Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
zorgenmaker

zorgenmaker

25-01-2009 om 21:50

Onzeker jongentje

Ik maak mij zorgen om mijn zoontje van 9 jaar. Het is altijd een gevoelig jongetje geweest maar wel heel vrolijk en blij. De laatste maanden verandert hij echter en wordt hij onzekerder en gevoeliger. Zo langszaam aan begint het echt een beetje een probleem te worden.
Ik zal proberen om het uit te leggen. Hij heeft bijv het idee dat hij alles aan ons moet vertellen en overal super eerlijk over moet zijn. Dus als hij iets vertelt moet het ook precies kloppen. En als hij iets bijv een beetje overdreven heeft moet hij dat ook weer "opbiechten". Ook moet hij het bijv vertellen als hij in zijn ogen iets teveel hagelslag op zijn brood heeft gedaan. Ik kan me voorstellen dat jullie nu denken dat wij wel erg streng zullen zijn maar dat is volgens mij juist niet zo. We zijn aardig relaxte ouders die niet houden van teveel regels. Zijn ouders zus is ook het tegen overgestelde.
Hij heeft ook het gevoel dat hij dingen moet doen "van zijn hoofd". Bijv dingen vragen of de deur aanraken. Ik heb hem uitgelegd dat hij zelf zijn hoofd is (lekker vaag maar ik hoop dat jullie het begrijpen) en dat hij de baas is over zijn doen en laten. Ook heb ik hem gezegd dat hij gewoon niet teveel aandacht moet besteden aan dat gevoel dat hij iets moet aanraken en dat dat dan vanzelf wel weer over gaat. Hij geeft dan een paar dagen later aan dat het beter gaat. Ik heb het hem trouwens nog nooit echt zien doen dus het is niet iets dat zijn dag bepaalt. Hij komt ook moeilijk in slaap en geeft aan vaak druk in zijn hoofd te zijn.
Hij doet het trouwens prima op school, heeft genoeg vriendjes enz.
Soms denk ik ook wel eens dat het ook een beetje aandacht vragen is want hij is ook nog steeds heel vrolijk maar ik maak mij toch wel zorgen.
Iemand tips of vergelijkbare ervaringen?

zorgenmaker

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Herkenbaar

Het is herkenbaar .... bij mezelf een beetje. Het klinkt mij in de oren of je zoon dwanggedachten heeft die kunnen resulteren in dwanghandelingen. Ik zelf heb daar ook een beetje last van, altijd al gehad. Het komt bij mij vooral naar boven in tijden van stress, dan moet ik om controle over dit gevoel te krijgen vanalles van mezelf op een bijna dwangmatige manier. Ik weet het van mezelf, dus ik kan er soepel mee omgaan en het gaat vanzelf over. Het lijkt me goed dat je er zo nuchter over bent tegen je zoon. Is hij misschien aan het prepuberen, waardoor hij zich zo gedraagt? Ik zou in ieder geval in je achterhoofd houden hier professionele hulp in te schakelen, daar is nooit iets mis mee en het maakt het misschien wat makkelijker ook voor je zoon om die drukte in zijn hoofd een beetje onder controle te houden. Maar goed ik ben verder geen beroepskracht, ik herkende het alleen een beetje.

Succes!

MaximeM

MaximeM

26-01-2009 om 09:36

Nichtje

Hoi,

Mijn nichtje had/heeft hier ook last van. Bij haar is de diagnose OCPS gesteld. Niet gelijk enge dingen denken, maar over het algemeen is ze een heel vrolijk kind, maar kreeg op een gegeven moment steeds meer last van (o.a.) een lijstje dingen die ze moest afwerken voordat ze ergens naartoe ging. Als ze dan een fout maakte (bijvoorbeeld 10x de deurknop aanraken en daarna in de spiegel kijken) dan moest ze alles weer opnieuw doen. Ze is hiervoor in therapie gegaan en voelt zich nu stukken beter (ze is 12 jaar) In jouw verhaal herken ik dit. Google maar eens op ocps, maar bekijk wel verschillende sites en ga niet gelijk van het ergste uit, want bij mijn nichtje merkten wij niet zo heel veel en het gaat inmiddels al weer stukken beter.

