Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Problemen met dochter van 9 (lang)

Onze dochter van 9 heeft al vanaf heel jong perioden waarin zij wat "hysterisch" en dwangmatig is.
Het is ooit begonnen met het verzinnen van 5 zinnen die ik moest opzeggen als ik naar beneden ging wanneer zij naar bed ging. Zinnen in de vorm van: slaap lekker, morgen nieuwe dag. Ik kom straks bij je kijken, ik houd van je.... Altijd dezelfde zinnen in dezelfde volgorde. Deed ik het niet of anders, dan kwam ze hysterisch naar beneden.

Ook hebben we een periode gehad waarin zij wat groter werd en dus ook sommige dingen op tv zag, over bijv. lepra of kanker. In die periode kwam zij ELKE avond naar beneden met een pijntje hier of daar en de mededeling dat ze bang was dat het lepra of kanker was. Wij hebben echt alles gedaan en geprobeerd om haar daar vanaf te helpen: uitleggen, luisteren, boos worden, gesprek aan gaan.. niets hielp.
Tot het moment dat het echt niet meer ging (duurde echt een maand ) en wij, zodra zij de kamerdeur beneden opendeed, al zeiden: "Ja, ... het is vast lepra of kanker, slaap lekker."
Klinkt hard, maar het hielp wel want ze ging naar verloop van tijd (een week ongeveer) zelf ook relativeren en het was over.

Nu het volgende. Zij heeft de film van Anubis gezien en vond hem achteraf eng. Ze kijkt al een heel seizoen Anubis dus wij hadden niet verwacht dat ze het eng zou vinden. Ze was met haar vader.
's avonds naar bed en huilen, trillen, spugen.. ellende dus. Sneu voor haar, dus ze mocht in onze kamer "logeren". Een bang kind vind ik zielig en dat moet niet alleen liggen.
De volgende dag naar school geweest en niets aan de hand. Zitten we te eten, begint ze al te huilen dat ze zo bang is dat het weer gebeurt.... Zo hard huilen dat ze zichzelf helemaal overstuur maakt en zij weer haar volledige avondeten eruit gooit. Ze wilde niet naar bed en is uiteindelijk op mijn bed bij de televisie in slaap gevallen. Vannacht om 2 uur stond ze weer naast ons bed dat ze niet kon slapen en het niet meer wist. Nu heb ik eerst maar haar gepraat en toen uiteindelijk redelijk boos naar bed gestuurd.

Nu ben ik al wat gespannen voor vanavond en vannacht. Ze maakt het hele huis wakker (heb nog 2 jongere kinderen) en ik slaap er niet van...

Herkent iemand dit? Heeft iemand tips?

Ik ben erg benieuwd!!

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
JanetEE

JanetEE

05-01-2010 om 21:16

Niet precies hetzelfde maar wel herkenning

Dochter (10) is al tijden panisch over het klimaatverhaal.Vanavond zaten we samen naar vroege vogels te kijken. Zolang het over dieren ging was het leuk maar zodra het over bedreiging van het waddengebied ging vond ze het eng en kroop ze weg onder een deken. Bij alles wat over klimaatverandering gaat wordt ze bang. De anubis film vond ze niet eng maar er zijn veel kinderen die de film eng vonden,.

ma

ma

06-01-2010 om 09:16

Hulp?

ik vind dit toch wel behoorlijk klinken, misschien toch eens naar de huisarts en een paar gesprekjes met een orthopedagoog/psycholoog of zo? klinkt misschien zwaar, maar ze moet wel leren relativeren anders krijgt ze 'later'(en nu ook al) behoorlijk last er van.
Wat verder misschien een tip is, om minder met haar 'mee te gaan', dat deed je in het begin met die zinnetjes opnoemen, dat lijkt me niet goed.
succes

Tineke

Tineke

06-01-2010 om 09:58

Reactie

Beste Nikaya, dit klinkt naar iets waarbij hulp van een kinderpsycholoog nodig is. Je dochter heeft gevoelens waar zij zelf niet mee om weet te gaan, en waar jij ook niet mee om weet te gaan. Een kinderpsycholoog kan haar leren hier mee om te gaan. Ik denk echt dat dit belangrijk is, voor nu, voor jullie hele gezin. Maar ook voor later. Jong geleerd is oud gedaan.
Ik vind het jammer dat bij jouw reacties ook hoort dat je boos wordt. Ik vrees dat dat haar eenzaam maakt in haar gevoelens. Ze kan/mag/durft zich dan niet meer te uiten omdat jij boos wordt. Maar van het niet-uiten is het niet 'over', hooguit voor jou minder zichtbaar.
Het is een complete onmacht van haar, die hysterische buien. En met dwangmatige dingen, zoals die vijf zinnetjes, probeert ze de dingen onder controle te houden. Zij heeft nog geen andere middelen tot haar beschikking. Nogmaals, ik blijf ff aandringen, dat moet ze dus wel gaan leren.
Maak deze week gauw een afspraak bij de huisarts (zonder haar kan dat), en vraag om een verwijzing. En tot die tijd: geef haar veel positieve bevestiging, dat heeft ze nodig. Van gewoon: 'goed gedaan' en 'knap kind', tot 'je kunt nu rustig gaan slapen, ik ben in de buurt, alles is veilig, etc.'

Nikaya

Nikaya

06-01-2010 om 18:26 Topicstarter

Reactie terug

Ik ben het met jullie eens dat hulp wel een optie begint te worden nu.

