Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
nassefras

nassefras

19-09-2009 om 23:23

Nu al schoon genoeg van de sint

Sinterklaas, ik ben er nu al zat van en nu is het nog maar september. Mijn zoons van 6 en 9 geloven nog heilig in Sinterklaas, de jongste hoor je er niet over en heeft ook nooit een speciale wensenlijst. Maar die van 9 heeft net als ieder jaar nu zijn lijstje al klaar en is geobsedeerd. Hij praat er constant over, zit iedere dag smachtend te kijken op internet naar afbeeldingen van dat wat hij wil hebben, heeft het over niks anders meer. Hij is sowieso heel erg matrialistisch valt mij op de laatste tijd, maar dat is al langer zo. Het stoorde mij alleen niet zo erg. Hij telt steeds zijn zakgeld en weet nu al dat hij later in een camper wil gaan wonen om geld te besparen. Heeft dollartekens in zijn ogen. Zijn vader (mijn ex)is net zo en misschien irriteerd het mij daarom dubbel.

Het is niet alleen nu zo, hij heeft al vanaf dat hij 2 jaar was heel duidelijk geweten wat hij wilde. Ik denk dat ik hem verwend heb want hij heeft het ook vaak gekregen. Hij weet me heel goed te bespelen met zijn enthousiasme en zijn charme. Maar het zijn nogal dure dingen die hij wil en moeilijk aan te komen. Ik moet er best veel moeite voor doen en als hij het heeft is de lol er vaak al snel vanaf.

Ik wilde het de kinderen altijd naar de zin maken en ben het zorgende type maar ze vertonen steeds veeleisender en verwender gedrag en dat baart me zorgen en maakt me ook vaak verdrietig omdat ik het gevoel krijg dat ik er alleen goed voor ben om aan hun eisen tegemoet te komen. Ik ga ook zo twijfelen aan mijn opvoedkwaliteiten. En dan hoor ik de neerbuigende kritiek van mijn ex weer over mijn manier van opvoeden en voel ik me soms zo mislukt. En het is niet zo dat ze alles krijgen en mogen hoor, ik ben best ook streng en er zijn regels, maar steeds vaker krijg ik een grote mond en zijn ze respectloos.

Wij hebben een hele traumatische tijd achter de rug, met ziekte van mij en echtscheiding. Er zijn heel veel dingen die ik nooit meer kan lichamelijk. Ik ben er financieel behoorlijk op achteruit gegaan, ik kan (nog) niet werken, ben afgekeurd. Eerlijk gezegd heb ik helemaal geen zin in Sinterklaas dit jaar. Ik moet ieder dubbeltje omdraaien om rond te komen en krijg ook geen allimentatie. Maar daarnaast heb ik nog een paar bezwaren. Oudste waardeerd niet meer wat hij eenmaal heeft. Na een paar weken ligt het zo graag gewilde stof te verzamelen in een hoek. En ik wil hem graag bijbrengen dat het leven niet draaid om zoveel mogelijk geld verdienen en dingen verzamelen, alles kunnen kopen en krijgen wat je maar wil is niet gezond. Ik wil dat hij inziet wat werkelijk belangrijk is. Maar ik lijk niet tot hem door te dringen. Ik kan met hem praten, uitleggen, boos worden, het helpt niks. Hij gaat in de slachtofferrol als ik hem niet tegemoet kom of wordt boos op mij.

Ik wil hem nu vertellen dat Sinterklaas niet bestaat. Zijn hebberig gedrag maakt me soms zo boos dat ik het eruit wil gooien maar dat is niet echt de goeie manier. Wat vinden jullie, is dit het juiste tijdstip om het te zeggen en hoe kan ik dat dan het beste doen. Ik heb eigenlijk geen idee hoe hij zal reageren, maar hem kennende denk ik hevig terleurgesteld en misschien wel boos omdat hij voor de gek gehouden is.

