Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Sport breed of diep

even uitleggen: ik heb een dochter (8). Zij heeft veel activiteiten buiten school om, ze vindt dit allemaal leuk en gaat nooit met tegenzin naar haar activiteiten (integendeel zelfs).

Voor 2 van die activiteiten (sport) is zij gevraagd om deel te nemen op competitieniveau. Uiteraard gaat het om een uitbreiding van het aantal uren dat zij nu al heeft. Praktisch gezien komt het erop neer dat zij -indien zij op competitieniveau wil meedraaien-, ze minstens een deel van de andere activiteiten moet laten vallen. En hier hebben man en ik een andere mening, ik blijf dus dubben.

Voor mij hoeft ze helemaal niks op competitiniveau te doen, op die manier kan ze nog een paar jaar alles blijven doen wat ze nu doet met veel plezier, niet diep dus maar breed georienteerd.
Man vindt echter dat ze zich beter kan verdiepen in 1 (of 2) activiteit(en) zodat ze zich 'kan meten met kinderen die ook wat meer potentie op dat vlak hebben'. Op deze manier zou dochter leren doorzetten, echt plezier uit haar activiteit halen, wedstrijden meedoen enz. Man is van mening dat door maar te blijven hangen op recreatief niveau, ze nooit het onderste uit de kan zal halen en na een tijd zal gaan afhaken omdat het niet uitdagend genoeg is en ze gewoon 'de beste' is in haar groep zonder dat ze zich echt kan meten. Ze zal gefrustreerd geraken omdat ze anderen zal zien die veel beter zijn als haarzelf (die wel competitie doen) en weten dat zij ook /zo goed/ had kunnen zijn. Dit besef zou leiden tot desinteresse om nog iets te willen verder doen.

Een soort luxe probleem maar voor ons is het wel iets ... concreets zeg maar en waar ik al veel over heb nagedacht. Ik zou ook graag eens de visie van anderen hierover horen, of dingen die ik mss. over het hoofd zie. Dus: diep en gefocusd of breed en allroud?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Roosje Katoen

Roosje Katoen

19-01-2012 om 11:11

Wat wil ze zelf?

Dat lijkt me toch het belangrijkst. Met acht jaar weet je toch wel of je iets leuk vindt of niet en of je een niveau hoger wil gaan sporten? Ik zelf heb helemaal niks met al die clubjes voor kinderen, een leuk ding lijkt me genoeg. Maar de beslissing zou ik vooral bij het kind zelf laten.

+ Brunette +

+ Brunette +

19-01-2012 om 11:57

Ja, wat wil ze zelf?

Bespreek het met haar en kijk wat ze zegt. Of ben je bang dat als ze niet zo competitief is en niet denkt dat ze zich op den duur gaat vervelen, je met een boze vader zit?

Ashara

Ashara

19-01-2012 om 13:00

Ik kopieer hier even mijn reactie uit de andere rubriek:

Ik vind voor jullie beide standpunt wat te zeggen dus ik zou gewoon de keuze aan je dochter over laten. Als ze echt voor een van haar activiteiten een meer dan gemiddelde passie heeft dan zou ze misschien inderdaad haar andere actviteiten wel willen laten vallen om zich helemaal vol op betreffende activiteit te storten. En als ze alles even leuk vindt dan blijft ze toch gewoon fijn meerdere activiteiten doen.

Het blijft natuurlijk ook gewoon om amateursport gaan. Tenzij je dochter echt plannen heeft om misschien de stap ooit naar professionele sport te maken en daar ook het talet voor heeft. Maar als dat niet zo is dan maakt het op de lange termijn ook niet zo veel uit op welk niveau je nu zit voor een amateursport. Zolang je er maar lol aan hebt.

Het punt van je man dat een sport leuker wordt naar mate je het beter kan onderschrijf ik dan wel weer. Voor mij is dat in elk geval wel zo. Dat is dus wel weer een argument om je maar op een enkele activiteit te concentreren.

Maar goed ik zou de beslissing bij haar zelf laten liggen. Een van de kinderen hier is ook een kind wat het leuk vindt om allerlei dingen uit te proberen en daar oprecht van geniet. Ze heeft belangstelling voor veel verschillende dingen zoals muziek, toneel, dansen en sporten. Terwil oudere broer juist een kind is wat liever een of twee dingen doet maar dan wel hier zich helemaal in wil investeren.

Ik zou het dus aan je dochter zelf over laten. Voor beide kanten valt wel wat te zeggen.

Sasvangent

Sasvangent

19-01-2012 om 13:06 Topicstarter

Alles

alles wil ze zelf, op dat vlak is ze alvast heel ambitieus. Eigenlijk heeft ze een voorkeur voor 1 van de 2 sporten (zelf vind ik dat de minste wegens meeste uren en meer kans op blessures).

We hebben dit nog niet uitgebreid met haar besproken, ze weet natuurlijk wel dat ze geselecteerd werd (en zal worden).
Ik vind niet dat zij dit helemaal in haar eentje moet beslissen, want competitieniveau vraagt ook veel inzet en tijd van de ouders (of van mij beter gezegd). Bovendien, door het drukke schema dat ze vandaag al heeft, staat de competitie voor sport 1 al 'on hold' omdat ze op die extra trainingsuren al andere zaken heeft staan. En ik voel ook die druk van de club uit (maar dat is niet echt relevant).

