Schoonouders geen tijd voor onze zoon.
Dag lieve lezers,
Ik zou heel graag jullie mening willen horen over het volgende :
We hebben een zoontje van bijna 5 jaar, die erg weinig aandacht van zijn opa en oma (mijn schoonouders) krijgt, en dat komt als volgt :
Mijn schoonouders hebben 4 kleinkinderen. Het zusje van mijn man, mijn schoonzusje, heeft 3 dochters, van 12, 8 en 7 jaar oud, en daarbij dus ons zoontje van bijna 5.
Mijn schoonmoeder en ik hebben een wisselende band. Dat komt omdat ik niet met mijn schoonzusje overweg kan. Wij staan in alles lijnrecht tegenover elkaar, zo ook met onze opvoedingen. Mijn schoonzusje is heel vrij met haar dochters. Ze kennen bv. nauwelijks regels, worden niet gecorrigeerd, mogen ontzettend veel, zijn enorm verwend, krijgen giga veel snoepgoed, en op tafel staat meestal patat, chinees, enz. Mijn man en ik hebben echter gekozen voor een "traditionelere" opvoeding. Ja is ja en nee is nee, wij houden wel van regels, duidelijkheid, gezond eten, en correct opvoeden.
Mijn schoonouders zijn er alleen voor hun kleindochters. Ze doen ontzettend veel met ze, van naar speeltuinen gaan, uit eten, oppassen en ga zo maar door. Voor mijn zoontje is nooit geen tijd! Ze komen bijna nooit bij ons, als wij ze niet af en toe opzoeken zien we ze niet. Als ik met mijn schoonmoeder een gesprek aan ga, gaat het ook bijna alleen over haar kleindochters.
Mijn zoontje begint dit nu echt op te vallen. Hij heeft mijn schoonmoeder laatst al voor het blok gezet, en gezegd dat hij ze nu wel heeeeel lang niet gezien had. Mijn schoonmoeder maakte zich er vanaf dat ze altijd druk zijn. Het liefst zou ik ze helemaal mijden, maar dat vind ik voor mijn man niet eerlijk en voor mijn zoontje niet leuk.
Ik heb hun hier al wel eens mee geconfronteerd, maar dan word ik echt keihard afgescheept! Krijg ik bv opmerkingen dat ik en mijn man zelf weinig initiatief tonen, en dat er van haar dochter tenminste wel veel uitgaat. En dat ze zelf ook graag dingen willen doen, want mijn schoonvader is nu ruim een jaar met pensioen en willen ze tijd voor zichzelf.
Mijn eigen ouders zijn wel heel gek op mijn zoontje, en geven hem wel veel aandacht. Zij hebben 3 kleinkinderen, 2 grotere jongens en mijn zoontje, en alle aandacht wordt eerlijk verdeeld.
Herkent iemand zich hierin? Of kan iemand mij tips geven hoe met mijn schoonouders om te gaan?
Hoe staat je man hierin?
Ik zou helemaal niks meer verwachten en hem naar de grootouders brengen die hem wel graag zien.
waarom maak jij je er zo druk om. Je klinkt heel jaloers. En ook heel onaardig tegen je schoonzus. Zij doet de opvoeding helemaal fout en jij doet het perfect
ik denk dat je schoonouders om de lieve vrede het contact met jou proberen te beperken met als gevolg het contact met je zoontje. Wat je kan doen is je zoontje brengen en zelf niet meegaan of je man en zoon sturen. Dat zal lucht geven
Laat je man het oplossen en wat vaker langsgaan met je zoontje.
Tja, ik lees uit je post vooral heel veel negatiefs over je schoonzus, die de dochter van je schoonouders is. Als je zo over haar praat, kan ik me wel een beetje voorstellen dat je schoonouders zich daar niet prettig bij voelen. En dat ze daardoor afstand houden. Je praat over hen zelf ook niet erg liefdevol.
Is de band van je man met zijn ouders wel goed, of veroordeelt hij zijn zus en haar opvoedmethodes (en wellicht die van zijn eigen ouders) ook zo? Je kunt naar mijn idee prima allebei een andere leefstijl hebben, maar daar wel respectvol over zijn. Jij komt echt heel neerbuigend op mij over, daar zou ik veel meer problemen mee hebben dan met jouw andere opvoedstijl.
Dus mijn advies is vooral om te kijken naar je eigen opstelling/houding/communicatie. Ik denk dat je daar veel winst kunt maken. Mensen 'confronteren' werkt over het algemeen niet heel lekker als je een verandering wilt bereiken. Daarmee dring je mensen direct in de verdediging en maak je de zaak naar mijn idee alleen maar erger.
En als het hem daar niet in zit, of als je je eigen opstelling niet kunt of wilt veranderen: omgang met de grootouders valt niet af te dwingen. Als jij het belangrijk vindt zul jij het initiatief moeten nemen. Vraag (!) of je zoon eens kan logeren bij opa en oma. En laat je man hem dan brengen. Dan hoeven jij en zij geen contact te hebben.
