Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Vic

Vic

07-12-2010 om 21:57

Niet aan afspraken houden

Wat moet ik hier nu weer mee? Mijn dochter (11, groep 8) mocht vandaag voor het eerst na school alleen naar huis. De bso heb ik voor een dag in de week opgezegd. We hebben afgesproken dat ze met iemand anders mee mag, maar dat ze me dan moet laten weten waar ze is. De eerste weken wil ik niet dat ze andere kinderen mee naar huis neemt.
Vanmiddag viel de stroom uit op mijn werk. Zonder koffie en pc kunnen we niet werken, dus ik ben naar huis gegaan. Komt dochterlief doodleuk thuis met een vriendinnetje. Ik heb haar verteld dat ik er vertrouwen in had dat ze zich aan de afspraken zou houden, en dat ik behoorlijk teleurgesteld ben. Dochter putte uit in excuses, maar begon gelijk ook te zeuren wat nu helemaal het probleem is. Tja, daar heeft ze ook wel een punt (heb ik niet gezegd hoor!), maar feit is wel dat ze afspraken met me heeft gemaakt en die niet is nagekomen.
Hoe zouden jullie het aanpakken?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Maxime.M

Maxime.M

07-12-2010 om 23:40

Wat ik zou doen

Tja, ik zou haar wel zeggen dat als ze het niet met jullie afspraak eens was, ze dit niet had moeten afspreken met jou. En dan toch met een vriendinnetje thuiskomen tegen de afspraak in is ronduit liegen dus. Dat zou ik haar zeker duidelijk maken, desnoods met een paar andere voorbeelden over afpraken maken met elkaar.
Je kan haar zeggen dat je nog even moet wennen aan het feit dat ze een middag alleen naar huis gaat, dat je het fijn vind dat ze dan niet meteen met anderen alleen in jullie huis is, dan kan ze toch minder geconcentreerd zijn, of die ander kan iets doen of voorstellen wat eigenlijk niet mag (eitje bakken ofzo). En ik zou het zeker bij mijn kinderen ook niet gewild hebben, zoon zou uit enthousiasme bijvoorbeeld de voordeur gewoon open laten staan /of op een kier door niet goed dichtdoen, als hij met een vriendje is.
Je zou kunnen voorstellen,dat ze over een maand of 3 het wel mag, maar dat je vind dat jij en zij eerst aan deze nieuwe situatie moeten wennen.

koentje

koentje

08-12-2010 om 10:13

Ik zou

als mijn zoon dit deed serieus overwegen of ik misschien toch te vroeg ben begonnen hiermee. Ik zou als dreigement onmiddelijk benoemen dat ik BSO zal bellen om te vragen of ze de plaats nog terug kan krijgen.

En ik zou ook heel erg boos zijn dat ze nu ineens begint te vragen wat nu eigenlijk het probleem is. Dat had ze moeten vragen toen jullie het bespraken! Is ze helemaal betoeterd??

Ik zou concluderen....

...dat je dochter klaarblijkelijk meer vrijheid krijgt dan ze aankan. Op dag 1 van een nieuwe routine gelijk al gaan sjoemelen met de afspraken. Nee, helemaal niet goed.
Jij komt haar tegemoet(want ze vindt de BSO niet leuk toch?) door de BSO op te zeggen, en ik neem aan dat je duidelijk hebt besproken hoe het alternatief eruit zag. Ik neem ook aan dat je haar de keuze hebt gelaten wat ze liever wilde..BSO, danwel geen BSO, met bijbehorende randvoorwaarden..

Eerlijk gezegd zou ik acuut de BSO opbellen en die middag indien mogelijk weer reserveren. Als dat niet meer kan, dan zou ik een strakke controle bedenken voor de komende weken (bellen? Buurvrouw die even komt kijken? weet ik veel) en een paar stevige sancties bedenken.

Vrijheid werkt alleen als je ook vertrouwen kunt hebben dat de afspraken worden nagekomen. Bij mij zou dat vertrouwen behoorlijk verdwenen zijn na zo'n akkefietje als dit. Eerst maar weer de teugels wat strakker aantrekken tot dat vertrouwen weer terug is.

