Knappe dochter onzeker door stomme opmerkingen

AnneJ

Ik ben het absoluut met je eens dat er ingegrepen had moeten worden maar je mist mijn punt. Die jongetjes hadden waarschijnlijk echt niet 5x achter elkaar bij die mensen aangebeld als de mevrouw niet zo had gereageerd. Ik zeg helemaal niet dat het de eigen schuld van die mensen is dat ze overgevoelig zijn, het is alleen iets wat het onnodig verergert. Waarschijnlijk heeft zij iets gedacht van "zie je wel, ze moeten ons weer hebben", maar de kinderen kenden die mensen niet eens. Als ze niet zo overgevoelig zouden zijn, zou het ook niet zo hard aankomen. Hád ze maar haar schouders erover opgehaald, dan was het in dit geval niet geëscaleerd. Loop jij ook diep gekwetst en woest naar buiten als ze aan het belletjetrekken zijn? Nee toch hoop ik?

En heel veel mensen op het feestje waar het werd verteld vonden het wel grappig, dus daar leren de kinderen ook niet van dat ze dat soort dingen niet moeten doen. Ik denk zeker dat zelfs op de middelbare school of volwassenen die anderen pesten of buitensluiten zich te weinig realiseren wat ze aanrichten, wat dat betreft. Waarschijnlijk vindt het grootste deel van de bevolking dat je niet andermans spullen mag vernielen, maar dat een flauwe opmerking of grapje geen/weinig kwaad kan. (nouja, misschien niet helemaal een goede vergelijking, maar je moet ergens beginnen).

Ansjo

Dat is wel heel erg inderdaad. Zoiets is natuurlijk niet meer goed te praten, bovendien zijn dit niet gevallen van 'gewoon' pesten maar hier is sprake van regelrechte mishandeling. Wat dat betreft gaat weerbaarheid wel verder: het niet laten zitten bij een telefoontje en een email, maar (dreigen met) aangifte. Iemand een klap in het gezicht geven, of iemand beschadigen met een passer (verschil met een zakmes is niet meer zo groot) is voldoende aanleiding om aangifte te doen. Reken maar dat de school en de ouders schrikken als de politie voor de deur staat en zo'n jongen een aantekening krijgt. De volgende keer dat zoiets gebeurt moet je dat echt doen, en voet bij stuk houden. Je niet laten afschepen met een gesprekje met de mentor, daarmee geef je toe dat het niet zo erg is.

Maar hoe lang wordt jouw dochter al gepest, waarmee is het begonnen en wat is er intussen voor actie ondernomen (van beide kanten)? Als de school niets eraan doet, dreig met gemene acties: weet ik veel, heel slechte recensies. Laat de school weten dat je de hele wereld laat weten wat je dochter daar is overkomen of wat dan ook. Je dochter heeft toch al een k*tleven op school, dus de goede vrede hoef je niet meer te bewaren.

Crea

Jij mist mijn punt. De eerste reactie zou moeten zijn om het slachtoffer te beschermen, uit te zoeken hoe het zit en pesters te wijzen op hun foute gedrag en hoe dat anders zou moeten.
Dat er als eerste reactie steeds maar weer naar de slachtoffers gewezen wordt voorkomt dat er echt iets tegen het pesten gedaan wordt.
Zolang volwassenen en omstanders maar naar het slachtoffer blijven wijzen verandert er niets. Dat ja maar gedrag, het slachtoffer, is op zich fout.

Brazella

"En wie krijgt er op haar kop als ze gaat slaan denk je? Want de juf ziet natuurlijk alleen dat zij dan geslagen heeft, en niet wat er van te voren is gezegd. Ik leer mijn kind niet om te slaan, nooit, tenzij zij zelf geslagen wordt."

Je mist het punt. Je wordt niet gepest als je stevig in je schoenen staat, duidelijk laat zien dat je er bent, mondig bent, niet meteen gaat huilen, niet meteen naar de juf gaat met 'ze pesten me' bij het eerste plagerijtje maar een plaagstootje terug geeft en bij het eerste pesterijtje een klap geeft.

Ik zeg (nogmaals) niet dat het de schuld is van het slachtoffer als het gepest wordt maar ik wil duidelijk maken dat wat jij doet voor je dochter haar niet helpt tegen pesters. Ze wordt niet gepest maar dat ligt OF aan het feit dat ze sterk genoeg is OF aan het feit dat er geen pesters in haar klas zitten (nu), niet aan dat jij haar 'elke dag laat douchen'.

Verder roepen de meeste mensen nu eenmaal dat je als slachtoffer eens 'een keer terug moet slaan' en ik weet dat juist dát zo verschrikkelijk moeilijk is en juist kan leiden tot meer verdriet. Ik zeg wel dat áls een kind vooraf duidelijk sterk in zijn schoenen staat en eventueel een klap geeft het niet gepest wordt.

Toen mijn oudste na maandenlang treiteren eens de arm van een meisje omdraaide hoefde hij alleen maar 'sorry' te zeggen van de juf. Ik weet zeker dat de juf dacht 'net goed, na al die tijd, maar ik moet natuurlijk wel 'ingrijpen'...'. Mijn zoon lachte zich rot en het was wel zo goed als over bij haar. Ik durfde nooit eens iets terug te doen en daardoor vond ik het gepest alleen maar erger omdat ik het idee had dat het aan mij lag en dat ze doorgingen OMDAT ik niet durfde terug te slaan (iedereen zei toch dat het dan over zou gaan?). Dat is dus niet de bedoeling.