Brunette: ik begrijp je post niet zo goed denk ik. Er is geen sprake van boze vader oid. We hebben er al een paar keer over gesproken en tot de conclusie gekomen dat we er anders over denken: hij (als man?) denkt nogal competitief en ik denk meer in termen van laat maar waaien en laat haar maar vanalles doen en overal plezier in hebben, al zal alles maar op matig niveau zijn. Ik zie net een pluspunt van veel graag te doen.

Ik had gewoon graag de visie van andere ouders gehoord over dit topic en niet gewoon wat wil ze zelf. Ik probeer mij hier een mening over te vormen - mss is voor elk standpunt wel iets te zeggen. Helaas zullen we (samen met haar natuurlijk) wel voor 1 standpunt moeten kiezen.

Ashara

Ashara

19-01-2012 om 13:15

Dan

In dat geval zou ik goed kijken naar ten eerste de ruimte die jullie hebben om haar inderdaad op competitie niveau mee te laten doen. Ik zou kijken of ik die investering in tijd aankan. Wat het is inderdaad anders om een keer in de week een kind bij de sportclub af te zetten en na een uurtje weer op te halen. Bij competitie op hoog niveau zal inderdaad ook van jullie meer geeisd worden. Dus eerst zou ik van mezelf bepalen of we die inzet aan kunnen. Daarna zou ik kijken of de gekozen club een leuke club is waar goed getraind wordt en niet veel problemen zijn (daar hoor je soms ook slechte verhalen over)

Mocht het van onze kant allemaal goed zijn dan zou ik met kind om de tafel gaan zitten en rustig met haar gaan praten over wat ze wil. Daarbij zou ik misschien wel wat sturen als ik het idee heb dat voor kind een bepaalde activiteit erg geschikt zou zijn. Maar uiteindelijk zou ik toch wel voor een groot deel kind zelf laten kiezen of ze liever competitie gaat doen en dan dus andere dingen niet meer kan doen of liever van alles wat blijven doen.

Voor dat ik met kind zou overleggen zou ik wel bij mezelf nagaan of ik die investering ook kan maken. Als dat niet zo is dan zou ik kind uiteraard ook niet voor die keuze stellen.

En welke richting ik kind op zou sturen zou afhankelijk zijn van haar karakter. Is het iemand die blij wordt van veel verschillende dingen of zou ze juist veel lol kunnen halen uit die ene activiteit? Ik zou daar bij elk van mijn kinderen al een ander antwoord op hebben dus dat is echt heel persoonlijk.

Sasvangent

Sasvangent

19-01-2012 om 13:16 Topicstarter

Ashara

bedankt om het hier te zetten.

OK, jij schrijft dat een sport leuker wordt naarmate je ze beter kan. Is dat omwille van je dan beter kunnen meten met anderen, wedstrijden en intensievere begeleiding (en aandacht) en omgeven zijn door kinderen die ook meer gedreven zijn of gewoon puur omdat je het dan beter kan zonder meer?

Zelf ziet ze zichzelf wel als professionele sportster maar ik zie dat meer als een jonge meisjesdroom. Maar bon, je weet maar nooit.

Bovendien, ze is nu eenmaal sportief aangelegd, als ze nu vanalles blijft doen, kan ze later gemakkelijk omschakelen naar een andere sport, mocht ze niet meer leuk vinden wat ze nu doet. Niet voor alle sporten moet je op jonge leeftijd beginnen om ergens te geraken.

Ze doet ook muziekschool en instrument, dat mag ze van mij niet laten vallen. Voor de rest zou ze zelf wel mogen beslissen om iets weg te laten vallen.

Ashara

Ashara

19-01-2012 om 13:22

Sasvangent

Ik ben zelf helemaal niet competitief ingesteld dus dat zou voor mij persoonlijk niet spelen. Maar het is wel zo dat dingen vaak leuker zijn als je ze goed beheerst. Voor muziek geldt dat in grote mate. Het spelen van een muziek instrument is natuurlijk vooral leuk als je een beetje kan spelen. Niet gelijk op super niveau maar in elk geval een beetje meekomen. Voor sport geldt dat ook. Het is gewoon leuker als je net iets meer kan. Althans voor mij is dat zo maar misschien dat dit niet voor iedereen opgaat.
Dus voor mij is het echter puur omdat je dan meer kan. Maar wie een beetje competief is ingesteld zal het ongetwijfdeld gewoon heel leuk vinden om te winnen. Daar is ook niks mis mee.