Ingrid

Meer vertrouwen hebben in je kind

Blijkbaar had ze de situatie zó ingeschat dat ze dacht dat het wel kon. (En terecht! Zelf had ik nooit als voorwaarde gesteld dat ze geen vriendinnetje mee zou mogen nemen)
Ik vind wel dat je duidelijk kunt zijn in dat je het niet leuk vindt dat zij zich niet aan de afspraak heeft gehouden, maar zo'n "big deal" is het nou ook weer niet. Open het gesprek hierover op een gelijkwaardige manier, dan kan zij ook uitleggen wat haar heeft bewogen om het, tegen de afspraak in, toch te doen.

Gr. Poezie.

Waarom mag ze wel

met iemand anders mee en niemand meenemen ?

Ik moet eerlijk zeggen....

(maar had dat niet opgeschreven)...

dat ik ook wel vond dat vic's dochter een punt heeft...als je kind de vrijheid aankan om zonder BSO door het leven te gaan dan moet een vriendinnetje bij jullie thuis (misschien idd alleen de meiden die je kent) ook kunnen.

Maar,maar,maar: AFSPRAAK is AFSPRAAK!

En idd, om dan te ontdekken dat dochter gelijk de eerste dag al uit de bocht vliegt...nee, dat zou voor mij een enorme deuk in het vertrouwen opleveren. Vandaar mijn reactie.

En al was de afspraak misschien in retrospect wat streng, en zou het best wat flexibelre kunnen...daarvoor is het nu te laat. Wegens die deuk.

Ingrid

Wie

Wie houdt zich ten allen tijde aan afspraken dan? (Degene die zonder zonde is werpe de eerste steen... ) Waarschijnlijk heeft ze zich heilig voorgenomen zich aan de afspraak te houden, maar ja..... toen puntje bij paaltje kwam.....

Gr. Poezie.

Ja maar poezie...

De eerste dag!!!!

Ik kan me zo voorstellen dat dat toch een soort mijlpaal is. De eerste dag zonder BSO. Dat is een moment. Een nieuwe stap. Zowel voor een ouder, als voor een kind. Daar overleg je over, maak je afspraken over. besluit of het 'kan'.

En Vic heeft met haar dochter iets besloten en afgesproken. En die afspraak wordt op de eerste beste dag gelijk volledig genegeerd.

Vergelijk het maar met een kleuter die voor het eerst alleen buiten mag spelen. Als die ipv op het pleintje te blijven acuut een rondje door de buurt gaat maken dan vind je dat toch ook niet OK?

Of de puber die voor het eerst uitmag en gelijk maar eens 1 1/2 uur later thuiskomt dan afgesproken?

Kan allemaal een keer gebeuren, maar als het op dag 1 gebeurt, dan maakt dat het net een tikkie meer questionable & vraagt in mijn optiek om een iets serieuzere 'aanpak'. En de meest voordehandliggende die ik op zo'n moment dan zie is terugdraaien...want klaarblijkelijk nog niet klaar voor de verantwoordelijheid die bij die vrijheid hoort.

Ingrid

Betrouwbaar/onbetrouwbaar

Vic, mocht je de regels nog veranderen, denk dan ook even aan het volgende:
Ik heb ooit de fout gemaakt tegen dochter te zeggen dat ze wel een betrouwbaar kind mee mocht nemen op een dag dat ik niet thuis was. Daarbij doelend op vriendje R, een heerlijk mannetje maar vreselijk druk, draait zo de gaskraan open en dicht omdat er zo'n leuk geel dopje op zit en kijkt hoever hij uit het zolderraam kan hangen. En doelend op vriendinnetje M, leuk meisje, maar snel op de teentjes getrapt, waardoor er snel ruzies oplaaien die met wat moederlijke aandacht opgelost moeten worden.
Dochter snapte het wel en koos vriendinnetje E. (uitstekende keuze), maar vertelde de andere twee, die ook wilden spelen, dat ze alleen maar betrouwbare kinderen mocht meenemen. Had ik 's avonds twee boze moeders aan de telefoon...