Bang zijn dat je kind straf krijgt als het een keer slaat als het gepest wordt is ook verkeerd. Daar moet je om lachen, zeker als het gepest toch over gaat.

Ardenna

Ik heb lang meegelezen, maar wil nu toch ook even reageren.
"Bang zijn dat je kind straf krijgt als het een keer slaat als het gepest wordt is ook verkeerd. Daar moet je om lachen, zeker als het gepest toch over gaat."
Maar dat is dus JUIST wat er gebeurt, kind wordt (of in ieder geval ervaart het zo) gepest en probeert eerst niet te reageren, dan (op aanraden ouders en leraar) naar de juf/meester te gaan. Maar die heeft niets gezien, en doet dus niets. En als kind dan (eindelijk!) een keer flink van zich afbijt (terugslaat, schopt etc) dan krijgt hij straf, omdat alweer de leraar niet gezien heeft wat eraan vooraf gegaan is. En het gepest gaat (DUS) niet over.
Ook wij hebben dit allemaal meegemaakt, gelukkig niet zo erg als bij sommige anderen eerder in dit draadje. Maar wel zo dat we zoon naar Sterkamp hebben gestuurd, en naar Maankamp, en in de brugklas nog naar Rots en Water training. Hij is uiteindelijk prima terechtgekomen (nu 16), maar dat is mede dankzij heel goed optreden op het VO. Toen hij daar de pester flink beetpakte en die vervolgens door het lint ging kwamen ze (met kapotte bril) bij de afdelingsleider. De pester had al meer op zijn kerfstok en is toen een paar dagen geschorst. Later is er nog een keer zoiets gebeurt, met een bovenbouwer die 'even zijn bril wilde pakken'. Huh? Zomaar, voor de lol, de bril van een 2e-klasser van zijn neus pakken? Dacht het niet, en zoon dus ook niet en mepte erop. Weer bril verbogen... en weer flinke straf voor de betrokken pester. Op de BS was het helaas slechts één overblijfmoeder die wel zag wat er gebeurde, naar zij was er uiteraard lang niet altijd bij.

Wel

Mijn kind stond stevig in haar schoenen, maar als je elke dag van groepjes meisjes opmerkingen krijgt dan wordt je zelfvertrouwen vanzelf wel minder, en daar doen ze het ook om! Iedereen maakt ervan dat die kinderen niet sterk in hun schoenen staan, en daarom makkelijk mikpunt zijn en blijven, maar ze is mikpunt om een andere reden en daardoor komt zij minder sterk in haar schoenen te staan. T meisje is 6 en krijgt dagelijks opmerkingen over van alles en nog wat, gewoon uit jaloersie, en als ze eens een compliment krijgt van een ouder iemand vind ze dat vervelend omdat ze het niet meer geloofd omdat ze zovaak naar beneden wordt gehaald. En ze is te lief om iets gemeens te zeggen, maar dat moet ze nu wel, wat ze zelf als vervelend ervaart, en dat alleen omdat mensen dus altijd naar het slachtoffer wijst, zij moet er maar iets aan doen, want ja t gebeurt gewoon onder kinderen en ze moet maar sterk zijn. Ach, t is gewoon de omgedraaide wereld, maar blijkbaar zo gewoon geworden.. Totdat er weer een kind zelfmoord pleegt. Dan gaat het hele land weer in de rouw en vragen we ons af hoe het kon gebeuren.

Brazella

Begrijp ik goed dat je schrijft dat jouw dochtertje zes jaar is, eerst 'vol zelfvertrouwen' en nu na 2 jaar 'rotopmerkingen van klasgenoten' geen vertrouwen meer over heeft?
Ik vind dat een vreemd verhaal, maar mogelijk begrijp ik jou verkeerd?

jaloezie bij kleuters

Ik geloof niet dat dat zo venijnig is dat ze 1 kind in 2 jaar tijd afbranden. En als het wel zo is, dan begrijp ik er echt totaal niets van dat je als ouder al niet lang en breed hebt ingegrepen. Ik zou zonodig iedere dag bij de juf gestaan hebben en als er nog niets gebeurde naar de directie zijn gestapt.

Het slachtoffer is en blijft het doelwit ook bij hulpverlening

http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/archief/article/detail/2762888/1996/08/28/Jarenlang-pesten-is-geen-kinderspel.dhtml
"Ze blijven vragen en zoeken naar mogelijke andere traumatische gebeurtenissen in je leven”, zo heeft Joan Elkerbout (26) zelf ervaren. “In plaats van de hulp te krijgen die je zoekt, word je dan wéér afgewezen."

