Mijn zoon van 9 eet geen warme maaltijd

Ijsvogeltje

Nee, dat verwacht ik niet, maar wel de erkenning dat er meer wegen naar Rome leiden.
Ik heb nooit een harde lijn gevolgd, heb het zelfs losgelaten. En juist toen ging het beter, en kinderen worden ook ouder. Geduld hebben werkt vaak ook.

Controle

Een heel herkenbaar verhaal, Dianne, onze middelste is ook zo moeilijk terwijl de anderen werkelijk alles lusten. Ik merk bij een aantal reacties dat de lijn van aanpak nogal zwart-wit is. Wij hebben een tussenweg gevonden waarbij onze zoon wel moet eten maar toch een redelijke controle heeft over dat eten. We hadden namelijk het idee dat het grootste strijdpunt was dat hij de controle zou verliezen, dat hij inderdaad ziek zou worden van het eten dat we hem gaven. Misschien is dat voor jullie ook een optie.
In het kort de methode: We hebben een aantal harde afspraken opgesteld met een beloning (dagje uit) in het vooruitschiet: 1. Er wordt iedere dag een normale portie gegeten. 2. Er wordt gevarieerd gegeten (graan/aardappelproduct + groente + vlees/vis) 3. Er wordt elke week 1 nieuw gerecht geproefd
Daarnaast had middelste de controle over bepaalde zaken:1. Hij mocht de groenten (grootste probleem) voor zichzelf uitzoeken. 2. Hij mocht in overleg uitkiezen welk nieuw gerecht hij ging proeven. 3. Hij mocht drie ingredienten boycotten, daar zouden we nooit over zeuren.
In het begin at hij uitsluitend boontjes en doperwtjes, geen pastagerechten, geen stamppot. Inmiddels is dat al weer aardig uitgebreid. Hij zal nooit een goede eter worden maar zo blijft het voor ons allemaal hanteerbaar. Succes!

Pelle

ik reageerde op het berichtje van dv zelf dat ze door alle berichtjes vond dat ze de softe lijn heeft gehanteerd.
Overigens ben ik de laatste die zal pretenderen dat 1 bepaalde aanpak altijd succes heeft. Het ene kind zal baat hebben bij een wat hardere aanpak dan het andere. De ene ouder zal zich beter voelen bij een hardere aanpak dan een andere ouder. Als je een aanpak kiest die niet bij je past zal hij niet werken. Als je een aanpak kiest die wel bij je past zal die soms ook niet werken;-S
De regel (die overigens maar bij 2 van de 3 kinderen geldt, hoe oneerlijk, maar het 3e kind eet al veel beter en kan zich dus veroorloven om af en toe, zonder gevolgen, een keertje slecht te eten)van geen groenten: geen koekjes is pas van de laatste weken. Ik heb wel hardere maatregelen getroffen die niet (of maar kort) werkten, (ook wel zachtere...)maar hiermee geef ik ze wel zelf de verantwoordelijkheid.

Tja

Als ik tegen mijn kinderen zou zeggen: geen koekjes, maar wel fruit morgen, maar dan mag de andijvie blijven staan, dan zouden ze dat een werelddeal vinden..)

Ishtar

De mijne ook, maar als je zo onder andijvie uitkomt of zo, dan weten ze het wel..

Fio

"Nee, dat verwacht ik niet, maar wel de erkenning dat er meer wegen naar Rome leiden."
Maar wordt dat ontkend dan?
Weet je, er zijn al tig van dit soort draadjes geweest hier op OOL. En het verloop is zeer voorspelbaar. Een van de patronen is dat ouders die kiezen voor een 'strengere aanpak' worden weggezet als 'ouders die makkelijk praten hebben want zij hebben niet zo'n kind'. Een ander patroon is dat iedere suggestie voor een strengere aanpak wordt platgeslagen met stellingen als 'kind heeft recht op autonomie' en 'je kunt een kind nu eenmaal niet dwingen' en met oude-doos-verhalen over koude maaltijden de volgende ochtend bij het ontbijt. En met hoopvolle berichten dat het in de studententijd vanzelf goed kan komen, dat Kindlief toch kerngezond is en dat een warme maaltijd eigenlijk helemaal niet nodig is. Cognitieve dissonantie: als het niet lukt het gedrag te veranderen, dan veranderen we onze opvattingen.
Dit is geen oordeel hoor, het is gewoon een constatering na een aantal jaren OOL'en (en voor mij reden om mij meestal maar niet meer in dit soort draadjes te mengen).

