Oudste kind aandachtsissue??

Herken het niet

Hier hebben we voornamelijk het jongste kind syndroom, soms zijn de jongste kinderen veel fysieker omdat de oudere kinderen verbaal sterker zijn.

ook niet

Wij hebben 4 kinderen, en ik herken helemaal niet wat je beschrijft. Ik denk niet dat de 'problemen' met je oudste kind iets te maken hebben met zijn plek in het gezin, maar meer met of zijn karakter of met heel andere zaken (hoe gaat het op school? Hoe gaat het tussen jou en je partner? is er iets vervelends gebeurt in zijn omgeving? enz.enz.)

1 op 1

Het lijkt me dat dit ventje wat meer leuke, positieve 1 op 1 aandacht nodig heeft. Ga dus wat vaker met hem op stap, of stuur hem met je man op pad; bv naar een voorstelling/film waar z'n broertje te klein voor is, samen 'koken' enz.

Knurf en ook de anderen

Misschien zit ik er dan wel helemaal naast met mn ideeen. Meer 1 op 1 aandacht is wel n goeie ja, il ga zeker (meer) ook met de positieve bekrachtiging doen.

Over de hand in eigen boezem: misschien voor de hand liggend om dat te denken, maar NEE, dit heeft hij niet van mijn man of mij geleerd.

Dank jullie iig voor jullie reacties en tips, ik ga er mee aan de slag!

overigens...

Natuurlijk is je voorbeeldfunctie in de opvoeding belangrijk. Maar om nou iemand die met een probleem aankomt van gedrag van het kind direct te suggeren dat ze het wel afgekeken hebben vind ik persoonlijk wel heel erg flauw!
Troelala, je geeft wel heel erg de indruk dat je erg bezig bent met de negatieve kanten van zijn gedrag. Ik vrees dat je daardoor meer dan je wil aandacht schenkt aan dit gedrag: en negatieve aandacht is ook aandacht!
Je kunt het proberen meer te negeren, maar vooral te voorkomen dat dit gedrag plaatsvindt: dus door de jongens gescheiden te laten spelen. Niet perse uit de ruimte maar wel door ze structuur aan te bieden in het spel. Dus bijv. aan tafel laten spelen (met klei, tekenen of iets) kun je ze goed scheiden, door bij voorlezen ieder aan een kant te laten zitten en bij vrij spelen ieder aan een kant van de kamer, grenzen aangeven waar ze niet overheen mogen e.d. Bij mijn kleuter deed ik vroeger de grenzen maken met een krijtstreep in de tuin. Hele letterlijke grenzen aangeven dus.
Daarnaast moet je natuurlijk veel aandacht besteden aan het positief opvolgen van die nieuwe regeltjes!

Aandacht

Ij onze kinderen herken ik ook ven die 'moeilijke' periodes. Dat heeft niet zozeer te maken met hun plek in het gezin, maar meer met hun gevoel van eigenwaarde en autonomie.

Het werkt hier altijd heel erg goed, om een op een een kwartier per dag, met het kind te spelen, waarbij het kind de leiding krijgt. Echt fijn om te doen.
Ook wat anderen zeiden met hem alleen wat leuks doen, werkt hier altijd prima. Ook zorgen dat je minstens vijf keer vaker een compliment geeft, dan kritiek of aanwijzingen. En het kind zoveel mogelijk zelf controle over zijn leven geven. Zelf laten bepalen wat hij draagt (binnen redelijke grenzen), mee laten helpen bij het eten koken, zakgeld, dat soort dingen.

wat hier hielp

Mijn oudste 2 zijn ook jongens, en ik herken ook niet zo wat je bescrhijft. Wat ik bewust doe is de oudste meer rechten en meer verantwoordelijkheden geven dan de jongste en hem de hemel inprijzen over hoe een goede grote broer hij is.

Nu heb ik het denk ik ook gewoon getroffen met hun karakter hoor.

En een grote mond hebben ze allebei weleens, en dat wordt dan gelijk ter plekke duidelijk gemaakt dat we niet zo tegen elkaar praten. Ik ben weleens in staking gegaan, zo van, als jullie zo tegen me praten, dan zoeken jullie het maar uit en doe ik helemaal niets voor jullie. Je wilt niet weten hoe snel de excuses dan komen

En een tip van mijn zus: bepaal duidelijk je grenzen, en zet die voor het kind net wat lager, zodat je nog niet boos bent als ze over die grens heengaan. Ingrijpen wanneer je nog niet boos bent werkt namelijk veel efficienter dan wanneer je dat wel bent.

Visieuze cirkel

Negatieve aandacht vragerij wordt beloond, hoe vervelend de "beloning" ook is, hij IS er.
Als de kinderen dan eens even wel lief samen bezig zijn, ben je blij dat je even geen politie agent hoeft te spelen, wat dan weer uitloopt op herrie en voila, de "beloning" is er weer.

De doorbraak, knop om zetten.
Consequent alleen reageren op positief gedrag, positief belonen.
Ik heb hier een duimen systeem, ik krijg een dikke duim omdat (zelf invullen. Hebben ze er 50 dan krijgen ze 0,50 cent.

Ik loop de hele dag, GOEDZO, dat doe je goed, geweldig van je, dat je dat al kunt, waar heb je dat geleerd, wat doe je dat netjes. Aaien over bolletjes te geven, schouderklopjes(letterlijk)enz.

