Mijn 6 jarige moet gezonder gaan eten

Eet wat vaker husse met je neus ertusse!

Volgens mij maak je alles juist erger met vaste weekmenu's en geplande maaltijden. Als je geen aardappelen lust en je weet dat die elke dinsdag op tafel staan, dan kun je al een week uitkijken naar de volgende doemsdag. Lijkt me geen lolletje.

Ik zou juist van al dat vaste geplan afstappen, de friet en andere minder gezonde dingen als pizza en wrap van het menu schrappen. Jekkes elke week friet, dat haalt het feestelijke er toch helemaal van af?

Ga een paar weken terug naar de basis: groente, proteine (vlees, vis, peulvruchten, soja) en zetmeel (aardappel, rijst, vlees).

Ik vind dat je je veel te veel in een discussie laat trekken door je kind, zoals het voorbeeld dat je geeft over de aardappelen.

Als er gevraagd wordt wat er de rest van de week gegeten wordt, dan is het gewoon 'husse met je neus ertusse'...je ziet het wel als het op tafel staat. Wil je het niet eten, dan eet je het niet (na geproefd te hebben). Heb je later op de avond honger, dan neem je gewoon een droge boterham. Dingen waar je echt van gruwt hoef je niet te eten, daar hou ik hier ook wel rekening mee. Maar groente eet je gewoon. Ik heb altijd twee groentes, er is er altijd wel eentje van die gegeten wordt.

Verplaats je eens

In een kind van 6. Ineens heeft moeder besloten dat het eten wat op dit moment voor hem vertrouwd is en lekker, niet meer goed is en niet meer mag. In plaats daarvan komen er elke dag zaken op het menu die op voorhand een drempel opwerpen.
Dat zou ik zo echt niet doen. Dat zou je voor jezelf ook niet willen en je kind heeft geen keus.
Houd daar gewoon mee op. En dan regeltjes als geen toetje, naar boven als het niet binnen 15 minuten op is. Een kind hoeft toch niet in een strafkamp te leven? Dat lijkt me nou juist de route naar haat voor voeding en eetstoornissen. Gewoon geen discussie, vertrouwd eten laten voor wat het is en langzaam een beter eetpatroon invoeren voor het hele huisgezin. Maar zo'n jongetje bedriegen met voor hem dingen die op voorhand al een brok in zijn keel veroorzaken vind ik echt niet aardig en ook niet zinvol in het kader van het gezond gaan eten. En als een kind nog honger heeft krijgt die gewoon een boterham. Je stuurt een kind toch niet met een lege maag naar bed? Dat kan ik me in deze tijd niet meer voorstellen. Wat een zwarte pedagogiek.

Dat heb ik nooit gezegd

Ik heb nooit gezegd dat ik er een strafkamp van wil maken, ik heb hem nog nooit straf gegeven en ik ben ook niet van plan om dat te gaan doen.
Mijn vraag was hoe ik mijn zoon weer aan het gezond eten krijg en van de aparte potten en boterhammen afkom.
De planning voor eten is er vanwege oudste, het werkt voor haar prettiger als ze weet wat we gaan eten. Daarbij hebben dochter en ik ook nog een dieet waar ik mee rekening moet houden. Ik kan nu eenmaal niet een blik soep open trekken.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Welnee annej en fio

Jullie overdrijven vreselijk. Een maaltijd bestaat toch uit een aantal componenten: groente, aardappels/pasta/rijst en vlees/vis/ei/vega-iets, en een toetje. Er is dus altijd wel iets wat een kind lust. En als het kind toch niets wil eten, nou dan niet. Maar wat er op tafel staat is de maaltijd en daar moeten ze het mee doen. Het kwam hier inderdaad wel eens voor dat een kind dan met een lege maag naar bed ging. Maar weet je, dan is er de volgende ochtend gewoon weer een ontbijt.
Beetje onzinnig om te doen of dat dan HEEL ERG!! is, want dat is het echt niet.
Ik zou er zelf nooit voor kiezen om te dwingen dat een kind wel eet en zo niet, het kind voor straf naar bed te sturen. Dat vind ik geen prettige methode. Maar om altijd maar alternatieven te bieden terwijl er gewoon prima eten op tafel staat vind ik echt onzinnig.

