Kinderen alleen thuis
Stel, je moet 's morgens van 10.00 tot 13.00 werken. De kinderen hebben vakantie, jij niet. Ruilen etc. kan niet. Zou je de kinderen dan alleen thuis laten (9 en 12)?
Tsjor
Yep
Jullie twee hebben een veel groter leeftijdsverschil maar dan nog vind ik de verantwoordelijkheid te groot in het geval van Liora. Bij Vic is de oudste al 14, toch iets heel anders, dat is de leeftijd om op te passen.
Verder Liora: wat ze nu heel leuk vinden ga jij heel makkelijk vinden en als het dan eens toch niet meer zo leuk is/gaat, wat doe je dan? Mam, jongste doet allemaal vervelende dingen die niet mogen en luistert niet naar mij? Mam oudste speelt overal de baas over en ik mag niets meer?
En het zet gewoon door. Een kind wat in een oppasrol gaat stapt daar niet zomaar altijd weer uit. Ik ben echt blij dat mijn ouders dat nooit met mij gedaan hebben (broer en zus van 10 en 8 jaar ouder). Het zijn mijn broer en zus, niet mijn oppassers. Je hoort het ook wel van oppasoma's die zijn ook nooit meer echt gewoon 'oma' maar schuiven zich meteen in een opvoedrol.
6 jaar
Hier zit er ook (bijna) 6 jaar verschil tussen de oudste en de jongste. Maar toch.
Ik zie nog zo het beteuterde gezicht van oudste toen jongste haar arm uit de kom ging terwijl ze samen aan het spelen waren. Het heeft me een half uur gekost om er uit te krijgen wat er gebeurt was. Uit puur schuldgevoel durfde ze het niet te zeggen. Heeft maanden geduurd voordat ze weer echt samen gingen spelen.
En kinderen verschillen inderdaad. Mijn 4 jarige stapelt gerust een tafel en 2 stoelen op elkaar om iets boven uit de kast te pakken. Juist als er niemand is om het voor haar te doen.
Dalarna
Ik ben het totaal oneens. Bij ons thuis moesten we ook naar mijn zus luisteren als mijn ouders weggingen. Veel kleiner leeftijdsverschil en het heeft de relatie niet aangetast.
Ik doe het op mijn manier, jij op de jouwe!
Maar knurf
Waar ben jij? Met je weetje over het Verenigd Koninkrijk?
Oppassen
Hier laat ik de oudere kinderen ook op de jongere kinderen passen. Inmiddels heeft geen van mijn eigen kinderen meer een oppas nodig dus ik zeg nu niet meer als ik wegga wie de 'baas' is. Dat hoeft nu niet meer. Als ze echter thuisblijven met de kleine nichtjes dan is het wel echt oppassen.
Natuurlijk klaagden ze wel eens over niet luisteren of dat de ander te veel de baas speelt maar dat hoort erbij. Ik leg altijd uit dat ze moeten luisteren naar de broer/zus die oppast, niet omdat het hun broer/zus is en ook niet omdat die ouder is maar omdat ik zeg dat ze moeten luisteren. De autoriteit die broer/zus heeft komt dus niet van hunzelf maar is door mij aan broer/zus gegeven. Klachten over hoe broer/zus met die autoriteit omgaat moet je dan ook aan mij zeggen. Een broer/zus die te streng is of onmogelijke eisen stelt of niet goed oplet is dus (nog) geen goede oppas en wordt daar uiteraard ook op aangesproken. Hun autoriteit krijgen ze immers van mij en gaat dus ook niet verder dan wat ik goed vind. Beide partijen hebben hun verantwoordelijkheid dat de sfeer goed is en het geheel goed verloopt. Wie niet naar broer/zus luistert mag dus niet meer alleen thuis blijven en moet dus mee; ook als dat naar een saaie bestemming is.
Verder vind ik het wel belangrijk dat ik of mijn man of mijn moeder of een andere verantwoordelijke volwassene altijd telefonisch bereikbaar is en kleine conflicten dus gelijk op kan lossen. Ze mogen hier ook gerust bellen als er iets is; ook als het iets kleins is. Dat neemt vanzelf af als het oppassen vaker voorkomt.