De ouders

Is het een zwarte pietenspel? Volgens Jippox en Ijsvogeltje hebben de ouders het gedaan, hier Dalarna, door het pesten 2 jaar te laten bestaan.
En weer zijn de pesters uit beeld. Het ligt aan de ouders.
Ik weet hoe het werkt. Zoon is jaren gepest.
Ik had de basisschool juist voor hem uitgezocht vanwege het levensgrote pestprotocol aan de muur. De leerkrachten deden hun best maar dan was het alweer gebeurt. Zoon was bijzonder en nog zijn persoonlijkheid nog een andere school bood een wenkend perspectief waardoor het pesten op zou kunnen houden.
2 Jaar is snel voorbij, vooral als er eerst van alles in gang gezet wordt. Er zijn periodes dat het lijkt aan te slaan, er zijn geen of minder incidenten, dan is het ineens weer raak.
Je houdt je kind ook niet zomaar van school, zeker niet als je kind ook baat heeft bij school, het is zelden zwart wit.
Het is een hopeloos gedoe, niemand heeft 'het' antwoord. Om dan maar weer de zwarte piet bij de ouders te leggen is weer ontkennen dat het een veel dieperliggend probleem is waar je niet naar elkaar moet wijzen maar op alle fronten inzetten tot het je lukt.
Op school is dat de school. Ook de school faalt dan al 2 jaar. Waarom daar niet de zwarte piet gelegd?
Allemaal onderdeel van dezelfde reflex: het slachtoffer heeft het gedaan. Slecht hoor.

Brazella

Niet Dalarna natuurlijk, maar Brazella

2 verschillende kinderen

Ik heb twee zeer verschillende kinderen. De oudste is gepest op de lagere school en de jongste is beschuldigd van pesten. Ik zit er met name wat jongste betreft bovenop zoals jullie zullen begrijpen, dus ik heb nogal wat gesprekken met hem gevoerd en ook met z'n leerkrachten trouwens. Wat mij steeds opvalt is dat hij de dingen die gebeuren/die hij doet echt niet als pesten ziet. Hij vindt het pas pesten als het alleen tegen 1 kind gericht is. De incidenten die hebben plaatsgevonden zijn hem ook overkomen. Zegt hij. Alleen hij slaat altijd 3x harder terug. Letterlijk of figuurlijk. Dus als een kind klaagt omdat er dit-of-dat tegen hem gezegd is door mijn zoon en vriendjes, is hij meestal echt verbaasd en zegt: dat zeggen we altijd allemaal tegen elkaar!
Ik geloof dan ook absoluut niet in de aanpak die hierboven gepropageerd wordt, om alleen de pesters aan te pakken. Ik geloof dat deze kinderen hard aan het oefenen zijn om zich te ontwikkelen in een samenleving, en sommige kinderen zijn gewiekster of handiger dan anderen. Om ze dan kutkinderen te noemen, of te zeggen dat zij aangepakt moeten worden vind ik heel erg ongenuanceerd en lijkt me ook absoluut niet de oplossing. De kinderen die echt vanuit een probleem pesten, zijn natuurlijk zelf ook slachtoffer. En ja, ik vind het ook afschuwelijk dat mijn kind daaronder heeft moeten lijden maar het is geen perfecte wereld helaas. En ook om de school compleet de zwarte piet toe te schuiven, lijkt me onzin. Het is een totaalbeeld, een gevolg van mensen bij elkaar. En dat zal op meerdere vlakken aangepakt moeten worden, door school, door ouders, door pesters en ja ook door de gepeste. Je kunt de pesters nou eenmaal niet uitgummen of wegsturen. Er zullen altijd nieuwe pesters zijn, net zoals er altijd nieuwe zondebokken gevonden worden.

beschaving

En dat is nou beschaving Mussie dat je kinderen leert om op een niet beschadigende manier met elkaar om te gaan. Dun laagje weliswaar maar essentieel. Blijven opvoeden, iedere generatie opnieuw.
Stel je voor wat dat nog meer aan levensgeluk gaat opleveren. Kinderen die jong geleerd hebben hoe het werkt met pesten en gepest worden en daar voorbij leren te gaan zullen ook later als medewerker of baas minder vervallen tot pesten. Gewoon omdat ze betere opties geleerd hebben om met elkaar om te gaan. Dun laagje beschaving.

maar AnneJ

wat wil je dan? Dat we alleen roepen ach wat zielig en die pesters moeten ze pakken? Ik (en andere mensen) zit(ten) nu al de hele tijd suggesties te geven wat je zou kunnen doen om minder het slachtoffer te zijn van pestgedrag. Maar daar wil je blijkbaar niet aan. Je blijft liever slachtoffer en roepen dat de anderen zo gemeen zijn. Die anderen zíjn ook gemeen, maar het helpt toch niet om zelf maar het slachtoffer te blijven en niks te ondernemen?

