Twijfels over sociale vaardigheden kind 10 jaar
Mijn zoon is 10 en zit in groep 8 (hele vroege leerling).
De laatste maanden hebben wij twijfels over zijn sociale ontwikkeling. Hij is een aantal keer betrokken geweest bij vervelende situaties: vechtpartijtjes, pestgedrag en onlangs iets dat echt de kroon spande waarbij de politie zelfs bij ons thuis is geweest. Hij wordt verder niet vervolgd, omdat hij te jong is, maar ik vind het vreselijk dat hij zoiets gedaan heeft.
Het rare is: iedereen die hiervan af weet, inclusief wijzelf, kan het haast niet geloven. Het is een hele vrolijke kleine spring in het veld, altijd lachen, altijd de clown, iedereen kon altijd goed met hem overweg. Ouders van vriendjes waren altijd erg op hem gesteld ook. Voor mij was hij altijd nog mijn kaboutertje, kleine knuffelbeer, die nog graag op schoot zit, houdt van kroelen, tekenen en knutselen.
De eerste keer dat er iets gebeurde, was ik dan ook erg geneigd om te zoeken of de schuld niet ergens anders lag. Wel met hem gepraat, niet direct zwaar gestraft, want ja, foutje maken kan, ze moeten het nog leren, blabla. Maar inmiddels zitten we er bovenop en voor dat akkefietje waar de politie hem met een gesprek liet wegkomen, heeft hij hier thuis wel flink straf gehad.
Het ergste is: ik heb het gevoel dat het hem allemaal niet zoveel kan schelen. Hij liegt er ook nooit over als er iets gebeurd is, geeft het allemaal onmiddellijk toe. Het lijkt of hij amper begrijpt waar wij ons druk over maken. Net of er ergens een schakeltje in zijn sociale bewustzijn niet goed staat. Ik heb het hem ook wel gevraagd, en hij geeft wel aan dat hij besefte dat hij iets verkeerd had gedaan in de periode van straf (waaronder huisarrest). Maar dat was meer omdat hij niet mocht buitenspelen en niet op zijn telefoon mocht etc., zodat hij er steeds mee geconfronteerd werd, dan dat hij zich nou zo vreselijk schuldig voelde over wat hij had gedaan.
Ik kan er niet over praten met mensen om ons heen, ik schaam me zo dat mijn kind zich zo ontzettend misdraagt tegenover anderen. Maar ik maak me ook heel erg zorgen dat er misschien iets mis met hem is. Ik heb nog meer kinderen, hij is de jongste. En natuurlijk doen de anderen ook wel eens dingen die niet mogen, maar die reageren heel anders als ze betrapt worden en straf krijgen. Daar merk je gewoon aan dat ze best beseffen dat ze iets hebben gedaan dat niet mag en zich daar ongemakkelijk bij voelen. Iets dat ik bij hem een beetje lijk te missen.
Ik heb een nieuw account aangemaakt voor dit bericht, omdat ik me er zo voor schaam. Ik weet gewoon niet goed wat ik hiermee aan moet, of ik er iets mee aan moet, of dat we gewoon goed bezig zijn met hem in de gaten houden, praten, straffen, bijsturen. Of dat we zwaarder geschut in moeten zetten, voordat hij straks als puber misschien helemaal de bocht uit gaat vliegen.....
Als jouw zoon zelf aangeef dat hij last heeft van zijn eigen gedrag, zich schuldig voelt en graag met iemand wil praten daarover, doen! Nu heb je een opening waarbij hij zelf gemotiveerd is en dat vergroot de kans op succes enorm ten opzichte van een situatie waarbij hij zelf niet inziet wat er fout was, zich niet schuldig voelt en ook geen hulp wil of nodig vindt.
Dat hij het vreselijk vindt om naar iemand toe te moeten voor excuses is hoopvol. Als hij weet dat dat het gevolg is, denkt hij de volgende keer misschien beter na. Ik vond die sociale straffen vroeger ook altijd de hel, maar het werkte wel als een tierelier.
mijn dochter heeft ook baat gehad bij school maatschappelijk werk (voor iets anders, faalangst). Bij haar op school niet raar als kinderen buiten de klas zijn, kan voor vanalles zijn: smw, rt, plusklas, extra taalles etcetera.
Toen wij hulp voor dochter zochten, heeft de ib-er ons diverse opties kunnen geven, daaruit hebben we gekozen voor smw, maar ze had nog meer suggesties.