Primavera

Primavera

19-01-2012 om 14:38

Kiezen of delen

Mijn kinderen zitten op een sport op competitieniveau en aan de hand van wat ik observeer kan ik alleen maar stellen dat het echt een kwestie van kiezen of delen is.
Onze buurjongen zit op een vereniging waar ik ze een heleboel verschillende sporten kunnen doen en ieder kwartaal of half jaar kunnen eisselen van sport. Hij zal nooit echt uitblinken op een van deze, maar geniet ervan om op deze manier veel te kunnen proberen en heeft het prima naar zijn zin.
3 van mijn 4 kinderen zitten in de zwemcompetitie. Hoewel het aantal trainingen best veel van de ouders en de kinderen vraagt, geeft ook het steeds beter worden veel voldoening en is ook het samenhorigheidsgevoel wat er op de zwemclub heerst erg gezellig.
Op deze zwemclub zitten echter ook enkele sportieve kinderen, die op zich veel talent hebben, maar dat ook hebben in een andere sport (basket/voetbal/enz.) en niet kunnen kiezen. Aanvankelijk doen ze daarom maar allebei om de keus wat uit te stellen en traine ze wat minder vaak mee, omdat de tijden elkaar soms bijten. Met 7-8 jaar gaat dat nog wel goed en halen ze hun eerste medailles binnen. Alleen hoe verder je komt des te belangrijker het wordt dat je ook echt goed getraind bent ipv alleen maar talenvol te wezen. En met 9 jaar beginnen ze keihard onderuit te gaan. Hun teamgenootjes die eerst minder goed waren beginnen hen voor bij te gaan en ik heb kinderen tijdens wedstrijden van langere afstanden deze huilend zien onderbreken, omdat ze die vanwege te weinig training toch niet aankonden.
Allemaal leed wat voorkomen had kunnen worden als de ouders beslist hadden dat ze 1 sport op competitieniveau konden kiezen en daar dan ook helemaal voor moesten gaan. Het is zeer moeilijk om deze achterstand als nog weg te werken en dus is het enige resultaat dat die kinderen noch in de ene noch in de andere sport meer voldoening halen. Zonde

Primavera

Primavera

19-01-2012 om 14:52

Aanvulling

Met mijn vorige berichtje wil ik niet zeggen dat je dochter perse een sport op competitieniveau moet kiezen. Maar dat ze wel moet kiezen of ze liever meerdere sporten doet op amateurniveau voor de lol OF dat ze 1 sport op competitieniveau gaat doen.
Meerdere sporten blijven doen en hopen dat je daarmee goed genoeg blijft om wat te presteren is een illusie en een grote onderschatting van je tegenstanders die zich wel op 1 sport richten. Ik vraag me echt af waarom sommigen denken dat ze heus zo goed zijn dat ze wel met wat minder trainingen afkunnen. Sport op een bepaald niveau is keihard werken en vraagt offers die een kind alleen maar doet als het werkelijk gedreven is.
Groeten Primavera

Sasvangent

Sasvangent

19-01-2012 om 15:30 Topicstarter

Verwacht

Primavera: dit soort reakties is dus helemaal wat ik vroeg.

Ja, dochter is dus zo'n kind dat niet kan kiezen. Tot nader orde zit ze dan ook niet in de aparte competitiegroep ingedeeld. Jij onderschrijft eigenlijk de mening van mijn man: gaan voor 1 sport en er dan echt voor gaan, in plaats van vanalles te doen en daar maar matig in te blijven. Als ze vanalles blijft doen, gaat ze inderdaad moeten accepteren dat een deel kinderen veel beter zal worden dan haar en haar voorbijsteken. Dat zal ze dan wel moeten accepteren. Er is mij door diverse trainers al op gehamerd dat we nu echt moeten gaan kiezen want volgend jaar wordt ze 9, dat schijnt een kantelpunt te zijn. Indien ze sport 1 kiest, zal ze daar al moeten inspringen in de groep 9-11 jaar, waarvan de meeste al intensief trainen vanaf 7 of 8 jaar. Daarom wil men haar nu in die groep, hier wordt de basis gelegd maar de hoofdtrainer zegt dat ze het wel aankan om pas volgend jaar in te springen, maar dan zal ze echt wel moeten beslissen. Helaas is de Bond pas komen scouten ergens in November en de vraag voor competitie kwam dus nadat het hele programma al vast lag.

Je schrijft verder: "Het is zeer moeilijk om deze achterstand als nog weg te werken en dus is het enige resultaat dat die kinderen noch in de ene noch in de andere sport meer voldoening halen. Zonde" Dat is natuurlijk jouw mening maar vinden die kinderen dat uiteindelijk ook zelf? Hebben ze spijt achteraf? Is dat erg om een 'achterstand' te hebben als je er nog altijd lol in hebt (als dat zo is want volgens man niet). Ik ga er maar even vanuit dat jouw kinderen geen profzwemmer gaan worden toch?

Dat samenhoorigheidsgevoel is natuurlijk een pluspunt.

OVerigens: "Meerdere sporten blijven doen en hopen dat je daarmee goed genoeg blijft om wat te presteren is een illusie en een grote onderschatting van je tegenstanders die zich wel op 1 sport richten. Ik vraag me echt af waarom sommigen denken dat ze heus zo goed zijn dat ze wel met wat minder trainingen afkunnen."
Ik denk niet dat we ons hier illusies maken hoor. Natuurlijk wordt ze straks keihard voorbij gestoken door kinderen die veel meer trainen. De vraag is alleen of dat erg is als ze gewoon tevreden is met veel doen maar matig. Bij sport 2 vrees ik alleen dat het saai gaat worden als ze niet kan doorzetten. En dan zal ze wel afhaken. Maar of dat dan weer erg is?
Je ziet, ik blijf maar in kringetjes draaien.