2 jaar is inderdaad zo voorbij, maar je laat je kind toch niet 2 jaar lang gepest worden, in afwachting tot de andere partij iets heeft ondernomen om er een eind aan te maken, kom zeg. Dan ben je als ouder van een gepest kind blijkbaar ook niet assertief genoeg om er wat aan te doen.

uitzoeken crea

Gewoon zelf eens even nadenken wat de beste manier is om dit te laten ophouden Crea. Zwarte pieten heeft geen zin en teveel wordt nog steeds, in een reflex naar het slachtoffer gewezen. Dat is gewoon slecht en daarmee houdt het pesten echt niet op.
Je moet uitzoeken wat er gebeurt of gebeurt is en daar neem je je acties op. De expert daarvoor is Bob van der Meer. Als je daar wat van gelezen hebt ga je vanzelf anders denken.
Ik weet dat het kan, ik heb gezien op de middelbare school van zoon hoe dat gaat. En ja, kinderen kunnen ook onterecht denken dat ze gepest worden of ze lokken het door eigen argeloosheid uit. Daar kun je wat mee, dan ontbreekt het aan vaardigheden. Elke situatie is anders.
Ik ben zelf weleens van pesten beschuldigd. Ik was kampleider en werkte in een groep met andere adolescenten op een camping. We kookten om de beurt voor elkaar. Ik hield het makkelijk bij macaroni en chili con carne maar na een paar keer werd ik door een begeleider gevraagd wat er aan de hand was want de andere meiden in de groepen klaagden er over dat ik geen rekening hield met het feit dat ze aan de lijn deden. Ik zou express rijke maaltijden serveren omdat ik zelf wel slank was.
Werkelijk, ik had geen idee. Daarna ben ik anders gaan koken. Maar het was goed dat het even uitgezocht werd want wie weet wie ik een trauma bezorgd had. Iemand die misschien zelf wel gepest werd. En misschien was dit ook wel pestgedrag juist van die meidenkliek. Jaloers omdat ik zelf al snel met alle mensen op de camping omging inclusief de jongens uit de groep.
Heb er na dit gesprek niets meer van gehoord. Ik ben direct naar die meiden toegegaan en gezegd dat ik anders zou koken, ik wist het niet anders had ik er wel rekening mee gehouden.
Zo heeft elk verhaal zijn details. Maar naar het slachtoffer wijzen of zwarte pieten gaat echt niet helpen. Het voorkomt juist dat het beter wordt en kan zaken ook nog verslechteren.

ontkennen

Heb voor mijn zoon al diverse malen op school gepraat, met juf, met IB, nu met directie. Helaas ontkent de juf in alle toonaarden. Mede leerlingen bevestigen, andere ouders bevestigen, juf ontkent. Volgend jaar een andere juf, hoop op verbetering.
Je kunt vaak naar school gaan maar of het wat oplost is de vraag.

Goh

Dus jullie denken dat ik 2 jaar lang achterover heb gezeten om te kijken of iemand anders er iets aan ging doen? Nou fijn dat jullie dat zo even geoordeeld hebben.

Ik ben naar school geweest, meerdere keren, juffen hebben te veel kinderen, het gebeurt buiten het zicht, tijdens het buitenspelen en de overblijf. Het wordt niet erkend en een aantal keer recht in mijn gezicht ontkend. Moeder heb ik ook aangesproken, zij en de juf trouwens ook vonden dat mijn dochtertje maar meer haar op haar tanden moet krijgen. Je staat als ouder gewoon machteloos als het niet erkend wordt, en je plukt er thuis de vruchten van.

Opeens tijdens het laatste 10 min gesprek, geeft juf aan dat mijn dochtertje in een andere klas komt dan de pesters en haar volgers, omdat ze dan fris kan beginnen......Dus puntje bij paaltje, het werd wel gezien, maar het werd gewoon genegeerd omdat dat makkelijker was dan er mee aan de slag gaan.

Frisse start dus in groep 3, ben benieuwd

annej

Je mening is nu wel duidelijk, die hoef je niet een paar keer per dag te geven zonder verder te gaan met de discussie. Verder is het niet zo dat mensen hier geheel ervaringsloos meepraten. Ik snap niet dat iemand denkt dat als haar kind maar vaak genoeg doucht, passende kleren draagt en mooie kleren draagt het dan niet gepest gaat worden. Zo werkt dat niet. Wat er in de kleutergroepen bij Brazelladochter is gebeurd is mij een raadsel maar als het daar al zo fout kan gaan zou ik het als ouder niet gaan zoeken in kleding en douchen maar mijn kind op een andere manier helpen. Dat heeft niets te maken met dat ik en anderen zouden vinden dat je alleen de pesters moet aanpakken maar dat het duidelijk is dat het slachtoffer niet geholpen is met de pesters aanpakken want er zullen altijd nieuwe pesters komen. Ook al pakt de school het nog zo goed aan (iets wat sowieso makkelijker is op een middelbare school dan op een basisschool) een kind wat eens gepest is kan ook op straat gepest worden of op de sportclub.

Verder weet ik ook dat hulp voor het slachtoffer niet altijd helpt want een karakter veranderen is natuurlijk onmogelijk. Je kunt het kind hooguit handvatten (of is het vaten) geven om anders met de situatie om te gaan. Ook later in een baan kan een kind nog gepest worden en de rest van je leven onzeker zijn doordat je gepest bent is ook geen pretje dus een kind heeft daar vaak ook al hulp bij nodig om het te verwerken.

