Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Julia64

Julia64

04-01-2010 om 10:57

Omgangsvormen zoon van 8

Hoi allemaal,

zoon van 8 jaar is redelijk verlegen. Niet extreem; binnen de vertrouwde huiselijke kring heeft-ie het hoogste woord, en als ie eenmaal de kat uit de boom heeft gekeken, is het ook bij mensen die we wat inder vaak zien (vrienden, familie) wel weer snel over.

Maar oei, dat begin altijd.... een hand geven bij begroeten doet hij alleen als ik het zeg (en zo langzamerhand vind ik hem daar te oud voor, het wordt toch tijd dat ie dat uit zichzelf doet?). En hij vindt het op de een of andere manier heel moeilijk om mensen aan te kijken bij het begroeten.

Hoe lukt het me nu om hem daar wat makkelijker mee om te laten gaan? Ik wil er ook weer geen enorm "ding"' van maken, maar aan de andere kant vind ik het wel belangrijk (en voor hem zelf ook prettiger) als zoiets allemaal wat soepeler verloopt.
Als ik het er met hem over heb na afloop, zegt hij steevast dat hij er "de volgende keer aan zal denken", dus dat schiet ook niet zo op.
Iemand tips? Ik hoor het graag!

groet
Julia

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
angel3

angel3

04-01-2010 om 12:03

Geen big deal van maken

Ik zou hem er gewoon steeds aardig aan herinneren en complimenteren als hij het gedaan heeft. Het goede voorbeeld blijven geven en dan uiteindelijk....ooit zal het allemaal wel goed gaan
Ik vind 8 echt nog niet zo heel groot om dat allemaal helemaal zelf al goed te kunnen hoor....

tonny

tonny

04-01-2010 om 13:41

Het goede voorbeeld geven inderdaad!

Wij waren laatst ergens op bezoek. Er kwam een gezin met een aantal kinderen binnen, het echtpaar zwaaide losjes van 'hoi' naar iedereen die gezeten was, en de kinderen gingen spelen.

'Tja, zo leren ze het nooit' mopperde mijn dochter

Tja tonny

Ik vind eigenlijk ook wel een beetje onzin dat mijn kinderen iedereen bij een visite een hand geven. Als het allemaal bekenden zijn die we geregeld zien zeggen wij als gezin ook vaak goedemiddag oid en gaan zitten. Onbekenden geven we wel een hand.

Beo

Beo

04-01-2010 om 23:01

Handen geven

Ik vind het zo'n idiote gewoonte, iedereen een handje geven als je ergens binnenkomt! "Hoi" in het algemeen vind ik goed genoeg. Je voorstellen als er vreemden bijzijn is wel weer handig natuurlijk.

Beo

Aaf

Aaf

05-01-2010 om 10:45

De aanhouder wint

In tegenstelling tot de vorige reacties wil ik ook graag dat onze kinderen als ze een kamer binnen komen bellefd groeten en vaak(afhankelijk vasn de situatie) een hand geven. 8 jaar is nog best jong om dat helemaal zelfstandig te doen. De oudste 2 (10 en 8) doen het nu vaak wel uit zichzelf maar ik herinner ze er ook nog wel vaak aan. De derde van 6 jaar voelt zich enorm opgelaten en gaat de clown uithangen. Kwestie van volhouden. Aankijken vinden ze denk ik moeilijk omdat het zo dichtbij komt. Als je zelf het voorbeeld geeft en ze er na afloop vriendelijk op aan spreekt en uitlegt waarom je wil dat ze mensen een hand geven en aankijken als ze iemand begroeten blijfty het uiteindelijk wel hangen. Kost tijd en geduld. Het is hier geen "hot item" maar ik kom er vaak wel even op terug. Bijna nooit waar mensen bij zijn om de kinderen niet in verlegenheid te brengen.

Aaf

Julia64

Julia64

05-01-2010 om 11:25

Hmmmm

Tja, het goede voorbeeld geven doen we al, dus daar ligt het niet aan.
Beo, meen je dat nou, dat je het onzin vindt om handen te schudden? Afgezien van het voorstellen, wat er gewoon bij hoort met handenschudden en al, begroet ik toch altijd wel mensen als ik ergens binnenkom hoor. Meestal met zoenen, maar toch in elk geval met een hand (mijn vriend zoent zijn vriend(en) of broer(s)/vader soms ook bij binnenkomst/vertrek). Alleen maar een beetje in de rondte zwaaien en hoi zeggen vind ik wel erg kaal. Ik ken ook niemand in mijn omgeving die dat zo doet.
Hoe dan ook, ik vind het wel belangrijk, en het lijkt me handig als zoon het gewoon ook zo leert, dan kan hij het later altijd nog anders gaan doen...
Ik denk dat het ook wel zo is als Aaf (en nog iemand in het begin van het draadje) al zei; gewoon stug volhouden en er niet teveel nadruk op leggen. Waarschijnlijk is dit weer een van de vele dingen die uiteindelijk "vanzelf goedkomen", haha.

