Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Bianc75

Bianc75

19-01-2011 om 09:52

Kind alleen op het schoolplein.....

Mijn dochter van 8 is altijd wel een vlindertje geweest. Gaat van het ene interessante bezigheid naar het andere. Op school tijdens de pauze zag ik de meeste kinderen samen spelen, mijn dochter speelde bijna altijd alleen. Als peuter en kleuter zag ik haar altijd rupsjes verzamelen en bloemetjes onderzoeken. Met spinnen en slakjes in de weer. Haar eigen spel spelen, anderen mogen meedoen. Maar als andere kinderen een ander plan hebben en willen dat dochter hier in meegaat. Wil ze dit niet en gaat dan maar alleen verder met iets wat zij zelf wil doen. Ze vergeet het andere kind dan weer zo. Tegenwoordig is er dus niets veranderd met als gevolg, dat ze altijd helemaal alleen speelt op het schoolplein. Ik vind dit zielig voor haar. Want ze is er wel verdrietig over zegt ze. Ze wil graag ook een vriendinnetje, maar zegt dat anderen niet met haar willen spelen en haar niet begrijpen. Als ik vraag of ze een speelafspraakje wil. Wil ze dit alleen maar met een ouder meisje die niet bij haar in de klas zit. Dus dit is het enige kind waar ze wel eens mee speelt na schooltijd. Het vriendinnetje is precies zo als dochter qua alles willen bepalen, dus die zijn wel aan elkaar gewaagd

Dochter is sinds dit schooljaar naar een andere school gegaan. Dit nadat ze bij een kinderpsycholoog was geweest en die heeft haar getest. Ze blijkt hoogbegaafd te zijn. Dus op advies van de kinderpsycholoog hebben we haar naar een andere school gedaan, waar ze een goed hb beleid hebben. Er zitten ook in verhouding meer hb kinderen dus hoopte ik op meer aansluiting. Nu gaat het qua school veel beter met haar. Krijgt aangepast werk en is hierdoor niet meer aan het onderpresteren en meer happy. Maar toch merk ik dat ze zich alleen voelt.

Mijn conclusie is dat het geen aansluiting vinden in dochters geval niet door het hb zijn komt. De psycholoog was er meteen van overtuigd, nadat ze de test zag. Ooh logisch dat ze geen aansluiting vind..... Helaas is er dus niks veranderd en vindt ze nog steeds geen aansluiting.

Wat kan ik doen om dochter te helpen? Is het terecht dat ik me zorgen maak. Of is ze gewoon zo als ze is....
In hoe verre is het abnormaal om altijd je eigen gang te gaan.... Gaat ze het later niet heel moeilijk krijgen.
Graag tips en zijn er meer mensen met zo'n kind?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Aansluiting

Dochter had 0 aansluiting op de basisschool. En stond ook vaak alleen te hangen in de pauze. Als ze wel meedeed werd ze vaak vervelend behandeld, buitengesloten en gepest. Ze signaleerde dat gedrag en zag dat het fout was maar kon het niet hanteren.
Ik stimuleer haar dat ze uiteindelijk haar eigen beste vriendje moet zijn. Ze heeft nou eenmaal andere interesses dan andere kinderen. Daar is ze niet de enige in maar wel uitzonderlijk in zo'n groep. Verder lukte het wel met de meer vanzelfsprekende contacten als nichtjes en dochters van vriendinnen om daar mee te spelen. Maar dan is het ook vaak op haar manier of op de manier van de ander, weinig geven en nemen. Maar mogelijk komt dat bij haar wat later dan bij de rest. Alle volwassenen om haar heen instrueren dat bij de kinderen: nu is Pietje eens aan de beurt, samen delen, als jij nu eerst even dit doet, dan doe je daarna wat Pietje wil. En verder zijn er de WII-spellen en de games waarin geinstrueerde interacties zit, dat gaat ook goed.
En nu ze op het voortgezet onderwijs zit heeft ze diverse contacten op school!
Maar met name ook met kinderen in de autismeklas - waar ze zelf niet inzit - dat gedeelde gevoel over zichzelf, er zijn er meer zoals zij, vind ze wel prettig.
Mogelijk dat je een activiteit voor hoogbegaafde kinderen kunt vinden, een soort clubje of zo?
Overigens zie ik in je mail niet dat kind er zelf onder lijdt.

maan.

maan.