Nogmaals: ik vind de situatie van Brazelladochter heel afwijkend, daar moet heel wat mis zijn met die school of de pesters, het klimaat daar of nog wat anders. Ik weet het niet maar ik weet wel dat het niet helpt om je kind netjes te kleden en elke dag te douchen.

gepest in de brugklas in Nijmegen

Moeilijk om een zinnige mening toe te voegen, maar ik wil wel zeggen dat ik in de brugklas gepest ben - -en thuis had ik het op dat moment moeilijk. Ik was ook al net verhuisd naar Nijmegen vanuit een heel andere streek (80 km verderop). Ik werd raar gevonden en misschien zit daar ook wel wat in, want ik word nog steeds wel eens raar gevonden.
Maar waarom ik schrijf, is toch mijn kleine heldenverhaal. Ik zat een half jaar op die vwo-school in Nijmegen, voelde me erg eenzaam en verdrietig, op het depressieve af. Mijn tas was een keer afgepakt, er was mee overgegooid, hij sprong open en de maandverbandjes (nog niet ingepakt in die tijd) lagen verspreid over de hele vloer. Ik was net 12. En zakte door de grond van schaamte en kwaadheid.
Soms werd ik ook zomaar uit het niets wat geschopt. Mijn vader had al gezegd dat ik ze gewoon terug moest schoppen. Liefst zo hard mogelijk, in hun ballen. Ik had het al een paar keer bijna gedaan maar durfde helemaal niet. Ik wilde wel graag.
Op een dag stonden we in de gang van het noodgebouwtje te wachten op de Franse les. Omdat ik eenzaam was, ging ik uit het boek leren. En daar kwam het weer, die achterlijke jongetjes: "Barbara….ben je nog aan het leren? Barbara, wat ben je lelijk' (was ik niet hoor). Waarschijnlijk zei ik weer zwakjes "hou nou eens op" en voelde al direct dat dat natuurlijk eerder een tegenovergestelde effect zou hebben. Maar ja, je wil toch niet zomaar niets doen.
Ze begonnen wat te duwen, te schoppen. De rest van de kinderen in de klas waren meelopers of wegkijkers.
Maar nu wilde ik doen wat mijn vader verlangde, en ik zelf ook. Laten zien dat het genoeg was. Ik had sowieso niet veel meer te verliezen. Na weer wat schoppen geïncasseerd te hebben, smeet ik mijn werkboek Frans op de grond, liep op die jongen af en trapte richting zijn ballen. Zoiets had ik nog nooit gedaan en ik was bang. Het was daarom ook niet zo hard (het voelde te slap aan), maar blijkbaar toch hard genoeg.
Het had een fantastisch effect. De jongen liep raar bangig naar achteren, "Barbara wat doe je nou joh", de andere jongens leken ook bang naar me te kijken en dropen ook af, ver de gang in. En de meeloop/wegkijkklas was ineens voor mij: "goed zo Barbara!!".
Ik bleef nog heel korte tijd op die school (enkele weken), waarin ik niet meer gepest ben.
Daarna was het kerstvakantie en ben ik terugverhuisd naar mijn moeder.
Op mijn nieuwe school ging het niet zo slecht als in Nijmegen, ook al was ik daar ook (en nog) kwetsbaar en was er wel een groepje dat pestte "Barbara?!! Je stinkt!" "Barbara, ieuw, wat zit er een vies vlekje op je hand, is dat een moedervlek??". Maar ik had nu daarnaast weer wat vrienden, zoals ook op mijn leuke basisschool.
Ondanks dat ik ook op de nieuwe school nog een paar jaar wat gepest ben, heeft die trap me wel wat vertrouwen in mezelf gegeven.
En nu, hop, dit verhaal het openbare forum op, en hopen dat kinderen uit de klas van Nijmegen (en liefst ook die in Zeist) het verhaal herkennen.

Ardenna

"Ik snap niet dat iemand denkt dat als haar kind maar vaak genoeg doucht, passende kleren draagt en mooie kleren draagt het dan niet gepest gaat worden."
"Ik weet het niet maar ik weet wel dat het niet helpt om je kind netjes te kleden en elke dag te douchen."

Uit je eerdere post: "Nogmaals: daar kan een kind niets aan doen en de fout ligt nog steeds bij de pester, of meer nog bij de volwassene die verantwoordelijk is maar ik geloof niet dat een mondig kind wat durft te slaan en nooit gaat huilen wordt gepest. Als dat wel gebeurt is er iets anders (onnatuurlijks) aan de hand in de groep."

Ik kan je verzekeren dat het zelfs volwassen vrouwen en mannen gebeurt dat ze hun zelfvertrouwen volslagen kwijtraken in een slechte relatie of een pestkop op het werk. Het begint ermee te denken dat het jou niet zal overkomen. Dan de schaamte dat zo'n hoogopgeleide zelfverzekerde vrouw zich laat intimideren. Dan de vruchteloze pogingen om jezelf aan de haren uit zo'n moeras te trekken.

Onhandige naiviteit. Jazeker ik denk dat er vaak van alles aan de hand kan zijn. De kunst is om te zorgen dat het ophoudt. En het houdt niet op door maar te blijven zoeken naar vlekjes bij het slachtoffer.