Met lege maag naar bed

Tja hier eet je wat de pot schaft. Er staat altijd wel iets op tafel wat je lust. Als jij dan niets eet ga je met een lege maag naar bed.

Mijn jongste is van haar 1e tot haar 3e zeker 5x per week zonder avondeten naar bed gegaan. De eerste keer was ik bang dat ze 'snachts van de honger wakker zou worden, maar tot mijn verbazing sliep ze prima en at ze de volgende ochtend slechts een halve boterham en liet de rest staan.

Ik geloof niet dat ze er wat van heeft gekregen. Ze eet nogsteeds vrijwel niet 's avonds, maar ze zit gezellig aan tafel. Overdag eet ze brood en een flinke portie fruit en blijkbaar is dat genoeg. Snoep en koek eet ze ook niet.

En of ze echt honger heeft betwijfel ik. Met haar o zo karige eetpatroon zit ze op randje overgewicht. Blijkbaar heeft ze niet meer nodig.

Lege maag naar bed

Mijn dochter van bijna 4 is een hele makkelijke eetster die eet bijna alles heeft ze ook altijd gedaan!Mijn zoon van zes is wat moeilijker geweest in het verleden maar trekt zijn neus vaak omhoog als hij iets niet kent en erachter komt dat het best wel lekker is als hij van ons zeker 1 hapje moet proberen.
Tja als hij het echt niet lekker vind dan eet hij aardappelen en vlees maar dat komt eigenlijk niet zo vaak voor.
Mijn zoon heeft ondanks dat hij sochtends smiddags en savonds eet voordat hij naar bed gaat wel eens honger en dan geef ik hem gewoon een boterham maar dan heeft hij gewoon goed gegeten.Mijn man en ik verschillen met het feit dat als hij slecht gegeten heeft hij van mijn man met een lege maag naar bed moet en ik denk daar anders over.Uiteindelijk zitten we wel met elkaar op 1 lijn en krijgt hij alsnog een boterham maar miss is het wel zo dat hij nu gewoon meer trek heeft omdat hij 6 weken geleden 2 kilo is afgevallen nadat hij echt heel ziek(griep heeft gehad)en dit weer moet inhalen!
Sowieso vind ik dat het iedereen zijn eigen keuze is of je een kind naar bed stuurt met een lege maag of een volle maag maar mijn mening is dus dat ik hem een boterham geef als hij nog voordat hij naar bed gaat honger heeft!

Haha strafkamp

Het wordt hier wel weer erg in de zwart/wit sfeer getrokken. Als je een kind onder enige druk wil leren iets te proeven (want ja, er zijn echt van die kinderen die denken dat je aan de buitenkant kunt zien of je iets lust) dan valt dat kennelijk onder een keiharde aanpak? Had ik zelf toegegeven aan zulke kindernukken,dan had ik onze jongste toch behoorlijk veel voedsel ontzegd dat hij na proeven (ja, afgedwongen) bij nader inzien ontzettend lekker blijkt te vinden. Hadden we nu nog steeds een 6-jarige gehad die alleen patat, brood en appels lust.
Wij vinden dat hij gewoon zonder gillen en krijsen móet proeven wat er aan normale voeding op tafel komt. Dus als hij een theelepel spinazie proeft, dan mag hij voor de rest weer zijn favo-groente komkommer eten. En als wij rijst eten, dan krijgt hij een mini-beetje om het te leren eten en daarna het restje macaroni van de dag ervoor. Ik vind dat niet onredelijk dus ik verwacht van hem dan ook geen gegil en gekrijs (doet ie wel, en discussiëren is ie ook goed in, dat zit er nu eenmaal in gebakken bij sommige kinderen).
Hoeveel keer moest je nieuw voedsel nu ook al weer geproefd hebben voordat je aan de smaak gewend was? 20?

Inderdaad

Als ik een restaurant had willen runnen dan was ik wel kok geworden. Man of ik koken elke avond één maaltijd. Die bestaat uiteraard uit meerdere componenten dus er is wel iets van keuze. Ik wil aan tafel geen gezeur horen. Je eet waar je zin in hebt en als je niks lekker vindt dan eet je maar niks. Dat is best maar ik maak geen alternatieven en ik verwacht dat ze gewoon aan tafel blijven zonder te zeuren over het eten.

