Slaapkamer delen
Mijn 2 dochters van 8 en 6 delen al heel lang een slaapkamer. De oudste krijgt nu echt behoefte aan privacy en vindt haar kleine zusje steeds vaker een last. Ik gun haar haar privacy maar met een huis met 4 slaapkamers en 6 personen is dat erg lastig. De slaapkamer is ook niet zo groot dat we hem gemakkelijk door midden kunnen delen. Dan houden ze geen ruimte meer over om te spelen. Dus de mogelijkheid tot een eigen kamer is er niet. Iemand misschien nog tips waardoor we toch aan de behoefte van mijn oudste dochter tegemoet kunnen komen? Wie weet is er iets waar wij nog niet aan hebben gedacht.
Er was ooit iemand hier op oo
Die zelf een aantal jaren samen met haar man op een tweepersoons slaapbank in de woonkamer sliep en zo een kamer vrijmaakte voor de kinderen.
Ben het met de vorige schrijfster eens: het is naar als kinderen elkaar echt niet liggen. Dan zou je nog meer prioriteit moeten kunnen geven aan ruimte voor elk apart. Maar soms kan het echt niet anders.
Vandaar mijn vraag
Wat mist de ene dochter nu precies? Een plek waar haar zusje niet zomaar binnen kan komen, een plek om te spelen zonder haar zusje, een plek waar haar zusje haar niet kan horen. Maken ze vaak ruzie als ze beiden op de kamer zijn?
Hoe hoog zijn de kamers in huis, is het een optie een soort vide in een kamer te maken, of een hoog tweepersoonsbed, zodat er naast een matras nog een stuk 'eigen ruimte' is?
Alternatief
Een aantal jaren geleden kregen mijn schoonzusje en zwager onverwachts een tweeling.
Aangezien zij al een kind hadden, en een tweekamer woning bezitten hebben zij het als volgt opgelost.
Zij hebben voor in hun woonkamer een luxe uitklapbaar bed gekocht, die opgeklapt een mooie kast is.
Beddengoed kan mee worden opgeklapt, en het bed slaapt echt heerlijk.
In jouw geval zou dan een van de kinderen jullie slaapkamer kunnen krijgen.
grappige Kelly & de andere kant
Kelly lijkt me nogal levensvreemd, eerlijk gezegd vind ik het vooral lachwekkend: 'sterkte met de situatie', terwijl de ouders er zelf bij waren toen ze vier kinderen kregen. En 'ik kan me er niks bij voorstellen': dus Kelly heeft hier werkelijk nog nooit van gehoord, geen ouders, leeftijdgenoten gehad die een kamer moesten delen? Fascinerende reactie.
Mijn moeder heeft vroeger vroeger een groot deel van haar jeugd zelfs een kamer gedeeld, terwijl ze werkelijk een kast van een huis hadden. Maar ja: 7 kinderen en het kindermeisje moest ook nog een kamer.
Zelf heb ik tot mijn 13e meestal een gedeelde kamer gehad. Toen dat niet meer hoefde was dat wel fijner natuurlijk, maar ja, het is soms niet anders, en er zijn ook wel leuke kanten aan.
Het zou kunnen dat je dochters niet goed met elkaar op kunnen schieten of zo, maar ik vind dat je er echt veel te veel in meegaat dat kind dat zo graag zou willen. Jullie hebben dus al van alles gedaan met gordijnen etcetera, maar het werkte allemaal niet, dochter klaagt nog steeds (en die van 6, neemt zij het al over?) en jij vindt het stiekem ook wel zielig. Allemaal schema's zijn al geprobeerd. Jee zeg.
Enerzijds zou ik wel even kijken naar zoiets als die kist (maar breng het dan niet als een pleister voor de wonde!), maar verder zou ik vooral zelf proberen het niet meer zo als zielig te zien. In tegenstelling tot die grappige Kelly, vind ik eerlijk gezegd dat je dochter ook wel eens gezegd kan worden dat ze er maar eens over op moet houden en dat dit is zoals het is en dat je het gezeur een klein beetje zat begint te worden.
amen
...