Fiorucci

Fiorucci

08-12-2010 om 12:29

Mja

Ik sluit me hierbij aan: Open het gesprek hierover op een gelijkwaardige manier, dan kan zij ook uitleggen wat haar heeft bewogen om het, tegen de afspraak in, toch te doen.
Dan nogmaals duidelijk stellen wat je wel en niet wilt, maar niet gelijk weer de bso bellen. Ieder mens mag fouten maken, dus zij ook. Een tweede kans is op zijn plaats.

Vic

Vic

08-12-2010 om 12:53

Dubben

Ik moest wel lachen om de reactie van Poezie, als tegenhanger van de strenge reacties daarvoor. Mijn dochter kwam inderdaad met een verklaring dat het haar zomaar was 'overkomen' en dat ze er eigenlijk niets aan kon doen. Nu kan ik me voorstellen dat ze inderdaad wat overrompeld was, de vriendin niet teleur wilde stellen, maar dan nog is het erg dom van haar om al de eerste keer onze afspraken te schenden. Ik heb al tegen dochter gezegd dat ik haar niet wil controleren, maar dat het me ontzettend tegenvalt van haar. Excuses, excuses, en het zal nooit meer gebeuren natuurlijk. Het aspect dat ze misschien wel een punt heeft over de zinvolheid van de afspraak is wat mij betreft even ondergeschikt. Die afspraak blijft zeker nog een paar maanden staan nu. Als ik nog eens merk dat ze zich niet aan de afspraken houdt, ga ik weer opvang regelen. Helaas is de bso-plek al weg (dinsdag, dus warm broodje).

Opnieuw

de naschoolse regelen. Het heeft mi niets met betrouwbaar of onbetrouwbaar te maken. Ze is er gewoon nog niet klaar voor. Nu is het een vriendinnetje.. maar dadelijk is er iemand aan de deur waar ze moeilijk nee te kan zeggen. Ze is per slot van rekening nog maar 11. Hee, ik vind het zelfs nog lastig om iemand aan de deur (netjes) af te poeieren maar bezit wel genoeg ervaring om te weten wanneer ik iemand of een instantie moet bellen.

Oud genoeg?

Nou, dan was mijn oudste zus op haar 18e ook niet oud genoeg. Die kon zich namelijk ook nooit aan afspraken houden, meestal doordat ze de tijd was vergeten, of dat ze dacht dat dít ene toch wel kon?! Sommige mensen zijn nou eenmaal zo. Moeten ze daar hun leven lang voor afgestraft worden dan? Bovendien vind ik het ook wel een enorme puberkwaal. (Met 11 jaar kun je toch echt al wel wat gaan puberen...)

Gr. Poezie.

Pelle

"Nou Poezie, jou snap ik niet hoor. Jij gaat er dus maar gewoon van uit dat alle afspraken die jij met je kinderen maakt meteen geschonden kunnen/mogen worden want ja je kind zal zich echt \'heilig hebben voorgenomen om zich er aan te houden\' dus no problem?"
Euh, waar schrijf ik dat?
Daarnaast, dit kind moet toch het recht hebben om hiermee te oefenen? Of moet ze gelijk perfekt zijn? (Zoals jij....)

Gr. Poezie.

Fiorucci

Fiorucci

08-12-2010 om 15:10

Nou...

Nog niet klaar voor? Dat lijkt me nou weer een ander uiterste hoor. Je moet toch een fout mogen maken en een tweede kans kunnen krijgen? En klaar of niet, het zal toch gaan gebeuren na dit schooljaar, wennen moeten alle partijen toch, of je nu wilt of niet. Ik zeg ook weleens tegen mijn zoon(13): neem niemand mee, je zus is ziek. En soms vergeet hij dat gewoon straal. Dan krijgen die jongens een glas drinken en gaan ze weer.

Vic

Vic

08-12-2010 om 15:21

Klaar voor

Ik vind mijn dochter over het algemeen erg verantwoordelijk en ik denk dat ze heel goed kan inschatten welke regels ze wel kan overtreden en welke niet (qua veiligheid, natuurlijk wil ik dat ze zich aan alle regels houdt). Ik laat haar zonder problemen een halve dag thuis, en 's avonds een paar (als in twee) uur met de verantwoordelijkheid voor haar zusje (5). Het probleem ligt erin dat ze, denk ik, voor zichzelf de afweging maakt of ze wel of niet de regels kan overtreden. Ze heeft waarschijnlijk dinsdag best even gedacht dat het niet mocht, maar dat ik er toch niet achter zou komen. Zo riep ze gelijk al dat het vriendinnetje maar tot 16.30 uur zou blijven (oftewel: als ik op de normale tijd thuis was gekomen had ik helemaal niets geweten). En dat vind ik dus best wel erg. Ik ben wel heel duidelijk tegen haar geweest, dus ik denk dat ze deze regel niet meer overtreedt. Verzint ze wel weer iets anders, vrees ik.