Bovendien heeft Brazella de achtergrond van die opmerking van haar waar jij over valt al uitgebreid toegelicht. Ze denkt niet dat daarmee het pesten ophoudt en dat mag beslist geen reden zijn om te pesten maar dat was bij haarzelf vroeger de aanleiding en dat wilde ze haar dochter besparen. Wrijf het er nog maar eens in.
Het roept blijkbaar nogal wat op.

mijn mening

Het verwijt dat ik niet inga op de discussie is natuurlijk juist andersom. Door als een kapotte grammofoonplaat maar te blijven wijzen naar het slachtoffer ga je zelf niet in discussie over alternatieven.
Dag gehak op het slachtoffer is nu juist het probleem.
Ik heb 2 kinderen waarvan met name zoon afschuwelijk gepest is. Dochter was 'gelukkig' de meeste tijd te opgesloten in zichzelf en te angstig om uberhaupt te snappen dat ze buitengesloten werd en gepest.
Gelukkig kregen mijn kinderen van elke leerkracht en opvangkrachten de bevestiging dat het pesten gezien werd en men heeft getracht het te laten stoppen. Hele sessies, inclusief ouders en lunchmoeder, werden er aan gewijd. Alleen de moeder van een pestkop en een wat vreemde onderdirectrice wilden de bal bij zoon leggen. Toch lukte het maar niet of niet goed genoeg.
Het valt echt niet mee om te zorgen dat pestgedrag stopt. Maar het kan dus wel. Het vraag committment en betrokkenheid van doortastende figuren op school die weten waar het in kan zitten en wat er bij kinderen om kan gaan en die dat er ook uit weten te krijgen en daar dan op een neutrale, niet beschuldigende, manier orde op zaken weten te stellen door de acties te ondernemen die nodig zijn.
En dan lukt het wel. Gelukkig mocht ik het wonder bij zoon aanschouwen.
En gelukkig voelde ik me ook gesteund door de leerkrachten en opvangkrachten die er wel werk van maakten ook al was het succes wisselend. Ik had het antwoord toen ook niet. Samen roei je dan maar met de riemen die je hebt. Groepjes het jaar daarop uit elkaar halen. Kinderen gesprekjes laten houden en dan handen laten schudden, zoon aanmoedigen ook eens een roei uit te delen, als enige, zonder strafmaat, een pluim kon die krijgen.
Het is niet zwart wit. Ook voor scholen en opvang is het een lastig probleem dat steeds weer opduikt.

Afwijkend?

Hoezo is de situatie van mijn dochter afwijkend? Omdat jij dat vind? Omdat jij het je niet kan voorstellen? Welleens naar het programma van Johnny de Mol gekeken, dat is werkelijkheid. Wel eens het nieuws gevolgd over de jongeren die zelfmoord hebben gepleegd of een poging daartoe hebben gedaan omdat ze gepest werden, dat is werkelijkheid. En het probleem is juist zoals jij hier reageert, het word niet erkend, het wordt als overdreven ervaren, het kind moet maar wat sterker zijn, de pesters zullen het zo niet bedoeld hebben etc. Dus krijg je situaties waarin een kind het allemaal maar zelf moet oplossen en het gevoel heeft niet gehoord te worden. De laatste paar keer dat ik naar school kwam om hier met de juf over te praten, zag ik haar bijna een diepe zucht maken, van komt die zeurmoeder weer aan. Er werd nog net niet met de ogen gerold als ik aan het woord was, maar dat scheelde niet veel. En weet je hoe dat komt? Omdat het merendeel van de ouders zo denkt zoals jij hier beschrijft, je mag niet meer voor je kind opkomen, want ze moeten hun eigen boontjes maar doppen. En juist omdat ouders steeds minder betrokken worden krijg je situaties waarin gepest wordt. Wat vanuit de pester wordt er toch niet veel aan gedaan. En ookal worden ze wel aangesproken, negatieve aandacht is ook aandacht.

Ondertussen ben ik bezig met mijn dochtertje, ik probeer haar sterker te maken, en handvaten te geven zodat ze hier beter mee om kan gaan, en zodat ze weet dat het pesten meer met de pesters te maken heeft, dan met haar. Maar ik val wel heel erg over het feit dat iemand durft te zeggen dat zij dan maar zo en zo moet worden/zijn. Zij is mooi zoals ze is, van binnen en van buiten, en waarom zou zij dat moeten veranderen voor een ander. Ik vind het juist bijzonder dat zij zo zachtaardig is, en ik heb liever dat ze dat blijft. Maar dat kan in deze tijd blijkbaar niet meer, want dan wordt er automatisch naar jou gewezen als je gepest wordt. Er bestaan nou eenmaal verschillende mensen op de wereld, en ook de sterke mondige mensen horen respect te hebben voor degene die minder mondig en sterk zijn. Als iedereen dat nou eens aan zijn kinderen zou leren. Waarom mag je in deze tijd niet meer jezelf zijn, waarom moet iedereen maar hetzelfde zijn en reageren? Waarom is het zo'n probleem als je gewoon jezelf wilt zijn? En waarom zou jij jezelf moeten veranderen omdat anderen niet het respect hebben om je gewoon in je waarde te laten. Erg jammer vind ik dat, dat is niet hoe ik mijn kind wil opvoeden, maar daar word ik nu wel toe gedwongen.

zachtaardig

Nou tjonge zeg, ik ben ook bijzonder zachtaardig van mezelf, en misschien dat ik daarom in mijn jeugd ook wel gepest ben. Weliswaar niet jaren achtereen, maar mijn geval is wel vergelijkbaar met de ervaringen van Barbara. Mijn moeder kwam wel voor me op, maar ze zei tegelijk wel tegen mij dat ik wat harder moest worden, wat eelt op de ziel moest hebben. Met in een hoekje zitten huilen en niet voor jezelf op komen bereik je niets.