Sasvangent

Sasvangent

19-01-2012 om 15:37 Topicstarter

Aanvulling

dat is het eigenlijk: ze heeft nog niet op haar donder gehad, ze is nog niet onderuit gegaan. Ze beseft nog niet dat ze straks niet meer 'de beste' zal zijn maar 'gewoon gemiddeld'. Geen idee wat dat met haar zou doen, hoe ze zou reageren, waarschijnlijk gefrustreerd en boos inderdaad. Iets om over te denken dus.

Sasvangent

Sasvangent

19-01-2012 om 16:27 Topicstarter

Teamsportdenken?

P, ik denk wel dat vanaf een bepaald niveau sporten niet gewoon enkel maar leuk is, maar effectief wel 'offers' vraagt en zeker gedrevenheid.

Bv. bij sport 2 (acrogym) zie ik de competitiegroep die 10 u. trainen en dat is keihard hoor: niet minder dan de perfectie wordt gevraagd, als ik denk /waauw wat knap zegt de juf niet goed, opnieuw/. Dat is niet gewoon leukig gaan meedoen. Bovendien wordt er tijdens die vele uren topinzet verwacht en constante concentratie (je wil je kind nl. niet zomaar even op de grond zien donderen terwijl het in de lucht wordt gegooid). Dat is wat mijn man aantrekkelijk vindt voor ons kind: tot het uiterste gedreven worden en kunnen gaan. Nu gaat alles wat ze doet haar zo gemakkelijk af. Van competitieniveau gaat ze leren, dat is zeker. En uiteraard zijn er wedstrijden waar je punten krijgt (voor de ogen van iedereen), dat zal wel maken dat je je tegenstanders niet wil onderschatten. Zo goed ken ik mijn kind wel, ze wil gewoon bij de besten zijn. Nu gaat dat nog zo, straks niet meer.

Sport 2 (badminton) is denk ik wat gemoedelijker maar toch ook heel technisch en intensief. Wel wat minder uren en minder blessures. Voornamelijk jongens dus de sfeer zal anders zijn dan bij acro (nagenoeg enkel meisjes).

DD

DD

19-01-2012 om 16:28

Tja

Ik ben het met Primavera eens uiteraard, want ik ben ook zwemster Startvergunning (=wedstrijden) al vanaf m'n achtste.
Als je goed wil worden, zul je moeten kiezen. Dat sowieso. Bijvoorbeeld bij zwemmen kun je ook die achterstand niet meer inhalen als je pas op de 12e kiest. Stel je mag bij de selectie met 8 jaar en je wil niet, dan blijf je in de recreatieve groep die 1x in de week slecht traint (eigenlijk meer beziggehouden wordt voor de leuk, niet hard trainen, want waarvoor?). In de wedstrijdgroep is geen plaats voor toeristen die ook af en toe eens mee willen trainen. Dan besluit je op je 12e dat je meer wil en....dan kan het niet meer. Bij de recreatieve groep is je techniek niet geperfectioneerd, je hebt geen uithoudingsvermogen, geen mentaliteit (doorzetten, tegen tegenslag kunnen, enz), dus ze willen je niet meer.
Ik kan me zo voorstellen dat het op een gelijke wijze gaat bij andere sporten waarvoor vroeg wordt geselecteerd.
En stel je doet twee sporten waarbij je niet zoveel hoeft te trainen, dan nog kun je bijvoorbeeld wedstrijden op hetzelfde moment gaan krijgen. Afzeggen wordt je ook niet altijd in dank afgenomen. Bijvoorbeeld zwemcompetitie en waterpolo tegelijk, daar is altijd één trainer die baalt. Als je de meeste wedstrijden niet kan vanwege je andere sport dan kan het ook zijn dat je nauwelijks speeltijd krijgt, en zo gaat de lol er ook vanzelf wel af voor een kind.

Met alleen recreatief sporten heb ik geen ervaring en ik kan de lol er ook niet van inzien eigenlijk. Je traint ergens voor en je wil toch resultaat zien van je inspanningen? Als het nergens om gaat en het maakt dus ook niet uit of je wel of niet komt, en...nee. Ik snap dat niet zo.

Ashara

Ashara

19-01-2012 om 16:35

De lol van recreatief sporten is dat je een bezigheid hebt waar je op dat moment je prima mee vermaakt maar waar je ook weer geen uren per week in wil steken. Ik tennis bijvoorbeeld. Ik doe dat vooral in de zomermaanden als je buiten kan spelen. Ik spreek dan af met een tennismaatje en dan spelen we een wedstrijdje voor de lol. Ik zou er niet aan moeten denken om het hele jaar door uren per week te moeten trainen en dan ook nog allerlei wedstrijden moeten spelen.
Je kan iets leuk vinden maar niet zo leuk dat je er enorm veel tijd en moeite in wil steken.

Ashara

Ashara

19-01-2012 om 16:38

In elk geval

ben ik het met Primavera eens dat twee sporten op sub hoog niveau niet goed kan. Op een gegeven moment zal je dan toch moeten gaan kiezen. Dus of je neemt de beslissing om een sport te doen en daar helemaal voor te gaan. Of inderdaad je blijft recreatief sporten en dan kies je gewoon wat je leuk vind, je wisselt eens een keer als dat zo uitkomt en je bent verder niet bezig met steeds beter te worden.