Kelly
Het is echt heel prima vol te houden in een kleiner huis. Ik vond het als kind inderdaad lang niet altijd leuk om een kamer te delen. Er waren echter wel meer dingen die ik niet altijd leuk vond. School bijvoorbeeld. Of oppassen op jongere broertjes/zusjes. Of huiswerk maken. En dat moest ook allemaal. En dat was allemaal verder echt niet zo erg. Net zoals een kamer delen ook niet erg is. Er zaten ook leuke kanten aan. Hoewel het uiteindelijk helemaal niet relevant was/is of het nou wel of niet leuk is. Het was zoals het was en er was prima mee te leven.
Mijn kinderen hebben ook niet allemaal een Eigen kamer (gehad) en hebben gedeeld of delen nu nog. Financieel zouden we misschien best naar een huis kunnen verhuizen waar wel iedereen een Eigen slaapkamer heeft. Dat doen we echter niet want dat is (voor ons althans) niet belangrijk genoeg om te verhuizen.
Mijn kinderen klagen ook wel of maken ruzie (net zoals wij vroeger) en soms hebben ze de grootste lol samen.
Maar er is verder echt niks zieligs aan om je kamer te moeten delen. Dat is heel normaal. Alleen in westerse landen waar de gezinnen kleiner zijn is het haalbaar voor de meeste mensen om aparte slaapkamers per kind te hebben. En dan nog niet eens altijd want zeker in de grote steden wonen mensen ook op een kleiner oppervlakte. Het is fijn als je elk kind een Eigen kamer kan geven maar het is ook heel prima als dat niet zo kan.
Horsie
Ik zou het probleem daar laten waar het ligt": bij je dochter.
Jullie hebben al meegedacht aan oplossingen, je hebt een Eigen plekje voor haar gecreerd in de gedeelde kamer, je zorgt ervoor dat ze er met vriendinnetjes kan spelen.... Dus dat lijkt me allemaal prima. Je dochter zou alsnog graag een eigen kamer willen. Dat is helemaal begrijpelijk maar dat gaat (voorlopig) dus niet. Je kan nog 100 oplossingen bedenken maar geen een is de oplossing waar je dochter op zit te wachten: een eigen kamer.
Ik zou tegen haar zeggen dat je snapt dat ze een eigen kamer wil en dat dit nu eenmaal niet gaat lukken en dat ze dus zich er bij neer zal moeten liggen. Laat het 'probleem' bij haar. Het is nu eenmaal niet anders, je hebt meegedacht om de situatie zo aangenaam mogelijk te laten zijn en er zijn nu eenmaal niet meer kamers. Zusje kan moeilijk op de gang gaan slapen tenslotte.
Egel
Die vergelijking telkens met vroeger.. daar kan ik echt niks mee! Vroeger moesten vrouwen stoppen met werken als ze gingen trouwen en ze werden ook gelukkig. Tijden veranderen, vrouwen werken, hebben meestal minder kinderen en die hebben een eigen kamer. Vroeger gingen kinderen niet voor niets zo snel als ze konden het huis uit, nu willen we dat ook liever niet.
Wij hebben ook 4 kinderen en gelukkig de ruimte om ze allemaal een eigen kamer te geven. Anders had ik toch echt verhuizing overwogen of wellicht niet aan kind nr 4 begonnen (als ik het niet zou kunnen betalen). Je kijkt als ouders toch ook naar de praktische kant: is onze auto groot genoeg, moet er een nieuwe komen? kunnen we ons een 4e veroorloven? kunnen we ze allemaal op een sport doen? kunnen we nog op vakantie?
Mijn zoons vriendje zijn moeder is nu in verwachting van kind nr 4 en ze wonen in een piepkleine huurwoning, moeder werkt niet. Is het dan heel raar dat is denk: waarom hebben ze deze beslissing genomen? Of ben ik gewoon te praktisch?
Nat:
Je bent niet te praktisch, je vind alleen andere dingen belangrijk.
En dat is prima, dat is ieders persoonlijke keuze.
