Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
miep janssen

miep janssen

02-08-2009 om 13:17

Kinderachtig gedrag

Hoi,

Mijn dochter is 8 jaar oud, ze gaat na de vakantie naar groep 5. Ze kan heel goed meekomen met de aangeboden leerstof en is behoorlijk leergierig. Ze leest graag en veel, zelfs boeken die aangeboden worden voor meisjes van 10-11 jaar, zoals de olijke tweeling e.d. Lezen vindt ze dus erg leuk. Spelen daarentegen is een veel moeilijkere opdracht. Ze valt heel gauw terug in kinderachtig gedrag waardoor ze bij leeftijdsgenootjes uit de groep ligt. Oudere meisjes vinden het wel leuk om met haar te spelen want ze laat zich dan lekker betuttelen. Gebeurt er iets wat haar niet bevalt gaat ze snel huilen en omdat ze klein van stuk is krijgt ze hierdoor snel medeleven. Op school levrt dit problemen op bij klasgenootjes, deze vinden haar een aanstelster, ze heeft weinig vriendinnen in haar groep. Op de camping valt het me nu ook op dat leeftijdsgenootjes niet met haar willen spelen en ze terugvalt op vriendinnetjes van 5 jaar. Dit stimuleert haar niet om zich meer aan te passen aan eigen leeftijdgenootjes, maar ze gedraagt zich kinderachtig en gaat zich aanstellen alsof zij ook een kleuter is. (vingers in de mond, op kleding knoeien, vaak huilen, vragen naar dingen die ze wel al zelfstandig kon)
Hoe kan ik hiermee omgaan?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
an200

an200

02-08-2009 om 21:33

Tja, een heel lastige vraag. ten eerste is uw kind 8 of net 9?? Dat is geen leeftijd om je direct al volwassen te voelen en ook geen leeftijd om geen kind meer te zijn. Het lijkt er op alof u haar al als een puberend meisje ziet die alles al zelf kan of moet kunnen.

Er zijn in mijn ogen twee mogelijkheden: of u behandeld haar als een te oud kind en je dochter zet zich daar tegen af, of uw dochter vind bepaalde spelletjes nog steeds leuk (en waarom ook niet???). U geeft echter geen voorbeelden wat ze nog leuk vindt en in welke spelletjes ze met hogere leeftijden meedoet.

Vanzelfspreken zul je ook zelf haar moeten stimuleren om nieuwe dingen te doen die bij haar opgroeien horen. Mag ze van u zelf kleren uitzoeken of wordt alles door u bepaald? Verteld u haar zelf ook wel eens dat ze dingen doet die niet meer bij haar leeftijd passen? Of wordt er juist te veel nadruk op gelegd waardoor ze van u veel aandacht verlangd (en kennelijk ook krijgt).

Door haar juist zo veel aandacht te geven voor de kinderlijke dingen die ze doet en er steeds weer op in te gaan vindt ze bij u steeds de persoon waar ze weer aandacht kan vragen in plaats van dat ze zelf leert dat ze haar eigen gedrag moet aanpassen.

Wanneer ze weggestuurd wordt door ouderen, tja dat kan ik me indenken! Maar wanneer ze met leeftijdsgenoten speelt moet ze zichzelf redden en zichzelf aanpassen. Wanneer ze bij u komt jammeren zou het een keer goed zijn dit te negeren of haar te vertellen dat ze het zelf maar op moet lossen en eens duidelijk maken dat niet iedereen van haar leeftijd en ouder de spelletjes die zij leuk vindt ook nog leuk vindt.

Maar u zult zelf haar ook moeten stimuleren. Gaan K3 misschien maar meer popmuziek. Het zijn maar kleine voorbeelden, maar ook u moet leren dat uw dochter zelf ook kan beslissen dat ze iets anders wil....

Lou

Lou

02-08-2009 om 21:54

An? en miep

Wat een vreemde reactie An. Miep zegt toch dat haar dochter 8 is, en dat ze geen aansluiting vindt bij leeftijdsgenootjes. Hoezo "lijkt er op alof u haar al als een puberend meisje ziet die alles al zelf kan of moet kunnen"? Daar lijkt het helemaal niet op. Ze wordt bovendien niet weggestuurd door ouderen, maar door leeftijdsgenoten. Dochter is jonger in gedrag dan andere kinderen van 8, en Miep vraagt hoe daarmee om te gaan. Waarom dan zo verwijtend?