Dat laatste ligt mij beter maar op de tennisclub ken ik ook talloze fanatieke tennissers die echt enorm genieten van het trainen en de wedstrijden.

Sasvangent

Sasvangent

19-01-2012 om 17:01 Topicstarter

Maar

hm. Het is niet mijn bedoeling dat ze eigenlijk enkel nog maar 1 sport gaat doen, hoe intensief ook. Dat lijkt mij zo beperkend (maar ik spreek niet uit ervaring). In mijn achterhoofd doet ze ook nog liefst verder met ballet en zeker met muziekschool en haar instrument. Maar ik besef wel dat er keuzes moeten gemaakt worden.

Zelf zie ik wel het plezier van recreatief sporten: je doet iets leuks, hebt er vriendjes en je kan er thuis nog wat extra mee bezig zijn. Maar toch geen druk als je niet de beste wil of kan zijn. Maar dat is nu even niet de discussie hier.

Ik heb wel een beetje schrik voor wat DD schrijft: stel dat ze niets kiest en alles blijft doen en ze daar over een jaar of 2/3 spijt van krijgt, dan is het wel te laat. Met 11 jaar heb je voor bepaalde technische sporten inderdaad een te grote achterstand tegenover kinderen die erg jong zijn begonnen en uren trainen. En dan is er inderdaad nog het deel van opgroeien met kritiek op je prestaties en daarmee om kunnen.

Primavera

Primavera

19-01-2012 om 18:02

Intensief sporten vraagt offers

Tsja, als je wilt sporten op hoog niveau vraagt dat een intensieve training waardoor er geen tijd is voor andere sporten en een hoop andere dingen. Bovendien bijten bepaalde sporten elkaar ook al lijken ze op elkaar en misschien juist wel daardoor. Bijvoorbeeld wedstrijden zwemmen en waterpolo gaat slecht samen, omdat de techniek die je bij waterpolo leert (armen om de bal heen in het water steken om die niet kwijt te raken, hoofd omhoog, om te zien wat er verder gebeurd) heel anders is dan die van borstcrawl voor wedstrijdzwemmen (hoofd in het water, niet te vaak ademen, dan lig je beter in het water en ga je sneller).
Geen idee of zoiets ook geld voor acrogym en ballet, misschien gaan die juist wel goed samen, maar dat kun je beter aan de trainer vragen.
Echt, er is helemaal niets mis met recreatief sporten. Mijn oudste doet zelf recreatief aan sport, juist omdat ze helemaal geen zin heeft om andere interesses qua tijd daarvoor te moeten opofferen.
Mijn derde kind daarintegen leeft voor zijn sport. Dat is belangrijker voor hem dan een speelafspraakje of een verjaardagspatijtje. Het is zelfs zo dat voor een zwemtoernooi rustig het vieren van een festiviteit wordt verzet. Zo is bijv. hier 6 januari een echte feestdag, waarop de kinderen traditioneel een grote kous vol met lekkers krijgen en er met gasten uitgebreid getafeld wordt. Alleen hadden we een belangrijk zwemtoernooi de 7de en dus hebben we beloten om 3 koningen pas de 8ste te vieren. 'Knettergek' voor iemand die sport als recreatieve hobby zit en 'volstrekt logisch' voor iemand die serieus voor de competitie gaat.
En nee, ik heb niet voor ogen dat zelfs mijn meest talentvolle kind later profzwemmer wordt. Hij is goed, de beste van de provincie in zijn leeftijdsclasse, maar op regionaal niveau zal hij hard moeten werken om een kans te maken bij de eerste 5-6 te kunnen worden geplaatst. Er zijn enkele kinderen die duidelijk beter zijn en nu al tijden maken, waar hij alleen tegen het einde van het jaar kan dromen. Maar dat doet er niet toe, het gaat er bij hem om om te zien wat hij kan bereiken, iedere seconde die hij zichzelf kan verbeteren voelt als een triomf. Hij heeft er verder ook gewoon lol in om te trainen, om elkaar tijdens de trainingen uit te dagen, gewoon om zich 5 dagen per week anderhalf uur volledig in te zetten. Dat vindt hij nou leuk.
Het gaat er hier niet zozeer om wat jouw leuk voor je dochter lijkt, maar wat voor haar leuk zal zijn in de komende jaren. Jouw man en jij schatten dat kennelijk anders in en je dochter zelf is nog erg jong om die keuze werkelijk zelf, met alle consequenties die daarbij horen, te kunnen maken.
Wat ik bij de zwemsport hier zie is dat er inderdaad kinderen zijn die nu met 9 jaar spijt krijgen dat ze te lang op twee sporten hebben gehinkt. Dat zijn die kinderen die dezelfde competiedrang als mijn zoon hebben, diezelfde kick krijgen als het wel lukt om een medaille binnen te slepen, maar die iedere maand weer moeten zien hoe ze langzaam maar zeker afglijden. Niet van-goed-naar-gemiddeld, nee van-de-beste-naar-schaars. En dat is hard, maar wel helemaal hun eigen schuld, of liever gezegd dat van hun ouders. En dat vind ik zo sneu dat ik daarvoor wil waarschuwen.
Ik weet niet tot hoe oud je dochter de beslissing voor haar sporten op hoog niveau kan uitstellen. Ik schat alleen zo in dat die voor acrogym wel vrij jong zal zijn, misschien wel nu of nooit. Verder is het natuurlijk zo dat je van competitie terug kan naar creatief niveau van een andere sport. Dezelfde is vaak niet leuk meer als je te goed voor recreatief bent geworden, maar niet goed genoeg voor competitie, maar dat zal wellicht per sport verschillen.
Groeten Primavera