Ik besef dat het probleem wel wat groter is dan alleen de Sinterklaas maar ik moet ergens beginnen.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
bertje1

bertje1

20-09-2009 om 08:26

Sint leuk feest

je zegt het zelf al: het probleem is groter dan sinterklaas alleen. Eigenlijk ga je de kinderen nu de dupe laten worden van je eigen 'verwennerij'. Ik snap dat overigens heel goed hoor! Leuke dingetjes geven is leuk (vind ik ook) maar sint blijft natuurlijk een gezelligheidsfeest, spannend.
Probeer op de een of andere manier dat materialistische er uit te krijgen door je te richten op andere dingen: lekker wandelen in het bos, boekje lezen samen, dingen vertellen over 'waardering, etc' ; zo kun je ze leren dat er nog veel meer is in het leven dan spulletjes...
Ik zou hem overigens ook strakkere regels geven: geen sinterklaas-verhalen/snoep/lijstjes voor een bepaalde datum (bv tot sinterklaasjournaal begint)

Rafelkap

Rafelkap

20-09-2009 om 09:10

Nassefras

Jij zit niet lekker in je vel. Logisch. En je kinderen daardoor en door de scheiding ook niet. Als jij weer gelukkiger bent ga je vanzelf anders om met je kinderen. Wees dus allereerst lief voor jezelf! Ik denk dat je niet niet teveel moet praten over hoe je zoon vindt dat hij dingen moet zien, maar langzaamaan die dingen in de praktijk gaan brengen. Maak het knus voor jullie drietjes. Je moet nu nog je draai vinden in je eentje met de kinderen. Wat de materiële betreft gaat dat nu vanzelf, want sint moet dit jaar bezuinigen. Pas een verlanglijstje maken als sint in het land is. Laat je zoon er vanzelf maar achterkomen dat de sint niet bestaat en vergelijk hem alsjeblieft niet met je ex, waar je boos op bent. Hij is een kind van jullie samen!

nassefras

nassefras

20-09-2009 om 13:46

Vermoeiend

Dat ik niet lekker in mijn vel zit is waar, ik ben op het randje van uitputting, heb het gevoel iedere dag een marathon te lopen. Maar dit accepteer ik, het is niet anders.

Door ziekte ben ik gehandicapt geraakt, dus ik kan nog maar 70% van wat een gezond mens kan en veel dingen helemaal niet meer. Toch wil ik mijn kinderen een fijne jeugd geven en daarom geef ik 100% van mezelf. Daarom heb ik er ook zo'n moeite mee dat ze zo ontevreden zijn.

Ik doe echt wel veel met ze, maar lees ik een verhaaltje dan is het nooit genoeg, willen ze nog een verhaaltje en nog een. En eindigd het in gezeur. Mogen ze opblijven, kijken we samen een film, spreken we af dat ze daarna naar bed gaan, weer gezeur als het zover is. En zo eindigen leuke dingen vaak in een vervelende sfeer. Ze lusten ook al bijna niks dus koken wat ik eigenlijk graag doe is niet leuk meer, en al heb ik 10 verschillende ontbijtsoorten in huis zijn ze verontwaardigd dat ik net dat ene niet heb. Het voelt of ik het nooit goed doe.

En zo wordt het hier steeds minder gezellig.

Ik wil ze nu vertellen dat Sint niet bestaat omdat ze dan weten dat ik alles zelf moet betalen dus dat ze niet alles kunnen krijgen. De oudste weet wel dat we zuinig moeten zijn maar omdat hij geloofd in Sint gaat hij nu helemaal los want ja, dat hoeft mama niet te betalen. Vroeger toen ik kind was was Sint bij ons een feest van verrassing, we maakten geen verlanglijstje en je was gewoon blij met wat je kreeg. Zoon van 6 is ook gauw tevreden, maar de oudste maakt er zo'n bedelfestijn van en als ik ergens een hekel aan heb is het verwende bedelende kinderen.

Geef ik hem wat hij wil hebben dan wordt het een korte avond want wordt dat zijn enige kado. En na een paar weken ligt het weer in een hoek, is dat dan een leuke Sinterklaas? Geef ik hem andere dingen, bv nuttig maar ook leuk dan wordt de avond een terleurstelling waarschijnlijk.

