Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
margje van dijk

margje van dijk

02-03-2009 om 12:24

Kind met moedwillig braakneigingen

Wat wij nu weer bij de hand hebben...

Gisteren had ik roti gemaakt met kerriesaus en eieren en sperziebonen. Over het algemeen wordt dat zeer gewaardeerd door man en kinderen. Het was al weer een tijdje geleden dat ik het voor het laatst gemaakt had, twee maanden of zo. En daarvóór een week geleden.

Dié keer was mijn zoontje niet zo lekker, en na het eten gaf hij over (de roti kwamen er weer uit).

De week daarna zei hij: "O, eten we roti, maar daar ga ik toch van overgeven?". Dus ik vertel hem dat ik denk dat het deze keer wel mee valt, want hij is toch niet ziek meer? Toch ging hij na het eten ineens naar de wc en ja hoor: weer overgegeven.

Nu was het dus maanden later (gisteravond). Zoon zegt: "O nee, eten we weer roti? Ik ga daar van overgeven hoor!". Hij is helemaal niet ziek of zo en ik geef er geen aandacht aan.

Hij gaat met lange tanden zitten eten en na het eten zie ik hem naar de wc gaan. Handen boven de pot en het ziet eruit alsof hij gaat overgeven. "Wat doe jij nou?" - "Je weet toch dat ik van roti ga overgeven?". Ik overreed hem om rustig op de bank te gaan zitten televisie kijken met papa en zijn broers, "als je rustig gaat zitten gaat het vast wel over".

Ik roep of er nog iemand een toetje wil, jaaaaa, dat willen ze allemaal wel, ook jongste.

Dus ik denk: Mooi, jongste is het weer vergeten, hij heeft zelfs nog zin in een toetje.

Een half uur later gaat-ie naar boven om naar bed te gaan en als ik even niet oplet.... heeft-ie overgegeven in de wc in de badkamer. Bijna triomfantelijk komt-ie me melden: "Ik zei het toch, van roti ga ik overgeven".

Ik weet bijna zeker dat hij het zelf op de een of andere manier heeft opgewekt, hij was helemaal niet ziek. Hij gaat gewoon een tijdje boven die wc staan en dan komt het op de een of andere manier vanzelf omdat hij wil dat het komt.

Mijn vragen:
- herkent iemand dit?
- wat moet ik doen?
- zou het erg zijn?

Ik wil er ook geen al te big deal van maken, ik ben veel te bang dat ik hem op leuke ideeën breng waardoor we nog verder van huis zijn.

(Misschien maar echt geen roti meer eten en hopen dat het vanzelf over gaat....?)

Margje

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Alleen bij roti?

uit jou verhaal begrijp ik dat hij t alleen bij roti doet, dus hij heeft(nog) geen echt eetprobleem. vind hij het echt zo vies??? mijn dochtertje vind zuurkool zo goor dat ze daar ook spontaan van moet overgeven, overigs weigerd ze het opeten ervan nu ook, voor de rest eet ze alles dus geen zuurkoolmeer voor haar, ze krijgt dan gewoon iets anders,
overgeven is overigs niet moeilijk vinger in de keel en komt eruit alleen de vraag is hoe hij op t idee komt om dat te doen(als hij t al doet natuurlijk)
ik zou er idd niet teveel aandacht aangeven maar het wel in de gaten houden. mss kan je eens voozichtig vragen wat hij er vies aan vind of waarom hij zeker weet dat hij er van moet overgen????
tja erg? is zeker niet gewenst maar als hij verder goed eet en niet overgeeft kan t nog niet echt kwaad denk ik
iniedergeval veel succes

margje van dijk

margje van dijk

02-03-2009 om 13:27

Ja, alleen bij roti

Volgens mij doet hij niet z'n vinger in z'n keel. Ik zag 'm staan (de eerste keer, toen ik hem nog op tijd kon onderscheppen en terugbrengen de kamer in), hij staat zich gewoon boven die wc-pot te concentreren, lijkt het wel.

Ik denk dat het uit pure wilskracht is, gecombineerd met de herinnering aan die eerste keer, toen hij immers ook moest overgeven van die roti (en toen wél ziek), alsof hij die ervaring gewoon terughaalt - of zo.

En ik heb niet eens de indruk dat hij de roti zelf zo vies vindt. Hij at het voorheen ook zonder problemen. Het punt is alleen dat hij gewoon die ervaring heeft van die ene keer (écht ziek, roti gegeten, écht overgegeven) en dat nu als het ware in zijn hoofd heeft geplant als associatie: roti eten = overgeven.

