Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Astrid

Astrid

13-12-2010 om 11:55

Sexuele voorlichting.

Ik heb een dochter van 14 en een zoon van 11. Dochter van 14 heb ik, vanaf dat ze 10 was of zo uitgebreid voorgelicht. Tussen de bedrijven door, samen in de auto, als het zo ter sprake kwam. Heb haar ook een goed boek gegeven waar we samen in keken.
Bij zoon vind ik dat moeilijker. Ik vind eerlijk gezegd dat dit ook een taak van zijn vader is. Maar helaas, kan ik dat niet verwachten van zijn vader. Vanwege autisme, niet kunnen praten over persoonlijke gevoelens en al helemaal niet over dat soort dingen. Jammer, maar ik zal het dan toch zelf moeten doen.
Gisteren realiseerde ik me met schrik dat hij nu 11 is en ik hem eigenlijk nog niets heb verteld en ik schaam me daar wel voor. Hij zit in groep 8.
Hoe pak ik dat nu aan? Ik wil niet samen op de bank gaan zitten zo van : ik moet je iets vertellen, want dat is zo vreselijk officieel. Bij dochter ging het wat makkelijker, is zelf nieuwsgierig, praat makkelijk. Zoon van 11 is ook nog helemaal niet met dat soort dingen bezig, het is echt nog een kind.
En natuurlijk vangt hij vanalles op, maar ik wil hem wel goed voorlichten en niet dat hij het van de straat hoort.
Maar ik vrees dat ik al te laat ben?
Heeft iemand tips hoe ik dit moet aanpakken.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
koentje

koentje

13-12-2010 om 14:04

Astrid........

je gaat ons toch niet vertellen dat jouw kinderen voor hun 10de nog nooit vragen hebben gesteld over waar kinderen vandaan komen e.d.? Wat heb je ze wel verteld dan?
Kinderen hebben voorlichting nodig als ze geinteresseerd zijn: wel op hun nivo, natuurlijk. En niet meer dan waar ze naar vragen.
Ik snap ook niet waarom een vader zijn zoon moet voorlichten en een dochter door haar moeder...

Ik zou

in jouw geval een boek halen in de plaatselijke bib waarvan je denkt dat het je zoon wel zal aanspreken, en dat laten rondslingeren in huis (of het gewoon geven). Vervolgens kan je opmerken dat het toch wel een interessante materie is, voortplanting. Zou het voor hem niet goed zijn als je het eerst meer "wetenschappelijk" aanpakt om dan over te stappen op het gevoelsmatige (dat minder tastbaar is). Ik zou echt wel op gaan schieten hoor, ik heb vanmorgen uitgelegd aan 7-jarige dochter wat seksueel misbruik is (en in niet al te bedekte termen). Trouwens, zou het niet zo zijn dat hij allang op de hoogte is van één en ander? Ik sprak daar ook niet over met mijn moeder (of eerder omgekeerd) maar ik had alles al lang uitgedokterd.

Die verdeling vader/moeder: ik denk dat hoe langer je wacht, het als moeder misschien inderdaad wel moeilijker wordt om zo'n onderwerp bespreekbaar te maken met je zoon, maar niet als je kinderen jong genoeg zijn. Ik hoop alles /van belang/ uitgelegd te hebben tegen dat het 'genant' gaat worden dat ik dingen ga moeten uitleggen. En wat minder van belang is horen ze wel via via.

Kut en lul

dat zijn de wat groffe namen voor piemel en plassertje. Dat soort dingen zei ik tegen mijn oudste toen ze een jaar of 3 a 4 was en vroeg wat dat dan was. Je moet de dingen gewoon bij de naam noemen als een kind er naar vraagt.

Ik snap de gene er eigenlijk niet van, maar dat kan aan mijn opvoeding en verdere ontwikkeling op dit vlak liggen.

Geen vraag zo gek of ik geef er eerlijk antwoord op.

Astrid

Astrid

13-12-2010 om 20:28

Astrid, wil je een andere nick nemen?

Ik schrijf al jaren hier onder de naam Astrid en ik wil je daarom vragen of je een andere nick wilt nemen. Ik vind dit niet zo prettig lijkt net of het over mijn kinderen gaat. Laat die nou wel goed voorgelicht zijn.

Hoop dat je wat anders wilt verzinnen. Of zet er een cijfer achter.

Mirage

Mirage

13-12-2010 om 20:52

Vragen

Wat ik bij mijn (jongere) kinderen altijd doe is vragen stellen. Waar komen baby's vandaan? En hoe komt dat zaadje dan in de buik? enz enz. Dit om te kijken of er iets is blijven hangen van wat ik eerder verteld heb.

Je zoon zal vast het één en ander opgevangen hebben. Dus ik zou beginnen met vragen stellen om te kijken wat hij al weet. Vanuit daar kan je aanvullen. En gewoon beginnen bij iets simpels en tastbaars. Baby's dus

Overigens praten bijna alle kinderen het makkelijkst als je ondertussen wat anders aan het doen bent waarbij je elkaar niet hoeft aan te kijken en waarbij stiltes geen probleem zijn. Zeker over onderwerpen die wat lastiger kunnen liggen(voor hem of voor jou). Afwassen was altijd mijn favoriet als kind, maar niet meer zo toepasbaar met de afwasmachine . Tegenwoordig gebruik ik het autorijden of het naar huis wandelen vanuit school.

Gewoon beginnen, de rest komt vanzelf.

Marjoleine64

Marjoleine64

13-12-2010 om 22:47

Hebben ze op school niets gehad?

Hier komt op school in groep 7 de seksuele voorlichting uitgebreid aan bod. Inclusief condooms en tampons die uitgebreid bekeken kunnen worden. Een hoop gegiechel uiteraard, maar dan weten ze in ieder geval het essentiele voorzover je ze dat als ouders nog niet bijgebracht had. En vaak wordt thuis de voorlichting toch wat meer toegespitst op de persoon - ik hed mijn zoons bijvoorbeeld nog niets verteld over ongesteld zijn enzo. Toch wel handig dat dat in de klas wel gebeurd.
Overigens was mijn oudste al in het begin van groep 7 zelf lichamelijk aan het puberen gegaan (inculsief groeispurt die toen begon). Hij was toen net 11. Ik heb het boekje 'Haar. Waar? Daar!' voor hem gekocht en gewoon in de kamer gelegd. Hij vroeg toen zelf of hij het mocht bekijken... Jongste zoon (nu net 11, in groep 8) begint nu de eerste tekenen van pubertijd te krijgen maar heeft het boekje nog niet aangeraakt.
Marjoleine

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.