Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
wanhoopje69

wanhoopje69

11-07-2012 om 19:33

Mijn dochter wil niet eten

Mijn dochter van 9 jaar wil nog steeds niet eten. Ze lust slechts een paar dingen (boterham, friet, hamburger, kipschnitzel) maar verder krijg je er niets in. Iedere keer met eten is het een drama en geruzie. Ze lust wel een paar soorten soep, maar die wil ze gewoon niet eten. Ze schuift eten steeds weg en knoeit er zolang mee dat alles koud is. Ik heb zoiets van: dan eet je alleen maar wat je lust, maar van mijn man moet ze ook andere dingen gaan eten. Doet ze dit niet, dan krijgt ze ook niets anders meer. Het is iedere keer ruzie aan tafel die hoog op kan lopen, waarbij mijn man dan kwaad wegloopt en ik iedere keer met de gebakken peren blijf zitten.
Heeft iemand hier ervaring mee? Of wat kan ik hier het beste aan doen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Quin van der Veer

Quin van der Veer

11-07-2012 om 20:43

Ja, ervaring, maar...

Ik heb hier wel ervaring mee, ja. Maar bij onze zoon (net 10) speelde een overgevoeligheid in zijn tastzin mee. Hij kon dus alleen maar voedsel verdragen dat een bepaalde structuur had. Toen hij jong was at hij dus zowat alleen potjes babyvoer, crackers en harde kaas. Wij sprongen een gat in de lucht toen hij frites ging eten. Toen hij bijna 6 was is er bij hem zelf een knop om gegaan en is hij steeds beter gaan eten. Inmiddels dient hij als voorbeeld voor zijn leeftijdgenoten, omdat hij bijna alles lust en probeert. Enkele hardnekkige uitzonderingen daargelaten.
Ik ben het zowel met jou als je man eens. Je moet geen drama maken van eten, dat werkt averechts. Maar je dochter is oud genoeg om elke dag iets te proeven van het voedsel dat ze niet zegt te lusten. Gewoon, één hap en als het niet bevalt, dan heb je het in elk geval geprobeerd. Dat lijkt me voor nu al iets moois om te bereiken, alles proeven. En daarna pas dat voedsel dat ze wel lust. Niks anders geven dan de avondmaaltijd om haar honger te stillen (kan natuurlijk ook brood bij zitten).
Verder hebben we hier vaak de mantra "je moet sommige dingen 20 keer proeven voordat je de smaak leert waarderen" herhaald. En we wijzen op het belang van gevarieerd eten. Bespreek het met haar, je zou ook nog een beloning kunnen geven voor x keer proeven en het gezellig houden aan tafel. Als het allemaal wat beter verloopt aan tafel kun je het proeven wat gaan uitbouwen.

mama 5

mama 5

11-07-2012 om 20:59

Stappenplan

Ik zou samen met je dochter een plan afspreken. Een lijst maken van wat ze wel lust (groen), wat ze echt walgelijk vindt `(rood), en dingen die ze wel lust, maar liever niet eet. En dan zou ik daar alles op zetten, ook snoep, ook fruit.
En dan samen met haar het doel stellen om dingen op de oranje of groene lijst te krijgen. Stap voor stap, ingrediënt voor ingrediënt. Zij de regie. Belonen als het lukt. Niet straffen (ook niet boos worden) als het niet lukt.
Daarnaast zou ik van haar eisen dat ze iedere dag eet uit de schijf van vijf. Koolhydraten, vetten en eiwitten, vitamines en mineralen. Allemaal nodig om te groeien, om gezond te blijven.
Je dochter is oud genoeg om zelf een actieve rol in de oplossing van dit probleem te spelen. Dat zou ik haar dan ook laten doen.

