Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
leander

leander

22-10-2009 om 18:04

Leugens van een 6 jarige

Ik betrap mijn zoon van 6 jaar soms op een leugen.Hij kan erg lang volhouden dat hij de waarheid spreekt en aan zijn gedrag en mimiek is niet goed af te lezen of dat werkelijk de waarheid is.Hoe leer ik hem dat het vertellen van de waarheid altijd het beste is?(ook als het iets naars is)

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Kijken

Als je twijfeld of je zoontje liegt kijk hem eens strak aan, dan zal hij meestal wel zijn ogen neerslaan als hij niet de waarheid spreekt.
Met 6 jaar zijn leugens meestal nog onschuldig, soms uit stoer doen, soms ook niet echt bewust, veel fantasie hebben kan ook zorgen dat alles een beetje doorelkaar gaat lopen en de angst dat je als ouder boos wordt als hij de waarheid verteld.
Dus verteld hij dat hij gelogen heeft dan kun je hem laten merken dat je blij bent dat hij de waarheid gesproken heeft probeer dan niet boos te worden om hetgeen hij bekent heeft maar praat er rustig over zodat je laat zien dat de waarheid vertellen niet iets is om bang voor te zijn.
Maar heb hier ook wel eens de jongste een dikke knipoog gegeven als hij aan tafel zat op te scheppen, ja met grote broers wil jíj ook wel eens de stoerste zijn.
Op dat moment zei ik er niks van, later kwam ik er dan nog een op terug, zo van...klopte niet helemaal hè...en dan lachtte hij al.

gr Nelly

leander

leander

22-10-2009 om 19:33

Bedankt

Bedankt voor je advies.Alleen het volgende: mijn zoon liegt meestal ivm serieuze zaken.Hoe kan in hem duidelijk maken dat de waarheid vertellen toch beter is dan liegen ook al leidt dat soms wel tot sancties.

Ander advies

Leander, je kind is geen stok die je recht kan buigen.

Hij zit veel ingewikkelder in elkaar. Jij kunt hem niets duidelijk maken. Het leven (lees: zijn ervaring) zal hem dingen duidelijk maken.

Bij een kind van deze leeftijd zou ik twee dingen doen bij dit soort gedrag.
1. gevolgen laten ondervinden. Let op! Dit is iets anders dan straffen. Maar je kunt bijv. niet meer alleen in een kamer zijn als je daarna niet eerlijk vertelt wat er gebeurde toen je alleen was, dus je moet dan altijd achter mama aan lopen in huis. Even als voorbeeld, misschien stom voorbeeld, maar ik weet niet precies waar je zoon over liegt.

2. samen met je zoon achterhalen wat het liegen hem oplevert, waarom hij het doet. Daarvoor (want ik heb zelf een liegende zoon gehad, ik spreek uit ervaring) kun je uitleggen dat mensen vaak stomme dingen gaan doen als ze een hobbel in hun leven ervaren, als er iets is waar ze over inzitten. Grote mensen kunnen dan gaan overeten, of drinken, of gokken, of andere onverstandige dingen, maar veel van die dingen zijn lastig bereikbaar voor kinderen. Liegen kunnen ze wel. Vaak helpt het heel goed om de hobbel te herkennen - je kunt hem niet altijd meteen uit de weg nemen. Vaak vermindert door het herkennen al heel erg de behoefte/noodzaak om te liegen.

Ik weet dat het een heel machteloos gevoel kan geven als je kind liegt. De eerste insteek is om het taboe daarop luid en duidelijk uiteen te zetten, te laten zien dat mensen je dan niet meer vertrouwen, dat je wordt uitgesloten, dat ze je ook niet meer geloven als je een keer wél gelijk hebt. Of gewoon te straffen.

Maar al die dingen maken vaak amper indruk op een liegend kind. Als de gelegenheid zich weer voordoet liegt het net zo hard verder.

Je moet dus een laag dieper graven imho.

Anders

Ja als hij liegt over serieuze dingen dan zal je idd er meer aan moeten doen, dan is de uitleg die rodebeuk geeft beter.
Hoop dat het je lukt om hem duidelijk te maken hoe belangrijk vertrouwen is, misschien kun je het aangeven met een voorbeeld over iemand bv opa of oma die hij volledig vertrouwd en hoe hij het zou vinden als die een leugen zouden vertellen aan hem. Ook nog een idee om een andere volwassenen eens dit onderwerp te laten bespreken met hem. Soms een eye opener voor kinderen als ze het heel specifiek eens van een ander horen.
gr Nelly

Ergere consequenties

Mijn kinderen weten allebei dat de consequenties voor een daad + leugen erger zijn dan alleen een daad. Dit heb ik ze allebei ingeprent en als ze jong zijn geef ik ze bij het aanhoren van iets nog een kans. "weet je zeker dat het zo is gelopen? Want blablabla".
Bij sterke verhalen zeg ik meestal: lieverd, dat is een heel mooi verhaal, maar volgende keer wil ik graag dat je zegt: zou het niet cool zijn als...., of ik zou graag een keertje willen dat...
En blijven herhalen, het gaat niet ineens over

Charrie

Charrie

23-10-2009 om 07:47

Angst voor sancties

Zijn de sancties het probleem? Sommige kinderen kunnen erg opzien tegen straf/afkeuring, en beginnen te liegen om het te voorkomen.