Tja weet je, er is een verschil tussen zachtaardig zijn en niks durven. Of een negatief zelfbeeld hebben. En dat negatieve zelfbeeld ontstaat natuurlijk vanzelf als je maar genoeg gepest wordt, maar daarom is het wel vreselijk verstandig om daar wat aan te doen. Dat lijkt me toch niet echt een 'verandering' waar je rouwig om moet zijn wel? Je kunt wel verlangen van de rest van de wereld dat die lief en aardig is, maar je kunt er lang op wachten.

Verder heb ik de link van AnneJ gelezen (interessant) maar ook daarin wordt toch een actieve houding geadviseerd voor de (ouders van) pestslachtoffers. Niet anders dan wat hier genoemd wordt door mensen die zogenaamd inhakken op slachtoffers.

Brazella,

Tussen de woorden door, kun je lezen dat Ardenna 's persoonlijke ervaring, niet veel scheelt met die van je dochter. Ook zij is gepest en durfde niet voor zichzelf op te komen. Als haar zoon wel in actie komt, is dat ook een einde aan het herbeleven van haar eigen herinneringen, lijkt mij. Juist dan wens je, als mens, dat iedereen de kracht had voor zichzelf op te durven komen. Doodeenvoudig omdat dat de enige en snelste manier blijkt te zijn.

Uit de opmerking dat er iets anders kan meespelen, klimaat op school, wijst ook dit op herkenning. De passieve houding van school leidt ertoe dat de situatie rond je dochter onnodig lang voortduurt. Eigenlijk zegt Ardenna, kom toch in actie alsjeblieft want dan stopt het tenminste, net als bij mijn zoon. Zelfs als je haar leuk zit, vinden ze wel weer iets om te sarren. Ze zullen het ook doen omdat de juf te 'moe' om het uit te praten.
Brazella, ik denk dat Ardenna het wel goed bedoelt omdat ze het ook herkent, daarom adviseert ze drastisch op te treden, in belang van je kind. Zo komt het bij mij over, tenminste.

Zelf heb Ik ook ervaren dat school pesten negeerde omdat ze geen behoefte hadden aan beladen gesprekken met de ouders van een paar pesters want ze hadden al genoeg andere problemen op hun bord; lees klimaat. Mijn kind is een keer voor zichzelf opgekomen, en kreeg toen straf. Bij Ardenna heeft het geholpen, bij ons bepaald niet; op het verzoek tot verwijdering van een tekst, sneerde de directeur dat zij het niet gezien had omdat het niet bij de hoofdingang stond. Ondertussen had het personeel al weken erlangs gelopen. Het leidde uiteindelijk tot een wisseling van school.

Klimaat binnen school is van invloed op het tot actie komen van de juf/school. Klimaat binnen school maakt dat IEDEREEN welkom is. Een school kan pesten niet voorkomen, maar het kan het wel stoppen door in actie te komen. Als een kind weet dat het zin heeft, is er ook geen schroom dit te bespreken. Alleen al het melden is voor een gepest kind een gelegenheid om de impact van pesten niet zijn vernietigende werking te laten doen.

Flanagan, AnneJ en Brazella

Flanagan: Fijn dat je wel begrijpt wat ik probeer te zeggen!

Annej: je citeert nog het stukje waarin ik zeg dat ik WEET dat het niet aan de slachtoffers ligt maar aan de pesters en de volwassenen en vervolgens durf je te tikken: " Door als een kapotte grammofoonplaat maar te blijven wijzen naar het slachtoffer ga je zelf niet in discussie over alternatieven. Dat gehak op het slachtoffer is nu juist het probleem."

Ik stop er mee want als je zo blijft hangen en mij/ons van alles verwijt is het zinloos.

Brazella: de situatie bij jouw dochter is afwijkend doordat het in de kleuterklas al fout ging en omdat het op die leeftijd makkelijk aan te pakken zou moeten zijn. Verder ben ik heel duidelijk geweest over mijn geschiedenis maar nog durf je te verwijzen naar de zelfmoorden van kinderen die gepest zijn. Weet je hoeveel pijn jij mij aandoet met jouw 'En het probleem is juist zoals jij hier reageert, het word niet erkend, het wordt als overdreven ervaren, het kind moet maar wat sterker zijn, de pesters zullen het zo niet bedoeld hebben etc." Hoe lees jij reacties van anderen? Mijn hemel, jij bent gepest, ik ook, maar hoe jij leest wat anderen goed bedoelen is mij een raadsel. Je hebt geen idee hoe ik het bedoel en hoe erg ik het vind voor jouw dochter maar zoals jij reageert kom je nooit verder. In mijn ogen denk jij op sommige punten verkeerd maar doe je heel erg veel goed, jammer dat je niet een beetje verder leest en mij van zulke erge dingen beticht!

