Kind haat zichzelf
Hoi,
Hele zware topic titel, maar wist niet hoe anders te benoemen.
Mijn dochter van 8 kan als dingen niet zo lopen zoals ze had gedacht (vriendinnen spelen meer met anderen in haar ogen, kritiek op haar, dingen lopen even wat minder lekker) zeggen dat ze zichzelf haat en dat ze dood wil. Dit doet ze niet op school of bij andere, maar vooral thuis. Ik probeer dan te achterhalen waar het vandaan komt en meestal komt het voor uit gekwetste gevoelens of dat dingen anders lopen. Ik leg haar dan uit dat dit erbij hoort en geef ruimte aan haar gevoelens. Maar ik maak me hier wel zorgen om. Het is niet dat het heel vaak voorkomt, soms wat vaker, soms periodes helemaal niet. Nu is dit mijn enige kind dus weet niet of dit voor andere herkenbaar is?
Misschien iemand tips? Merk dat ik hier last van heb en maak me zorgen (al heb ik wel de neiging me onnodig zorgen te maken).
Ik denk dat ze het erg dramatiseert om aan te tonen hoe erg het allemaal wel niet is. Een hele dag kan vreselijk zijn door één moment dat niet leuk was. Soms blijft ze daar wat in hangen en dan komen haar gedachtes uit.
Fijn dat je iets aan onze reacties hebt!
Pas wel op dat je het niet als opzettelijk gedrag gaat zien. Sommige kinderen voelen nu eenmaal echt veel heftiger en meer: soms ook blijdschap en andere fijne emoties, maar dus ook verdriet en boosheid. Mijn kind kon echt zijn emoties minder goed reguleren en voelde alles heel intens.
Sommige kinderen zijn nogal intens in hun emoties. Dat is op zich niet erg, maar ze moeten wel leren hoe dat te uiten en dat sommige gedachten niet helpend zijn en ook nuance te leren. Het kan dan helpen om dingen te benoemen wat er leuk of fijn was en wat niet. En zo zijn er elke dag wel een aantal van die dingen. Door het te benoemen of nog beter, je kind het te laten benoemen, maak je het zichtbaar. Dat gaat langzaam en met stapjes. En ga vooral niet te veel mee in de drama.
Moree schreef op 14-05-2025 om 13:08:
[..]
ik had dat ook wel wat.
En ben het helemaal met Lexus eens om te focussen op haar kracht versterken door goed te leren om met teleurstellingen om te gaan.
Misschien is ze best een perfektionist. Of veeleisend naar zichzelf.
Daar kan je wat mee doen. Er zijn veel goede boeken over en websites.En het kan ook helpen als ze ziet dat haar ouders ook gewoon fouten maken en dat ze dat even erkennen, rustig blijven en dan weer doorgaan met het leven.
Ja inderdaad, dat. Want onder perfectionisme zit toch vaak denken dat je niet goed genoeg bent en dus alles goed moet doen in plaats van er gewoon te zijn met alle fouten en menselijke dingen die erbij horen.
Herkenbaar, ik had het vroeger ook. Alleen zei ik dan dat ik weg zou lopen en nooooooit meer terug zou komen. Het was voor mij een manier van communiceren, geen echt dreigement. Mijn moeder zei dan altijd: Vergeet je je tandenborstel niet?
Zo kwam er wat lucht in mijn emoties en daarna was het makkelijker om er over te praten en uiteindelijk te relativeren.
hoi! Daar ben ik nog een keer. Ik wil even een ‘reflectie’ vraag aan jullie stellen. De vorige keer heeft me dit geholpen.
Ik merk dat ik ‘last’ heb van mezelf.
Met mijn dochter gaat het eigenlijk prima. Wel komt ze zo nu en dan uit school met de boodschap dat het middelmatig was op school of niet zo leuk. Vandaag had ze weinig gegeten want ze had buikpijn gehad tijdens de lunch. Daarvoor was het niet leuk geweest, ze had niet mee mogen doen met een spelletje (of iets in die geest). Wel had ze daarna afgesproken en de hele middag gespeeld. Ook de weken/maanden hiervoor spreekt ze vrijwel dagelijks af en lijkt goed in haar vel te zitten. Ook tijdens het 10 minutengesprek op school alleen maar positief (ze mag wat meer zelfvertrouwen krijgen). Toch sla ik helemaal op tilt (qua gevoel) zodra er een kink in de kabel zit. En kink, als ik realistisch kijk zijn dit hele normale kinderverdrietjes (toch?). Maar ergens lijk ik steeds op zoek naar een reden om te piekeren en te zorgen over haar (valt ze er buiten, heeft ze vriendinnen…) mijn vraag aan jullie, is dit herkenbaar? Ook dat gedoe soms onderling qua vriendschappen en zo? Herkenbaar dat je daar ongerust over bent?
Ik weet ergens ook wel dat ik echt aan het zoeken ben naar problemen, maar toch blijf ik malen…