Je laat je hier heel negatief uit over je schoonmoeder en je schoonzus (haar dochter?)
ALs je daar maar een fractie van laat doorschemeren - en zo te lezen doe je dat, want je spreekt hen er op aan (?!!) - dan kan ik me voorstellen dat bezoekjes aan jullie gezin niet zo ontspannen en gezellig zijn voor je schoonouders als bij het andere gezin. Dus zullen ze minder komen, dus zien ze jullie zoontje dan ook minder. Grootouders hebben geen verplichtingen hoor jegens hun kleinkinderen. Hun antwoord op jouw "confrontatie" is heel reeeel .
Dus of je zorgt dat je relatie met je schoonouders verbetert , toont zelf meer initiatief, of je laat het los en je man gaat vaker alleen naar zijn familie toe met je zoon en je gaat wat doen voor je zelf. Respecteer in elk geval dat er mensen zijn die andere opvoedstijlen hebben dan de jouwe, en dat dat niet perse slechter hoeft te zijn dan de jouwe. De dynamiek in een gezin met drie gezin is trouwens ook anders dan in een gezin met 1 kind.
Hier waren het juist mijn ouders die veel aandacht aan kinderen zus gaven zodat mijn kinderen hun opa en oma maar mondjesmaat zagen. En als ze hen zagen en haar kinderen waren er ook, ging aandacht nog steeds naar hen. Het stoorde mij want mijn kinderen zagen dit ook.
Als ik dit besprak, gaven ze ( vooral mijn vader) aan dat mijn kinderen het zo goed hadden omdat wij goed voor hen zorgden; haar kinderen misten een vader-figuur en zij hadden het bepaald niet breed. Dat was hun excuus voor het verschil in aandacht. Ik gaf aan dat het niet klopte en ben, om kinderen hier niet mee te confronteren, minder vaak met kinderen naar mijn ouders gegaan. Gelukkig hadden mijn kinderen nog een oma, die wel tijd in hen stak en met hen koekjes ging bakken.
Omdat ik vroeger ook maar één oma heb gekend ( andere reeds overleden), sta ik er gemakkelijker in.
Opstelling van je schoonouders is duidelijk; kinderen schoonzus voor. Mogelijk omdat schoonzus idd veel voor hen doet maar ook mogelijk dat ze vinden dat haar kinderen anders aandacht te kort komen terwijl jullie een solide gezin vormen.
Gevolg was wel dat de kinderen met ouders man meer band hadden dan met mijn ouders. Zij zo.
Ik zou dit soort discussies aan je man overlaten. Hij is hun kind, jij niet. Dat maakt doorgaans echt wel een verschil in dit soort zaken. En nodig ze bijvoorbeeld eens uit of vraag of ze een keer willen oppassen of met jullie zoontje naar de dierentuin of speeltuin.
Hoe vaak je opa en oma ziet hangt ook af van de afstand. Ik woon bij mijn ouders om de hoek, mijn zus woont wat verder weg. Onze ouders zien mijn kind vaker dan die van haar. Dat is logisch. Toch houden ze van allemaal even veel en als ze er allemaal zijn is er voor iedereen aandacht.
Ik zou het ook niet met opa en oma gaan hebben over de opvoeding van je schoonzus. Zij haar ding, en jullie je ding. Daarbij gaan opa en oma niet over de opvoeding thuis.
Hoe gaat het als jouw zoon wel bij je schoonouders is? Mogen zijn dan op hun manier met zoon omgaan of komt er een waslijst aan regels bij? Geen frietjes, niet vies worden etc. Dat kan ook nogal verschil maken. Wie weet willen zijn ontspannen naar de speeltuin kind daar lekker vies laten worden, zakje snoep geven en op het einde een ijsje toe. Dan doen ze dat misschien minder graag als ze heel de tijd moeten zorgen dat zoon wel zijn fruit eet, geen zoetigheid mag etc.
Overigens heeft mijn schoonmoeder niks met onze dochter (ook niet met kinderen van schoon zus). Schoonmoeder had hoge verwachtingen van het oma worden, maar blijkbaar valt het haar in de praktijk enorm tegen. In het begin vond ik dat lastig, maar inmiddels heb ik het geaccepteerd. Dochter heeft twee opa's en een oma die dol op haar zijn en dat is genoeg. Komen mijn ouders veert ze op en rent ze naar de deur en schreeuwt enthousiast opa en oma. Staat mijn schoonvader voor de deur hetzelfde. Bij mijn schoonmoeder loopt ze naar de deur als de bel gaat, ziet dat het schoonmoeder is en loopt zonder boe of ba te zeggen terug naar haar speelgoed. Ze is twee en volgens mij realiseert ze zich niet eens dat het haar oma is.
Flanagan schreef op 26-01-2022 om 11:23:
Omdat ik vroeger ook maar één oma heb gekend ( andere reeds overleden), sta ik er gemakkelijker in.