Maylise
"Beide partijen hebben hun verantwoordelijkheid dat de sfeer goed is en het geheel goed verloopt. "
Kijk en dan ben ik dus klaar. Geen oppas, niemand die de leiding heeft maar gewoon twee kinderen die er samen voor moeten zorgen dat het veilig blijft, die de ander uit de ellende helpt waar nodig en het samen gezellig houden.
Liora
Oh het rokende oude opa argument: omdat het bij mij goed ging gaat het altijd goed en zal het de relatie niet aantasten. Goede vooruitziende blik heb jij!
Oja
Wat ook vaak het probleem is is dat je één kind alles uitlegt en de ander hangt er maar bij maar wat doet jongste als oudste van de trap valt of iets anders en zich bezeert? Weet jongste dan wel wat die moet doen en naar wie die kan of wat dan ook?
Dalarna
Ik ben het eens met Maylise, en oudste kan niet van de trap vallen want we hebben geen trap.
Ik denk dat het voor jou fijn is om te accepteren dat er mensen zijn die dingen anders doen dan jij en dat dat ook heel goed kan zijn!
Nogmaals voor mij is even oppassen onderdeel van meehelpen thuis!
Liora
Liora
Het kan voor jou even goed fijn zijn om de vinger aan de pols te houden en goed in de gaten te houden of dit ook de komende 6 jaar goed gaat... Het is voor jou wel heel makkelijk zo en dat maakt je snel blind. En dat van die trap had ik al verwacht, alsof er niets kan gebeuren thuis.
Dalarna
over zes jaar zijn ze 16 en 10.
Ja het is inderdaad erg makkelijk voor mij, heerlijk! Fijn dat het kan.
Zou het niet snel doen
Ik zou oudste van 14 niet snel de verantwoordelijkheid voor z'n broertje geven. Jongste is 11 en stukken zelfstandiger en verstandiger dan de oudste dus ik zou het nog eerder andersom doen. Maar ik ben ook principieel tegen het idee van een kind zo'n grote verantwoordelijkheid geven. Het zal heus vaak goed gaan maar dat is voor mij niet het punt. Oudste is gewoon ook nog een kind en dat vind ik gewoon teveel voor voor hem.
Wat niet wegneemt dat ik ze zeker wel alleen laat. En ook wel langer dan van 10 tot 1. Maar ik laat ze het samen doen, de een is niet de baas over de ander. Ik hoop en probeer ze mee te geven dat je voor elkaar zorgt als er iets gebeurt. Maar goed, het hangt enorm van de karakters van de betreffende kinderen af denk ik.
Dalarna
Het scheelt heel veel wat voor instructies je ze geeft. Daarom heb ik mijn kinderen, ook de jongste, twee overkoepelend instructies gegeven:
Je mag me altijd bellen, als er iets is wat je niet bel je maar. Met uitleg over het bellen en onze mobiele nummers op een duidelijk briefje op kinderooghoogte in de keuken.
Als er iets is kun je ook altijd naar de buren, bijvoorbeeld .... En dan een aantal mensen in de straat die ze kennen.
Dit alles met de nodige voorbeelden. Op die manier kunnen ze dus ook reageren als er iemand van de trap valt of er brand uitbreekt. Liora heeft vast ook zoiets gedaan met haar kinderen. En verder kun je niet alle risico's uitsluiten. Ze spelen ook wel eens buiten, daar kan ook vanalles geburen.
Schijn
Nou Tijgeroog, dat lijkt me schijn veiligheid. Als er brand uitbreekt , helpt het echt niet als je naar de buurvrouw wandelt. Dan tellen secondes. En zo zijn er meer situaties te bedenken, ik was als kind een keer met m'n broertje alleen thuis en wij waren echt niet piepjong meer maar toen vond er ook een calamiteit plaats. Mijn moeder had 58 situaties beschreven en verteld wat we moesten doen en dit was dus situatie nummer 59. Ik heb compleet inadequaat gereageerd. Ja, dat heb je met kinderen. Alles is goed afgelopen maar dat lag niet aan mij en mijn instructies en de volwassenen in de buurt!