Ze hebben vaste taakjes en dingetjes, zoals tafeldekken, speelgoed opruimen, "netjes" naar school lopen, lief met elkaar spelen, handen wassen na het toilet, enz.
Wees creatief in het verzinnen waar ook duimen mee worden verdiend.
Hier werkt het fantastisch goed, ze zijn helemaal wild en enthousiast op het duimen verzamelen, die dan vervolgens in hun zelfgemaakte duimendoosje worden bewaard, en elke 2-3 dagen worden geteld.
(Google op dikke duimen kaart printen)

Ik ben momenteel gastouder van 3 knaapjes 4, 6, 8 jaar

nog even iets

Zit er boven op, tussen in, laat ze geen moment uit het oog.
Laat het stof maar even het stof, zorg dat het een gewoonte wordt dat ze WETEN dat je alles ziet, dat je kijkt en observeerd.
Even alles aan de kant, alleen oog voor de kinderen.
Kost even wat energie en aanpassing.
Even geen telefoon, computer whatever wat aandacht vreet voor jou,
Succes gegarandeerd!

Polletje piekhaar en anderen

Dank je voor je opmerking over de flauwheid van...
Wilde er zelf heel volwassen overheen stappen, maar ik vond m wel vervelend.

Mn probleem werd misschien niet herkend, maar jullie hebben wel gelijk dat ik (te!) negatief schrijf. En ook denk op t moment. Ik zit er n btje doorheen met dit gedoe, dus jullie tips en op-en aanmerkingen worden zeer gewaardeerd, zeker ook over mn eigen rol in ons huishouden....

T zal wel wat tijd in beslag nemen, maar in de tussentijd: bedankt!

hoi

Hoi,

Ik herken het deels, mijn oudste is een meisje, jongste een knul (ze zijn 6 en 3.5, dus ong. zelfde leeftijdsverschil). Ik merk dat oudste het lastig vindt als ze de aandacht moet delen (tja, die heeft ze bijna 3 jaar alleen gehad). Ook jongste vindt dat moeilijk, maar die reageert heel anders (oudste verbaal, jongste fysiek). Ik vind mijn jongste momenteel lastiger dan de oudste, maar dat komt omdat hij dingen niet zo goed kan verwoorden als zij en voor sommige dingen nog net te klein is. En qua karakter zijn ze heel erg verschillend, ze hebben daarom in sommige dingen ook echt een andere aanpak nodig. Maar hier kunnen ze soms leuk spelen en soms zijn het draakjes die mekaar de neus afbijten (figuurlijk dan). Ik probeer steeds meer het ze zelf op te laten lossen, al is er 1 duidelijke grens en dat is slaan, dat mag gewoon niet. En soms lukt dat dan ineens, dan verzinnen ze toch weer samen een oplossing, mooi vind ik dat.
Naast de al genoemde tips: pick your battles. Soms kies ik er ook wel eens voor om ergens niet op te reageren. En complimenten, dat werkt als een tierelier. Mijn oudste is daar echt gevoelig voor, en heeft zelf ook een hart om complimenten te geven, dus bij haar werkt dat perfect.
En soms is het gewoon even niet gezellig. So be it. Die momenten zijn er en zullen gaan en komen, helaas. Je kunt je best doen dat te keren en soms lukt dat even niet.

Succes hoor, hopelijk kan je wat met de tips van hierboven en vindt je het mooie in beide jongens weer terug.

Sneeuwitje

met humor

Ondanks dat het soms lastig is en de rek er misschien een beetje uit is, werkt het vaak wel als je probeert met humor te reageren. Dus wat iemand anders al schreef, heel verrast reageren als je een speeltje in je schoen aantreft, wat grappig! Je kan eens een keertje voor de grap iets in schoen van je kind stoppen? Een theelepeltje ofzo? Gewoon voor de grap en dan uitleggen dat dat helemaal niet hóórt, een theelepeltje moet in de bestekla, wellicht valt het kwartje dan? (je moet geen kind hebben die dit reuze lollig gaat vinden en je vervolgens je hele huisraad overal gaat tegenkomen, maar dat voel je zelf het beste aan.
Je kan ook met je oudste misschien samen eens wat mooie bakjes gaan kopen bij de Ikea of Xenos ofzo, waar de lego en anders speelgoed in kan (hem zelf laten uitkiezen) Misschien stimuleert dat beter bij het opruimen op de juiste plek. En inderdaad "pick your battles" dat van dat speelgoed is niet zo erg vind ik, wel hoe hij met zijn broertje omgaat, dat zou ik wel aanpakken.
1) zeggen dat hij niet zo tegen broertje mag doen op die manier. 2) vragen waarom broertje zijn mond moet houden, wat is er gebeurd? 3) Voordoen hoe hij op een normale manier kan vragen aan broertje of hij op wil houden/mond even wil houden 4) Als dat niet lukt mama halen, niet zelf de baas over broer spelen. Ik snap namelijk best dat een jongere broer soms erg irritant kan zijn voor een ouder broertje, maar je kunt op betere manieren communiceren, en dat moet hij nog leren. En als er in het voorval van 'hou je bek broertje' ook een aandeel bij het jongere kind is, bijv. hij was de hele tijd aan het schreeuwen en hield zijn mond na veelvuldig vragen bijvoorbeeld niet, dan zou ik de jongste daarop ook aanspreken.