Nou nou vic

"Ik ben wel heel duidelijk tegen haar geweest, dus ik denk dat ze deze regel niet meer overtreedt. Verzint ze wel weer iets anders, vrees ik." Wat een wantrouwen! En dat allemaal n.a.v. dit ene incident? Dat wordt nog wat als ze een paar jaar ouder is! (Tenzij je haar opsluit in een klein kamertje...)

Gr. Poezie.

Vic

Vic

08-12-2010 om 15:27

Puberen

Oh, en ja ze is volop aan het puberen. Probeert aan alle kanten de grenzen op te rekken, en doet of de dingen die ze wil gaan doen de normaalste zaak van de wereld zijn. Ik kan ook niet helemaal goed inschatten of ik haar te kort houd, of teveel vrijheid geef. En ik vind het ook lastig bepalen wanneer ik ergens moet begrenzen, zoals met die regel van geen kinderen mee. Dat was misschien een wat te strenge regel (al zijn er 2, 3 kinderen die ik onder toezicht nog liever niet in huis heb). Aan de andere kant heb ik er dan weer geen problemen mee als ze bijv. met de bus naar een andere stad wil om daar iets te gaan doen. Dat gebeurt vervolgens niet omdat de ouders van haar vriendinnen dat niet goed vinden

Vic

Vic

08-12-2010 om 15:31

Poezie

Jeetje, wat een negatieve reactie. Ik bedoelde het niet zo slecht, maar mijn kinderen zijn nogal van de uitprobeerderige. Dochter belde op 7-jarige leeftijd al eens een vriendinnetje op en stelde voor om samen naar de bibliotheek te gaan (halve kilometer verderop, drukke weg over). En dan stomverbaasd dat ik het niet goed vond

Volgens mij doe je het prima vic

Ik vind het alleen niet waard om over dit akkefietje woest te worden. Uiteraard moet je je grenzen goed bewaken en er over in gesprek gaan, maar dat kan ook op een rationele manier. Daardoor geef je aan dat het niet ok is dat ze jullie afspraak heeft geschonden, maar dat je er wel op vertrouwt dat ze in de toekomst wél de juiste beslissing zal nemen.

Gr. Poezie.

Toch wel eens met poezie

Ik zie het ook niet zo somber in. Laatst met jongste zoon (10) iets vergelijkbaars meegemaakt. Wij gingen naar een verjaardagsfeest van een vriend een provincie verderop. Afspraak gemaakt dat zoon bij een vriendje zou spelen, en dáár blijven, ook eten. Moeder van vriendje vond het goed. Toen wij weg wilden, belden andere vrienden die we op zouden halen dat het wat later werd. We vertrokken dus later van huis. Komt zoon met 4 andere vriendjes aanzetten. Wilden ze ps-en. Kijk, dan ontplof ik zowat, ook met vriendjes erbij. Dat was NIET de afspraak. Het is zoon nu wel duidelijk dat de vrijheid die hij krijgt (niet meehoeven naar feestje) wél verdient moet worden. Dan is het wmb ook klaar. We hebben het er over gehad, ik ben teleurgesteld, zoon belooft beterschap, klaar! In jouw geval zou ik het ook zo aanpakken, en niet meteen weer de BSO instellen. Geef het een kans.

Fiorucci

Fiorucci

08-12-2010 om 16:13

En....

Mijn zoon gaat rustig meerdere keren de mist in, en stevige gesprekken zijn geregeld nodig. Maar woest word ik niet meer, het word er echt niet beter van, en zeer strenge sancties werken bij hem zeer averechts, dan komt er een machtsstrijd, wat de sfeer danig vergald. Ik bereik dan op andere gebieden zoals school niks meer bij hem. Pick your battles,dus..