Vic
Ik heb er zeker iets aan, en het gaat niet over mijn kinderen, de jongste wordt 16 en bejubeld me deze week, omdat ze merkt dat ze zoveel zelfstandiger is dan haar leeftijdsgenootjes op school, ze vermoedt zelf dat dat komt omdat ze vaak alleen in huis is.
Wat de antwoorden me opleveren is dat er toch wel een grote overeenstemming is over dat het afhankelijk is van de kinderen, en van de vraag hoe snel je zelf thuis kunt zijn. De discussies gaan met name over wat de kinderen ondertussen wel of niet mogen doen, en of je daar iets over te zeggen wilt hebben.
Met dank.
Tsjor
Mussie
Zolang m'n kinderen veilig buiten zijn als er brand is ben ik tevreden. En ze weten dat ze dan zo snel mogelijk naar buiten moeten, dat hebben we heus wel vaker besproken. De afspraak is dat als je het niet weet dan bel je en als je heel snel hulp nodig hebt of er is iets ergs dan ga je zo snel mogelijk naar de buren.
Brand
Wat ze moeten doen als er brand is heb ik natuurlijk allang met ze besproken en herhaal ik ook regelmatig. Het is namelijk ook handig als ze dat weten zonder dat ze alleen thuis zijn.
Tijdens een brand zou ik zomaar bedwelmd door de rook kunnen zijn en dan hebben ze ook niks aan mij. Wel handig dat ze dan niet in de brand gaan zitten afwachten tot mama komt vertellen wat ze moeten doen.
Hier jonge oppassen
Als een van ons niet ver weg is, hebben wij regelmatig een oppas van 12 voor onze dochter van 8. Toen ik zelf 13 was paste ik twee middagen na school op 3 kleine kinderen.
Het hangt inderdaad van de kinderen af denk ik. Mijn 8 jarige is ook regelmatig een uurtje alleen thuis.
Daarnaast vind ik het bij heel veel situaties de afweging verantwoordelijkheid geven versus risico's vermijden. Die van 8 gaat ook alleen naar de supermarkt. Dan zijn er altijd (kleine) kansen dat er iets gebeurt wat haar bedreigt of minimaal ontregelt.
Als ze doodgereden wordt zal ik heus wensen dat ik haar niet alleen had laten gaan. Maar ik vind de winst van dat alleen doen groter dan het risico. Dat zijn denk ik hele individuele afwegingen, afhankelijk van het kind maar ook van hoe je zelf in het leven staat.
Maar interessant om te lezen hoe anderen er mee om gaan!
Loes
Loes
Helemaal mee eens. Ik weet ook niet waar je precies op doelt maar mijn kinderen zijn al lang regelmatig alleen alleen geef ik ze dus beide de verantwoordelijkheid omdat het leeftijdsverschil niet groot is.
Als het leeftijdsverschil wel groot is zou ik heel goed de vinger aan de pols houden over hoe het gaat. Ik heb ook te vaak gelezen dat het mis ging en dat het kind wat de verantwoordelijkheid kreeg later enorm te kampen had met het schuldgevoel. Verder kan de relatie zodanig veranderen dat het niet meer echt een normale brusjesverhouding is. Precies zoals het geval kan zijn bij oppasoma's.
Oppas van 12?
'Als een van ons niet ver weg is, hebben wij regelmatig een oppas van 12 voor onze dochter van 8'
Goh, dat zou ik zelf nooit doen. Ik heb altijd oppassers boven de 18 mét eigen vervoer (in de zin dat ik ze 's avonds niet weg kan brengen na het oppassen). Maar goed, dat is ook voor de avond, niet voor overdag.
Dalarna
Ik denk dat je altijd vinger aan de pols moet houden over hoe de relatie tussen je kinderen is. Dat staat los van wat je kinderen laat doen.
Verder: ik zou dan bijvoorbeeld weer niet met mijn man en koeken in bed gaan liggen film kijken om 20.30 uur als mijn zoon aangeeft het niet leuk te vinden alleen in de woonkamer te blijven. Misschien krijgt hij daar later enorme problemen mee!
Maar dat blijf ik toch ook niet herhalen?