Voedsel

Dat klinkt als een behoorlijke hoeveelheid aandacht teveel voor iets basaals als lekker eten.
Mijn idee zou zijn om aan je kind te vragen wat het wel lekker vind en daar dan genoeg van aan te bieden. En overweeg eens of er inderdaad iets aan de hand is van de wens aan een bepaalde structuur of misschien wel een soort overgevoeligheid.
En dan zou ik er zelf verder over ophouden. Zoals het nu gaat voelt je dochter zich helemaal niet veilig om meer uit te proberen want het wordt haar opgedrongen. Zelf ben ik van mening dat een maaltijd lekker en plezierig moet zijn en geen moetje. Dat verlies je en bovendien kweek je daar mogelijk ook nog een eetstoornis mee.
Dus ophouden daarmee zou ik zeggen en dan eens op geleide van je dochter met plezier en zonder commentaar te eten geven. Dan is het voor haar ook weer veilig genoeg om op haar initiatief eens wat te proberen. Dat lukt soms weleens als ze ergens anders eten, dan komen ze ineens thuis met een uitbreiding van het menu.

Weinig

En ja, hier ook een dochter die heel lang weinig lustte. Gelukkig kon de huisarts mij kalmeren met mijn zorgen daarover.
Ik heb ook een vriendin die haar kind at voornamelijk brood en pasta met weinig extra's. Die is nu een hele grote meid die in de horeca werkt en alles eet.
Het is denk ik veel belangrijker om zelf het goede voorbeeld te geven. Vriendelijk aan te bieden. Kind te laten helpen met de bereiding van het eten. En haar zelf haar eigen gevoel laten houden wat ze wel en niet lust, wil proberen en wanneer ze er weer genoeg van heeft.
Probeer eens wat creatief te zijn.
Eerst afkicken van die eetdwang zodat ze weer tot rust komt en vertrouwen in jullie krijgt.
Dan kijken of ze misschien een groentedrankje lust? Of zelfgemaakte groentesoep? Als ze vlees eet krijgt ze de voornaamste voedingsmiddelen al binnen.

Zelf laten koken

jij kookt wat jullie eten en als ze van te voren hoort dat het niet iets is wat zij wil/lust dan kookt ze voor haar zelf.

gewoon dus dat in de vriezer mikken wat ze wel eet en de keuze aan haar laten en verder dan GEEN ruzie meer maken aan tafel.

Overigens, op het moment dat je zelf moet mee helpen met koken merk je dat het toch best ontzettend veel werk is en het bijzonder vervelend is als iemand over je met liefde gedane werk zit te zanikken.

Chippie

Chippie

12-07-2012 om 21:29

Eten

Ik zou gewone dingen op het menu zetten (friet, hamburger vallen bij mij niet in de categorie 'eten' maar in de categorie max-1-keer-per-week) en me niet bekommeren om wat zij wel of niet van eet. Geen ruzie, niets forceren, niet bang zijn dat ze te mager wordt, snoep en toetje volgens normaal rooster. Maar geen extra dingen. Dus geen boterham om half vier of half acht. Op een gegeven moment krijgt ze toch honger, neem ik aan.

Hier mogen ze een ding aangeven die ze echt niet lusten, dan zorg ik voor iets anders. Een zoontje lust geen zuurkool dan haal ik voor hem een portie boerenkool uit de vriezer. Voor de rest hoeven ze niets te eten, ze vissen de champignons er maar uit, geen gezeur, maar ook niet iets anders.

Ik denk dat er altijd veel verschil zit tussen iets niet lusten en iets niet zo lekker vinden.

Consequenties

Ik probeer het wel te begrijpen omdat ik het om mij heen zie. Dat doen mensen. Maar toch vind ik het niet juist om allerlei consequenties te verbinden aan het al dan niet eten van een kind. Het eten is inmiddels een drama voor iedereen en dan probeer je daar uit te komen door het kind weer op een andere manier onder druk te zetten door er consequenties aan te verbinden als geen alternatieven aanbieden, of een alternatief waar ze wel wat voor moet doen of honger laten krijgen om te gaan eten wat jij wil dat ze eet.
Vanuit een kind vind ik dit een onnodige verzwaring van de situatie die al uit de hand gelopen is. En ik zie daar ook niet het voordeel van behalve dat het weer strijd oplevert die je niet moet willen als het om eten gaat.

