Kind 7 jaar erg gericht op tijd en routine
Hi!
Wij hebben een zoon van bijna 7 jaar.
Hij is als baby tot ongeveer 11 maanden een echte huilbaby geweest. Daarna heeft hij eigenlijk altijd voorbeeldig geslapen en nooit problemen gehad. We zijn na dat eerste jaar dus best “verwend”.
Nu merken we dat hij erg van de tijd is. Hij wil absoluut niet later dan half 8 naar bed, anders raakt hij echt een beetje in paniek. We vinden dit al een tijdje apart en proberen hem gerust te stellen door te zeggen dat het niet erg is om een keer wat later naar bed te gaan. Toch lijkt het alleen maar erger te worden.
Ook met eten en andere routines is hij heel strikt: om 12 uur wil hij lunchen en hij houdt graag vaste tijden aan. Zelfs als we uit eten gaan of op vakantie zijn, klampt hij zich daar erg aan vast. Soms doe ik zijn horloge maar af, zodat hij wat meer kan ontspannen.
Daarnaast wil hij absoluut geen spelletjes doen waarbij tijd een rol speelt, zoals een opdracht uitvoeren binnen 1 minuut. Dat weigert hij gewoon.
Wat we ook zien: als hij een keer niet snel in slaap valt, raakt hij in paniek en begint hard te huilen. Meestal gebeurt dat nadat hij zo’n drie kwartier wakker ligt. Over het algemeen valt hij snel in slaap, maar op de avonden dat het niet lukt moeten we hem echt geruststellen.
Is dit herkenbaar voor iemand?
Ik herken het van een jongetje dat ik ken. Hyperfocus op tijd. Om 8:10 vertrekken naar school is niet 8:09 en niet 8:11 Staat dus gerust een minuut of langer bij de deur te wachten tot hij kan vertrekken. Of is in paniek als 8:10 dus voorbij is, terwijl hij nog makkelijk op tijd kan komen.
Kind bleek uiteindelijk wel een diagnose te hebben. Is op school ook een probleem geworden waar de leerkracht dus heel strikt in de tijd moet zitten. Of juist niks over tijd moet zeggen.
ja, herkenbaar.
Kan ook erg lastig zijn, want het hele leven is niet altijd zo maakbaar.
Niet precies die ervaring. Wel een dochter die het heel fijn vind als het klopt.
Zeggen dat we om 9 uur gaan en het wordt 9.10 uur vindt ze heel akelig.
Tegenwoordig vertel ik dat we tussen 9 uur en 9.30 weg gaan, dan is het prima en makkelijker te handelen voor haar. Misschien kan je het zo iets 'oprekken'.
Ja, herkenbaar. Hier ook een diagnose. Maar er zijn vast ook kinderen zonder diagnose die dit gedrag vertonen. Als je/hij er veel last van hebt/heeft, kun je hulp zoeken.
Hoe gaat dit op school? Want hoewel veel structuur is ook niet alles exact op tijd.
Misschien denkt hij dat de monsters onder zijn bed ontevreden worden als hij niet op precies de juiste tijd in bed ligt. Die kunnen echt heel pissig worden en zorgen dat hij de hele nacht onrustig droomt. 
Voor een klein kind is deze starheid minder gebruikelijk; mijn moeder had bepaald wanneer ik in bed moest liggen. Het kwam niet in me op dat ook zelf te willen.
Misschien zijn moderne kinderen anders en geven ze niet alleen instemming, maar zijn ze ook medebepalers.
Om twaalf uur eten; tja ik kon wel zoveel willen. Ik had het niet voor het zeggen in het gezin.
Kan je hem geen toestemming geven een korstje brood te pakken dan?
Die problemen die hij heeft met wakker liggen, tja dat heb je maar ten dele zelf in de hand (soms ben je gewoon te opgewonden om de slaap te kunnen vatten) maar misschien is dat te verbeteren met ontspanningsoefeningen op kinderlijk niveau.
Is het gedrag veranderd sinds hij zijn eigen horloge heeft?
Ik zou hem vertellen dat het niet nodig is per se op uur en tijd alles te doen. Ja, op school is de lunchpauze om 12 uur. Maar thuis kan dat ook wat later zijn. Dat is niet erg. Als het gaat om vertrektijden, zou ik ook een tijdvak aangeven, zodat het niet op de minuut fout kan gaan.
En de vraag of het nodig is om altijd een horloge te dragen. Als het hem vooral belemmert, zou ik overwegen dat niet meer te doen.
Ik vind het ook wel een beetje bij de leeftijd passen, proberen om grip op de wereld te krijgen nu zijn blikveld groter wordt. Nog wel redelijk vroeg misschien, bijna zeven, ik dacht dat het eerder om een 8-jarige zou gaan (maar ik weet het niet meer zo precies van vroeger).
We hangen heel veel op aan "tijd" en vinden het superbelangrijk (ḧet is tijdf om naar bed te gaan jongen, kom op, opschieten" , "de school begint zo, we moeten doorlopen"), en tegelijk nemen we er makkelijk een loopje mee als dat ons zo beter uitkomt. Voor een kind van zijn leeftijd erg verwarrend, want wanneer is het nou wel belangrijk en wanneer niet? Je kan precies meten of je op tijd bent, en dat zou hem houvast kunnen geven, maar dan is het ineens weer niet zó belangrijk en dan gaat alles weer glijden.
Hij klinkt als een kind om eerlijk tegen te zijn en uit te leggen dat je bedtijd wel belangrijk vindt maar dat het niet op de minuut komt. Waarmee het er toch op neerkomt dat hij moet doen wat jij zegt en wat jou uitkomt, ook als dat afwijkt van wat je even eerder gezegd hebt.
Ouders roepen de tijd er vaak bij als een hogere autoriteit ("waarom moet ik nu naar bed dan?" "nou, omdat het tijd is") maar willen die natuurlijk niet tegen zich gebruikt krijgen.
Lastig om dan autonoom te worden, als mensen steeds de doelpalen verschuiven of zeggen dat het eigenlijk helemaal geen doelpalen zijn en dat je wel dacht dat je een goal maakte maar dat het bij nader inzien toch naast is.
Ik heb de indruk dat hij graag de dingen precies goed doet, misschien sturen jullie daar ongemerkt ook erg op? Tijd is een heldere KPI, veel concreter dan "gedraag je" of "wees lief". Dat hij zich daaraan vasthoudt omdat hij wil weten wanneer het goed is, is dan wel begrijpelijk.