Liora
Oppas (knurf)
Boven de 18 zou van mij ook niet hoeven, maar 12 jaar vind ik echt veel te jong om op te passen. Voor mij ligt de grens wel zo'n beetje bij 15 jaar (en 14 als er bijvoorbeeld een ouder van de oppas standby -en dichtbij- is).
Liora
dat je andere draadjes volledig uit zijn verband trekt en hier weer gebruikt slaat natuurlijk echt helemaal nergens op. We zijn hier aan het discussiëren! Maak je over mijn zoon maar geen zorgen hoor zelfs al zit hier wel eens een man op de wc soms in pyjamabroek 
Liora
Flauw.
Dalarna
Zolang je maar vinger aan de pols houdt! Ik ken mensen die daar later erg veel last van hebben gekregen.
Verantwoordelijkheid vs de baas zijn
"Ik heb ook te vaak gelezen dat het mis ging en dat het kind wat de verantwoordelijkheid kreeg later enorm te kampen had met het schuldgevoel."
Als je een kind aanwijst dat de "baas" is, en waar de ander naar moet luisteren, hoeft je dat kind niet verantwoordelijk te maken. Dat staat mijn inziens los van elkaar, juist in een situatie als deze.
Maar.....
Dat kunnen wij wel vinden Tijgeroog, maar vindt het oudste kind dat ook? Ik kan me voorstellen dat je je toch verantwoordelijk voelt, ook al zeggen mensen dat je dat niet was, achteraf...
Schuldig voelen
Als er iets mis gaat tijdens het oppassen zal het andere kind zich inderdaad waarschijnlijk schuldig voelen. Echter als je kinderen samen buiten spelen en de een krijgt een ongeluk zal de ander zich ook schuldig voelen. Als kinderen van dezelfde leeftijd samen thuis zijn en er gebeurd iets dan zal de ander zich ook schuldig voelen. Schuldgevoel (ook onterecht) is bijna onvermijdelijk. Ik weet niet of je om die reden je kinderen niet samen thuis moet laten of je oudere kinderen niet moet laten oppassen.
Zelf neem ik wel het risico. Uiteraard alleen als ik denk dat het goed zal gaan maar het is inderdaad een stukje risico wat je neemt.
Dat is echter niet alleen in een oppas situatie maar in elke situatie waarin je ze iets alleen laat doen (thuis blijven, naar de supermarkt, buiten spelen) een risico.
En buiten spelen dan?
hier twee kinderen van 4 en 7, en die van 4 mag met zijn broer mee een blokje verderop buiten spelen, terwijl de oudste dat nog niet mocht toen hij 4 was. Ik zie dat ook bij andere gezinnen, dat de jongste op sleeptouw wordt genomen door een oudere broer/zus.
In feite maak je het oudste kind dan toch ook ervoor verantwoordelijk dat het buitenspelen goed verloopt? Ik denk dat een beetje verantwoordelijkheid het zelfvertrouwen van je oudste kind ook wel kan vergroten. Oudste hier is tenminste dol op zijn broertje en vindt het leuk om met hem te spelen en dingen te leren.
(ligt natuurlijk helemaal aan wat voor kinderen het zijn en hoe de onderlinge relatie is. Hier in de buurt een gezin met kinderen van 14, 6 en 3, en die van 6 kan beter op zijn zusje passen dan die van 14
Mamahippie
Mijn oudste van 8 wil zijn broertjes van 5 altijd graag meenemen naar het schoolplein, dat is 1 blokje verder maar ik doe het niet. Hij kan de verantwoordelijkheid op zich misschien best aan in een normale situatie en ze zijn doorgaans goed met elkaar maar ik weet niet hoe er door de heren (alledrie) gereageerd wordt op onvoorziene omstandigheden, calamiteiten, noodgevallen, invloeden van anderen, weet ik veel. Dus nee, hij mag alleen naar het pleintje om een balletje te trappen maar zijn broers blijven binnen het door mij aangegeven gebied. Schoolplein valt daar helaas buiten. Ik laat de oudste soms ook wel een kwartiertje alleen thuis maar de jongste twee gaan gewoon mee.