DD

DD

19-01-2012 om 18:26

Hoe

"Het is niet mijn bedoeling dat ze eigenlijk enkel nog maar 1 sport gaat doen, hoe intensief ook. Dat lijkt mij zo beperkend (maar ik spreek niet uit ervaring). In mijn achterhoofd doet ze ook nog liefst verder met ballet en zeker met muziekschool en haar instrument. Maar ik besef wel dat er keuzes moeten gemaakt worden."

Waarom vind je dat precies beperkend? Zijn de muziekschool en het instrument trouwens twee dingen?

"Zelf zie ik wel het plezier van recreatief sporten: je doet iets leuks, hebt er vriendjes en je kan er thuis nog wat extra mee bezig zijn. Maar toch geen druk als je niet de beste wil of kan zijn."

Wat doen die vriendjes? Gaan die allemaal competitie doen? Hoe is de verhouding competitie-recreatie binnen de club in aantallen? dwz, zit de meerderheid van haar leeftijdsgenoten bij de ene of de andere kant? Als vriendjes belangrijk zijn is hun keuze dat natuurlijk ook.

"En dan is er inderdaad nog het deel van opgroeien met kritiek op je prestaties en daarmee om kunnen."

O, die bedoelde ik eigenlijk niet eens Zoveel kritiek krijg je nou ook weer niet. Ik bedoelde meer, als je nooit 'getest' wordt, weet je ook niet goed hoe je om moet gaan met als het een keertje wat minder loopt. (Hoe langer je bezig bent, hoe meer je te maken hebt gehad met ziek tijdens de wedstrijd, al dan niet terechte diskwalificaties, foutjes omdat je afgeleid was. De meesten zijn daar ook zonder opmerkingen van de trainer wel onder de indruk van.) Of je krijgt een langdurige blessure: geef je gelijk op of train je tijdelijk anders?

DD

DD

19-01-2012 om 18:37

Primavera (ot)

Als hij er lol in heeft gaat hij het lang volhouden en kom ik hem als hij >25 is tegen bij de masters. Dit jaar trouwens zijn de kampioenschappen in Italië.

Sasvangent

Sasvangent

19-01-2012 om 19:46 Topicstarter

Afwegingen

ik ben erg blij met je posts, Primavera. Het zet een aantal zaken op een rij. En ik weet eigenlijk niet of man en ik dochter anders inschatten... ik denk dat ik teveel naar mijn eigen verleden kijk. Ik heb vroeger nooit gewild om mij vast te pinnen op 1 sport terwijl mijn man dat wel graag had gedaan. Maar als ik eerlijk ben denk ik dat ze vooral acro competitie zou willen doen met volle inzet. En dat moeten we echt wel nu beslissen ivm. leeftijd.

Speelafspraken ed. zijn hier in ieder geval schaars omdat beide kinderen al zo vaak weg zijn. Dat soort offers is dus geen probleem. En als ze bij acro niet echt een goed ondermaatje gaat krijgen (of maatjes), dan gaat het plezier er echt wel afgaan, wat ook weer spijtig zou zijn.

En ja, iemand die op bepaald niveau heeft gesport zal later nog bij vele andere zaken zal kunnen aansluiten.

DD: tja, beperkend... 1 sport doen is anders dan 2 of 3 sporten doen, zeker als ze een andere inslag hebben (bv. individueel vs team). Acro of ballet is iets heel anders dan badminton. In die zin is 1 sport meer van hetzelfde. Al zal je wel bijleren en doorzetten.

Muziek en instrument horen samen maar zijn op 3 dagen en bij 2 leraren. Ze kan niet enkel instrument kiezen dus de theorie hoort erbij.

Mijn opmerking van de vriendjes was gewoon algemeen. Dochter maakt zich niet bijzonder druk om vriendjes. Ze zou in ieder geval geen probleem hebben om haar groepjes achter te laten.
Voor zover ik weet zijn er niet veel kinderen gekozen om door te stromen, bij badminton weet ik 1 jongetje, bij acro voor zover ik weet nog niemand anders. Maar daar worden volgend jaar nog audities voor uitgeschreven.