Nooit gezegd

Ik zeg nergens dat er maar twee methodes zijn. Het enige waar ik zeer stellig in ben is dat je met kinderen die allergieen hebben en al een enorme aversie hebben tegen eten, enorm voorzichtig moet zijn met een wat hardere aanpak. Dat kan (let op, ik zeg kan) nog meer aversie in de hand werken. Je kunt dus niet stellen dat je aanpak die werkt bij een gewoon kind die zijn kont tegen de krib gooit, dus ook een goed idee is bij deze kinderen. Bij mijn oudste ben ik dus altijd veel voorzichtiger geweest dan bij de andere twee.
Eten kan hem letterlijk tegenstaan en ik blijf vinden dat hij daar naar moet luisteren. Ik heb nooit gezegd dat je niks moet doen, maar geef ter relativering mee dat de tijd ook een hoop doet. En ja, als het er echt op aan komt, zul je het nooit geheel kunnen afdwingen.
Doorslikken moet een kind zelf doen.
En het is kin dis negen! Ja, pas negen. Mijn zoon at nog steeds slecht op die leeftijd. Elk jar kwam er wel weer iets bij wat hij at, en nu is hij een jongen die veel graag eet, maar nooit gigantische porties. Maar soms staat warm eten hem echt tegen en eet hij liever brood. Prima wat mij betreft.

Ik vind

Ik vind zelf de methode die Janna3 beschrijft heel goed klinken. Desnoods eet dv-zoon maar één millimetertje van de groente.
Verder praat ik veel met onze voormalige probleemeter over voeding. Hoe lang duurt het voor je iets lust? Lustte ik vroeger zelf alles (not)? Welke voedingstof doet iets voor je lichaam en welke voedingstof niet? Wat vind je raar aan dit eten? Hoe cool ben je als je je over je afschuw heenzet en toch een priegeltje proeft? Op de langere termijn werkt dat heel goed. Denk ik, want ik weet natuurlijk niet wat er gebeurd was als ik dat niet had gedaan. Maar de wetenschap dat het normaal is om dingen als kind niet lekker te vinden en op een gegeven moment (als puber) wel, heeft voor onze zoon heeeel veel druk van de ketel gehaald. In combinatie met "na 20 keer proeven leer je iets pas waarderen, maar niet altijd".

Fio

Eens met Fio. Alle kinderen zijn verschillend, dat wisten we natuurlijk al. En de harde methode heeft bij ons ook nooit geholpen. Lekker als je een spugend kind aan tafel hebt, waarbij de aversie tegen dat voedsel alleen maar is gegroeid in plaats van afgenomen. En "dan maar geen eten" was hier ook geen optie. Wel eens een van de honger hysterische ADHD-er meegemaakt? Ik wel.

Ja maar pelle

Ja maar Pelle, ik heb geen heldere kop vanwege een van de heersende griepen. Dus ik geef nu iedereen gelijk, zolang het maar niet de bikkelharde methode is maar wel een methode waar dv-zoon enige inspraak krijgt. Doch wel wordt aangesproken op zijn eigen verantwoordelijkheid voor zijn eetgedrag.

