Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Nina001

Nina001

28-02-2009 om 16:55

Moeizame relatie met kind

Ik kan zo weinig hebben van mijn zoontje (5). We hebben zo vaak strijd, ik ervaar de ouder-kind relatie als zeer moeizaam. Ik vind het moeilijk om als er weer eens iets gebeurd, daarna weer vrolijk tegen hem te doen. Het lijkt alsof we (met name ik) zo lang in een negatieve bui blijven hangen. Hij zeurt ook zo vaak en daar kan ik heel slecht tegen. Ik zeg dan tegen hem dat hij moet stoppen met zeuren.
Het zijn gewoon zo veel dingen waar ik dan zo boos over word (ik wil niet teveel in detail gaan, anders ben ik te herkenbaar) en dan vind ik mezelf zo’n rotmoeder. Ik ga dan ook echt tegen hem tekeer. Daarna voel ik me zo schuldig en denk ik ook weleens dat hij door mij wel een complex zal krijgen later.
Ik doe zeker de dingen verkeerd en misschien verwacht ik ook wel te veel van een 5-jarige, maar aan de andere kant, ik wil ook dat hij dingen leert en hij is heel vaak zo lui. Hij is vaak gewoon geen leuk kind! en ik vind het zo erg van me zelf dat ik dat denk. Wie herkent dit en heeft tips voor mij om de sfeer tussen ons te verbeteren?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Fase?

Ik heb een half jaar geleden een aantal weken zo'n fase gehad. Ik had het toen razend druk op mijn werk en sliep daardoor slecht. Ik kon echt helemaal niks van hem hebben! Inmiddels is dat weer aardig opgelost en hebben we samen weer heel veel pret.

Weet je zeker dat het echt aan jullie relatie schort of zijn er (ook) externe dingen die jullie gedrag beïnvloeden?

Annet

Annet

28-02-2009 om 21:48

Liedje/versje

Mijn zoontje kan ook behoorlijk negatief zijn/doen. Dan valt het niet mee zelf positief te blijven.
Wat hier helpt (soms) is praten over dingen die je niet leuk vindt en daarna een liedje zingen of versje opzeggen. Wij hebben nu iets in de stijl van een monster die alle slechte dingen weg moet jagen en het negatieve gevoel.
Daarvoor was het dat je een glimlach in je hoofd moet zetten, dan ga je vanzelf zo doen en wordt het echt.
Mijn zoontje wordt heel wat lichter als dit helpt. Je ziet hem opgeluchter worden en de volgende dag positiever beginnen.
Helaas werkt het niet altijd...

theodora

theodora

01-03-2009 om 16:56

Zoek hulp

.. ik vind jouw vraag te zwaar voor dit forum.

Waarom? Jouw kind is gewoon een beginnende mens zegmaar, die moet alles uitproberen om zijn weg te vinden. Kleuters stoten vaak hun hoofd, ze lopen gewoon de hele dag met hun kop tegen de muur te bonken totdat ze de deur vinden.

Een moeder/ouder die begrip heeft voor dat proces kan hen daarbij helpen. Door te steunen, door geduldig grenzen aan te geven door op een rustig moment handelingsmogelijkheden te bespreken ("wat kan je nog meer doen als je boos bent?"). Deze leeftijdsfase kan heel moeizaam zijn voor een ouder, ik heb ook geen oordeel over of jij een slechte ouder bent. Als ik moet kiezen zou ik eerder voor een goede ouder gaan omdat je een stap achteruit zet, de situatie bekijkt en naar oplossingen zoekt. Meer kan je niet van jezelf verwachten.

De reden dat ik je hulp aanraad is dat ik in je posting lees dat je op zoek bent naar een integraal advies, en op deze site krijg je meer losse tips. Je voelt je zelf niet lekker bij deze situatie, zoveel is duidelijk.

Zelf vond ik nooit dat mijn kind zeurde (ja, echt!) - omdat ik het gedrag anders interpreteerde. Ik vond mijn kind ook nooit 'lui' of 'niet leuk'. Ik probeerde het meer bij mezelf te houden. Ik zei dan dat ik het moeilijk vond om de hele dag met hem om te gaan, of dat ik het moeilijk vond om hem te helpen om te bedenken hoe hij situaties anders kon aanpakken. 'Zeuren' betekent dat iemand waarde hecht aan zaken waar een ander geen waarde aan hecht. Hij/zij blijft doorzaniken omdat hij/zij zich niet gehoord voelt en niet weet hoe hij/zij zelf uit de impasse kan komen. De oplossing hoeft namelijk niet altijd te zijn dat een kind alsnog zijn zin krijgt of bevestigd wordt in zijn behoefte. Maar er moet wel altijd ruimte zijn, anders blijven jullie samen hangen in de val. Je moet als ouder weten waar je de energie vandaan kunt halen om 100x diezelfde grens aan te geven als je kind daarom vraagt. En daarbij kan meer begrip en kennis van ontwikkelingsfases helpen.