19-01-2011 om 10:19

Hier ook eenling

Dochter hier (bijna elf) geen hb maar wel altijd al een eenling geweest. Gaat haar eigen gang en heeft vooral op school nog steeds niet veel aansluiting. heeft daar eigenlijk nooit echt problemen mee gehad. Met sporten en op vakantie maakt ze wel erg makkelijk contact, misschien omdat dan de groepsdruk minder groot is? geen idee.

Ook thuis is ze erg op zichzelf, heeft soms ook echt behoefte om zich 'af te sluiten' maar vaak genoeg ook gewoon gezellig bij de rest dus niet zorgmakend.

Valt me trouwens wel op dat ze sinds een maand of twee-drie ineens wél mee doet op het schoolplein aan groepsspellen/activiteiten.

Ik haal ook inderdaad niet echt uit jouw verhaal hoe jouw dochter zich eronder voelt; zou ze graag meer zoals de rest willen zijn of niet?

T&T

T&T

19-01-2011 om 11:13

Hier twee einzelgangers...

Maar ja, ook allebei met een vorm van autisme. Ze zitten op een gewone school (vrije school)en vooral jongste is nogal opvallend op het schoolplein; hij is altijd alleen, en huppelt rondjes ziet er wel heel vrolijk uit hoor. Hij is ook 8, heeft eigenlijk geen vriendjes, behalve dan zijn zus (9). Samen spelen ze wel!
Ik kan het tegenwoordig wel een beetje laten gaan, omdat ik zie dat ze wel op hun plek zitten, en dat ze op zich gelukkig zijn op school en niet gepest worden, het sociale deel vinden ze nou eenmaal moeilijk. Wat ook opvalt is dat ze wel kunnen samen werken/ spelen als dat zo word gestuurd door de leraar, zeker de oudste ligt wel goed in de groep, maar bij dat soort samen werken opdrachten is er ook heel duidelijk wat ze samen moeten doen en met wie, in het vrije spel is dat veel moeilijker. Mijn dochter heeft er wel eens problemen mee dat ze veel alleen is in de pauzes, ze zegt dat ook, en ik zie haar ook echt moeite doen. Zoon is een heel ander verhaal, hij hoeft geen vriendjes, hij wil gewoon zijn eigen gang gaan. Bij een spel samen met de klas doet hij wel goed mee, om zich daarna weer af te zonderen en rondjes om een boom te rennen. Tja, hij lijkt er wel gelukkig mee te zijn, wie ben ik dan om het te verbieden?
groetjes, Tess

Tips

Zelfs als je dochter zou meedoen met de rest van de groep, dan zou ze zich nog alleen voelen, haar interesses liggen gewoon anders. Ik zou als tip geven: zoek een clubje na school waar er kinderen zitten met dezelfde natuurinteresse als je dochter.

Heeft je dochter al genoeg kans gehad om zich in te werken in de nieuwe school? Als ze altijd het gevoel heeft gehad 'eenzaam' te zijn, is ze nu misschien meer terughoudend en grijpt ze daardoor naast een mooie vriendschap. Ik zou eens een gesprek met de juf aangaan en kijken of de juf geen potentieel vriendjes ziet voor je dochter en daar op inspelen. Op een school met hb beleid moet er echt toch nog een natuurliefhebbertje of kind met apartere ingesteldheid rondlopen. Maar dat gaat niet persé allemaal vanzelf.

Ik wil ook nog meegeven dat ik de reaktie van de psycholoog niet correct vindt: elk kind is anders (hb of niet) en er zijn ook hb kinderen die wel veel vriendjes hebben, het hangt van karakter af, interesse, vermogen om je aan te passen etc.

En die zorgen voor later: laten varen, daar kan je nu toch niets mee. wie weet komt ze later door haar interesse in een specifiek beroep, waar ze dik aansluiting zal vinden. Concentreer je nu op de huidige situatie.