Een beetje dwang uitoefenen tot proeven is bij kleine kinderen ook prima. Ik pak het niet zo aan als mijn schoonzusje die haar kinderen echt dwingt. Daar heb ik geen zin in en dat vind ik niet nodig. Echter wat aandrang om een paar hapjes te proeven kan echt geen kwaad. Sommige kinderen moeten nu eenmaal even een drempel bij onbekende dingen.

Met lege maag naar bed lijkt me bij een ouder kind geen probleem voor een keer. Bovendien hoe leeg is die maag want ze hebben ongetwijfeld wel van alles gehad gedurende de dag. Ik kan me voorstellen dat bij een jonge peuter dit geen optie is omdat ze het niet gewoon niet snappen. Echter oudere kinderen begrijpen best dat dit het gevolg is van de keuze die ze zelf hebben gemaakt door helemaal niks te eten.

Hier

Jongste is ook een poos een moeilijke eter geweest,houdt nog steeds niet van aardappelen.We hebben toen een poos elke zondag gekeken wat we die week wilden eten. Maakt niet uit wat en in welke vorm maar er moest wel iets gezonds bij zitten.Dat werkte hier best goed: 7 dagen, zij allebei 2 x kiezen,man 1 x en ik 1 x en de andere dag friet.Soms hielp ik mee om dingen bij elkaar te bedenken,dat vonden ze dan lastig,dus bedacht ik mee.
Er mocht de andere dagen niet gezeurd worden,want dat is niet gezellig aan tafel. Niet op,prima dan niet.savonds gewoon nog een stuk fruit,net als altijd.

Soms zei ik tegen zoon tussen de middag: pak maar een extra boterham want we eten vanavond.... iets wat hij niet lustte .

Ik bewaar nog steeds wel wat over is, dat kan opgewarmd worden als er een beetje is geproefd,weggooien is ook zonde en zo heb ik van 2 kanten t goede

Neus dicht knijpen

Toen mijn oudste (ooit) moeilijke eter nog klein was, lachten kennissen met even oude kinderen ons uit omdat de onze vaak nog potjesvoedsel kreeg. Die van ons eten álles, zeiden ze. Waarna ze de neuzen van hun eigen kinderen dichtknepen en een hap eten erin schoven.
Die van ons eet/lust nu bijna alles, incl. groentesoorten. Die van hun zitten daar dan soms naast en eten alleen de patat. Verder lusten ze ook hamburgers.

'niets' gedaan

Ik had twee slechte eters. Hamburgers en pizza ging prima, en gelukkig aten ze wel fruit, sommige groenten en brood. Dus ik maakte me niet al teveel zorgen. Ik had alleen de puf niet om er een project van te maken en hoopte dat het vanzelf over zou gaan. Op een gegeven moment had ik wel genoeg van het 'runnen van een restaurant', zoals Maylise het zo treffend noemt. En dus ben ik toen minder rekening met ze gaan houden met koken. Ik geloof dat ik het om de dag deed, 1dag iets wat ze lekker vonden en 1 dag iets wat man en ik wilden eten. Als ze dan niks wilden, kregen een wat uitgebreider toetje: yoghurt met een banaan ofzo. En het is vanzelf overgegaan. Waarschijnlijk is dat mazzel geweest, maar ik ben er blij mee!

Lisbeth

Ik zeg toch nergens dat JIJ er een strafkamp methode op na wilt houden. Maar als je een kind hebt met een sterke eigen wil, en een harde kop, dan bereik je vaak meer via een omweg. Is mijn ervaring, doe ermee wat je wilt.