Tineke

Tineke

20-09-2009 om 17:33

Nassefras

Ik denk en denk en denk, en kom later met een reactie. Ik zie wel mogelijkheden voor je uit deze spiraal te komen, maar moet nog ff nadenken. Het is iets als: nu lijken jullie het voor elkaar te verpesten (jij doet het niet goed volgens de kinderen, en jij vind ook dat zij het niet goed doen), en je moet naar: samen gaan we ervoor. Dus niet langer tegen elkaar, maar naast elkaar. Nu dus nog ff nadenken over welke stappen je kunt zetten om daar te komen.

Sientje

Sientje

20-09-2009 om 17:50

Hier ook...

Zelf willen mijn kinderen van 6 en 4, heb er ook nog een van 2, ook altijd van alles hebben.
Dit las ik toevallig in het AD:

Het is heel verleidelijk om je kroost te verwennen. Een ijsje hier en een nieuw speeltje daar. Zonder dat je het verwacht wil je kind steeds meer. Tot je plotseling beseft dat je met een verwend nest zit. We leren hoe je dit kunt stoppen.

Stap 1

Verwende kinderen zijn vaak een probleem van de ouders. Ze proberen de dingen die ze zelf niet hadden in hun jeugd te compenseren of willen een schuldgevoel laten verdwijnen. Iemand die zelf afdankertjes moest dragen zal makkelijker dure kleren voor de kinderen kopen. Ook zijn verwennerijen voor sommigen een bewijs van goed ouderschap. Probeer dus te ontdekken waarom je je kind verwent. Ben je moe en op zoek naar een snelle oplossing of voel je je schuldig omdat je weinig tijd hebt voor je kroost? Als je weet waar het vandaan komt, is het makkelijker om met deze slechte gewoonte te stoppen.

Stap 2

Dit is de moeilijkste stap. Je moet beginnen met nieuwe regels vast te leggen. Je kroost zal snel merken dat je strenger bent en zich hiertegen verzetten. Zorg dat je partner je hierbij steunt. Leg de nieuwe regels uit aan je kinderen. Vraag ze de regels te herhalen zodat je zeker weet dat ze het begrepen hebben. Het is nog beter samen een lijst op te stellen, waarop je een stickertje kunt plakken als ze goed de regels volgen.

Stap 3

Begin niet te discussiëren over de nieuwe regels, want dan kom je in eindeloze discussies terecht. Je moet niet altijd een reden geven bij een regel. Ze moeten bepaalde dingen nu eenmaal leren aanvaarden. Als je kind waarom vraagt, zeg dan "Omdat dit de regel is" en blijf dit herhalen. Uit onderzoek blijkt dat kinderen gemiddeld negen keer dezelfde vraag moeten stellen voor ouders toegeven. Sterk jezelf en geeft steeds een nee als antwoord. Uiteindelijk zal je kroost het vanzelf opgeven.

Stap 4

Kinderen proberen je met een schuldgevoel op te zadelen door te zeggen: "Maar iedereen heeft dat spelletje". Dan kun je het bijvoorbeeld op hun verlanglijstje zetten voor de verjaardag, een manier vinden waarop ze het kunnen verdienen of samen uitrekenen hoelang ze ervoor moeten sparen.

Stap 5

Als je nee zegt is de kans aanwezig dat je kind een woedeuitbarsting krijgt. Bereid je daar op voor, blijf kalm en neutraal ook al sta je in een drukke supermarkt. Je kind zal snel leren dat een woedeaanval niet de manier is om iets te krijgen en zal hier uiteindelijk mee stoppen. Opvoedingsexperts vergelijken dit met de slaaptraining van een baby. Bereid je voor op een week van stress en tranen, daarna gaat het al heel wat beter.

Stap 6

Wanneer kinderen gewend zijn om dingen meteen te krijgen, zullen ze zich nergens meer op verheugen. De beste manier om je kinderen te leren wachten is door zakgeld te geven en ze te laten sparen voor iets groots. Verlanglijstjes zijn hier een goed middel voor. Zorg ervoor dat er maar maximaal tien dingen opstaan. Dan leren ze om te schrappen. Als ze iets schrappen mogen ze er iets nieuw opzetten.

Stap 7

Beloon je kinderen met niet materiële zaken. Als ze zich goed gedragen, beloon ze dan met een partijtje voetbal of speel wat poppenkast voor ze. Probeer je kroost wekelijks te belonen als ze de regels volgden.