Miep: lastig probleem. Mijn dochter is ook niet zo'n held en huilt best vaak om kleuterachtige dingetjes, ze is ook 8 trouwens. Maar ze heeft wel vriendinnen van haar eigen leeftijd, en ook in de klas, wat het een stuk makkelijker maakt. Ze trekt zich op aan de wat laconiekere types, leert daar juist veel van. Dat zou je jouw dochter ook gunnen.

Maar hoe ermee om te gaan - afhankelijk van de situatie zou ik zeggen een klein beetje toegeven, vooral niet te streng worden of te hard, dat zou haar alleen maar nog kwetsbaarder maken vermoed ik. Maar wel volhouden als het gaat om dingen die ze zelf kan en waar ze nu ineens hulp bij vraagt. Ze hoeft niet meer haar armen omhoog te houden om van jou een t-shirt aan te krijgen, bijvoorbeeld.

Noem zelf eens wat voorbeelden? En hoe ga je er nu mee om en hoe reageert ze daarop?

groet,

Lou

miep janssen

miep janssen

03-08-2009 om 14:35

Negatieve aandacht vragen

Dank je Lou,
een paar voorbeelden van haar gedrag?

stampvoeten en meteen gaan huilen als de dingen niet zo gaan als ze wil,
knoeien met eten,
Spelen in de peuterspeeltuin,

Moeilijk om te benoemen, ik denk vaak genoeg: Kind je bent 8, geen 5, maar om de dingen bij naam te noemen is moeilijk. Niet omdat ze bepaalde dingen niet kan of durft. Ze is pienter en normaal gesproken een grote durfal, doet voor haar broertjes van 11 niet onder. Daarom valt het ons nu dan ook op.

Lou

Lou

03-08-2009 om 21:32

Wat vindt ze zelf?

Beetje open deur misschien, maar heb je al aan je dochter gevraagd waarom ze zo doet? Als ze normaalgesproken een grote durfal is en nu niet meer, dan moet ze dat toch zelf ook zien. Waarom doet ze zo? En sinds speelt dit eigenlijk? Als ik jou was zou ik willen proberen iets van een oorzaak te vinden, zodat je daar iets aan kunt doen.

Hoe je verder hiermee om moet gaan ligt in het verlengde daarvan. En ligt ook aan op welke manier ze zich zo jong gedraagt. Stelt ze zich aan en maakt ze echt drama's om niets, of huilt ze vaak echt dikke tranen van verdriet om iets wat jij niet begrijpt? Wat ik daarmee bedoel is: het kan bijvoorbeeld een fase zijn die vanzelf overgaat (stress om groep 5? structuurloze dagen in de vakantie?) maar het kan ook iets heel anders zijn, een uiting zijn van kwetsbaarheid, waarvan de oorzaak dieper ligt. Probeer er eens meer over te weten te komen.

groet,

Lou

miep janssen

miep janssen

04-08-2009 om 19:02

Speelt al lang

Het is al langer geleden begonnen, wanneer precies kan ik niet zeggen. Ik denk al in groep 3 toen het verschil in grootte steeds groter werd. Vanwege haar kleine uiterlijk is ze gewend om door andere kleiner behandeld te worden dan ze is en dit vindt ze waarschijnlijk prettig. Omdat dit op school haar aandacht oplevert wat ze prettig vindt gaat ze dit gedrag thuis ook voortzetten. Helaas heeft dit een averechtse werking, zeker haar broertjes van 11 reageren hierop negatief en vinden haar een aanstelster. Nu we op de camping zijn en ze is aangewezen op contact met haar broers valt het erg op, ze praat met een kinderachtig stemmetje, krijgt geen contact met leeftijdgenootjes, valt op bij het recreatieteam door negatief gedrag. (ze gedraagt zich als een lastige vlieg die om je heen zoemt) Ze maakt opeens knutselwerkjes die nergens op slaan, heeft ze beter gedaan. Maar nu krijgt ze geen hulp dus gaat ze maar wat aanklooien.

vandaar mijn vraag.

