Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
verdrietig

verdrietig

08-04-2010 om 14:34

Negatieve instelling

Mijn dochter van 10 heeft een negatieve levensinstelling. Ze is niet gauw blij met iets, niet gauw tevreden, en de meeste mensen vindt ze niet aardig. Wie herkent dit, en hoe ga je er mee om? Ze heeft een paar maanden een soort cursus sociale vaardigheden gedaan, maar ik zie geen verschil. Ze heeft praktisch geen vrienden, en de vriendin die ze heeft, stoot ze door haar gedrag van zich af. Ik wil haar graag in haar waarde laten, maar ik word soms zo verdrietig van dat negatieve. Het heeft geen zin om haar te wijzen op positieve dingen, want dan weet ze altijd iets te verzinnen waardoor het niet leuk was. 'het pretpark was toch leuk?' 'nou, we moesten wel heel erg lang wachten op de patatjes'. Enzovoort. Ze heeft dit gedrag eigenlijk altijd al gehad. Ik denk niet aan een chronische depressie, maar eerder aan de wil dat alles perfect is: een mens mag geen fouten hebben, hij moet perfect zijn, aan haar eisen voldoen. Een leuk uitje is natuurlijk nooit perfect te krijgen, en dus niet goed. Ik geloof dat ze dat perfectionisme ook van zichzelf eist. Daarom heeft ze ook geen buitenschoolse activiteiten 'want ik kan niet badmintonnen, pianospelen enz. enz. Het maakt me verdrietig te zien dat ze het zichzelf (en anderen!) zo moeilijk maakt. Hoe ga ik hier mee om?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Maxime.M

Maxime.M

08-04-2010 om 14:45

Hulp

Hoi,

Het is misschien niet zo'n slecht idee om professionele hulp voor haar in te schakelen. Mijn dochter krijgt een keer in de week bezoek van een kindercoach en fleurt daar enorm van op. Misschien ook iets voor jouw dochter? Je kan eens kijken op kindertherapie op internet, of speltherapie, integratieve kindertherapie.
Of, als je daar (nog) niet aan wilt beginnen, spiegel haar gedrag eens, dus ga ook eens lekker negatief doen over alles, en dus ook telkens een schepje er bovenop, grote kans dat ze en dan misschien wel tegeningaat. Dus ook zeggen dat het pretpark niet leuk was, en die patatjes waren niet te eten, en ook nog eens te duur en te heet, en de mayo was ook vies. Ben benieuwd hoe ze dan reageert.

Maxime

Verdrietig

Verdrietig

08-04-2010 om 15:16

Maxime,

Ze heeft net maandenlange professionele hulp gehad. Speltherapie, waarbij werd gewezen op hoe haar gedrag op anderen overkwam, en hoe ze om kon gaan met gedrag van anderen. Ik krijg het idee dat het niet veel geholpen heeft. Ik denk er aan om haar eventjes in haar sop gaar te laten koken, in de zin van 'als je niets positiefs te melden hebt, dan zeg je maar niets'. Ik weet alleen niet of dat dat verstandig is.

Zoontje vroeger

Bij mijn zoontje is mij (en hem)vroeger aangeleerd dat hij aan het eind van de dag alle dingen benoemde die niet leuk waren geweest en daarna alle dingen die wel leuk waren.
Misschien dat dat je dochter ook kan helpen? Dan leert ze beide kanten bekijken?

Pippin

Pippin

08-04-2010 om 22:17

Met nuniet eens

Het klinkt allemaal heel herkenbaar. Onze zoon was ook altijd zo negatief. Ook al vanaf een hele jonge leeftijd. En hij heeft een stemmingsstoornis. Ik zou hulp gaan zoeken bij een psycholoog als ik jou was. Dit is bijna niet alleen te doen.
Wij hebben ook veel aan 'Het explosieve kind'. Een boek van Ross Greene. Hij heeft een manier bedacht waarmee je de negatieve gebeurtenissen kunt ontrafelen in kleine problemen, die je samen met je kind kunt oplossen. Zoon voelt zich hierdoor meer autonoom en minder slachtoffer van zijn somberheid. www.livesinthebalance.org, is de website van deze meneer.

Gertrudis

Gertrudis

08-04-2010 om 22:49

Gaar koken

Nee! Alsjeblieft niet. Ik had een depressie op mijn 13de en toen ik weken huilde kreeg ik de boodschap dat ik maar in het water moest springen als ik toch niet graag leefde... van mijn eigen moeder nota bene.