Autonomie

Tuurlijk is onze methode ook een van geven en nemen, maar hij werkte bij ons wel. Ik geloof niet in alleen maar dwang op deze leeftijd, dat kun je een kind niet aandoen. Ik geloof ook niet dat het vanzelf goed komt als je het probleem negeert. Ik geloof wel degelijk dat er kinderen zijn met een gevoeligere smaak dan andere kinderen. Ik denk dat als je een kind zijn/haar autonomie in zekere mate gunt er veel te winnen is.
Een aantal jaar geleden hadden we een kennis te eten die geen vis, geen kaas, en amper groente lustte. Zij verzuchtte dat ze achteraf had gewild dat haar ouders wat meer hadden doorgezet in haar jeugd omdat ze nu echt problemen ondervindt. Dat wilden we niet en daarom zijn we toch met onze methode begonnen. Nu kan onze middelste in principe overal mee-eten, hoewel hij dat nog steeds liever niet doet.

Loze calorieën

Pelle, mag ik toch even duidelijk maken dat veel allergische kinderen zelden loze calorieën binnenkrijgen? Probeer die gedachte eens te laten varen? Want vele producten die loze calorieen bevatten mogen deze kinderen echt niet hebben. Je bent al blij als er een boterham ingaat. Als ze al brood verdragen.

8 jaar lang groente voorzetten en niet eten

aan je kind geven
dit kan niet waar zijn....
waarom zou je dat doen, zo zinloos...

de meeste pubers gaan gewoon eten hoor, langzamerhand steeds meer. tegen de tijd dat ze 18 zijn lusten ze veel, en dat wordt alleen maar meer. Toen ik 10 was lustte ik ook alleen maar aardappels ,groene ,vlees. Bv macaroni lustte ik niet (staat in dagboek), wel patat, pannenkoeken natuurlijk. Ik lust nu van alles, olijven ,heel veel groente, rucola, indiaans, lamsvlees, knoflook etc.
dat is toch kind eigen ,veel dingen niet lusten!!!

Ik maak voor ons dikwijls iets anders te eten dan voor de kids. Sommige vriendinnen zijn hoogst verbaasd. Maar waarom ? Dan eten ze maar een boterham met gebakken ei en spek , of een broodje shorma .Ik maak zelf dan liever een lekkere salade. Ze eten wel boerenkoolstamppot met smaak, of aardapppels ,worst en broccoli. Echt , het kan mij niet boeien dat ze niet iedere dag groene eten (wel eten ze iedere dag fruit).

Uit mijn aantekeningen

Hier had ik afgelopen week nog een tentamen over. Even bladeren in de aantekeningen....

*bladerdeblader*

"Ouders die er van uit gaan dat een kind zelf (nog) niet in staat is om voldoende en gezond te eten, zullen eerder dan andere ouders 'kiezen' voor een autoritaire opvoedingsstijl aan de eettafel. Dit is een risicofactor voor de ontwikkeling van eetproblemen en eetstoornissen bij het kind. Als een kind zegt genoeg te hebben gegeten en de ouders dwingen het toch om zijn bord leeg te eten, dan leert het kind af om te letten op de signalen uit zijn lichaam en leert het aan om op externe signalen te letten. Hoewel onderzoeksresultaten niet eenduidig zijn lijkt het er op dat de externe controle van de ouders de interne controle van het lichaam gaat belemmeren, waardoor er meer kans is op de ontwikkeling van vetzucht. "

Algemene tips;
- Kondig de maaltijd van te voren aan zodat het kind zijn spel stoppen iov dat het wordt afgebroken. De maaltijd krijgt dan de schuld.
- Geen speelgoed & tv bij de maaltijd. Richt aandacht op plezier van de maaltijd.
- Kleine porties. Een vol bord staat tegen. Willen ze meer, dan hoor je dat echt wel.
- Geen snacks, sap, melk etc vlak voor de maaltijd. Het is handig als het kind hongerig is.
- Geen dwang, niet dreigen. De maaltijd moet een plezierig moment zijn, de sfeer is heel belangrijk.
- Positief zijn. beter een compliment voor een half leeggegeten bord, dan een standje voor een half resterend bord. Aan dacht geven aan wat het kind eet, niet wat het niet eet.

Valkuilen:
- Beloven van een beloning (toetje, buiten spelen etc); Nadeel 1, het kind leert niet te letten op interne prikkels dat het 'vol' zit, maar door te eten voor een beloning. Nadeel 2, het kind leert niet het eten te waarderen maar de beloning. Nadeel 3, het werkt uiteindelijk averechts.