Annet

Annet

19-01-2012 om 21:12

Bij een teamsport kan het ook zo werken

Mijn zoon is 9 en zit op hockey. Van zijn leeftijd heeft de club twee teams. Het hoogste team traint 2x per week, het laagste team traint 1x per week. Het is mogelijk dat een kind van het laagste team volgend seizoen doorgroeit naar het hoogste team. Maar die kansen worden wel kleiner door het minder trainen.
Het hoogste team speelt met 8-tallen, het laagste team met 6-tallen. Dus ook het teamspel ontwikkelt zich verschillend.
Bij een grote club zijn de verschillen nog groter. Daar betekent het veel meer om in een selectieteam te zitten. Die trainen het meest, krijgen de beste trainers, zijn het meest gemotiveerd en getalenteerd en spelen in een hogere klasse. Oftwel de meeste mogelijkheden om te groeien.
Ik zou je dochter laten kiezen in welke sport ze echt goed wil worden. Zo te lezen vraagt acrogym de meeste uren. Dat betekent dus minder aandacht voor andere zaken, of dat nou een sport of een andere hobby is.
Het zou kunnen dat de combi met badminton mogelijk is. Dat zou ik goed navragen voordat je eraan begint. Ook als de combi wel mogelijk is, zou ik je dochter eerst laten kiezen. Dan is ook duidelijk hoe de keuzes zouden moeten liggen in het komende jaar.

Annet ot

Als het bij j ullie gaat zoals jij zeht is dat wel wat raar. Want het beleid van de hockeybond is om tot en met de jongate jeugd juist niet te selecteren op nivo, maar alleen op leeftijd, Met de bedoeling om alle teams even sterkt te maken. Er wordt ook bij de jongste jeugd in heel Nederland geen stand bijgehouden in de competitie.
Dit gebeurt bij onze vereniging en alle andere vereniging ons district. Ook de topclubs.
Pas vanaf de elfttallen (D 11) dus ongeveer 11 wordt er op nivo geselecteerd.
Misschien is het bij jullie anders, maar dat is dan niet conform KNHB beleid!

Sasvangent

Sasvangent

20-01-2012 om 09:49 Topicstarter

Beetje meer overtuigd

dat het mss toch beter is dat ze zich wat meer focust en zich kan smijten in 1 of 2 activiteiten in plaats van straks weg te glijden in de vele dingen die ze nu doet.
Ik ga eens alle uren nakijken en mogelijke combinaties.
Ik ga ook eens nagaan of ze haar instrument via priveles zou kunnen doen zodat theorie zou wegvallen.

Liefst zou ik haar badminton zien doen omdat dat nog kan worden gecombineerd met andere dingen (maar ik denk niet dat zij dit wil kiezen). Van acro ken ik wat ouders en daar merk je toch dat na een aantal jaren die kinderen hun 2e activiteit alsnog moeten laten vallen. Dan ben je wel erg met 'maar' 1 ding bezig.

Ik heb veel gehad aan de reakties hier, bedankt allemaal daarvoor.

Primavera

Primavera

20-01-2012 om 10:18

Sportafhankelijk

P, ik denk dat het heel sportafhankelijk en dan ook nog clubafhankelijk is. Van wat ik begrepen heb bij voetbal zijn het er meestal zoveel spelers dat je teams op niveau kan maken en wie minder zijn best doet en geen natuurtalent is blijft vanzelf in de lagere teams hangen. Wedstrijden spelen ze allemaal en tegen soortgelijke teams.
In andere sporten is het verschil tussen selectie en recreatief sporten echter veel groter. Met zemmen kun je bij ons je als gewoon lid wel individueel inschrijven voor wat provincie-wedstrijdjes, maar dat is het dan ook. Op regionaal niveau wedstrijden zwemmen of (inter)nationale zwemtoernooien kun je vergeten als je niet in de selectie zit. Daar is gewoon geen plaats voor.
Ook worden de zwemmers niet op sterkte geselecteerd, maar op geboortejaar. Er is namelijk helemaal niet zoveel plaats. Een zwembad moet ook nog gewoon lesgeven, watergym, enz. organizeren, waterpoloteam heeft ruimte nodig en vrijzwemmen moet ook mogelijk zijn. Tijden en ruimte om te trainen zijn dus beperkt, je zwemt met je hele groep in één of twee banen. Als daar dan één tussenzit die telkens achterblijft, dan moet iedere keer de hele groep weer wachten totdat die eindelijk ook eens aankomt, waardoor de groep dus per saldo minder traint, dan hij zou kunnnen in die anderhalve uur die ter beschikking staan. Degene die dus niet zo geinteresseerd is in wat hij kan bereiken is daarmee een obstakel voor de anderen.
Natuurlijk is de één beter in de ene slag en de andere geschikter voor een andere soort zwemslag of sterker in kortere of langere afstanden. Alleen een bepaald niveau wordt wel op alle gebieden verwacht, aangezien je bij de wedstrijden toch ook alle zwemslagen op alle afstanden zult moeten doen.
Behalve individueel doen de punten die je behaald in de verschillende wedstrijden ook mee voor de clubcampioenschappen. Een club neemt het je niet in dank af als iemand die tenslotte vrijwillig voor de selectie gekozen heeft vervolgens niet zijn best doet en meent dat hij wel met wat minder trainingen dan de rest afkan, omdat andere sporten belangrijker worden gevonden. Ook de teamgenoten van de veelvuldige estafettes zijn niet blij als daardoor iemand een paar tiende of honderste seconden er meer over doet en ze daardoor buiten de medailles vallen. Weinig willen trainen is toch wel verwaand gedrag in deze contekst.
Ook kun je deze 'zwemtoeristen' tijdens het jaar niet wisselen, want om die wedstrijden te kunnen zwemmen, moeten ze aan het begin van het seizoen bij de club als selectiezwemmer ingeschreven staan en er moet contrubutie aan het overkoepeld orgaan zijn betaald.
Ik denk dus dat Sas haar dochter echt maar voor 1 sport op selectieniveau moet kiezen, dat voor alles zetten en er verder bijdoen wat daar nog omheen te plannen valt en die sport niet in de weg zit en anders kan ze maar beter geen enkele sport op selectieniveau gaan beoefenen. Ik denk trouwens ook dat bij voetbal iemand al is hij aanvankelijk nog zo goed, die regelmatig trainingen mist en een aantal belangrijke wedstrijden niet op komt dagen, omdat op dat moment hij competie voor een andere sport moet doen, ook niet lang welkom zal zijn. Als ik zo in het off-topic draadje lees over voetbaltrainingen die onverwachts niet doorgaan, omdat het gros van de kinderen gewoon niet op komt dagen, geen zin heeft met slecht weer of zo, dan zou ik daar zeer zwaar van balen. En trainingen aanpassen aan 3 kinderen in het veld is nou ook niet echt opbeurend. Als dat teamsportmentaliteit is, dan ben ik blij dat ik die niet heb. Ook op recreatief niveau zou ik verwachten van mijn kinderen dat ze hun sport serieus nemen en anders maar niet.
Groeten Primavera