Poezie

Natuurlijk mag je ook oefenen als kind maar als dat niet verantwoord is bij een 11jarige, niet. Lijkt mij. Er is ook een verschil tussen wat een 18jarige aan kan een een 11jarige. Bij veel dingen kan je zeggen dat als je 18 bent, je het moet kunnen maar of je het doet is een 2de. Bij een kind van 11 ligt dat anders: veel dingen moet je op die leeftijd nog leren (grenzen aangeven en respecteren) en hoef je niet meteen te kunnen. Op die leeftijd mag je nog oefenen, meer nog dan iemand van 18.

Fiorucci

Fiorucci

08-12-2010 om 18:02

Pelle

Oh geen idee of dat mis ging bij de eerste keer,dat weet ik niet meer. Maar ik heb allang geleerd niet meer zo ontzettend in woede te ontsteken bij dit soort dingen. Uiteraard wil ik graag zien dat hij de keren daarna mijn vertrouwen waard is. En waar zeg ik dat ik het door de vingers zie? ik noem al de pittige gesprekken immers? Ik ben bij mijn kinderen bekend om mijn BLIK....als ze zien dat ik zo kijk, balen ze echt hoor. Neemt niet weg dat ieder mens leert en ieder mens fouten maakt. Ik ben niet perfect en verwacht dit van niemand. Maar daar kun je over praten, en dat is vaak genoeg, sancties vinden hier zelden plaats, en ze houden zich over het algemeen prima aan de afspraken.

liedewij

liedewij

09-12-2010 om 23:36

Niet zo streng aanpakken

Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik zou het niet te steng aanpakken. Wel een gesprek aan gaan.Gewoon samen nagaan hoe het zo gekomen is; waarom heeft ze zich er niet aan gehouden, doet ze vaker iets stiekem en waarom doet ze dat? Zo'n gesprek waarin je haar serieus neemt en haar het gevoel geeft dat ze al groot is (want al 11 en niet meer naar de BSO) en dat je daarom ook wat anders van haar verwacht. Opnieuw een afspraak maken; zand erover en haar het vertrouwen geven wat ze nodig heeft om te "leren'hiervan.

Ik vind het wel wat flauw als je nu zelf ook misschien vindt dat de afspraak te zwaar is dat ze nu , als straf ofzo, het maar moet voelen dat jij je aan jouw afspraak houdt en zij dus geen vriendinnetje mee mag nemen.
Het siert je juist als moeder en als mens als jij in dat gesprek met haar kunt terukomen op jullie (ik denk jouw) afspraak en de afsprak aan past aan wat jij wil.

Het klinkt misschien wel erg soft maar de aanpak van iemand anders over terug naar BSO en te jong voor afspraken vind ik erg kort door de bocht. Laat haar fouten maken en geef haar weer vertrouwen dat ze het uiteindelijk kan. Ze is nog jong; dit is m.i. een onschuldige afspraak waarbij niet zo heel veel mis kan gaan dus toch mooi om van te leren?

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

11-12-2010 om 02:33

Leerproces

Mijn dochter is wat jonger (nu 7) en toen ze 5/6 was oefende ik met alleen thuis zijn, niet te lang, even naar de bakker op de hoek ofzo. Natuurlijk drukte ik haar op het hart geen gekke dingen te doen maar al snel maakte ze van de gelegenheid gebruik om op een stoel te klimmen om in de hoog weggezette snoeptrommel te graaien. Op zich al niet netjes maar ik vond het idee dat ze van die stoel had kunnen vallen veel erger. Ik legde haar uit waarom ik boos was en ze heeft het geloof ik begrepen, sindsdien doet ze geen gevaarlijke dingen meer als ze alleen thuis is, ik durf steeds langer weg, als ze geen zin heeft om mee te gaan naar de supermarkt dan mag ze alleen thuisblijven.

Kortom: neem het niet te hoog op, vertrouw erop dat ze geen vriendinnetjes meer meeneemt als het niet mag en als je na alle postings denkt: ach, wat geeft het ook als ze een vriendinnetje meeneemt, stel dan de regels bij. Hadden ze samen stoute dingen gedaan? Troep gemaakt of ongeoorloofd snoep of frisdrank genomen?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.