"Birch (1990) deed hier onderzoek naar. Zij liet ouders de strategie toepassen van 'als je je bord met groente leegeet krijg je een toetje'. Het effect was fenomenaal, maar tegengesteld aan wat de ouders wensten. Hoe vaker de strategie werd toegepast, los van het al of niet leegeten van het bord, hoe negatiever het kind de betreffende groenten ging waarderen, en hoe positiever de kinderen het toetje gingen waarderen. kennelijk hadden de kinderen, hoe jong ook, een soort simpele gedachte van 'dat moet wel smerig eten zijn, want dat wordt met zo'n lekker toetje beloond'. Ouders bereiken met deze strategie het tegendeel van wat zij beogen."

(uit college aantekeningen en 'ontwikkelingspsychopathologie' van Rigter)

In het algemeen zeggen de deskundigen dat dwang en dreiging funest is. Bijna alle 'normale' kinderen zorgen er wel voor niet te verhongeren. Sommige zijn ontzettend moeilijke eters, en dat kan soms lang duren. Vermijdt dagelijks terugkerende drama's aan tafel. Dat maakt het eten, de maaltijd niet leuker en aantrekkelijker. Maak het eten leuk en aantrekkelijk door er zélf ook plezier in te hebben, als familie.

S.

Sarcas

Maar er is 1 groot verschil: in dit draadje gaat het over kinderen die weigeren eten te proeven. Het gaat niet om kinderen die weinig eten, en waarvan de ouders vinden dat dit meer zou moeten zijn.
Een kind dat tussen de middag brood heeft gegeten en vervolgens de hele middag heeft gespeeld en op school is geweest, hoort rond zessen gewoon een hongergevoel te hebben. Heeft een kind dat niet, dán is er echt wat aan de hand.

Maken we ons druk over niets?

http://www.dailymail.co.uk/femail/food/article-1349960/5-day-fruit-vegetables-myth-claims-nutrition-expert.html

In dit artikel staat dat het eten van groente en fruit helemaal niet zo belangrijk is.

Ik weet het niet hoor, geloof ik het. Ten eerste staat het nou niet in de beste krant van Engeland, en ik kan me toch ook niet voorstellen dat het allemaal klopt, maar wie weet.

Van heel veel fruit eten kan ik me voorstellen dat het niet perse gezond is, er zitten immers heel veel suikers in. Maar groente?
Als het zo is, dan ben ik blij, dan krijgt zoon precies binnen wat hij moet hebben. En aangezien hij dit jaar nog niet een keer ziek of zelfs maar verkouden is geweest, zal hij toch wel gezond zijn.

Er komen hier in Engeland trouwens (een beetje ot) berichten van kinderen die Rachitis hebben door vitamine D gebrek. Ze zitten teveel binnen en komen niet buiten. Er was pas een kind wat Rachitis had omdat hij altijd ingesmeerd werd met factor 50, ook in de winter.

Hibiscus

Nou...

Deze zin kun je toch ook wel deels toepassen op kinderen die nauwelijks eten: Als een kind zegt genoeg te hebben gegeten en de ouders dwingen het toch om zijn bord leeg te eten, dan leert het kind af om te letten op de signalen uit zijn lichaam en leert het aan om op externe signalen te letten.
Blijven verlangen dat een kind, iets , hoe weinig ook, opeet, kan toch hetzelfde effect geven, denk ik.

Nee pelle

Het heeft niks te maken met vol zijn, maar wel met je heel lijf (aversie!) wat ageert tegen dat eten. En dat negeren en doorzaniken kan wel degelijk averechts werken.