Vader

Vader

19-01-2011 om 18:16

Tip die ik kreeg

Jij zegt: Is het terecht dat ik me zorgen maak. Of is ze gewoon zo als ze is....

Een tip die ik een kreeg: het is pas een probleem als het voor jouw kind een probleem is.

En dus niet als jij denkt dat het voor jou kind een probleem wordt, is of zou kunnen zijn. Ook niet als jij denkt dat je in die situatie het zelf als probleem zou ervaren.
De vraag: wat vind je kind er zelf van? wordt hier op het forum heel vaak gesteld en ik vind dat altijd een heel zinnige vraag.

Vader

T&T

T&T

20-01-2011 om 09:00

Oh ja...

Zo hoorde ik eens van een kinderarts die zei
"een stoornis is pas een stoornis als het stoort"
Voor mij als moeder van twee nogal opvallende kinderen wel echt een hart onder de riem.
Maar een kind dat ongewild altijd alleen over het schoolplein sjouwt is natuurlijk wel zorgelijk, dat kind is niet gelukkig. Mijn zoon kan perfect gelukkig 20 rondjes om een boom rennen...in z'n eentje, heeft ie niemand bij nodig
groetjes, Tess

Bianc75

Bianc75

20-01-2011 om 09:16

Wat dochter er zelf van vindt....

Wat dochter er zelf over zegt is verschillend: Soms zegt ze het jammer te vinden dat er niemand in haar klas zit waarmee ze vrienden kan worden. Ze hebben allemaal al een vriendinnetje. Ik mag niet meedoen. Ze doen spelletjes die ik niet leuk vind. Ze komt wel zelfverzekerd over en gaat vrolijk haar eigen gang. Als ik haar zo bezig zie dan wordt ze niet gepest om wie ze is. De kinderen vinden haar wel grappig en een gekkie.

Maar ze is thuis wel vaker boos omdat er te weinig gebeurd in haar ogen. Als er een keertje een kind komt spelen bloeit ze wel op. Na de speelafspraak heeft ze energie en is ze blij. Ik denk dat ze het wel heel hard nodig heeft maar niet weet hoe en het ergens ook wel makkelijk vind.

Ze zal wat meer moeite moeten doen als ze vrienden wil, want ze is sociaal niet de meest handige. Vergeet vaak gedag te zeggen, kan je dus zo voorbij lopen zonder enige reactie. Ze leeft in het nu en het verleden en de toekomst zegt haar niks. Dus een speelafspraak moet nu of hoeft niet zo nodig. Als ze nu bezig is met knutselen en er komt iemand binnen, waarom zou ik gedag zeggen, ik ben nu zo druk bezig... Ik probeer haar wel te leren hoe te reageren.

De juf zegt hierover dat dochter alleen haar eigen zin wil doen en als een ander kind iets wil doen dan past ze zich niet aan en gaat dan iets anders doen. Gevolg altijd alleen.... In de klas samenwerken lukt wel gelukkig.

Zelf was ik vroeger super verlegen en onzeker. Dus ik zou me helemaal verloren gevoeld hebben alleen op het schoolplein. Maar ben als 8 jarige mijn moeder verloren en daardoor voelde ik me sowieso alleen. Waarschijnlijk heeft dat wel als gevolg dat ik bezorgd ben over het alleen zijn van dochter.

Bedankt voor tips ik zal proberen om verder te kijken of dochter het echt wel zo erg vind of dat het meer mijn eigen gevoel hierover is....

Bianc70

Bianc70

20-01-2011 om 09:26

T&t herkenning

Mijn dochter doet ook zulke dingen als rondjes rennen om een boom rennen, met een grote glimlach op haar gezicht. Eigenlijk heel speels voor een meisje van 8. De andere meisjes uit haar klas gedragen zich volwassener.

Of een aapje nadoen en op haar knieën rondkruipen. Ze komt dus vaak thuis met kapotte kleding, want ze is ook wel een beetje een wilde en valt vaak.

Ik denk ook niet dat dochter een stoornis heeft maar gewoon een beetje anders is. Heb overigens wel getwijfeld.