Komt wel goed

Bij mijn oudste is het goed gekomen en ik ga er vanuit dat dat met jongste (8) ook nog wel een keer gebeurt. Oudste weigerde de meeste groenten vanaf de peutertijd en rond haar 8e begon ze wat meer te proberen. Inmiddels (13) heeft ze zo haar voorkeuren, maar ze probeert wel van alles. Jongste eet ongeveer 4 groenten, er staat voor haar dus vaak een opgewarmd potje doperwt/wortel op het menu. Als we bijv. pasta eten, eet zij die met geraspte kaas en ik heb er dan een schaaltje komkommer bij. Als we taco's eten, heeft ze lege taco's met wederom die komkommer en een enkel blaadje sla. De kinderen zijn (gelukkig) wel allebei echte fruiteters dus ik maak me niet echt zorgen of ze iets tekort komen.

Met de lege maag naar bed

Ik heb dat hier nooit hoeven toe te passen maar als ik soms hoor of lees hoeveel moeite er wordt gedaan voor een paar lepels eten denk ik dat een kind liever kiest voor een gezellig samenzijn bij de maaltijd, geen gezeur of gemopper en dan maar met een lege maag naar bed!

Ja daar koos die van mij ook voor

dat mopperen vond hij echt niet leuk( wij ook niet) omdat ze savonds toch al een stuk fruit kregen, werd zn portie iets groter en was er geen echte honger.

Loslaten

Hier bij zoon van 13 hebben we alles geprobeerd. Belonen, zonder eten naar bed, kleine porties. Niks geholpen allemaal. Nu hebben we het losgelaten. Hij moet het zelf maar weten. Al jaren eet hij dus minimaal fruit en groente, echt minimaal. En hij is toch op en top Hollands welvaren. De huisarts deed er ook niet moeilijk over. Komt vanzelf ooit goed, zei hij. En warempel, af en toe, als hij in een goeie bui is, wil hij wel eens iets 'gezonds' proeven. Het werd wel veel relaxter aan tafel.

Hele draadje gelezen

Ik heb net het hele draadje gelezen, waarom probeer je niet eens jouw macaronisaus maar dan met aardappelen?

Verder over die vitamines: vertel die wijsneus dat het hier om wateroplosbare vitaminen gaat die je weer uitplast. De vetoplosbare vitaminen zitten niet in aardappelen of groente, in ieder geval niet in die hoeveelheid dat je daar ziek van kan worden.

Ik denk dat je al een hele slag gemaakt hebt gisteren, hij heeft gewoon gegeten dus ik zou er verder zo min mogelijk woorden nog aan vuil maken, hij kent de regels en als hij gaat zeuren over aardappelen op dinsdag zeg je maar dat al die moeders van dat oranje forum zeggen dat je voortaan elke dag aardappels moet gaan geven als hij doorgaat met zeuren.

Maar serieus: volgens mij moet je geen discussie aan gaan met jouw kinderen. Gewoon voorzetten dat eten en na half 4 niets meer eten of kcalrijke drankjes drinken. Dit is het eten en verder krijg je niets en dan gezellig kletsen met de rest van het gezin.

Je zult zien dat als hij geen aandacht meer krijgt met zijn gezeur het eerst nog even erger wordt en dan zwakt het af.

'gezellig'

Draadjes over slecht etende kinderen staan hier op OOL altijd garant voor de nodige discussie
Wat mij persoonlijk opvalt, is de heersende mening dat eten vooral om de gezelligheid gaat. Een strenge opstelling of een bepaalde mate van dwang worden vaak verafschuwd.
Ik sta daar wat anders in. Gezond eten is op de eerste plaats pure noodzaak: het is de brandstof voor je lijf. Dat de maaltijd ook nog gezelligheid met zich meebrengt, is natuurlijk heel welkom, maar komt wat mij betreft op de tweede plaats. Een sociaal en gezellig moment met het gezin kun je immers ook op een ander moment of een andere manier creëren. Wij hebben eerst ook alle standaard trucs geprobeerd: Hapje proeven, 1 ding mogen weigeren, boterham geven, negeren etc. Helaas met weinig resultaat. Toen zijn wij strenger geworden en werd de boodschap: "natuurlijk eet je je bord leeg!". Overigens op een heel positieve manier, als een vanzelfsprekendheid. Natuurlijk was dat bord niet groot, maar het moest wel leeg. Bleek de hoeveelheid toch te groot, dan haalden we halverwege wat van het bord af, zodat ze echt zelf et bord leeg konden eten. Gezeur of gemopper? Ga dan maar even op de gang zitten. Maar dan is het eten koud, en het moet toch op, desnoods blijf je maar een half uur langer aan tafel. Ik weet het, dit klinkt voor sommigen vreselijk, maar dat was het niet hoor. Bij oudste zoon was de duidelijke boodschap eigenlijk al genoeg. Jongste kind (stuk pittiger) ging de strijd meer aan en heeft inderdaad wel eens een tijdje brullend op de gang gezeten. Wij bleven daar dan rustig onder; het was ZIJN probleem en niet dat van ons. De duidelijke en consequente lijn werkte bij hem ook al snel. Niet dat hij direct een super-eter was, maar hij at wel gewoon, zonder mopperen.
Inmiddels zijn ze puber en bijna-puber. Toevallig hadden we het deze week een keer met hen over slecht-etende-kinderen. Ze vinden het maar gek dat sommige kinderen (oa vriendje van jongste) weinig lusten en vinden dat ouders echt strenger mogen zijn. En nee, ze vonden dat we niet te streng waren geweest, het was gewoon goed om kinderen te leren alles te eten, aldus onze kids.