Maxime

Paula B

Paula B

26-01-2009 om 09:54

Gewoon, een gevoelig jongetje

Zorgenmaker, natuurlijk krijg je ook reacties die aangeven dat er iets 'mis' kan zijn met je zoon. Maar vooralsnog zou ik daar maar niet van uitgaan; hij vertoont geen dwanggedrag en is nog steeds vrolijk, en volgens mij ga jij er positief mee om.

Hier ook een heel gevoelig kind van ruim 7, dat ook erg goed in staat is om zijn innerlijk te omschrijven. Dingen moeten van je hoofd, ja, herkenbaar. Wat hier helpt bij dingen die hij moeilijk vindt, is hem handvatten geven om met zijn hoofd in dialoog te gaan. 'Vraag maar eens aan je hoofd waarom het vindt dat je dat moet aanraken. Wat denkt het dat er gebeurt als je het niet doet? Is je hoofd bang, of bezorgd? Of vindt je hoofd het gewoon heel leuk als je dat doet? Is het nieuwsgierig wat er dan gebeurt?'
Zo komen we achter zijn achterliggende gevoelens, en leert hij ze te beheersen. Want als hij in gesprek kan gaan met zijn hoofd, is híj degene die het initiatief heeft. Als hij medelijden kan hebben met zijn hoofd omdat het zo bang is, dan kan hij het zelf troosten en hoeft hij niet de 'nepdingen' te doen die zijn hoofd hem voorschrijft.

Beetje wazig misschien, maar zoon begrijpt het perfect en past het toe. En is daar soms heel blij en trots om. 'Mam, nu hangen er twee wolkjes met zorgen bovenaan de trap, en ik voel ze niet meer want ik heb ze weggestuurd', kwam hij onlangs heel blij melden. En huppelde terug naar zijn kamer .

Pippie

Pippie

26-01-2009 om 14:50

Hoofd en jij

Dag Zorgenmaker

Wat verwoordt je zoon goed hoe hij het voelt. Hij geeft min of meer aan dat hij zelf geen grip heeft op wat hij doet/denkt. Hij bedenkt het (hoofd) en moet het dan doen. Alsof zijn willetje even niet aanwezig is.
Het beste kan je hem ook in die taal terug spreken. Blijkbaar heeft hij het nodig om zijn hoofd even los van zijn totale 'ik' te zien. Ga daar even in mee dan help je hem het beste:

Okee, je hoofd wil dat he? En wat wil JIJ?
Wie is de baas over jou? je hoofd of jij?
Hoe kan je er voor zorgen dat je hoofd naar jou luistert, want jij wil dat wel/niet he?

Blijkbaar is hij een echte denker en lukt het hem niet op zijn gevoel af te gaan. Geef hem eens ongelijk. Zijn hoofd is niet zijn hele IK het is een deel van zijn IK

Ik vraag me even af hoe je nu reageert op zijn 'opbiechten'. Uit je reactie valt waarschijnlijk ook heel veel voor hem te halen. Als hij echt zo'n denker is kan je het misschien wat filosofisch met hem aanpakken. Dat kan er dan bijvoorbeeld zo uit zien:

Hij: Mama ik heb veel te veel hagelslag op mijn brood gedaan.
Jij: o ja? En wat is te veel?
of: o ja, en wie vindt dat?
of: o ja, hoe is dat iets wat erg is of ...?
of: o ja? en wat maakte dat je dat deed?

Het kan echt alle kanten op he. Dat hoofdje van 'm kan dan ook andere kanten op leren denken.