Misschien heb je er wat aan. Het valt soms niet mee he, opvoeden? Wat bij mij de laatste tijd helpt is op tijd naar bed gaan (ikzelf en ook mijn kinderen) dan loopt alles stukken beter. Dan ben ik beter opgewassen tegen zeur/huilbuien en niet luisteren bedoel ik . Volgende week is mijn man een week naar het buitenland. Daar kijk ik niet echt naar uit want dan ben ik alleen met de kinderen, zwaar... Wat dat betreft vind ik het knap van iemand die er alleen voorstaat. Echt waar, en als je dan ook nog gezondheidsproblemen hebt. Sterkte gewenst.

Verder herken ik het materialistische ook wel bij dochter van 6. Ik vind het ook wel een beetje grappig. Ze vraagt dingen als "mam, met wat voor baan word je rijk?". "oo ja, dan wil ik dat later gaan doen". Ook wil ze altijd alles hebben. Als ze het dan eindelijk heeft gekregen voor haar verjaardag of sinterklaas, speelt ze er soms amper mee. Ze spaart al haar zakgeld en droomt over wat ze allemaal wil hebben. Zolang ze noch naar iets verlangen is het opzich niet erg. Het is erger als ze alles al hebben.

Marleen

Marleen

20-09-2009 om 20:00

Verkopen

Hoi, ik herken het wel een beetje bij mijn zoon, als hij iets graag wil hebben kan hij er erg in blijven hangen. Maar het is meer zijn karakter waardoor hij zo in iets blijft hangen, dan dat het nou echt om het materiele gaat volgens mij. Hij kan het ook al maanden van tevoren over Sinterklaas hebben (zucht). Maar hij is 8 en weet nu hoe het zit met de Sint, en dat scheelt wel vind ik. Als jij denkt dat dat gaat helpen is dat misschien een idee. Verder dacht ik: als jij in het verleden dure dingen voor hem hebt gekocht die liggen te verstoffen, kun je die dan niet verkopen en voor dat geld iets nieuws kopen? Even heel praktisch hoor Succes, MArleen

Chantelle

Chantelle

20-09-2009 om 20:46

Het probleem zit bij jezelf...

En ja, misschien is het wel de hoogste tijd om iets aan dat 'verwende' gedrag van je kinderen te doen. Er zijn al een paar tips gegeven.

Intertoysgidsen wil ik niet in huis. En hier ook hele speurtochten door het huis inclusief maffe opdrachten. Geweldig vinden de kinderen dat! Mooier dan het grootste kado. En met heel weinig kun je toch leuke dingen geven. Mijn kinderen zijn echt dolblij met een pakje rivierklei of een moppenboekje. Groter betekent echt niet beter.

Qua dankbaarheid is het misschien ook goed om met de kinderen een doos met speelgoed etc. voor kinderen die het minder hebben samen te stellen met eigen speelgoed waar ze weinig meer mee doen.

Maar vooral: ga er relaxt mee om. Als je dat lijstjesgedoe niet meer wil, dan moet hij he tmaar op zijn kamer doen. Focussen op iets wat je graag wil is toch ook prima? Geef aan dat Sinterklaas zo'n kado niet geeft (want vorig jaar al een groot kado) en bedenk een strategie (sparen!) om het kado wel te kunnen bemachtigen.

Qua eten. Hier mogen de kinderen één ding kiezen wat ze echt niet lusten, ze mogen dan een boterham eten. Voor de rest laten ze het maar staan, maar ik wil GEEN gezeur. Werkt prima! Scheelt dat ze groente en fruit heerlijk vinden.

(En geniet ook van het Sinterklaasgebeuren; ik heb nooit van die hieperdepiepkinderen en dat vind ik eigenlijk wel jammer zo rond Sinterklaas. Schoenzetten en verlanglijstjes, ik moet ze er altijd aan herinneren.)