Quin van der Veer

Quin van der Veer

13-07-2012 om 10:55

Annej

Ik begrijp je gedachtengang. Toch vind ik dat je als een kind gewoon niet wil mee-eten aan tafel niet om half 8/half 9 een boterham moet aanbieden. Er vanuit gaande dat het om "gewoon" gaat. Een normaal kind van 9, daar kun je een deal mee sluiten. A la: we willen je helpen met dat moeilijke eten, wij doen concessies, maar jij ook. Wij zorgen ervoor dat er elke dag iets bij zit dat jij wel lust (bijvoorbeeld een mandje brood op tafel), maar dan willen we dat je die andere dingen ook proeft. Alleen proeven.
Als de situatie niet meer "gewoon" is, dan ben ik het ermee eens dat die eerst genormaliseerd moet worden. Of dat er uitgezocht moet worden wat er de oorzaak van is.
In elk geval, misschien wil Wanhoopje nog wat extra toelichting geven. Ik neem aan dat de voorbeelden uit de beginposting niet álle dingen zijn die haar dochter eet. En wie frites lust, lust ook gefrituurde verse krieltjes. En daarna gekookte krieltjes, en daarna aardappelen. Zo hebben wij het met onze zoon gedaan. Voortborduren op wat ie wel lust. Wie een hamburger lust, lust ook een platgeslagen gehaktbal (en daar kun je 30% groente in verstoppen).

Quin van der Veer

Quin van der Veer

13-07-2012 om 11:10

Oh, en wanhoopje

Als je dochter wel soep lust, maar niet eet: geef die soep in een klein glaasje, naast haar bord. Soep drinken, da's veel leuker. En er zitten veel vitaminen in goede soep. Aangezien de voeding die jij opsomde nou niet echt alle basisvitaminen bevat, lijkt die soep me erg belangrijk.

Margriet*

Margriet*

13-07-2012 om 22:44

Zijn jullie het wel met elkaar eens?

"Ik heb zoiets van: dan eet je alleen maar wat je lust, maar van mijn man moet ze ook andere dingen gaan eten. Doet ze dit niet, dan krijgt ze ook niets anders meer. Het is iedere keer ruzie aan tafel die hoog op kan lopen, waarbij mijn man dan kwaad wegloopt en ik iedere keer met de gebakken peren blijf zitten"

Ideaal voor dochter om jullie tegen elkaar uit te spelen. Je man loopt weg en jij blijft er mee zitten. Moet jij het ook oplossen of doen jullie dit gezamelijk?
Kortom wordt het eerst met elkaar eens over de aanpak. Hier een zeer moeilijk etende zoon, die stiekem toch van alles naar binnen werkt. Er wordt altijd geproeft en een deel wordt opgegeten, zonder veel discussie. Makkelijker is dat we hier met vijf aan tafel zitten en de afleiding groter is, ik bedoel minder focus op het niet willen eten. Nog een tip, rauwkost. Komkommer, sla, reepjes paprika, snoep tomaatjes?

Vic

Vic

14-07-2012 om 12:02

Ruzie en kwaad weglopen?

Ik denk dat ik dat erger zou vinden dan het niet-eten an sich. Lekker volwassen om met je 9-jarige hoopoplopende ruzie te krijgen en dan weglopen ;-(
Ik ben gezegend met twee moeilijk etende kinderen. Dat komt niet door mijn opvoeding want zelf eet ik bijna alles en ik heb ze het ook van jongs af aan voorgezet. Mijn oudste stopte in de peutertijd met groente eten en jongste is altijd al een lastig geval geweest. Oudste begon rond haar 8e wat meer te proeven, en nu (13) eet ze het meeste wel. Jongste is nu 7 en lust 4 groenten (doperwten, wortelen, sperziebonen en komkommer). Ik warm dus regelmatig een potje groente voor haar op, als oudste en ik 'normaal' eten, of zet een schaaltje komkommer op tafel. Als we bijv. pasta of bami eten, eet jongste de deegwaren 'kaal'. Proeven bestaat bij haar uit een hapje ter grootte van een halve theelepel, wat ze standaard niet lekker vindt. Ik maak me er werkelijk niet druk om. Ze eet goed brood en fruit, en aardappels in allerlei gebakken varianten.
Ik zou er echt van balen als ik een partner had die zich zo zou gedragen. Dan wordt toch iedere maaltijd een bezoeking?