Egel en anderen die het lezen willen
Guttegut, ik heb er heus wel vaker van gehoord maar bedoelde het dus persoonlijk. Zowel mijn partner als ik hebben naast onze gezamenlijke slaapkamer ieder een hobby kamer(tje). Groot genoeg om jezelf eens te kunnen terugtrekken van alles wat er in je leven is gebeurd. Daarnaast hebben onze 6 kinderen ook allemaal een eigen plekje. Ook wij hebben niet overdreven veel ruimte, maar kunnen her en der wat schuiven omdat sommige kinderen uit eerdere relatie komen en dus niet standaard iedereen iedere dag thuiskomt.
Overigens ging het mij niet om het niet leuk vinden, maar om de behoefte van het kind. Een eigen plekje, net zoals het speelgoed. Delen is super, geweldig en fijn. Maar als er niks van jou persoonlijks is, wat je niet hoeft te delen. Nouja wij kennen dat hier (gelukkig) niet. Maar iets van jezelf en een plekje dat alleen van jou is, waar je even niemand hoeft te ontmoeten. Dat heeft niks te maken met niet leuk, maar wel met behoefte. En kan me voorstellen dat een kind dat zich aan het ontwikkelen is, ook soms alleen wil zijn en niet altijd alles maar moet delen met de ogen van zijn/haar broertje of zusjes.
Kelly
Hoeveel kamers hebben jullie eigenlijk dat zes kinderen een eigen plekje hebben en jullie samen ook drie kamers?
Zie reactie
Van oorsprong hebben we 4 slaapkamers maar ze waren zo ruim dat we er muren tussen hebben gezet en het er nu 7 zijn geworden met een eigen deur. Daarnaast konden we er nog een stuk bij aanbouwen, maarja soms moet je dat geluk treffen. Het huis stond al een hele poos te koop maar dankzij de renovatie aan kunnen passen naar onze eigen wensen.
Zielig
Jemig wat een reacties. Fijn om te lezen en het zet mij in ieder geval enorm aan het denken. Een ieder heeft zijn eigen prioriteiten, dat is wel duidelijk. Mijn dochter wil gewoon heel graag een eigen kamer. Zoals ik in het begin al schreef, zegt mijn verstand: " jammer joh, het is niet anders." Aan de andere kant heb je ook nog dat moederhart dat zich er elke keer weer mee moet bemoeien. Zielig is het niet, dat weet ik ook wel. En inderdaad, als we dit zouden oplossen, komt er vast wel weer een ander probleem om de hoek kijken. Wij hebben ook gedacht aan slapen in de woonkamer. Maar met een puber die uit gaat en laat thuis komt en 2 meiden die het liefst om 7 uur beneden zitten, is dat toch niet zo'n strak plan. We hebben dus alle mogelijkheden al bekeken en zo mogelijk uitgevoerd. Ik verwacht niet dat ze later een trauma overhoudt aan de gedeelde kamer dus misschien moet mijn verstand wat harder roepen om boven dat gevoel uit te komen. Helaas voor haar blijft de kamer gedeeld. Ieder met een eigen stukje en spulletjes waar de ander niet aan mag komen. En nu hopen voor haar dat haar broer snel het huis verlaat, dan komt er weer een kamer vrij--
Kamers`
Wij zouden best een huis kunnen kopen met meer kamers. Dat doen we echter niet want ik vind dat er aan onze huidige huis ook veel voordelen zitten en ik heb geen zin om weer te verhuizen op dit moment. Dat niet alle kinderen hun eigen kamer hebben is voor mij ook geen argument. Maar misschien heeft het ook te maken met wat je zelf gewend bent van huis. Ik heb altijd mijn kamer gedeeld dus voor mij is het ook het volkomen normaal dat mijn kinderen dat ook moeten doen.
Ik snap bijvoorbeeld prima dat iemand in een klein huurhuisje nog een 4de kind krijgt. Waarom niet? Ik zie het bezwaar gewoon niet. Misschien ook omdat ik zelf zonder veel luxe ben opgegroeid en daar ook echt geen seconde onder geleden heb.
Kyana
Dat zal zeker meespelen. Ik heb zelf altijd een eigen kamer gehad en dat is dus mijn 'norm'. Als er een kind bij zou komen, zou ik er voor zorgen dat ik voldoende kamers heb of anders verhuizen. Het huis moet wel ruim genoeg zijn en voor iedereen een eigen plekje kunnen bieden.
Maar we hebben er al 4 en dat is wel genoeg 