Tango

Tango

20-09-2009 om 22:26

Wel gaan vertellen

Ik vind 9 jaar op zich wel een leeftijd waarop je het hem kan vertellen dat Sinterklaas niet bestaat. Misschien nog niet direct, maar w.s. gaat hij best wel vragen stellen. Daar dan gewoon eerlijk op antwoorden, zodat hij erachter komt. Jongste van 6 zou ik er nog niet in meenemen. Is toch leuk als hij er nog wel in geloofd, zeker omdat hij wel tevreden is met iets kleiners.
Voor de tijd dat hij nog wel geloofd zou ik nu het lijstjes-gedoe afkappen en zeggen dat het inderdaad pas mag als Sinterklaas in het land is.
De tip van ongebruikt speelgoed verkopen vind ik een hele goede. Op marktplaats o.i.d. brengt het misschien nog best wat op.
Verder zou ik er vooral ook zelf nog niet teveel drukte om maken. Tegen de tijd dat het december is sta je er misschien weer positiever tegenover en heb je er wel weer meer zin in. Ik moet zeggen dat ik zelf nou ook nog niet direct zin heb in Sinterklaas en december. Beetje najaarsdepressie zeg maar. Kan me voorstellen dat dat in jouw situatie veel erger is. Sterkte er mee, ik heb er echt bewondering voor hoe je het doet.

nassefras

nassefras

20-09-2009 om 23:17

Ik doe al best veel

Fijn dat jullie mee willen denken.

Sientje, dat artikel is een en al herkenning. Sinds de scheiding ben ik erg veranderd, of eigenlijk kom ik steeds meer bij mezelf terecht en denk ik over veel dingen na. Daar hoort dit ook bij. Tijdens mijn huwelijk was ik zeer ongelukkig, ik kocht kleine dingetjes voor mezelf als troost. Ik heb deze neiging eigenlijk niet meer, ben veel rustiger, heb die spullen niet nodig om me goed te voelen, weet ook met mijn gevoel dat het geluk niet in dingen zit. Wist dit met mijn verstand natuurlijk wel. Nu stel ik me eerst de vraag, heb ik dit echt nodig? Zo ook met spullen voor de kinderen. Meestal is het antwoord nee. En dan kan ik het rustig laten liggen.

Ik kocht ook vaak bepaald speelgoed wat ik als kind niet kon krijgen omdat mijn ouders het niet konden betalen. Het is ook wel heel aantrekkelijk allemaal, er is zoveel leuks.

Ook mijn jeugd was erg eenzaam. Ik wilde mijn kinderen daarom alles geven wat ik niet gehad heb. Maar dan bedoel ik liefde, aandacht, weten dat je er mag zijn, vertroetelen, beschermen tegen alle nare dingen. Dat heb ik mij al voorgenomen lang voordat ze kwamen. Toch voelde ik me vaak zo onzeker als moeder, ik wilde het zo goed doen, maar was eigenlijk heel geforceerd bezig. Daarbij probeerde ik te compenseren voor waar mijn man tekort schoot in mijn ogen, en dat was veel. Nu ik erop terugkijk zeg ik niet dat hij een goede vader was maar zie ik wel dat mijn manier van opvoeden ook niet zaligmakend was.

Nu ik op mezelf teruggeworpen ben ga ik vaak twijfelen aan mezelf en mijn manier van omgaan met de kinderen. Ik ben vaak onzeker. Iedereen in mijn omgeving geeft me complimentjes, zegt dat ik het zo goed doe, waarom voelt het dan niet zo?

Zakgeld krijgen ze al een paar jaar, 1 euro per week. Oudste koopt er prularia voor waardoor hij niet toekomt aan sparen. Wat me dan wel weer goede hoop geeft is dat hij ook wel eens een klein kadootje voor mij koopt of een verjaardagskaartje voor zijn broertjes (heb ook nog een peuter rondlopen in de peuterpubertijd)

Wat ik tegenwoordig al doe als we naar een winkel gaan waar speelgoed is is van te voren duidelijk zeggen dat ze niks krijgen. Vervolgens wordt er gemokt of gescholden maar ik geef nooit alsnog toe. Ik ben erg voor duidelijke regels. Wel genant wanneer oudste een scene maakt in de winkel, dan schaam ik me vreselijk. Gelukkig komt dit bijna niet meer voor.

Belonen doe ik vaak wel met materiele zaken, daar ga ik eens op letten.