Ieder kind is anders

Ik denk dat de meeste ouders wel in de gaten hebben wat het beste werkt bij hun kind. Ieder kind is immers anders. Waar bij het ene kind volstaat met 'nog 5 hapjes' dan is het klaar en het kind eet nog wat, bij het andere kind was ik druk bezig met proberen toch iets te laten proeven. De weg van de minste weerstand (een ander gerecht geven of later brood, pannekoeken, tosti o.i.d.) zou ik alleen doen als mijn kind ondergewicht dreigt te krijgen ofzo. Hier deden we dus redelijk relaxed omdat dat kon. Na het eten kreeg iedereen gewoon een toetje, ook degene die heel weinig avondeten had gegeten en als er nadien echt nog trek was, dan mochten ze een saaie droge boterham. Hadden ze daar geen zin in? Dan was er vast geen 'echte' honger.
Hier hebben de kinderen ook in de middag nog wel eens te laat wat koek o.i.d. gegeten en dan is er natuurlijk geen trek meer voor de avondmaaltijd. Dus daar ging ik beter op letten, zodat er gewoon goede trek was bij etenstijd.
En ik heb wel eens een aflevering van Dr. Phil gezien waar hij ook heel droogjes zei 'een 3 jarige hongert zichzelf echt niet uit hoor' gewoon normaal eten blijven voorzetten en hij/zij gaat echt wel eten (en dan dus geen compensaties aanbieden) en gewoon gezellig en vrolijk blijven doen.

13-jarige

Soms is het toch echt wel een probleem, en gaat niet 'vanzelf' over. Een 13-jarig vriendinnetje van mijn dochter is zo iemand. Die lust echt bijna niets op pizza en pannenkoeken na, maar ook daar eet ze heel weinig van. Ik ken haar vanaf een jaar of 9. Ik weet van haar ouders dat ze alles uit de kast hebben gehaald, zonder enig resultaat. Het is absoluut geen driftig en koppig meisje, integendeel. Het lijkt wel of ze gewoon niet kán eten. Als ze bij ons 'eet' en we eten iets normaals (lees: in principe 'kindvriendelijk), bijv. spaghetti met een bolognesesaus, dan zie ik hoeveel moeite ze heeft om te eten. Haar mond vertrekt op het moment dat ze een hap wil nemen in een muizenmondje. En braaf eet ze een paar minihapjes en dat was het dan. Ze is medisch onderzocht omdat ze erg klein en mager is. Er zijn geen afwijkingen o.d. gevonden, behalve dat ze een groeiachterstand heeft en waarschijnlijk te klein zal blijven. Ze moet nu wel dagelijks e.o.a. nutri-nogwat drankje.
In ieder geval zijn er blijkbaar kinderen/mensen die heel veel moeite hebben met eten. Overigens verder een heel normaal kind, verre van moeilijk, niks autistisch of wat dan ook.
Gr. Bibi