Eten en dwang

Hoe je met voeding met een kind omgaat heeft vaak te maken met eigen ervaringen, hoe je het zelf als kind hebt ondergaan en met een soort prototype aan hoe het hoort. Hoe moeilijker het lukt met een kind hoe meer ouders geneigd zijn om terug te vallen op hun eigen opvoeding en/of op algemene stereotypen zoals hoe het zou moeten horen. Maar je bent niet je kind en zoals het zou moeten slaat meestal de plank mis en is vaak niet meer dan een soort algemeen praatje waarmee ouders elkaar de maat nemen of deskundigen proberen houvast aan te bieden. Dat heeft geen grond.
Tenzij er ernstige lichamelijke ziekten zijn (en dan moet je juist nog voorzichtiger opereren) gaan alle kinderen eten. Tegen de tijd dat ze groot zijn hebben ze wel voorkeuren maar hun repertoire is uitgebreid genoeg als ze daar in hun jeugd de kans voor krijgen om daarmee in aanraking te komen.
Dus vraag je eens af hoe het bij jouzelf thuis toeging, maar ook hoe het bij je man toegegaan is.
Bij mij thuis had mijn moeder ook zo'n typische split. Wij hoefden nooit ons bord leeg te eten, dat deed mijn vader ook niet, maar er was een gevarieerd gezond aanbod en er waren regelmatig eetmomenten.
Tegelijkertijd had mijn moeder ook van die opmerkingen hoe het zou horen, vooral toen mijn kinderen klein waren. Ik heb me toch eens een drama gehad toen mijn kinderen van mij een broodje kregen voor het slapen gaan omdat ze nog honger hadden maar niet hun bord leeggegeten om 18.00 uur. Mijn vader moest eraan te pas komen om de zaak te sussen, zo hoog liep dat op. Apart vond ik dat, zelf had ze ons altijd wat te eten gegeven als we honger hadden.
Ik denk dat het raakte aan haar eigen onzekerheden komend uit een boerenfamilie waar altijd eten op tafel stond en dat ze zich aan stadse manieren heeft moeten wennen waar ze goed in geslaagd is maar die haar wel wat hoofdbrekens hebben gekost. En ze gunde mij die onzekerheid niet.
Er is geen enkel voordeel te behalen uit dwang om te eten, het is een extreme maatregel en onnodig. En het helpt niet om kinderen met plezier en variatie te leren eten.
Wat wel helpt is gevarieerd aanbieden, zelf het goede voorbeeld geven en kinderen te laten meehelpen met de bereiding van de maaltijd en mee te gaan in individuele voorkeuren en die voorzichtig uit te breiden.
En het kan een hele puzzel zijn soms en je zorgen baren maar het is niet nodig om te dwingen.
Ik zie er het voordeel niet van in.
Ik weet nog hoe wij bij ons thuis rilden van de dwangmaatregelen bij de buren. Wie zijn warme hap niet op tijd op had kreeg zijn toetje er overheen.
Die verbazing, waarom zou je dat doen? Die verbazing dus overvalt mij nog regelmatig.

bibi63

bibi63

15-07-2012 om 13:35

Niet helemaal vergelijkbaar met vroeger

"Vroeger" was de variatie in eten toch echt heel wat minder dan nu. Dus, veel herkenbaarder voor kinderen én ze kregen een bepaald eten regelmatig voorgeschoteld, waardoor ze sneller aan de smaak wenden. In de jaren 60/70 was het toch in de meeste gezinnen diverse malen a/v/g per week. En groentes als broccoli enzo kenden we niet. Macaroni was of met ham en kaas of met een simpele tomatensaus. Wokken en alle buitennissige smaakjes die we er aan toe voegen, kenden we ook niet. Dus ik denk niet helemaal vergelijkbaar met de huidige tijd waarin kinderen zoveel verschillende dingen en smaken voorgeschoteld krijgen, dat het voor de huidige kinderen veel moeilijker is om aan een smaak te wennen of veel minder voorspelbaar is. Wij als volwassenen zijn blij met deze ruime variatie, maar voor kinderen is dat denk ik toch lastiger. Ik denk dat we wat dat betreft in NL de kroon spannen, in vele andere landen zijn er niet zóveel doordeweekse buitenissigheden.
Gr. Bibi

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.