Aan de ene kant wil ik niet dat hij 'ontdekt' dat hij blijkbaar kan overgeven uit pure wilskracht. Want dan zijn we volgens mij nog verder van huis. Dus ik wil hem wel laten blijven geloven dat het van de roti komt. Daarom denk ik ook: Nou, dan maar echt geen roti meer. Zodat ik hem niet de gelegenheid geef 'dit vaker te oefenen'.

Maar in elk geval bedankt voor je reactie!

Margje

angel3

angel3

02-03-2009 om 13:30

Psychisch

Ik heb dat ook met sommige dingen, een enorm negatieve associatie. Een keer bar en bar ziek geweest van mosselen. Als ik eraan denk ga ik weer kokken. Ik eet het echt niet meer, het lukt gewoon niet.
Zou dat het kunnen zijn?
Ik denk dat ik het hem gewoon niet meer zou geven inderdaad....Laat hem dan zelf aangeven wanneer hij het wel weer wil proberen.
Succes

Maylise

Maylise

02-03-2009 om 13:50

Psychisch

Ik geloof niet dat het heel raar is dat je zoontje dit doet. De associatie die hij heeft met roti is nu gewoon ziek en overgeven. Ik ken dit zelf wel. Mijn dochter is een keer zo misselijk geweest van tompouce dat ze die sindsdien niet meer eet terwijl ze voorheen toch fan was. Zelf kan ik sinds een onfortuinelijke incident na een kip sandwich van de burger king deze dingen ook niet meer weg krijgen. Terwijl het rationeel gezien nergens op slaat want mijn misselijkheid was echt niet het gevolg van die kip burger maar ik associeer het dus nog steeds met elkaar ergens.

Ik zou het gewoon maar laten rusten. De volgende keer dat jullie roti eten bied je zoon gewoon iets anders. Misschien gaat hij het dan alsnog (of na enkele keren) weer eten en anders maar niet. Ik zou zolang het bij roti blijft er verder niet teveel nadruk opleggen. Misschien gaat die associatie ooit weg.

Maylise

Algebra

Algebra

02-03-2009 om 14:07

Misschien een roti-variant?

Zou het helpen om de roti de volgende keer anders klaar te maken, om de ban te breken? Dus met een andere saus, andere groente? Nu ken ik roti alleen uit de pakjes van Knorr, dus ik heb geen suggesties, maar er zijn hier vast mensen met een lekker recept. In plaats van Roti-mamma eten we vanavond roti-OOL, en dat is iets heeeeel anders, dus (? nou ja dus?) daar hoeef je ook niet van over te geven.

Succes!
Algebra

Marsepein

Ik heb me als kind een keer zo misselijk gegeten aan marsepein dat ik het echt niet meer kan ruiken. Maar oten was ik dus wel beroerd van te veel marsepein eten, dus wel een 'link' zullen we maar zeggen.

Ik zou als ik jou was de roti even van het minu verbannen, en er geen aandacht aan geven. dan de komende weken eerst eens iets maken met sperziebionen en kerriesaus. En daarna iets met bonen, kerriesaus en eieren misschien (webxchef helpt je) Daarna een keer roti, maar een totaal andere versie. En daarna.....enfin, je snapt het idee wel denk ik.

Ingrid (ik denk dat kinderen dat wel kunnen, overgeven 'op bevel')

liedewij

liedewij

02-03-2009 om 14:41

Hier ook regelmatig

Onze zoon van 5 kan ook op commando braken. Al heel jong spuugde hij veel. Later kreeg ik het idee dat hij het zelf opwekte(anderhalf-2 jaar). Ik heb me er nooit zo druk om gemaakt. Hoe meer aandacht hij er door krijgt hoe meer gebruik hij er van maakt. We worden er echt niet koud of warm van. Soms spuugt hij ineens onder het eten; omdat hij iets ruikt wat hij vies vind, teveel in z'n mond heeft of z'n eten niet weg krijgt. Het wordt weer opgeruimd en we eten weer vrolijk verder. In december is het een uiting van stress. Ik denk dat hij het verder opwekt door fysieke prikkels maar ben ervan overtuigd dat hij het soms ook gebruikt om z'n zin te krijgen(bij oma bijvoorbeeld die er met open ogen in loopt).