Te verschillend

Als het om eten gaat, wordt ieder kind verschillend geboren. Zonder eetlust, met te weinig eetlust, met gezonde eetlust, met teveel eetlust en compleet onverzadigbaar. En daar komt het karakter nog bij, van geduldig, tot gehoorzaam, van eigenwijs tot recalcitrant, van behoudend tot nieuwsgierig, van angstig tot groot vertrouwen.
Daarom bestaat er niet een weg, een manier van aanpak. Iedereen doet wat het beste bij zijn kinderen past. De aanpak van Ijsvogeltje past blijkbaar goed bij haar kinderen, maar er zijn er genoeg die door die aanpak anorexia nervosa ontwikkelen.
Dus tja, wat is wijsheid? Doe wat bij je kind past, doe wat het kind nodig heeft. Mijn manier was vooral gericht op zorgvuldigheid: een heel goed luisteren naar je lichaam, zorgvuldig zijn met wat je in je mond stopt, nooit over-eten, nooit te weinig eten, precies eten waar je behoefte aan hebt. In het geval van twee kinderen is het zeer geslaagd, ze eten bij voorkeur gezond, ze zijn kritisch op wat ze willen eten (grappig he, ik vind dat dus heel positief). In het geval van derde kind is het anders, zijn autisme, dus ook angst, zit het kunnen eten in de weg. Hoewel hij al veel verdraagt, ziet het er nog steeds niet normaal uit. Maar dwang helpt zeker niet. Gezelligheid en ontspannen zijn helpt wel. Dat is eerste voorwaarde om überhaupt te kunnen eten.

Anorexia

Ik ben het absoluut met Kaatje eens dat er geen eenduidige aanpak is die voor alle kinderen werkt. Mijn verhaal is dan ook geen pleidooi hoe het zou zitten, maar 'gewoon' een ervaringsverhaal. Maar ik heb wel een beetje moeite met deze zin "De aanpak van Ijsvogeltje past blijkbaar goed bij haar kinderen, maar er zijn er genoeg die door die aanpak anorexia nervosa ontwikkelen."
Ik denk dat je het daarmee wat in het extreme trekt. Wellicht ten overvloede: wij hebben onze kinderen nooit gedwongen om grote hoeveelheden te eten en daarmee hun eigen gevoel te negeren of zich te over-eten. Wat we vooral beoogd hebben, is dat de kinderen het normaal leren vinden om überhaupt te eten. Er vertrouwen in te krijgen dat er geen 'vieze dingen' op hun bord liggen. Dat je prima iets kunt eten dat je (aanvankelijk) wellicht niet zo lekker vindt (ik zeg altijd: je hoeft het niet lekker te vinden, je hoeft het alleen maar op te eten). Dat je alleen maar kunt wennen aan nieuwe smaken als je ze uitprobeert, en dan bedoel ik niet een muizenhapje. Maar ook dat je lijf gewoonweg een maaltijd nodig heeft - 5 of 6 uur na de lunch. Dat heeft dus niet met 'over-eten' te maken. Als een kind 'geen honger' heeft aan het einde van de middag/begin van de avond, dan is er iets niet goed hoor.
En off topic: de behandeling van meisje met anorexia bestaat o.a. uit verplicht eten. Na een bepaald aantal uren, moet er weer een bepaalde hoeveelheid eten in. Vooral om een lijf er weer aan te laten wennen dat je op gezette tijden 'brandstof' tot je neemt. Langere tijd slecht eten kan er voor zorgen dat het lijf niet meer normaal reageert, en bijvoorbeeld geen hongerprikkels meer afgeeft. Dus ja, kinderen kunnen zich wel degelijk uithongeren.

Ingewikkelde materie

ijsvogeltje, het gaat niet om grote hoeveelheden, maar het gaat om het feit op zich dat je dwingt, ook als het koud geworden is, het verplicht aan tafel te moeten zitten tot het op is, het alleen brullen op de gang. Bij kinderen met een aangeboren neiging tot weinig eetlust en grote overgevoeligheid (zowel voor sfeer als voor smaak/ textuur), kan dit werkelijk het duwtje naar ziek zijn. Eten is dan niet meer veilig, maar wordt direct geassocieerd met naar, met alles wat negatief is. Als die associatie er eenmaal is, is dat heel, heel erg moeilijk om te keren. Eten is dan een vijand geworden. En die gevoeligheid is natuurlijk ook heel wat anders dan het kind dat dwars is om het dwars zijn, het kind dat de kracht van het woordje 'nee' pas ontdekt heeft. Dat vraagt ook een heel andere benadering.
Dat anorexia-behandelingen ook met verplicht eten gepaard gaan, betekent trouwens niet dat dit ook de enige manier is, of dat dit altijd succesvol is, helaas. Het percentage dat hierdoor niet beter wordt is schrikbarend hoog. Maar, dit is natuurlijk een ander onderwerp.