Lou

Lou

05-08-2009 om 12:33

Miep

Dus het speelt al een jaar of twee maar de laatste tijd wordt het erger (knutselwerkjes die ineens nergens meer op slaan)? Dan zou ik toch eerst doen wat ik al schreef, namelijk met haar zelf erover praten. Ze is acht, ze kan toch proberen te vertellen waarom ze zo doet? Haar gedrag past namelijk echt niet bij haar leeftijd, dat ben ik met je eens.
Probeer het ook eens met een opmerking over iets kleins, bijvoorbeeld dat piepstemmetje. Doet mijn dochter ook wel eens en ik heb er een hekel aan. Dan piept ze een vraag en zeg ik (niet boos, gewoon neutraal): vraag het eens met je gewone stem? Dan zie ik dat ze pas op dat moment in de gaten heeft dat ze een piepstemmetje opzet, en moet ze even haar best doen haar gewone stem weer te vinden. En dan is het over.
Ook met andere gedragingen: probeer haar te begeleiden in het vinden van haar 'gewone' gedrag, het lijkt wel of ze het is kwijtgeraakt.

groet,

Lou

Clarice

Clarice

06-08-2009 om 23:35

Aandacht

Het gedrag dat je omschrijft herken ik wel, maar dan bij mijn zoon van 7. Verder ook de kleinste van de klas en oogt jonger dan leeftijdgenoten.
Ik probeer de laatste tijd veel met hem te praten. Ik spreek hem aan over zijn gedrag en met name ook zijn gevoel daarbij en de gevolgen van zijn gedrag.

Ik ken je dochter natuurlijk niet, maar bij mijn zoon heeft zijn jammeren/boosheid en vooral ook smoezen en slimme alternatieven bedenken altijd heel goed gewerkt (anders had hij het niet zo lang volgehouden) maar de truuk raakt uitgewerkt. Hij komt er niet langer mee weg. Jouw dochter heeft dat misschien ook wel (ik lees oudere broers, dus ook 'kleine' zusje?) Het is ook heel verwarrend natuurlijk, het gedrag is er gewoon ingesleten en nu reageren mensen zo anders! Ze moeten het gedrag afleren en ander gedrag er voor aanleren. Het gevoel van frustratie blijft namelijk (van niet je zin krijgen oid), maar het moet op een andere manier worden geuit (ingeslikt!).

miep janssen

miep janssen

07-08-2009 om 10:57

Koesteren

Nu ik er zelf zo over schrijf en jullie reacties lees, kom ik ook tot een conclusie. Het is inderdaad zo dat ze zich koestert als ze als een klein kind behandeld voelt, voorheen vieldit nog niet zo op, want ze was immers nog maar een kleuter en mag ze kinderachtig reageren. Nu loopt ze inderdaad zelf steeds meer tegen de lamp als ze zich zo klein opstelt en daar heeft ze zelf het meeste last van. Inderdaad benoem ik het als ze een klein stemmetje opzet. Ik vraag haar rustig als ze zich kinderachtig opstelt hoe oud ze ook al weer was. Maar soms erger ik me er ook aan. en dan ben ik iets minder geduldig. Ik hoop er in de toekomst meer op te letten dat ik op een goede manier op haar reageer. Ze heeft nog steeds geen vriendinnetjes op de camping, we zijn er inmiddels 2 weken maar daar moet ik niet mijn probleem van maken.

Tirza G.

Tirza G.

07-08-2009 om 15:21

Hoe oud

Sorry dat ik het zo bout zeg, maar ik vind de vraag: hoe oud ben je ook alweer? - altijd een hele stomme vraag. Dat hóef je niet te vragen, dat weet je zelf drommels goed. Je bedoelt iets heel anders, namelijk: ik vind dat je je niet naar je leeftijd gedraagt. Je doet kinderachtig. Zég dat dan ook gewoon ipv met zo'n omweg proberen je kind zichzelf over zichzelf te laten schamen.

Tirza

Emmawee

Emmawee

07-08-2009 om 17:45

Dat

vind ik nou weer eens mooi gezegd Tirza!
Groeten!
Maw.

Elke gek zijn gebrek?

ik zit er vast helemaal naast maar is het een idee om haar die rol te laten spelen eens per dag een uurtje ofzo ?

Dat ze dan met een speentje een kinderachtige video mag kijken. En dan afbouwen ??

Het lijkt een soort verslaving.

Yta Chalne

Yta Chalne

08-08-2009 om 08:54

Als manda

Ik vind het een geweldig idee van Mnada. Ze heeft er behoefte aan zich af en toe niet 'naar haar leeftijd' te gedragen (maar wat is acht jaar nou helemaal...), maak daar dan afspraken over. Wees in die tijd dan ook lief en knuffelig, zodat ze er de rest van de dag weer tegen kan. Tegemoet komen aan de behoefte is een prachtplan volgens mij!

miep janssen

miep janssen

11-08-2009 om 13:12

Opmerkingen

Inderdaad ga ik haar benaderen met andere woorden en niet degenereren.
Als ik haar met een speentje voor de tv laat zitten zou ze door en door beledigt zijn, dat is natuurlijk ook niet de bedoeling.

gr.
Miep

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.