Dus als het enkel met roti is zou ik het erbij laten. Dan eet hij toch geen roti? Als dit tenminste het enige is. Als hij het gaat gebruiken met meer voeding zou ik er niet aan toegeven. Afleiden na het eten helpt hier ook. En als hij gaat spugen dan z'n armen in de lucht laten houden en goed strekken. Dan is hij afgeleid en krijgt wat extra lucht waardoor het hier nog weleens voorkomen kan worden.

Liedewij

Oudste

Onze oudste heeft dat ook (gehad). Als peutertje heeft ze na het eten van spinzazie met ei en puree acute buikgriep gekregen en daarbij een dag niets kunnen binnenhouden, dus ook de spinazie. Heel lang heeft zij al van de lucht van spinazie moeten overgeven, laat staan van de spinazie zelf. Pas na een jaar of 8 ging ze niet meer over haar nek van de lucht van spinazie en tegenwoordig eet ze het zelfs, zij het niet van harte. Iets dergelijks heeft ze ook met brood gehad. Ik geloof dat het wel degelijk een (psychische) reactie kan zijn. Onze oudste heeft een ijzersterk geheugen en is gevoelig voor hoe eten in haar mond aanvoelt.
Ik heb zelf zoiets gehad met broccoli tijdens mijn 1e zwangerschap. Maar tussen broccoli en mij is het nog steeds niet goed.

Bastet

Bastet

02-03-2009 om 18:05

Witte wijn

Ik ben op mijn zeventiende ooit heel ziek geweest van witte wijn,en ik drink het nog steeds niet!Ik zou gewoon iets anders verzinnen voor hem,als je roti eet.
Groetjes,Bastet

Terpi

Terpi

02-03-2009 om 20:09

Haha

Ik ga accuut kokhalzen van de geur van apfelkorn... maar dat had toch echt meer te maken met de hoeveelheid die ik ooit dronk dan met de apfelkorn zelf
Maar, ontopic, het zit hem inderdaad waarschijnlijk in de associatie van het gevoel wat hij toen had toen hij echt ziek was bij het eten (of de geur alleen al) van roti. Ik denk dat ik het voorlopig inderdaad van het menu zou halen en tegen de tijd dat je het weer wil proberen eerst de herinnering ophalen op een manier die hij begrijpt. Ik bedoel maar dat het duidelijk moet worden dat het kwam omdat hij ziek was... en misschien zou je hem ook nog kunnen belonen als het hem lukt om iets anders te gaan dan ipv overgeven na de maaltijd. Dit om de cirkel te doorbreken. Wandelen naar de ijsboer bijvoorbeeld voor een toetje? Of iets anders buiten de deur doen om het patroon te doorbreken?
Groet Terpi (die nog nooit roti heeft gegeten trouwens)

Ja hoor

Ik heb jaren geen tomatensaus kunnen eten nadat ik een soort voedselvergiftiging had gekregen na schnitzel met tomatensaus. Ik werd al misselijk als ik het rook. Het is geen inbeelding, maar een soort associatie die je hersenen leggen met bepaalde voedingsmiddelen die je vlak voor het braken hebt gegeten.

Oeps

Ik hoop niet dat ik indirect de oorzaak ben van zoons overgeefprobleem (met mijn rotidraadje).
Zoals hierboven beschreven, laat het wezen, als hij er zelf over begint kun je volgens mij rustig beamen dat de roti tot nog toe niet zo succesvol was. Daarmee voorkom je (hoop ik) dat hij overgeven als pressiemiddel gaat gebruiken bij andere situaties/voedingsproducten (ervan uitgaande dat hij op commando kan spugen).
Hier gaat oudste ondaks verschillende vrijwillige pogingen geheid over z'n nek van bleekselderij. Geen houden aan...

Zelf gehad bij pizza

ooit ben ik enorm ziek geweest van een pizza. Daarna heb ik jaren geen pizza meer gegeten. Als ik het rook, werd ik al beroerd.

Dus ik geloof best dat hij er echt echt misselijk van is geworden en dus ook echt moest overgeven.

Helaas, voorlopig voor hem geen roti meer

groetjes van Purk

margje van dijk

margje van dijk

02-03-2009 om 22:19

Iedereen herkent het, iedereen is het erover eens: gewoon een verkeerde associatie en dus voorlopig geen roti meer. Nou, OK. Dan doen we dat! Jammer voor ons

Bedankt ook voor de suggesties om 'm langzaamaan er weer eens aan te laten wennen.