Hier ook. Het is geen must, een opa en/of oma. Is het leuk, dan is het leuk. Is het niet leuk, dan is het pech en steek ik er ook geen tijd in.
"Mijn schoonzusje is heel vrij met haar dochters. Ze kennen bv. nauwelijks regels, worden niet gecorrigeerd, mogen ontzettend veel, zijn enorm verwend, krijgen giga veel snoepgoed, en op tafel staat meestal patat, chinees, enz. Mijn man en ik hebben echter gekozen voor een "traditionelere" opvoeding. Ja is ja en nee is nee, wij houden wel van regels, duidelijkheid, gezond eten, en correct opvoeden"
Er is niet zoiets als correct opvoeden. Jullie doen het op jullie manier en zij doen het op hun manier. Jouw houding is vast bekend bij je schoonmoeder. Ze vinden het vast niet leuk dat je neerbuigend doet over de opvoeding van hun oudste kleinkinderen. Dat zijn namelijk ook vast heel leuke kleinkinderen en wellicht hebben ze geen zin in kritiek op hun manier waarop ze met jullie zoon om zouden gaan.
Wat vindt je man ervan. Wil hij dat jullie zoon meer contact heeft? Kunnen jullie dat niet vaker langsgaan en onthoudt dan a.u.b. dat het zijn ouders zijn. Zij hebben ook jouw man opgevoed. Zij zullen echt je kind niet verpesten door hem vaker te zien en het op hun manier te doen.
Je strijd met je schoonzusje zou niks te maken moeten hebben met je band met je schoonmoeder. Leven en laten leven. Zij kiezen hun opvoeding, jullie die van jullie.
Dat gezegd hebbende. Mijn schoonouders hadden eerst ook een duidelijke voorkeur voor de andere kleinkinderen. Inmiddels is dat iets bijgetrokken. Contact komt ook vooral vanuit ons, maar dat is nou eenmaal zo. Maar als de kinderen het zelf gaan merken en niet meer naar opa en oma willen dan mag dat gevoel er zijn. En dan wordt ongetwijfeld frequentie contact nog lager
Heel erg eens met voorgaande posters! Jij vind jouw manier van opvoeden 'correct opvoeden', maar dat bestaat helemaal niet. Als je altijd zo zwart/wit bent, kan ik me voorstellen dat ze niet zoveel zin in jullie hebben. Verder vind ik niet dat jij hierover het gesprek moet aangaan. Het zijn de ouders van je man en hij is de eerste verantwoordelijke om dit contact goed te houden.
Denk eraan he, jouw zoon wordt later ook groot en als hij een vrouw krijgt met andere opvattingen dan jij wil je toch ook dat hij er nog voor jullie is en niet als een mak schaap achter z'n vrouw aanloopt. En hoop je dat zij respect voor haar schoonouders heeft.
Twee vragen:
1. Je geeft aan een strengere opvoeding te hanteren. Verwacht je dat grootouders jullie lijn doortrekken, of laat je ze lekker opa en oma zijn en mogen ze zelf weten hoe en of ze hun kleinkinderen verwennen?
2. Ik krijg het gevoel dat jij je vooral bezig houdt met het contact, maar waarom laat je man niet de aanjager zijn? Het zijn zijn ouders, is het voor jezelf niet prettig al je hem het contact en de regelmaat ervan laat initiëren?
Dank voor jullie wisselende reacties, ik heb ze net allemaal doorgelezen. Fijn en bijzonder hoe er van verschillende kanten naar gekeken wordt!
Ik wil graag even toevoegen dat ik absoluut niet vind dat "mijn opvoeding" de beste is, zeer zeker niet! Alle ouders kiezen hun eigen type opvoeding, dat zie je overal.
Mijn man staat er net zo in als ik. Ook hij heeft al een paar keer gevraagd of zijn ouders iets meer tijd voor onze zoon willen maken. Ook bij hem hetzelfde verhaal, met als gevolg dat hij steeds minder contact met ze zoekt. Als we op visite gaan, dan is dat vanuit mijn initiatief, want ik zie graag voor mijn zoontje 2 opa's en oma's.
Ook snap ik best dat ik misschien jaloers op mijn schoonzus overkom. Dat is ook allesbehalve het geval, ik zou voor geen goud met haar willen ruilen. Mijn schoonzus is erg dominant, en haar dochters zijn haar heilig, haar prinsessen, daar mag je niks van zeggen, niemand niet, want dat betekent slaande ruzie. Al meerdere malen meegemaakt.
Mijn schoonouders doen idd te vrij met hem vind ik. En het klopt helemaal, ze vinden mij, maar ook mijn man, te streng. Willen ze hem een koekje/snoepje geven, krijg ik bij voorbaat al te horen van "tja, dat zal van mama wel weer niet mogen hè"? Terwijl dat helemaal niet waar is. Wij zijn er alleen wat beperkter in.
Het enige wat ik graag zou zien, is dat mijn schoonouders meer naar hem omkijken. Maar zoals boven als reactie aangegeven, dat willen niet alle opa's en oma's.