Dank tot zover!
grt
Julia

Beo

Beo

05-01-2010 om 21:48

Iets genuanceerder

Het ligt aan de mensen en het ligt aan de situatie. Mensen die me dierbaar zijn en niet zo vaak zie begroet ik natuurlijk wel met een zoen. Of als het gezelschap klein is. Ik bedoel de volgende situatie: Een verjaardag, twintig mensen zitten netjes in een rondje, ik ken ze allemaal omdat ik ze ieder jaar op die verjaardag zie maar verder niet. Dan vind ik het zo suf om iedereen "netjes" langs te gaan. Hallo, gefeliciteerd, hallo, gefeliciteerd. En dat twintig keer. Nee hoor. Ik begroet de vrienden of familieleden die ik goed ken. En voor de rest is een Hallo Allemaal meer dan voldoende

Beo.

Allemaal van harte gefeliciteerd met andermans verjaardag

Dat vind ik nu zo'n idiote gewoonte, hè! Deden we dat vroeger ook al? Als er tegenwoordig iemand jarig is wordt iederéén gefeliciteerd, ipv alleen het feestvarken zelf. "Gefeliciteerd met je zoon, met uw kleinzoon, met je broertje, met je vriendje, met je buurjongen..."Huh? Ik vind het stom!
Maarreh....ik geef wel handen bij oudere mensen. Bij mijn eigen generatie alleen als ik iemand zelden zie of om me voor te stellen. Tegen regelmatig geziene kennissen roep ik ook 'Hallo!". De meest genegen kennissen geef ik een klap op hun arm
De kinderen moeten áltijd groeten, handen geven leer ik ze nog niet actief, maar zou ik wel moeten. En bedanken voor de gastvrijheid moeten ze ook altijd, en afscheid nemen als het bezoek hier wegggaat.

Hillary

Hillary

08-01-2010 om 10:33

Regionaal

Volgens mij is dat regionaal gebonden, dat je de hele kamer feliciteert of alleen de jarige of de jarige plus naaste familie. Kom uit Friesland en ben gewend de jarige te feliciteren en eventueel de ouders of echtgenoot. Rest van visite geef je wel even een hand ter begroeting of om je voor te stellen. Toen ik voor het eerst bij mijn echtgenoot zijn familie op een verjaardag (regio Den Haag) kwam was ik hoogstverbaasd. Ik ging me aan iedereen voostellen en iedereen feliciteerde mij. Ik kende de hele jarige niet. Zo raar. En nog steeds vind ik het echt onbeleefd. Zit je op een verjaardag komen er onbekenden binnen, die gaan dan de hele kring rond en feliciteren iedereen. Ze stellen zich niet voor en wachten ook niet om jouw naam te horen. Interesseert ze blijkbaar helemaal niet wie je bent. Ik probeer altijd nog een tussenweg. Ik stel me eerst voor en feliciteer dan, maar vaak lukt het helemaal niet, voordat je wat kunt zeggen roept de ander al "gefeliciteerd he" en gaat al weer verder. Hoezo gefeliciteerd denk ik dan opstandig, je kent me helemaal niet, je weet helemaal niet of ik wat met de conceptie van de jarige te maken heb gehad. Kan er dus niet aan wennen, terwijl ik al 17 jaar met mijn man samen ben. Aan de andere kant waarschijnlijk heeft mijn schoonfamilie mij destijds heel onbeleefd gevonden dat ik niet iedereen feliciteerde, want voor hun is dat dus heel normaal.

Rieke

Rieke

08-01-2010 om 15:08

Hahah

Ja, dat feliciteren, een ramp ! Ik heb deze draad niet gelezen, zie alleen vandaag. Dat doen wij hier ook, iedereen feliciteren. Dat wil zeggen; ik ben ermee gestopt; de jarige krijgt een hand en de evt. ouders ook, en verder begroet ik de mensen en that's it.
En ik heb ook zo'n hekel aan 3 zoenen, soms zelfs van geheel onbekenden op verjaardagen, gatsie, wanneer schaffen we dat massaal af????

Iedereen feliciteren

Dat doen ze bij mijn (grote) familie ook. Ooms, tantens, neven, nichten, en dat meestal van 2 kanten feliciteren elkaar met de gastvrouw/-heer. Ik stond er eigenlijk niet zo bij stil, totdat ik mijn toenmalige niet-nederlandse vriend meenam naar een verjaardag. We gingen de hele woon-, eetkamer en keuken rond. Een tijdje later fluisterde hij verbaasd "zijn die allemaal jarig vandaag?!?"