Over nu, de situatie waar we nu in zitten het volgende: nadat ik deze posting had geplaatst, kwam ik tot een aantal inzichten. Ik realiseerde dat wij het groter maken door er tegenin te gaan. Precies zoals Kaatje zegt, ze ging zich eenzaam voelen.
Ik heb haar bij thuiskomst uit school gelijk verteld dat er veel meer kinderen bang zijn geworden van de film en dat het dus niet vreemd was. Verder heb ik haar laten weten dat zij mocht slapen waar zij wilde tot het moment dat zij weer zelf naar haar kamer wilde. Ze koos haar broertje om bij te slapen.. Vond hij ook erg fijn...
Verder heb ik haar op youtube "the making of" laten zien waardoor zij in elk geval kon zien dat het allemaal nep was. Ook Argus (waar zij zo bang door was geworden) heeft zij tijdens een blooper zien lachen. De opluchting wat ongelooflijk. Ze ging dansen en zingen en het was gelijk een stuk beter. Eten ging goed maar daarna ging het weer even mis. Veel spanning op haar gezicht... Ik ben gaan voorlezen en zij mocht met haar matras bij broerlief. Ik ben achter haar gaan liggen met een arm om haar heen en toen is ze binnen 10 minuten in slaap gevallen.. pfffff

Vanavond toch weer spanning in haar lijf, dus gewoon zelfde ritueel...

Ik ga een afspraak bij de huisarts maken.

Bedankt voor de reacties tot zover!

Kaatje, als ik boos zeg, schaam ik me ook hoor, begrijp me goed. Ik vind het vreselijk... maar het is soms zo moeilijk... Ik doe er echter mijn best voor om vooral rustig te blijven.

Tineke

Tineke

06-01-2010 om 18:42

Nikaya

Ach, je hoeft je niet te schamen voor je boosheid, het is gewoon een uiting van jouw onmacht. Het is alleen goed om soms even een stapje terug te doen, en de situatie van een afstandje bekijken. Dat heb je gedaan door hier je vraag te plaatsen. Heel goed, en dan zie je zelf al dat boos gewoon geen handige reactie is in deze.
En dat is dan ook het ontzettend lastige, zo'n angstig en overstuur kind laat geen ouder koud, maar hoe problematischer het gedrag van een kind, haast hoe 'professioneler' je als ouder moet reageren. Ga er maar aan staan.
Sterkte!

Carmen

Carmen

06-01-2010 om 21:47

Boos worden

Boos worden vind ik een hele normale reactie. Dergelijk gedrag KAN namelijk ook complete aanstellerij zijn. En dan is boos worden een hele goede reactie, en dan is het gedrag daarna waarschijnlijk over. Maar hier is meer aan de hand en dan helpt boos worden niet. Maar voel je niet schuldig!

Carmen.

Mathilde

Mathilde

08-01-2010 om 12:40

Hysterisch

Mijn dochter kan ook hysterisch reageren, bijvoorbeeld als ze ergens tegenop ziet. Dat zit een beetje in de familie, denk ik (heb er zelf geen last van). Ik zie het meer als een karaktertrek, het is een heel gevoelig, emotioneel extravert en intelligent kind. Eerlijk gezegd zie ik als notoire binnenvetter daar wel de voordelen van.
Maar soms schiet ze dus door en wordt ze hysterisch. Dan is het de kunst om de reset knop te vinden . En soms helpt boos worden daarbij juist wel om haar aandacht te vangen zodat je met haar kunt praten. Dat boos worden staat dan gelijk aan een glaasje water over je hoofd of een klap op je wang. Zodra ik dan weer met haar kan praten, neem ik haar gevoel natuurlijk wel serieus. Wat het beste helpt, is haar precies laten omschrijven waar ze bang voor is en wat er dan zou kunnen gebeuren. Dan kun je daarna samen iets erop bedenken en vervolgens gaan we doen waar ze zo bang voor is en dan gaan we onze oplossingen uitproberen. Zodat ze zelf merkt dat die angst niet nodig is of dat de angst vanzelf verdwijnt (zie je wel dat het werkt, probeer het de volgende keer maar weer en als het niet lukt, help ik je). Ik benadruk ook altijd sterk dat ze mij of andere volwassenen altijd om hulp mag vragen, dat ze heus niet alles altijd perfect hoeft te doen, dat iedereen fouten maakt en dat we haar heel lief vinden ook al doet ze nog zo gek . Tegen die tijd kan ze meestal weer lachen door haar tranen heen.
Inmiddels boekt ze op diverse terreinen flinke vooruitgang, dus ik hoop dat ze uiteindelijk voor zichzelf een werkbare strategie leert gebruiken om met die neiging tot hysterie om te gaan.

Mathilde

Mathilde

08-01-2010 om 13:15

Toevoeging

Over wat je vertelde over die magische zinnetjes voor het slapen gaan. Mijn dochter heeft die zinnetjes ook, maar het verschil is, dat ze die zelf zegt (volgens mij al minstens drie jaar dezelfde riedel). Dat lijkt me beter dan wanneer jij die dingen voor haar zegt, want dan heeft ze het helemaal zelf in de hand. Voor jou voelt dat ook vast prettiger.

Nikaya

Nikaya

12-01-2010 om 11:01 Topicstarter

Update

Hoi,

Iedereen bedankt voor de racties.
We hebben haar tot zondag bij haar broer laten slapen, dit vonden ze allebei ok.

Zondagavond tijdens het eten betrok haar gezicht en vroeg ze of ze alleen moest slapen. We hebben toen gezegd dat ze toch weer een keer naar haar eigen kamer moest gaan en dat we het gewoon gingen proberen. Ze heeft even tv gekeken (staat tijdelijk op haar kamer) en is toen heerlijk in slaap gevallen. Sindsdien gaat het weer met haar!!

We zijn blij en opgelucht, maar de mate van diepe angst heeft behoorlijk indruk gemaakt op ons.

Groetjes Nikaya

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.