Misschien heeft het zin om als je merkt dat hij liegt daarna iets te zeggen als: 'ik merkte dat je iets anders vertelde dan wat er is gebeurd(klinkt minder beladen dan liegen), komt dat omdat je bang bent voor wat ik ga doen als je vertelt wat er ècht gebeurd is?

Mamvantwee

Mamvantwee

23-10-2009 om 09:08

Leugens zijn erger dan stoute dingen doen

Bij ons in huis geldt dat als de kinderen elkaar pesten en mij daarna met een leugentje proberen af te poeieren, de leugen veel zwaarder telt in de straf dan de pestdaad. Ze weten het intussen ook: je kunt beter opbiechten dat je broer/zus hebt geduwd/geknepen/gepest dan dat ontkennen, want dán wordt mama pas boos....

Als er een leugen wordt opgebiecht (nadat ik meestal heb moeten vragen of ze echt de waarheid wel spreken), reageer ik altijd als eerste met zoiets als "ik ben blij dat je de waarheid spreekt" gevolgd door een milde 'straf' zoals sorry zeggen en zul je het niet meer doen?, etc.
Als de leugen niet wordt opgebiecht, staat er vrij snel iemand op de gang...en niet ik!

Dit hebben we al een tijd als regel in huis en het werkt. Ik hoor de kinderen elkaar ook toespreken: "een leugen is veel erger hoor! je mag nooit liegen!"

groet, Mamvantwee

Gaia*

Gaia*

23-10-2009 om 09:43

Zeker weten

Een poosje geleden vond ik een speeltje in de jaszak van mijn zoon (8). Zoon is eigenlijk altijd heel eerlijk. Toen ik vroeg waar hij dat speeltje vandaan had keek hij zo schuldig. Opvallend, daarom ging ik doorvragen. En toen riep hij: "ik heb dat echt niet bij die en die weggepakt hoor, dat dacht je he?!!!" Ik wist toen zeker dat hij het wel had gedaan. Zoon liep boos weg.

Ik vermoedde dat hij het van een vriendje had. Het speeltje heeft hij nl wel gehad, maar hij was het allang kwijt.
De moeder gebeld en die gaf aan dat het niet van het vriendje was en dat mijn zoon dat in zijn jaszak had gevonden. De jas had hij een tijd niet aan gehad (zomer).

Ik schaamde me heel erg. Dat ding was gewoon wel van mijn zoon. Hij had niet gelogen. Maar hij keek zo omdat hij zo onschuldig mogelijk wilde overkomen. Hij was bang dat ik hem niet geloofde.

Zo zie je maar, je moet het echt zeker weten. Ik kan gelukkig nog steeds zeggen dat mijn zoon altijd eerlijk is

amk

amk

23-10-2009 om 10:33

Lastig onderwerp

want zijn wij zelf wel altijd eerlijk?
Nu even heel eerlijk de hand in eigen boezem steken....

Nee ook wij volwassenen liegen. Hebben jullie je kinderen in Sinterklaas laten geloven? Is technisch gezien ook een leugen.
Zeggen jullie nooit dat je geen tijd hebt terwijl je eigenlijk bedoelt dat je geen zin hebt?
Of als iemand je vraagt hoe het gaat: goed zeggen, terwijl het eigenlijk helemaal niet zo goed gaat?

Zo zijn er nog veel meer kleine leugentjes die wel degelijk leugentjes zijn maar wij niet als zodanig beschouwen, dat hebben we geleerd.

Gemiddeld liegen we 7 tot 10x per dag. Dit soort leugens maken het sociale verkeer prettiger.
Kinderen moeten dat nog leren en dat is een verdraaid moeilijk proces.

Charrie

Charrie

23-10-2009 om 10:34

Normaal?

Ik heb het idee dat het heel erg en abnormaal wordt gevonden als een kind liegt, terwijl het me vrij normaal (veelvoorkomend) lijkt dat ze het op een bepaalde leeftijd een tijdje doen. Net als slaan. En dat we ze kunnen helpen met andere manieren te leren om met situaties om te gaan.

Ik ben bang dat liegen bestraffen en het kind afkeuren zorgt voor betere leugenaars...

*bella*

*bella*

23-10-2009 om 12:16

Tuurlijk

Liegen is gewoon een heel ingewikkeld concept, en dat moeten ze leren, vaak met vallen en opstaan. Wij als opvoeders zijn vaak zo onduidelijk als de pest. Want die kinderlijke eerlijkheid (´Bah, wat een stom kado!!`, ´vandaag wil ik niet met marietje spelen, maar als niemand anders kan afspreken wil ik heel misschien toch wel met haar`) proberen we er doorgaans ook uit te krijgen.

*bella*

Ja precies. Zo is het maar net. Goed voorbeeld.

En ook al leer ik mijn kinderen dat liegen niet goed is, kan ik het me heel goed voorstellen dat ze het wel doen. Ik denk dat het vaak ook een schrikreactie is.

leander

leander

23-10-2009 om 20:32

Bedankt voor alle reacties

Bedankt voor alle reacties,ik gaer zeker mee aan de slag!!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.