Pippie

zorgenmaker

zorgenmaker

26-01-2009 om 21:21

Reactie

Bedankt voor jullie reacties.
Clo, Maxime en sinilind: de dwanghandelingen komen maar sporadisch voor heb ik het idee. Hij reageert ook wel goed op mijn suggestie om er niet teveel aandacht aan te besteden. Toch vind ik het wel beangstigend.
Paula: heel herkenbaar wat je schrijft. Ook mijn zoon is een echt denkertje en een filosoof in de dop. Hij twijfelt ook veel. Dat zal wel komen omdat hij alles van alle kanten bekijkt Wie heeft ook alweer gezegd: wie nooit heeft getwijfeld heeft nooit ernstig gedacht. Hij heeft ook een groot empatisch vermogen en een groot rechtvaardigheidsgevoel. We proberen hem wel te beschermen maar hij zal toch ook moeten leren hoe de wereld in elkaar zit.
Pippie: ik twijfel juist heel erg of ik moet bevestigen dat zijn hoofd iets anders wil dan hij. Ik probeer juist steeds hem erop te wijzen dat hij ook zijn hoofd is (als je begrijpt wat ik bedoel). Dus dat hij over bepaalde dingen gewoon twijfelt en dat dat voelt alsof zijn hoof iets anders wil. Maar misschien doe ik het wel verkeerd.
Ik ben wel bij de huisarts geweest en die heeft mij wel gerustgesteld. Hij vindt het niet nodig om prof hulp in te schakelen zolang wij hem nog kunnen geruststellen en hij het nog onder kontrole heeft.
Het doet soms gewoon pijn om te zien hoe hij twijfelt en overal over na denkt.

Groeten

Zorgenmaker

Bastet

Bastet

27-01-2009 om 11:56

Misschien

Er staat in de J/M die nu in de winkel ligt,een aardig artikel over precies dit onderwerp.
Groetjes,Bastet

hsk-mama

hsk-mama

27-01-2009 om 12:24

Dat hoofd

is ontzettend herkenbaar. Iets moeten van "je hoofd" alsof het iets is buiten jezelf en druk in je hoofd zijn zijn ook dingen waar onze dochter mee bezig is (geweest). Het is nu wat minder, maar toen ze wat kleiner was (jaartje of 4 of 5 oud) moest ze af en toe vervelende dingen van haar hoofd zoals iemand omduwen, een klap geven of heel hard schreeuwen. Dat wilde ze dan achteraf nooit en ze had steeds enorme spijt, maar ze verklaarde het door te zeggen dat het moest van haar hoofd. Nu is dat wat minder en, net als al gezegd, we hebben veel gepraat om uit te leggen dat ze de baas is over haar eigen hoofd.

Druk in haar hoofd is ze nog wel regelmatig en dan is ze moeilijk voor zichzelf en voor haar omgeving (veel gillen, bijna niet aanspreekbaar zijn, heel snel geirriteerd). We zijn er achter gekomen dat ze een hsk is, een hoog sensitief kind, dus erg gevoelig voor indrukken, in welke vorm dan ook (geluiden, geuren, gevoelens, ervaringen).

Veel slapen (om rustig te worden in het hoofd en geoeg energie te hebben voor de volgende serie indrukken) en duidelijkheid over wat er gaat gebeuren is goed voor haar. Dan is ze minder druk in haar hoofd. Ik heb vele gehad aan het boek van Elain Aron over hoogsensitieve kinderen, die overigens niet allemaal verlegen stille kinderen zijn, maar ook gewoon vrolijke sociale en soms zelf heel drukke kinderen.

Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal.

hks-mama

zorgenmaker

zorgenmaker

27-01-2009 om 17:36

Hsk-mama

Ik denk ook dat hij hoog-sensitief is. Had er nog nooit van gehoord maar iemand wees mij erop en ik heb het boek van Elain Aron ook gelezen. Mijn zoon is niet op sociaal gebied erg gevoelig of onzeker maar wel op het gebied van zorgen maken over wat er kan gebeuren, kleding (alles kriebelt, zit niet lekker enz), ook met eten is hij erg gevoelig. Ik ben voor een redelijk vrije opvoeding wat voor mijn dochter prima werkt. Volgens mijn man heeft onze zoon echter veel meer structuur nodig om zo zich zeker te voelen. Het is zo'n heerlijk slim en sociaal kind. Wat mij een beetje beangstigd is dat de "dwanggedachten"(wel erg zwaar hoor) komen nu hij wat ouder is. Hij had er geen last van toen hij 4/5 was zoals jouw dochter. Betekent dit dat het nog erger gaat worden.

Hoop dat je nog wat tips hebt!

Alvast bedankt

Zorgenmaker

zorgenmaker

zorgenmaker

27-01-2009 om 17:36

Bastet

Ik ga hem zeker kopen!

Zorgenmaker

hsk-mama

hsk-mama

27-01-2009 om 17:54

Ook niet onzeker

op sociaal gebied, maar wel een piekeraar, onze dochter. En soms heeft ze ook van die dwangdingen. Dingen die helemaal opnieuw gedaan moeten worden als het niet op haar manier is gegaan, en dan bijna ontploffen als het niet precies zo gaat als zij het wil. Bijvoorbeeld in welke volgorde de stukjes brood (korst en middenstuk) opgegeten mogen worden. Niet zo zeer grote zaken, maar het moet wel op haar manier, anders is het mis.

Veel erover praten en inderdaad veel structuur helpen zeker. En regelmatig alleen laten zijn, zodat de chaos in haar hoofd geordend wordt. Ze weet inmiddels zelf dat het soms goed is als ze in het weekend even een middagslaapje doet en gaat zonder morren even liggen en slapen. Het fijne van hooggevoelige kinderen is dat ze, ondanks dat ze soms moeilijk te begrijpen zijn, wel goed kunnen nadenken over wat er met ze aan de hand is en hoe ze dat voelen.

Veel uitrusten, af en toe even helemaal alleen laten zijn en praten over hoe ze zich voelt vindt ze fijn. En daarnaast duidelijk en tijdig laten weten wat je van je kind verwacht, zoals "over 20 minuten gaan we weg dus ga vast je jas aan doen en je schoenen".

"Mama, jij bent een goede psycholoog", was één van de leukste complimenten die ik ooit kreeg.

Ik vond het boek van Elain Aron niet in z´n geheel van toepassing, maar wel nuttig en een goede manier om mij te helpen mijn geduld te bewaren in situaties dat ik een beetje ongeduldig werd als alles wat net gedaan was weer overnieuw moest.

Zorgenmaker, maak je niet teveel zorgen, maar blijf vooral praten met je kind om hem nog beter te kunnen begrijpen.

groet,

hsk-mama

zorgenmaker

zorgenmaker

28-01-2009 om 09:13

Het boek

van Elain Aron vond ik interessant om te lezen maar is toch wel vrij algemeen. Wel goed om inderdaad meer geduld en rust te vinden: hij kan er echt niets aan doen dat alles kriebelt, niet lekker zit. Net als jij geef ik vrij ver van te voren aan dat hij zich moet omkleden. Het duurt bij hem nou eenmaal 2 keer zolang voor alles goed zit (veters strak genoeg, toch maar ander shirtje want deze zit niet lekker enz). Dat zijn wel dingen waar ik inmiddels aan gewend ben. Het is het zorgen maken waar ik mij dan weer zorgen over maak (he, van wie zou hij het hebben, maar dat is een andere discussie). Gelukkig is hij heel open naar mij en zijn vader dus kunnen we veel met hem praten.
Ik zal gewoon wat meer vertrouwen in hem en mezelf moeten hebben denk ik. Het komt wel goed!

Zorgenmaker

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.