Hier

Toendertijd onze oudste leefde op brinta en brood. Avondeten (sorry dames) gooide hij kokhalzend er weer uit. Om de sfeer aan tafel gezellig te houden, hij was toen 2-3 jaar oud, kreeg hij ook 's avonds een bordje brinta. Daar smulde hij van. Toch alles binnen en hij groeide letterlijk als kool. Langzaam gaf hij zelf aan wat hij wel en niet wilde proberen. Wij boden hem elke avond de mogelijkheid tot proeven. Hapje proeven, niet lekker, kreeg hij zijn bordje brintapap. Nu is hij 17 en eet hij alles.
Ik zou dus niet pushen. Wel proeven. Maar biedt hem dan ook een alternatief, een boterham met gezond beleg bijv. Mijn ervaring is als ik dat niet deed, verpestte dat de sfeer aan tafel. En 's middags begon je je als moeder al druk te maken over het avondeten, de crime die gaat komen.
Er is echt hoop.
gr Rymcke

Eerlijk?

Alsjeblieft zeg, is dit een gesprek in de hoop een ouder te kunnen helpen of een kleutertaalspel? Elkaar vangen op woorden en hopen dat je iemand kunt aftroeven?
Ik zeg toch nergens dat ik een bord leegeten gelijk trek met proeven? Ik vind dat je de tekst van Sarcas kunt doortrekken naar deze situatie. Er zijn paralellen namelijk. Eten afdwingen kan aversie doen ontstaan of doen verergeren. En dan doet het er niet toe of het om het proeven gaat, of het om twee happen gaat of een bord vol, of het om snotandijvie gaat of brood.

Posting sarcas

Ik vond de posting van Sarcas in elk geval wel leerzaam. Het zegt alles over het effect van dwingen bij voeding.

Hetzelfde maar dan anders...

Topicstarter 'dv' schreef in de eerste posting dat zoon eigenlijk niets eet bij het warme avondeten, behalve zijn toetje. En dat hij ook weigert iets te proeven. Er wordt verteld over de allergieën, frustratie, en over beloningssystemen.

In een posting verderop vertelt 'dv' dat er ook wel eens een harde aanpak is geprobeerd; houdgreep is geprobeerd, en 3 eetlepels eten opeten ook. Boterhammen gaan prima.

Als ik dit lees denk ik een ouder te horen die al heel veel heeft geprobeerd en gedaan om zijn kind aan de warme hap te krijgen. Ik hoor een ouder die rekening moet houden met allerlei allergieën (en ik ga er even van uit dat die door een reguliere arts/specialist zijn gediagnosticeerd). En ik lees dat de ouder wil dat het kind gewoon (binnen de restricties van de allergie) mee-eet.

Proeven of eten, het verschil is hier niet relevant. De warme maaltijd is voor zoon al jarenlang niet leuk. DV schrijft dat het de bedoeling is dat het eten gezellig en sociaal is, maar misschien vind zoon dat dus al heel lang niet meer. Dat is geen verwijt aan het adres van DV, het is iets dat zo is ontstaan. Uit bezorgdheid, radeloosheid zijn er negatieve strategieën uitgeprobeerd om hem aan het eten te krijgen. Shit happens, heb ik me ook wel eens schuldig over gemaakt. Maar het resultaat is wel dat zoon dus een aantal minder prettige eetervaringen heeft gehad, en die blijven nu eenmaal langer hangen dan gezellige ervaringen. Daarom maak ik geen onderscheid tussen eten of proeven, het gaat om de eet-ervaring.

Eet-ervaring…? Ik beging wel erg gogisch te klinken. Weer even terug naar gewone taal :/

… Het gaat erom dat er voor zoon weinig leuks is aan de avondmaaltijd. Vanuit zijn perspectief is er waarschijnlijk bijna altijd wel een vorm van 'moeten' geweest. En kan je bij een kind dat soms iets niet lust nog een poging wagen met iets als 'Ahhh, kom op, proef een hapje voor mij!', bij hem is dat al te veel druk. 't Is niet leuk, en het komt door dat stomme eten, waar ik nog vaak ziek van wordt ook.