Ik ben vorige week begonnen wat spullen op internet te zetten, het loopt nog niet storm maar alle beetjes helpen. Ik wilde het geld van de opbrengst aan Sintkadootjes besteden. Spullen die nog goed zijn maar niet echt willen verkopen wil ik weggeven aan een goed doel. Ik heb vanavond voorgesteld aan de jongens om dit samen uit te gaan zoeken, kunnen ze vast aan het idee wennen.

Vanavond tijdens het naar bed gaan kwam Sint toch weer ter sprake, oudste zocht iets wat hij vorig jaar gekregen had. Om te laten zien dat hij er echt wel mee speelt volgens mij. Ik zei dat de Sint moet bezuinigen dit jaar en dat konden ze wel begrijpen want Sint koopt zoveel, zijn geld zal toch wel eens opraken. Zoon van 6 opperde dat Sint anders maar een jaartje weg moest blijven want we hebben al zoveel. Dat vond oudste geen goed idee

Even later vroeg hij hoe het eigenlijk kan dat Sint zo rijk is en hoe hij binnen kan komen om kadootjes te brengen. Ieder jaar vraagt hij deze dingen, meestal verzin ik maar wat, of vraag ik hem wat denk je zelf? Ik wil eigenlijk niet liegen. Ik hoop elke keer dat hij het zelf uitvogeld, hij heeft wel twijfels, volgens mij wil hij gewoon graag geloven.

Ik ga al jullie tips meenemen en dan kijken wat voor mij werkt. Ik vind het speurtochtidee ook erg leuk trouwens.

Rafelkap

Rafelkap

21-09-2009 om 09:42

Pelle

Dank je wel. Die tips probeer ik te onthouden voor als mij kinderen wat groter zijn.
Het kan heel goed zijn dat zoon van Nassefras er niet aan wil omdat hij bang is geen cadeautjes meer te krijgen.
En marktplaats is idd ook goed om samen speelgoed te verkopen en te sparen voor nieuw.
Het lijkt mij dat oudste van Nassefras (net als Nassefras zelf deed) heeft geleerd dat materiële dingen bepaalde eenzaamheid/aandacht opvult. Misschien kan je je kinderen meer betrekken met beslissingen als bv: hoeveel ontbijtproducten hebben we in huis, 10 is wel idioot veel, waar laat je het? Als ze namelijk mee mogen beslissen is er denk ik minder weerststand.

Mathilde

Mathilde

21-09-2009 om 12:29

Het hoeft niet gezellig te zijn

en ze hoeven je niet aardig te vinden om toch een goede moeder te zijn. Die twee gedachten helpen mij altijd enorm als ik mezelf betrap op de glijdende schaal van steeds maar toegeven. De kinderen zijn dan nergens meer tevreden mee en blijven zeuren om meer. Een tijdje moeten ze het dan doen met beduidend minder. Weekje doorbijten en dan zijn ze ineens weer het zonnetje in huis en blij met een raketijsje.
Voor jou is het extra moeilijk, want je hebt minder energie, een rot tijd achter de rug (waardoor je je extra snel schuldig voelt en nog sneller toegeeft) en je moet alles alleen doen. Ik zou een of twee zaken pakken die me echt zouden storen (bijvoorbeeld dat overdreven sint gedoe) en me daarop richten. Twee weken later neem je het volgende irritatiepunt. Enzovoorts. Denk maar zo: je doet jezelf er een enorm plezier mee en uiteindelijk de kinderen ook.
Mathilde

Rafelkap

Rafelkap

21-09-2009 om 14:37

Leestip

Ik lees nu: How2talk2kids van Adele Faber en Elaine Mazlish. Het is goed vertaald en een heel leesbaar boekje met veel voorbeelden over communicatie op een liefdevolle manier. Misschien heb jij er ook wat aan, om de sfeer thuis te verbeteren en je als moeder wat zelfverzekerder te voelen.

T&T

T&T

23-09-2009 om 11:08

Inderdaad mathilde!

Je hoeft niet leuk te zijn, je bent de mama!!! Oh wat heb ik al vaak gehoord hoe "stom" ik ben, en vooral mijn "stomme" regels... om dan vervolgens 's avonds toch weer doodgeknuffeld te worden...
Mama zijn is een vak apart, en soms heb je een olifantenhuid nodig.
groetjes Tess

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.