Silone, ik moet eerlijk zeggen dat jouw draadje bij mij inderdaad even iets deed opveren: O ja, roti, die heb ik al een tijd niet meer gemaakt. Maar ach, waar ben je dan de schuld van, dat jongste het zo erg vond of dat wij zo lekker gegeten hebben? Ze waren trouwens heel goed gelukt, met luchtbellen erin, zacht, alles wat je wilt. (Maar ik doe het juist waanzinnig simpel, gewoon een soort brooddeeg...? Hoe krijg jij ze dan plankhard?).

Vandaag heeft meneer trouwens gegeten als een bootwerker. Eerst een bord zuurkool (was nog over van eerder, en meer was er niet) en daarna nog DRIE bruine bolletjes met vleesbeleg. En daarna nog een toetje. En ziek is hij ook niet meer

Margje

bertje1

bertje1

03-03-2009 om 08:22

Niet erg

hoi, ik vind het niet zo vreemd. Hij heeft nu een associatie roti-spugen in zijn hersenen. geheel niet raar! Kan heel lang duren. Ik zou zeggen: voorlopig geen roti meer. Gaat wel over uiteindelijk of misschien niet.
Ik denk dat je 'tussendeoren' jezelf van alles 'wijs' kunt maken (hij kan er niets aan doen) en dat je vanzelf gaat overgeven. Geen aandacht meer geven! en geen roti meer!
(je weet toch wel dat, als je altijd koffie drinkt met een koekje, je dit altijd gaat doen? dat associeer je ook, maar dan positief!)

Je kan wel van de associatie af

ik heb dit zelf ook (dus als ik een keer onfortuinlijk heb gegeten lus ik het naderhand niet meer en spuug het ook uit) en oudste dochter heeft het ook.
maar toen ik zwanger was (zucht alle 3 de keren) kon ik niet tegen kip. als ik het rook werd ik al misselijk, dus elke slager die zo'n kip aan gril buiten had was genoeg om mij dubbel over 't stuur van de fiets te laten slaan....
maar ervoor at ik erg graag kip. en het ergste is....de hele familie hier (man is grote fan en oudste ook), dus op een gegeven moment heb ik me er toe gezet toch maar 's kip te braden...de lucht bij de slager 'deed' me toen ook al minder. afijn, braden was al genoeg....eten liet ik nog maar even. zo na een paar keer zelf braden toch maar weer eens een klein stukje geprobeerd...en zowaar enigzins misselijk, maar het blééf erin! en zo heb ik het weer opgebouwd. en nu eet ik dus weer gewoon én met plezier kip! ik had het ook met appelsap (ooit bedorven appelsap geserveerd gekregen) en dat heb ik ook met kleine beetjes weer opgebouwd. oudste had het met (neger) zoenen, en met pannekoeken. de pannekoeken hebben we eerst een hele tijd nadat ze er 'misselijk' van werd niet meer gegeten. en toen na een hele tijd heb ik d'r een kwart laten 'proberen' (en verder een kliekje, ze moet toch wat eten niet?) en dat bleef zitten, en zo langzamerhand eens een halve en ach 't smaakte best lekker doe nog maar een halve en dat kleikje laat maar zittten.
't is net of je een beetje 'bang' bent voor de reactie van je eigen lichaam op bepaald voedsel en dat laat je (bij voorbaat al) op elke mimiem signaaltje van je lichaam letten/reageren zodat een boertje al genoeg is om alles eruit te gooien...en dat vertrouwen in je lichaam bij bepaalde voeding moet je eerst weer 'herstellen' ofzoiets....je moet weer kúnnen geloven dat je het écht, écht kan eten zonder problemen vóórdat je het lekker vindt en er weer 'gewoon'van kan genieten...
dus over een half jaartje maak je gewoon weer roti en zorg je dat je voor hem een kliekje hebt en vertel je hem dat dat soort misselijkheid soms spontaan weer over gaat als je het een tijd niet eet (hij moet het zelf wel geloven, dat helpt ook) en laat je hem een piepklein beetje roti proberen....niet teveel aandringen, desnoods 1 hap. en als die ene hap erin blijft zal ie zelf ook meer 'vertrouwen' erin krijgen en de volgende keer 3 happen doen etc. etc.
groeten albana

margje van dijk

margje van dijk

03-03-2009 om 09:09

Nogmaals dank en tops

Nogmaals dank voor jullie reacties.