Puck

Puck

08-01-2010 om 16:30

Fély, familie vind ik toch anders

Fély,
Bij familie vind ik het toch iets anders dan de situatie die Rieke en Hillary schetsen. Bij familie is het tegelijk toch ook vaak een begroeting van bekenden die je misschien niet zo vaak ziet.

Maxime.M

Maxime.M

08-01-2010 om 19:41

Feliciteren

Hoi,

Hier (midden van 't land) gaan de meesten gewoon het rondje af, handje en en 3 kussen bij bekenden. De kinderen laat ik het ook meestal doen, tenzij ze bij het feest al meteen naar boven/buiten rennen omdat er wat te doen is, dan laat ik het maar zo, maar meestal feliciteren ze gewoon. Bij vreemden zeg ik " gefeliciteerd, ik ben Maxime" ...verder leg ik niet uit wat mijn connectie met de jarige is, vaak kom ik later al in gesprek met diegene en dan kan het altijd nog verteld worden.
De kinderen gaan het meestal op een gegeven moment wel uitzichzelf doen. Gewoon blijven stimuleren en het goede voorbeeld geven.
Ik laat mijn kinderen trouwens al van kleins af aan veel zelf doen, ik sta er dan wel bij, maar kijk gewoon of ze het zelf durven en kunnen. Bijvoorbeeld zich melden bij de receptie van de tandarts, dat deden ze bij mij gewoon meteen toen ik ze zei' ga maar zeggen wie je bent en voor welke tandarts je komt" (terwijl ik vroeger veel verlegener was) of bij de MacDonalds, als ze dan toch het speeltje willen ruilen voor iets anders, dan stuur ik ze zelf terug naar de kassa (als het niet heel druk is) en laat ze vragen of het misschien geruild kan worden. Willen ze dat niet, of durven ze dat niet dan laat ik ze in dat geval gewoon (ik help ze niet) maar meestal willen ze dan zo graag iets voor elkaar krijgen dat ze het toch gaan vragen. Op deze manier leren ze toch om met vreemden om te gaan en voor zichzelf op te komen/iets te regelen.

Maxime

Hand geven

Ik vind het wel belangrijk dat ze de jarige, zijn ouders en broers/zussen feliciteren maar de rest van de aanwezigen hoeft echt niet. Zelf geeft ik bij mensen waar het gebruikelijk is de overige aanwezigen een hand en zeg Hallo (niet gefeliciteerd want je weet immers niet altijd wie deze persoon is en wat zijn connectie met de jarige is). Er zijn ook verjaardagen waar dit niet gebruikelijk is en daar zeg ik bij binnenkomst gewoon Hallo/Goedenavond tegen de hele kamer.

Bij kinderen werkt het erg goed om zelf het initiatief te nemen (dus eerst zelf te feliciteren). Je geeft dan het goede voorbeeld en zoon kan achter jou aanlopen (alleen op een groep afstappen kan erg eng zijn). Een goede handdruk (geen klef handje) en in de ogen aankijken zijn van belang (ook voor later) maar is ook iets dat moet groeien bij kinderen. Als ze het gewoon proberen is dat in ieder geval goed.

Hand geven/zoenen

Mijn dochter heeft er ook altijd erg veel moeite mee gehad om iedereen een hand te geven. Op die momenten wist ze zich echt geen houding te geven. Nu is ze ruim 8,5 jaar en gaat het een stuk beter maar waar ik me dan erg aan stoor zijn mensen die dan een handje opeens niet meer goed genoeg vinden en mijn kind naar zich toetrekken en haar zoenen. Dan denk ik "verdorie, nu is ze eindelijk zover dat ze dit durft en nu verpesten jullie het bijna weer door dat gezoen". Afhankelijk van wie het is zeg ik er soms wel wat van.

Pippin

Pippin

12-01-2010 om 14:06

Dat zoenen, brrr

Ik heb er zo'n hekel aan. Dat kinderen gedwongen worden om mensen te zoenen. Vind ik echt veel te ver gaan. Ik had er zelf vroeger ook al zo'n hekel aan.

Marjoleine64

Marjoleine64

12-01-2010 om 21:49

High five

een schoonzus van ons heeft er een gewoonte van gemaakt om de neefjes en nichtjes die niet zo van zoenen houden (de meeste dus wel een tijd afhankelijk van de leeftijd) te begroeten met een high five. Een stevige handklap tegen elkaar, hoog in de lucht. Vinden de jongens meestal heel leuk, vooral ook weer bij het afscheid nemen. En zo doen ze toch iets in de vorm van 'hand geven' al is het dan iets anders.
Marjoleine

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.