Als het ene niet werkt, zoek dan verder. Je gevoel zegt blijkbaar dat het niet oké is, anders zocht je niet al hulp en postte je niet hier.

Het moet echt klikken met iemand en ook de juiste insteek is belangrijk.

Dochter zat een tijd niet lekker in haar vel en bij de eerste psychologe was het aanmodderen, de tweede deed goed werk en leerde haar meer contact te maken met hoe ze zich werkelijk voelt. Het zit nu eenmaal in de familie bij ons, zelf heb ik veel baat bij medicatie (meest planten, af en toe synthetisch.) Voor dochter zorg ik vooral voor veel liefde en de boodschap dat ze altijd bij mij terecht kan. Zo maak ik voor het naar bed gaan even tijd, zeker als er iets niet goed ging die dag. En in nood extra hulp. Binnenkort doet ze een sessie Mindfulness voor kinderen.

Beterschap voor je dochter.

Bellatrix

Bellatrix

09-04-2010 om 11:12

Hier hetzelfde

Mijn zoon, ook 10, heeft precies hetzelfde. Alleen weet ik niet of hij aan zichzelf die hoge eisen stelt. Maar wel aan ons, zijn kamer, zijn vrienden en alles. Nooit is er iets echt goed. Ook bij hem is dat altijd al zo geweest, maar de laatste maanden is hij wel heel erg somber.
Ik maak me er veel zorgen over. Ik heb er deze week toevallig al een vraag over gesteld in 'gezondheid'. Inmiddels ben ik bij de huisarts geweest en die dacht wel aan een depressie. We hebben nu een verwijzing voor een psycholoog. Ik ben benieuwd of dat gaat helpen.
Jouw vraag is hoe je haar moet helpen. Maar ik heb geen idee. Het wordt steeds moeilijker om hem met kleine dingetjes aan het lachen te maken. Gewoon omdat hij ouder wordt. Het is echt heel moeilijk, ik zou hem zo graag weer wat blijer zien.
Geen tips dus, maar wel veel herkenning. Sterkte ermee!

Bellatrix

Bellatrix

09-04-2010 om 11:17

Vraag voor nuniet

Beste Nuniet. Ik ben heel benieuwd hoe het nu met je dochter gaat. Is ze als volwassene wat 'vrolijker'?
En heeft ze destijds hulp gehad, en heeft dat geholpen? En denk je, achteraf gezien, dat het een depressie was?
Heel wat vragen. Ik hoop in elk geval dat het goed met haar gaat.

Pippin

Pippin

10-04-2010 om 12:29

Weer eens met nuniet

'Belangrijk is dat als je kind chronisch in somberheid en negativisme blijft hangen je daar tijdig op inspeelt. Stemmingsstoornissen kunnen verergeren in de puberteit, en depressieve pubers zijn vatbaarder voor narigheden als eetstoornissen (meiden) en verslaving (jongens).En jonge kinderen staan meer open voor hulp dan nukkige pubers.'
Ik ben het weer heel erg eens met nuniet.
Ik merk dat volwassenen nogal eens de neiging hebben om sombere gevoelens van kinderen te baggataliseren of weg te redeneren. Op de een of andere manier gaat het enorm tegen het gevoel van volwassenen in: een ongelukkig kind.
Het is natuurlijk ook helemaal niet leuk. Maar er is wel wat mee te doen. Helpende gedachten leren, niet-helpende gedachten benoemen, problemen oplossen, negatieve ervaringen opnieuw definieren, autonomie, dat kan allemaal helpen en het zijn vaardigheden waar het kind de rest van zijn leven nog veel baat bij kan hebben.

Mona Wilma

Mona Wilma

14-04-2010 om 21:29

Herkenbaar/tip voor coaching

Onze jongste heeft baat gehad bij matrix-coaching: hij kan nu beter ervaringen in het juiste perspectief plaatsen. Mnder leuke momenten kwamen bij hem ook heel hard binnen. Het bleek dat het bijna altijd ging om zijn reactie op boosheid/verdriet/enz. van andere mensen. Toen hij leerde het onderscheid te maken tussen emoties van anderen en zijn eigen gevoel, kwam hij veel meer in balans omdat hij had leren relativeren. Over een pestkop zegt hij nu zelfs: ''Ach, soms is het gewoon weer tijd voor zijn probleem!''

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.