Iemand schreef (ik moet even opzoeken wie ook al weer): handen omhoog laten steken als hij moet overgeven. Dat is ook een goede tip denk ik. En wij hadden ook al bedacht hem over een lange tijd weer eens heel langzaam te laten wennen. Maar voorlopig doen we het maar even niet meer.

En Tops, "inclusief het korrelige middenlaagje", o jee, nou weet ik niet of dat er wel in zat hoor Echt, ik doe maar wat. Ik zal het recept nog even in Silone's draadje schrijven (als ik dat terug kan vinden).

Groeten Margje

Margje, weet je wat nog erger is?

Mijn man had de duurste bonbons (van Koek en Chocolade voor de kenners) meegenomen vlak voor de buikgriep bij mij begon.

En nou kan ik ze niet meer zien! Terwijl ik indertijd dus wel bonbons heb overgegeven maar niet heb overgegeven vanwege de bonbons.

Laatst waren we 18 jaar bijelkaar, stond er weer zo'n doosje..brr.. ik wilde er niet eens naar kijken.

Sandra

Sandra

03-03-2009 om 12:18

Wagenziek

Jongste zoon wordt altijd ziek van autorijden. Tegenwoordig staat hij al vóór het instappen naast de auto te kokhalsen.

Naadloos

Ja, ik herken het. Van mezelf! Ik had het met spinazie en dat vond ik niet eens vies. Maar ik moest er van kotsen. Hoe het begon weet ik niet eens, maar het was er en het heeft jaren geduurd voordat het weer weg ging.
Associatie is een belangrijk en oncontroleerbaar ding.
"(Misschien maar echt geen roti meer eten en hopen dat het vanzelf over gaat....?)"
Ja. Het gaat vanzelf over. Even geen rotti meer maken, maar misschien wel de deelgerechten apart, zodat de associatie met het geheel verdwijnt.
De gedachte 'ik moet kotsen van roti' verdwijnt niet zomaar. Ik weet nog steeds dat ik moest kotsen van spinazie. Mocht je nog eens roti maken, laat hem dan maar zelf bepalen of hij eet en wat hij ervan eet. Dan kan zijn buik er langzaam weer aan wennen (of zoiets geruststellends).
Groet,
Miriam Lavell (dol op spinazie!)

ayla

ayla

05-03-2009 om 11:34

Ook

met spagetti, ben ooit als kind vreselijk ziek geweest van spagetti, heeft jaren geduurd voordat ik zonder kokhalsen spagetti kon eten.

een beetje in de zelfde lijn, Vroeger op de middelbare school at ik altijd chocopasta op mijn brood, iedere dag hetzelfde. Tot een keer een klasgenoot om te plagen riep, he kijk, Ayla heeft poep op haar brood. Ik kreeg dat beeld voor ogen, heb mijn brood laten liggen en echt maanden geen chocopasta meer gegeten. Kreeg het echt niet naar binnen.

Zoon lust geen brood meer...

De timing van dit draadje is goed, hier in de buurt heerst een behoorlijke buikgriep, mijn zoon heeft daar ook wat van meegekregen. Na twee dagen echt misselijk en overgeven gaat het nu eigenlijk wel weer. Maar: het lijkt dat zijn smaak is veranderd / hij heeft nog niet echt zin in eten, kan gebeuren natuurlijk, dus voorzichtig aan, met fruit, drinken, bouillon enzo.

Lastiger is: hij wil helemaal geen brood meer eten, vroeg eerst of ik ander brood had gekocht (niet dus, meneer is nogal tegen pitjes in het brood, dus ik heb een soort die ik eigenlijk altijd koop, dus nu ook) Hij vond het echt anders smaken, en at er niet van, na aandringen wel wat happen genomen. Nu twijfel ik een beetje of dit 'aanstelleritus' is (hij eet bv. wel een punt pizza) of dat het echt met de griep / het overgeven te maken kan hebben. Terwijl dat overgeven na de zaterdagavondmaaltijd met friet was, dus er is geen directe link met brood eten...

Iemand ervaring mee? En tips om juist wel of juist niet aan te dringen met brood eten? Want lastig is het wel, op cornflakes alleen red je het niet als je 9 bent en twee keer een half uur van en naar school moet fietsen...

Bedankt, groetjes,
Janiek

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.