Onzekerheid of kiezen voor de makkelijkste weg?
mijn dochter wordt in februari 9 jaar. Probleem: onzelfstandigheid. Nu was het vorig jaar ook een moeilijk jaar op school omdat we een idioot van een vervanger hadden en die was nogal van "de slimme en de domme kinderen, je doet het niet goed " etx. Maar ik begin steeds meer te geloven dat ik het te makkelijk maak voor haar, haar vader is al helemaal een softie. Of ben ik te streng en verwacht ik te veel van haar ?
Wordt ze door de buurtkinderen gepest dan komt ze hier verhaal houden ipv iets terug zeggen en assertief te zijn. Of ze blijft de hele dag binnen, want spelen vindt ze dan eng, of ze belt meisje X (superzacht en lief kind).
Paardrijden is een ramp, het ligt of aan het paard of aan de naastloper, altijd dus iemand anders. Maar ze hoort de helft van de tijd de docent niet. Andere kinderen die tegelijktijd zijn gestart mogen nu door naar het volgende niveau, zij loopt nog steeds maar wat aan te kloten.
Pas na school komt ze erachter dat ze wil afspreken, maar dat had ze natuurlijk tijdens schooltijd moeten regelen.
Kortom ze vraagt zo ontzettend veel aandacht en begeleiding.
Nu bijvoorbeeld, wil ze cakejes bakken. Ik heb nu 3x gezegd dat ze het pak moet lezen zodat ze weet wat ze moet doen. Ik heb ook aangewezen dat er op het pak staat hoeveel boter ze moet afsnijden. Maar ze kijkt niet, ze vraagt dan eerst alles aan mij. "het staat er niet" "oh ja" etc etc.
Waarom moet ze zo overal mee geholpen worden, waarom wil ze zelf niet meer zelfstandig zijn ?
Ook zoiets als fietsen, kan ze nog steeds niet normaal, heeft totaal geen verkeersinzicht, zwabbert alle kanten op, remt midden op het fietspad, valt van d'r fiets als ze d'r hand wil uitsteken.
Ik ben gewoon teleurgesteld merk ik, ze heeft cognitief veel in huis maar haar karakter lijkt wel totaal niet mee te werken. "Als het maar gezellig is", "de makkelijkste weg kiezen" en daar hou ik niet van.
kan iemand svp mij even wat wijsheid bij brengen, ik ben nu alleen maar boos en geirriteerd. Laatst zei ze "maar jij kan alles gewoon in 1 keer goed".
ben ik een pusherige rotmoeder zonder geduld met te hoge verwachtingen ?
School en add
Toch zou ik wel in mijn achterhoofd houden dat leerkrachten en schoolbegeleidingsdiensten niet de juiste mensen zijn om te beoordelen of een kind met concentratieproblemen nu wel of niet 'erge' ADD heeft.
Mijn ervaring is, dat scholen soms net doen alsof ze er wat vanaf weten, maar dat die kennis erg beperkt is.
Een slim kind, kan heel veel compenseren. Dus ga er niet vanuit dat 'omdat de school het zegt' er geen sprake is van ernstige ADD. Dat is echt te kort door de bocht. (die fout hebben wij in het verleden ook gemaakt en dat was zeer spijtig)
Ik weet het natuurlijk niet, maar heb je je weleens ingelezen in ADD? Want misschien heb je toch wel wat aan de benaderingswijze die daarbij past?
Op de website van Balans staat echt heel veel informatie en staan veel tips, ook voor school. Het staat wel onder het steunpunt adhd, want de manier van omgaan met, is vaak dezelfde. http://www.balansdigitaal.nl/stoornissen/add/
Manda rijn
Ah jammer, ik heb nl. nog geen dochter. Maar we hebben ook geen plek, helaas 
Kijk, zo moet je ook naar haar kijken, niet naar de imperfectie. En zorg dat jij je lekker voelt, dat is ook belangrijk.
Hier ook
Dit had ik kunnen schrijven over mijn dochter. Exact zo'n verhaal op die leeftijd! Ik heb hier ook wel eens om tips gevraagd.
Ik ben er achter dat het gewoon de aard van het beestje is. Mijn dochter is nu 13 en vorig jaar in de brugklas is er adhd uitgekomen. Jammer dat ik het niet eerder wist. Maar veel geduld heb je nodig en blijven proberen om haar dingen zelf te laten regelen met jouw support. Sterkte!