En voor de duidelijkheid

Mijn beide zonen hebben het niet leuk gehad op de basisschool en dat mijn zoon 1x een meisje een beetje pijn heeft gedaan heeft heus niet alles goed gemaakt maar hij heeft het nu al drie jaar fijn op de middelbare. Niet omdat hij nu zo stevig in zijn schoenen staat maar omdat hij gewoon een leuke klas heeft getroffen. Ja, ik ben ook gepest en ja ik heb daar nog steeds last van maar dat is iets wat ik had moeten aanpakken. Ik kan het de pesters niet verwijten, je kunt als volwassene ook zelf hulp zoeken en je kunt je kind helpen door hulp te geven van deskundigen, ik weet niet of je dat als ouder en zeker als ervaringskundige dat kunt geven. Dat heeft niets te maken met de schuld bij het slachtoffer leggen. Je zegt toch ook niet dat 'slachtofferhulp' niet nodig is omdat het slachtoffer niet de dader was?

NOOIT zal ik zeggen dat het aan het slachtoffer ligt en dat die maar MOET veranderen om het te laten stoppen. Het is wel zo dat de kans dat je gepest wordt groot is bij een bepaald karakter of een bepaalde manier van reageren. Natuurlijk moeten de pesters aangepakt worden maar nog belangrijker is dat de volwassenen die er bij zijn hun ogen niet sluiten, juist beter kijken en dat scholen meer mogelijkheden zijn om pesters goed aan te pakken. Gelukkig houdt de overheid zich er ook steeds meer mee bezig.

Ardenna

Excuus voor hoe mijn verhaal voor jou overkomt. Deze situatie zit mij al heel lang hoog, en ik heb mij op de verkeerde manier geuit hierover. Ik lees hier meerdere reacties en sommige steken mij om bepaalde opmerkingen en dat is in mijn beleving zo, dat zal waarschijnlijk niet zo bedoeld zijn. Je zult zelf wel weten hoe vermoeiend en frusterend het kan zijn als je dit probleem probeert op te lossen en het gewoon niet wil lukken. Het is vermoeiend om steeds weer naar school te lopen en naar de moeder van de "aanstichtster" van het pesten en dan ook zulke reacties te krijgen. Ik weet onderhand al hoe er gereageerd gaat worden, en nog ga ik met ze praten, alleen om mijn dochter te laten zien dat ik haar hoor, en voor haar opkom. Ik ben een werkende moeder, en ik wil mijn kind de juiste opvoeding geven, met normen en waarden. En het frusteerd mij dat de moeder van de pester dan maar haar schouders ophaalt en denkt "ach zo zijn kinderen". Terwijl haar kind niet huilend thuiskomt, haar kind niet soms niet naar school wil, haar kind niet bepaalde dingen niet meer wil of doet omdat ze anders gepest wordt. Ook de reactie van school irriteerd mij. Ze zien het zogenaamd niet, maar nu ze naar groep 3 gaat, hebben ze haar wel expres naar een andere klas gedaan zodat ze rust heeft en opnieuw kan beginnen. Dus dat wil zeggen dat er wel degelijk een probleem was, en dat ze dat wel degelijk hebben gezien. Ze hebben te veel kinderen in 1 klas, en dus geen zin om dit op te pakken.

Gister ging de deurbel, ik deed open, een jongetje vroeg of mijn dochtertje thuis was, zij was bij oma dus ik zei nee. Hij zei dat hij ruzie met haar gemaakt had een paar dagen ervoor tijdens het buitenspelen en dat hij sorry wilde zeggen. Kijk zo hoort het, en kan het dus ook. Ik weet niet hoe deze jongen op het idee kwam om dat te doen, of hij het zichzelf aantrok of dat iemand het misschien tegen hem gezegd heeft. Maar hij was moedig genoeg om aan de deur te komen en het ook nog aan mij uit te leggen, ik een volwassenen tegenover een jongetje van 6. Ik heb de jongen bedankt en gezegd dat ik het door zal geven, en dat hij als mijn dochter terugkomt het alsnog tegen haar zelf kan zeggen, ik weet ook zeker dat hij dat doet. Ik deed de deur dicht, en mijn hart maakte een sprongetje van blijschap, eindelijk iemand die zelf ziet dat hij iets verkeerd heeft gedaan en zijn excuses komt aanbieden. Ik zou willen dat meer mensen hun kinderen zo opvoeden, want tegenwoordig is dat maar schaars.

Brazella

Ontroerend inderdaad, van dat jongetje. Zo hoort het natuurlijk wel.
Wat jij zegt over dat ouders van kinderen die geen problemen hebben met/op school vind ik zo raak, zo werkt het inderdaad vaak. Als het eigen kind maar gelukkig is. Ook de ouders die niet over de problemen tussen kinderen willen praten (ze moeten het zelf maar oplossen) kunnen mij erg frustreren. Tot op zekere hoogte ben ik het er wel mee eens, maar je hebt hier als ouder toch ook een belangrijke taak, vind ik. Ik heb eens meegemaakt dat mijn dochter met twee buurmeisjes wilde spelen, maar dat het meisje waar ze thuis waren erover na moest denken bij de deur, het andere meisje vond het wel goed. Uiteindelijk besloot ze dat dochter niet mee mocht spelen. De moeder stond erbij, vond dat haar dochter zelf moest beslissen. Dochter kwam helemaal overstuur thuis. Dat had ik als moeder nooit zo laten gebeuren!