Succes (ik vond de kleuterfase bij tijd en wijle echt heeeel lastig!)

Hier ook hoor

Hi Nina,

Ik weet wat je bedoelt. En al probeer ik precies te doen wat Theodora aangeeft (en ik denk niet dat jouw vraag hier misplaatst is, want je geeft gewoon aan dat je een probleem hebt en losse tips kunnen misschien heel goed helpen). Ik ben het soms ook heel erg beu om alles honderd keer te moeten zeggen en brutale antwoorden terug te krijgen en dat mijn vijfjarige gewoon niet luistert en doet waar ze zin in heeft. En ik probeer enorm veel geduld te hebben, soms denk ik te veel. Vanmorgen hebben we weer een uitbarsting gehad en ik heb haar verteld dat ik express eens niet ging proberen om haar te begrijpen en de schuld bij mezelf zoeken en met een glimlach op mijn gezicht verder te gaan omdat ze nu oud genoeg is om te begrijpen dat zij ook mee moet werken. Het zou te langdradig zijn om alles helemaal uit te leggen hier, maar ik wil alleen Nina een hart onder de riem steken en dat ze weet dat ze niet de enige is. En Theodora, fijn voor jou dat jouw kind/eren nooit gezeurt hebben, lijkt me heerlijk.

theodora

theodora

04-03-2009 om 11:40

Nooit zeuren? dat heb ik niet gezegd

..ik kan me voorstellen dat het er wat te hard stond. Maar het ging mij om wat je zelf kan doen, welke bril je opzet.

Er stond letterlijk:
Zelf vond ik nooit dat mijn kind zeurde

omdat ik het gedrag anders interpreteerde. Mijn man en ik zijn allebei bioloog, we zien onze kinderen als aapjes die op een bepaald punt in hun ontwikkeling zitten. Dat punt in hun ontwikkeling kan het bloed onder je nagels uit halen en vreselijk irritant zijn. Maar ze zeuren niet omdat we er niet op die manier over oordelen. Dat is echt geen mooimakerij van mij, bij iedere cursus, of het nou communicatie of adviesvaardigheden of conflicthantering is leren volwassenen hetzelfde: neem het gedrag van de ander niet te persoonlijk.

Momenteel kan onze jongste de heeeele dag aan je kop kletsen. Echt de hele dag. Mijn man zegt dan 's avonds dat hij het weer erg vermoeiend vond en dat hij even rustig op de bank wil zitten om bij te komen. Hij houdt het dus bij zichzelf.
Je kan ook zeggen dat onze jongste de hele dag aan je kop heeft lopen zeuren en dat hij zo vervelend was. Dan leg je het bij je kind. (op dit moment vraagt hij 20x achterelkaar wat hij op zijn brood kan doen, omdat hij eigenlijk zoet wil en dat mag niet om deze tijd).

Enige herkenning

Beste Nina001,

Ik herken wel wat je zegt. Ik heb ook periodes dat ik in het negatieve kan blijven hangen, met als gevolg dat je niets meer kunt hebben van je kind. En inderdaad, als je dan uitgevallen bent tegen je kind voel je je schuldig. Bij mij heeft dit meestal met stress of vermoeidheid te maken.

Wat mij altijd helpt om uit die negatieve spiraal te komen is wat anderen hier boven ook al gezegd hebben in andere woorden: Ik moet mij dan weer even beseffen dat hij niet diegene is die op dat moment kan veranderen. Hij is namelijk een kleuter die precies doet wat kleuters doen, en dat het erger wordt heeft meestal te maken met de manier waarop ik er op reageer (negatief). Ik zal diegene moeten zijn die het weer ombuigt door positief te reageren, en geduldig te zijn. En mij proberen in te leven waarom hij zeurt, het te benoemen zonder oordeel helpt ook vaak al. Vaak verrast het mij dan weer hoe snel hij reageert op mijn positieve ommezwaai.

Als het je niet meer lukt om zelf die negatieve spiraal te doorbreken, zou ik gewoon wat hulp van buitenaf zoeken. In de meeste plaatsen wordt laagdrempleig opvoedingsondersteuning aangeboden, die ervoor kan zorgen dat je misschien weer plezier aan je kind kan beleven.

Succes! groetjes, Kaatjecato

zon

zon

07-03-2009 om 19:20

Ernstig

eerlijk gezegd vind ik het behoorlijk ernstig als je je eigen kind gewoon geen leuk kind vindt. Ik ken behoorlijk veel kinderen waaronder ook een hoop kinderen die echt problematisch gedrag vertonen en toch zie ik bij die kinderen altijd een heleboel leuke dingen. Ik ken echt geen kind wat gewoon echt niet leuk is.
Als je als ouder je eigen kind echt niet leuk vindt is dat denk ik zo'n groot probleem dat je daar echt professionele hulp bij nodig hebt. Helemaal als je er ook naar gaat handelen zoals jij omschrijft.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.