Aansluiting

Hallo Bianca,
Ook mijn dochter had weinig tot geen aansluiting in de klas. Bleek ook Hb te zijn. En ook op een school met goed HB beleid.Maar in de klas lag ze er toch uit. Ze zit sinds dit jaar op een Leonardo. Deze Leo startte toevallig op haar school. Ze zit nu dus in een klas met alleen maar HB kids, en heeft nu wel aansluiting !

Rosase

Rosase

20-01-2011 om 21:52

Sova training

Blijkbaar mist ze toch wel iets, want ze bloeit wel op al ze een speelafspraak heeft.

Zou het kunnen dat ze op haar oude school te vaak haar hoofd gestoten heeft en dat ze niet goed weet hoe ze nu contact moet leggen met haar nieuwe klasgenoten?

Mogelijk dat een Sociale Vaardigheidstraining haar daar bij kan helpen.

Ik zou als ik jou was met haar juf (of meester) gaan praten. Wie weet heeft die nog tips en kan ze je dochter op weg helpen met het leggen van contacten. En wie weet kan ze haar op een sovatraining krijgen.

Herken het trouwens wel. Mijn oudste is nooit getest op hoogbegaafdheid, maar is wel heel slim en duidelijk anders dan zijn klasgenoten. Hij heeft uiteindelijk ook een sovatraining gedaan (en wat hulp van de juf gekregen) en nu lijkt het toch wel wat beter te gaan.

Hij is nog steeds anders. Gewoon niet stoer en geen stoere praat om maar eens een dwarsstraat te noemen. Maar het lukt hem nu wel om contacten te leggen in zijn klas. Echt vrienden zal ie waarschijnlijk niet gaan maken, maar hij mag er weer zijn en hij durft er weer te zijn en dat is al heel wat waard.

Verder heb ik hem op allerlei clubjes gedaan en op andere wijzen gestimuleerd dat hij contacten legt. Speelafspraken regelen dus met kinderen van buiten school (oudbuurmeisje, neefjes, nichtjes, overbuurmeisje, dochter van vriendin etc. etc.).

Hij heeft altijd aangegeven dat ie het niet zo belangrijk vond, maar nu ie weer een beetje in de groep is opgenomen zie ik hem toch opbloeien.

Terpi

Terpi

21-01-2011 om 09:03

Ik heb er ook zo een

Ik heb een zoon van (bijna) 11 die precies zo is. Hij heeft gelukkig in de klas nog 2 jongens die ook zo zijn dus die drie hebben een heilig verbond. Ik kreeg toevallig vorige week te horen dat mijn zoon te speels is en moet leren te luisteren en stil te zitten in de klas. Hij en zijn vrienden spelen elk speelkwartier lekker buiten, fantasiespellen, er moet altijd wel iemand gevangen of gered worden en de slechterikken moeten verslagen worden. Dat is kennelijk niet passend voor een drietal jongens van 11 maar ach... ze zijn gelukkig en vermaken zich elke dag prima. Het leukste aan school is het speelkwartier, in de les is verder weinig interessants te beleven!
Als hij buitenspeelt is hij altijd alleen, hij dwaalt rond en beleeft de meest geweldige avonturen die wij toevallig niet kunnen zien maar hij wel. Nee, ik maak me er geen zorgen om, hij is gewoon anders en mag dat wat mij betreft ook zijn. Ik denk dat dat de belangrijkste boodschap is die jij je kind kan meegeven Bianc70, en dat ze hulp kan krijgen (sovatraining ofzo) als zij dit zelf ook wil!

Zelf kinderen en ouder uitnodigen

Ik zou zelf eens een leuk kind met haar ouder uitnodigen thuis om mee te spelen. Wel aan u dochter vragen wie ze leuk vindt!! Zo deed ik het in het allerbegin ook op school, dus in groep 1. Socialiseren noemde ik dat. En later gaan ze dat zelf doen als ze willen.
Mijn jongste zei op dag 1 van school van met die wil ik spelen. En mijn oudste heb ik dus ook wat gestuurd en gesteund.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.