen centrale verwarming hadden, dus andere manieren had om hun kamer warm te krijgen. Dat we nu weten, dat dat, naast minder efficiënt en minder praktisch, ook nadelen had ivm de vieze lucht die in de kamer komt. Maar dat er toen simpelweg nog geen andere methoden waren, dus je moest wel. En mensen wisten toen niet beter, wisten toen ook minder over vieze lucht enzo.
En wat betreft de emancipatie (moeder was altijd thuis). Toch een mooi moment om te vertellen over toen en nu. Toen: Het huishouden was sowieso veel bewerkelijker, omdat er veel minder apparatuur was en de apparatuur die er was ook minder kon. We eten niet zoveel in allerlei bewerkte vorm konden kopen, ook niet geschild, gesneden enz enz, geen eten konden bestellen, geen kant en klare gerechten, dus veel meer werk. Kun je overigens direct er ook nog even bij vertellen, dat al dat kant en klare en bewerkte eigenlijk ook helemaal niet zo goed is 
. En vooral kun je ook vertellen, dat toentertijd, men vond dat moeders voor thuis waren en dat vaders het geld verdienden. Dat we daar nu heel anders over denken enz.
Kortom: Ik vind het eigenlijk heel kortzichtig en zie juist ook de voordelen van die ouderwetse boekjes. Mooie gelegenheid om te vertellen en dingen uit te leggen. En vooral ook: Als de kinderen die verhaaltjes leuk vinden, wees blij, het stimuleren in leesplezier is juist zo belangrijk.
Hoe kijken jullie daar tegenaan?
Poezenmeisje schreef op 09-11-2025 om 18:42:
[..]
*Het klompje dat op het water dreef.
*Het plekje dat niemand wist.
*Voetstapjes in de sneeuw.
Jánken als kind, zó spannend. 😭
Mijn vader las ze honderd keer voor omdat ik ze steeds opnieuw wilde horen.
Ik heb ze allemaal nog. De sfeer die WG wist op te roepen. " Het is koud. Bitter koud." En iets met knerpende sneeuw.
Jaap Holm en zijn vrinden.
Ik heb ook alle boeken van J. B. Schuil. Over Katjangs.
Ik moet maar weer eens kijken op zolder. Dit topic triggert dat.
Rond zijn 5e koos mijn zoon Jip en Janneke uit de bieb en las mij eruit voor. Hij moest er wel om lachen en vond er ook wel vreemde woorden in staan. Zolang kinderen opgroeien in een huishouden waar alles gewoon eerlijk verdeeld is tussen vader en moeder dan zullen dit soort verhaaltjes weinig met het kind doen.
Joszy schreef op 09-11-2025 om 20:47:
[..]
Nee niet met Jip en Janneke. Met bijzonder traditionele rolpatronen die je als ouders blijkbaar ongelooflijk belangrijk vindt om niet door te geven...
Ah joh, ik ben van de generatie van Jip en Janneke. Maar ook van Joop ter Heul en Pitty op kostschool. Al die boeken hebben mij als kind erg veel leesplezier bezorgd en ondanks die boeken ben ik behoorlijk feministisch ingesteld en voel ik mij volkomen gelijkwaardig aan welke man dan ook.
jaja, die rolpatronen. Kennen jullie van minder lang geleden de Familie Mol de Mol? Zo’n boek kreeg ik pas in handen bij het opruimen op zolder, en ik was verbaasd hoe ongelooflijk sukkelig die vader wordt neergezet. Moeder, ja, die heeft alles goed voor elkaar! Jippie.
Jip en Janneke zijn van vroeger. Maar we lezen er nog wel uit voor en er zitten leuke verhaaltjes tussen. Herkenbaar gedrag. Jaloers zijn, je aanstellen, bang zijn, zeuren, je ouders om je vinger winden (de 4 ijsjes!) Die gedateerde rolpatronen zitten mij niet dwars. Komt vast omdat ik zelf een boomer ben, en hier thuis man noch vrouw geweldig kan klussen.
watertoren schreef op 09-11-2025 om 20:13:
[..]
Ik lees dit nu pas maar jij reageert altijd negatief op mijn reacties. Wat ik ook zeg, het is nooit goed bij jou. Dat deed je al op het vorige forum en hier ga je door Wij hebben een andere kijk op dingen dus laat me met rust. Dat doe ik ook al jaren met jou. Ik reageer niet.
Bedoel je een ander topic hier op Via, of echt een ander forum? In het laatste geval denk ik dat je me met iemand anders verwart.
Volgens mij hebben we met onze generatie (althans, de meeste schrijvers in dit topic) onze kinderen over het algemeen al redelijk geëmancipeerd opgevoed. In mijn geval zijn ze beide feministischer dan ik, dus dat zit wel goed 
Ondanks Jip en Janneke, en het gros van de boeken uit hun jeugd waar in gezinnen vader voor het inkomen zorgde. Mijn voorleven was overigens als meer werkende moeder die ook nog eens meer voor de kinderen zorgde, ja soms loopt dat zo.
Wat me trouwens opvalt bij de leeftijdscategorie net tussen ons en de kinderen, dus vrouwen die nu mid-eind 30 zijn, op basis van een stuk of wat collega’s en kennissen. Na lang nadenken/discussiëren komt er toch een kind. Die mannen maken dankbaar gebruik van alle gratis verlofjes, om daarna gewoon weer fulltime aan het werk te gaan. En zij dus 3 dagen, niet uit vrije wil (dat zeggen ze echt), maar omdat hij het met zijn werk niet rond krijgt óf zo op hen inpraat dat ze het ook echt logischer gaan vinden dat de Zuidasadvocaat 50 uur blijft werken en de jurist bij de overheid naar 24 uur gaat. Gek genoeg ook als hij timmerman is en zij een beter betaalde baan heeft, want als timmerman kun je geen vier dagen werken, ‘dat accepteren klanten niet.’
Kennen jullie Prelientje-net op tijd nam zij de leiding, flinke meid- nog? Ook Annie M.G. Schmidt.
De boekjes van W.G. van der Hulst waren destijds mijn favoriet. In de Soete Suykerbol, Peerke en zijn vrienden, Van Bob en Bep en Brammetje. Ook Roosmarijntje. Allemaal even tranentrekkend. Ik kocht, toen ik eenmaal moeder was, zo’n boekje voor mijn kinderen. Niet om door te komen, druipend van de christelijke moraal.
De meeste verhaaltjes van Jip en Janneke zijn nog goed te lezen. Vrolijke kleuterbelevenissen en zijn nog steeds geschikt voor de huidige kleuters. De verhaaltjes die minder geschikt zijn, vanuit emancipatie of diversiteits oogpunt kun je overslaan of aanpassen.
watertoren schreef op 09-11-2025 om 10:42:
Mijn man en ik lazen zoon om en om voor voordat hij ging slapen vroeger. Toen had ik een boek gekocht met elke dag en wat er dan speelde. Mijn man was aan zet en kwam naar beneden met de vraag of ik wist wat St Maarten was. Nee, zei ik nooit van gehoord . Voor ons is 11-11 het begin van het Carnavalsseizoen. Ik ken het liedjes gezongen door kinderen uit mijn eigen jeugd en een stukje daarna. Ik denk dat ze in Brabant niet meer aan zulk geschooi doen
Wat een nare woordkeus, geschooi. Hier hoop ik dinsdagavond toch minstens 30 kinderen aan de deur te hebben. Bijna allemaal hebben ze een zelfgemaakte lampion bij zich waar ze trots op zijn. De pukjes die dan hun liedje zingen. Ik vind het vertederend.