En daarom geef ik die tips. Er is niets wat de situatie nu in één klap naar normaal (wat dat dan ook is) kan veranderen. Dus accepteer dat je nog een tijdje in een 'abnormale' situatie zit. Belangrijk is dat de maaltijd weer leuk wordt, en dat lukt niet als hij dingen moet blijven eten/proeven. Zoals uitgelegd werkt dat averechts. Hij eet goed brood? Waarom dan niet een paar lekkere boterhammen voor hem 's avonds? En iets om z'n groente/vezels enzovoorts binnen te krijgen, iets dat hij sowieso eet, dus waar geen strijd over gevoerd hoeft te worden.
Eet zelf met smaak, heb het gezellig, betrek hem bij de dingen (hij heeft geen straf ofzo), praat onderling positief over het eten (jullie zijn nog steeds de grote voorbeelden). Haal de stress er uit. Voor hem, maar ook voor jullie zelf. Ja, je wilt een kind dat gewoon mee-eet. Nee, dat zit er voorlopig niet in. Wil je een stress-vrije maaltijd, en weten dat je kind wel verantwoord eet, probeer dan de boterhammen een tijdje.

Beter zo, Pelle, IJsvogeltje?

Sarcas

Sarcas

Dankje, dat is ook wat ik ( een paar postings terug)bedoel met: laat het een tijdje los. Dat is namelijk ook een strategie, en niet hetzelfde als niks doen. En kan tot opvallende resultaten leiden.

Pelle

Ik vind de manier van Heksevet een hele mooie methode. Via dezelfde stapjes, maar zonder map, heeft mijn dochter iets soortgelijks gedaan.
Zij at ook altijd erg slecht. Het weigeren van voedingen begon achteraf al toen ze nog maar een paar dagen oud was. We hebben haar moeten dwingen borstvoeding te nemen. Eigenlijk wilde ze dat niet eens.
Op een gegeven moment was er een zeer beperkt lijstje van dingen die zij at. Dat waren wel redelijk gezonde dingen. Ze kreeg geen snoep en koek en dergelijke als ze die gezonde dingen niet at. Ze lustte gelukkig wel melk, rauwe peentjes, bepaalde soorten worst, brood en komkommer.
Na haar twaalfde begon ze zichzelf steeds meer te ergeren aan het feit dat ze 'niets' lust. Op tv was toen een serie over een 'Farm of fuzzy eaters'. http://en.wikipedia.org/wiki/Selective_eating_disorder
Dat was voor haar een enorme eye-opener. Ze herkende zich helemaal in deze mensen en zo wilde ze niet worden als volwassene. Ze is naar een kookcursus gegaan en heeft daar veel dingen geproefd. Lekker zonder ouders. Er zijn avonden geweest dat ze niets at op de cursus, maar ze heeft wel alles geproefd.
En sindsdien heeft ze zichzelf stap voor stap aangeleerd om dingen als tomatensaus, nasikruiden, gebakken ei en vis te eten. (Ik moet er zelf nog steeds aan wennen, dat ik nu gewoon een schaal lasagne op tafel kan zetten, zonder bijgerechten.) Eigenlijk deed ze het zoals bij de methode Heksevet. Ruiken, likken, in de mond nemen, proeven en dan steeds weer een beetje. Alleen dan zonder de structuur van een volwassenen en zonder een map. Dat zat allemaal in haar hoofd.
Ik denk dat het voor haar van doorslaggevend belang was dat ze zelf wilde en dat ze zelf de regie in handen had.

Pelle

Dat is een prachtige methode, maar voor mij persoonlijk iets te systematisch van opzet. Dat is ook een talent, dat moet je kunnen..)

Tips

Je hebt al veel geprobeerd zo te lezen. Laat je hem ook wel mee beslissen? OF mee helpen? Vaak vinden ze dat wel leuk. Mijn jongste heeft meer eet problemen dat de oudste maar in fasen. Ik laat het meestal zo, en na 2 weken ergeren maar niets zeggen van mijn kant is het klaar. Ik laat haar ook met haar handen eten, dus boontjes en brocolli, dat vind ze leuk. Verder kookt ze weleens mee en dan eet ze toch wat onder het snijden van de komkommer of zo. Voor de grap geef ik haar ook weleens heel weinig, gewoon een eetlepel van alles. Zo op en je hoort haar niet.