Anorexia en autisme

http://www.proud2bme.nl/De_psychologie_van.../Autisme_en_een_eetstoornis
Altijd het idee gehad dat mijn kinderen daar extra gevoelig voor zijn, afgezien nog van hun specifieke voorkeuren en afkeuren, allergie en overgevoeligheden, die dan ook extreem kunnen zijn door hun autisme.

Autisme en overgevoeligheid

Nogmaals, dat ik hier schrijf over wat bij ons werkte, is geen pleidooi dat iedereen het zo moet doen. Ik hoop dat ik niet die suggestie wek.
Gelukkig zijn de meeste kinderen niet overgevoelig voor bepaalde texturen en hebben geen autisme. Als ouder heb je dat over het algemeen prima door. De meeste kinderen kiezen gewoon voor een gezonde portie strijd met hun ouders en zoeken grenzen op. Dat doen ze niet alleen op het gebied van eten, maar ook als het gaat om tanden poetsen (wil ik niet, vies!) of het oversteken bij een drukke straat (nee, ik wacht niet op jou, kan ik zelluf!). En ook daar kiezen we als ouder voor grenzen. Of kind nu wel of niet wil, de tanden moeten worden gepoetst, desnoods in de houdgreep. Snap je wat ik bedoel? Ik hoop dat mijn verhaal laat zien dat een 'strenge aanpak' helemaal geen drama's hoeft op te leveren en dus ook gewoon effectief kan zijn. En dat het - als de 'zachte-aanpak' niet werkt - het best het overwegen waard kan zijn. Mijn kinderen hebben geen enkel negatief gevoel over onze aanpak

Ja hoor ijsvogeltje

Ik zie dat helemaal voor me en ik denk dat dit soort reactie op kinderen door kinderen ook als heel liefdevol kan worden ervaren. Met name als ze het zelf ook gaan vertellen aan jou.
Vanuit mijn ervaring is het heel makkelijk om te denken dat dat soort dwang niet nodig is omdat het bij mijn kinderen niet handig is.
Het heeft ook met je eigen karakter en vorming te maken denk ik en met je eigen keuze. Er is een varieteit aan streng en minder streng of strict opvoeden. Goed om dat aan de ouders zelf over te laten. Kinderen hebben door erfelijkheid en achtergrond een voor ouders herkenbaar karakter. Daar heb je vanuit je eigen achtergrond en karakter oplossingsrichtingen voor meegekregen. Meestal dan. Niet voor mij dus.

Wat mij vooral opvalt in het verhaal van lisbeth

Wat mij opvalt in het verhaal van Lisbeth is de starheid in het menu. Elke dinsdag aardappelen! Het hele jaar!
Ik kan me dan best voorstellen dat je als kind dat niet van aardappelen houdt enorm tegen de dinsdag gaat opzien, en als er ruimte je in allerlei bochten gaat wringen om daar onder vandaan te komen.

Mijn idee zou zijn: gezond aanbod (patat, pizza en pannenkoek beperken tot hooguit eens per maand) en je ziet maar wat je er van eet. En verder het eten gezellig houden.

Uitbreiden

Je kunt het ook gezonder maken door een pizza bodem te nemen en liefst samen met je kind groenten te snijden en erop te leggen, kaas en of vlees er op en dan in de oven. Pannenkoek kun je bakken met kaas of spek, met rozijnen en citroenraspsel, er schaaltjes druiven en rauwkost bijdoen en sap bij persen. Frites is goed van zichzelf, niets mis mee en kun je ook rauwkost bij doen of groenten en ei of vlees. Fruit erbij is ook lekker.