Primavera

Primavera

20-01-2012 om 10:32

Met 'maar' 1 ding bezig zijn

Is dat erg, Sas, met 'maar' 1 ding bezig zijn? Lijkt dat jou erg of zou dat voor je dochter erg zijn? Dat 'ene' ding vraagt namelijk op dat niveau wel net zoveel, zo niet meer tijd en inspanning als 6 gewone dingen bij elkaar.
Voor mijn jongste drie kinderen zou nu juist 'maar' op recreatief nivrau sport kunnen beoefenen, ook al kunnen dan meerdere sporten, juist als een beperking worden gevoeld ipv één sport, waar je je helemaal in kunt perfectioneren.
Die van 9 jaar, is anderhalf jaar geleden voor de selectie gevraagd. Voor zijn jaar oudere broer en zijn 2 jaar jongere zus hebben we zelf gevraagd of die proef mochten zwemmen om te zien of ze goed genoeg waren. We hadden namelijk gemerkt wat een verschil in kwaliteit er was tussen de selectiezwemlessen en de gewone. Terwijl deze twee kinderen juist de gewone zwemclub met het lagere niveau beu begonnen te worden vanwege gebrek aan uitdaging. Als ze niet in de selectie hadden mogen zwemmen waren ze allang met die hele sport opgehouden en waarschijnlijk zouden ze nu iets anders doen, zoals de oudste gedaan heeft.
Groeten Primavera

Sasvangent

Sasvangent

20-01-2012 om 11:17 Topicstarter

Maar 1 ding

Weet je Primavera, door af en toe mijn vragen hier op het forum te gooien word mij vaak duidelijk dat ik meer moet openstaan om de zaken niet enkel vanuit mijn eigen standpunt te bekijken. Dat "maar 1 ding" is eigenlijk gewoon mijn visie (iets wat ik vroeger niet gewild had).

Maar net nog vanmorgen maakte dochter een opmerking over het klasgebeuren waardoor -alweer- duidelijk werd dat ze nood heeft sneller gaan en niet steeds te moeten wachten op /de rest/. Voor het klasgebeuren had ze zelf een oplossing gevonden en die toegepast, maar dat is natuurlijk niet altijd mogelijk. En die weerzin tegen wachten begint steeds meer te groeien, ook wat betreft bv. muziek: het gaat haar allemaal te traag, in te kleine stapjes. Ik zie het ook in de sporten: bij badminton is er in haar groep niemand die echt haar niveau heeft dus wil ze liever met de meester spelen (die natuurlijk niet altijd kan en overal tegelijk moet zijn), bij acro gaat dat komen want pas in de volgende groep kan ze een vaste partner krijgen waarmee je op basis van vertrouwen kan gaan werken. Ik weet uit ervaring en het verleden dat wachten op de rest niet haar sterkste punt is. Ze kan veel verdragen, blijft ook lang optimitisch maar op een bepaald moment is het op. Maw.: ze heeft waarschijnlijk echt meer aan een groep die ook sneller en dieper gaat. Als we straks niet die keuze gaan maken, kan ik al bijna voorspellen dat ze de interesse gaat verliezen omdat ze blijft meedoen in dat tragere tempo.

Natuurlijk spreken we hier nog altijd over amateurniveau en is het niet de bedoeling dat ze dit 'voor echt' zal doen later.

Annet

Annet

20-01-2012 om 13:06

Mach (ot)

Het was bij onze club ook geen serieuze selectie zoals wel vanaf de D-leeftijd gebeurt.
Maar er waren twee eerstejaars E-teams vorig seizoen. Ze hebben het best functionerende team genomen en die aangevuld met de beste spelers uit het andere team. Dit team is achttal gaan spelen. Vanaf achttal wordt er twee keer per week getraind. En ja, ze hebben ook een meer ervaren trainer gekregen dan het andere tweedejaars team.
De twee tweedejaarsteams zijn nu best uit elkaar gegroeid.

Primavera

Primavera

27-01-2012 om 15:52

En?

En? wat hebben jullie besloten?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.