Verjaardagspartijtje niet afgezegd
Ik ben vandaag door de, nogal boze, juf aangesproken op dat mijn dochter een verjaardagsuitnodiging in haar laatje had liggen en dat de verjaardag al is geweest. Hierop antwoordde ik dat mij helemaal niks bekend was van deze verjaardag, evenals dat ik niet eens wist dat de jarige mijn dochter leuk genoeg vond om uit te nodigen. Voor zover mij bekend hebben zij geen enkele relatie met elkaar behalve dat ze klasgenootjes zijn. Mijn dochter zei vanmiddag dat ze geen zin had om naar het verjaardagsfeestje te gaan en daarom de uitnodiging niet naar huis had genomen.
Enfin, ik leg wat de juf tegen mij zegt gewoon naast mij neer. Maar ik vrees nu wel dat de ouders van het kind dat al jarig is geweest mij aan gaan spreken. En hier op de school zitten nogal veel kinderen met vurige ouders.
Hoe kan ik het beste hierop reageren als dit gebeurt?
Pejeka1 schreef op 26-03-2022 om 09:53:
[..]
Sorry hoor. Kinderen van 12 zijn tegenwoordig aan de pil omdat het héul normaal is dat ze al sexuele dingen uitproberen, maar iets normaals als een uitnodiging netjes afzeggen, dáár hebben ze dan opeens "hulp" bij nodig?
Huh? Kinderen van 12 aan de pil en seksueel aan het ontwikkelen? En dat is volgens jou normaal (als in: komt vaak voor)? Het zal echt liggen aan onze andere omgeving, maar dit herken ik echt niet. Wat ik zie is dat jongelui juist veel later aan het experimenteren gaan. En dat weet ik omdat dochter met 16 jaar aan de pil wilde vanwege heftige menstruatie. Dus ze had haar vriendinnen gevraagd naar ervaringen. Niet 1 die aan de pil was!
Ik krijg echt steeds meer het gevoel dat je gewoon uit bent op een relletje, met je rare ongefundeerde uitspraken over ‘de jeugd van tegenwoordig’ en hun ouders…
Jonagold schreef op 26-03-2022 om 10:53:
[..]
Huh? Kinderen van 12 aan de pil en seksueel aan het ontwikkelen? En dat is volgens jou normaal (als in: komt vaak voor)? Het zal echt liggen aan onze andere omgeving, maar dit herken ik echt niet. Wat ik zie is dat jongelui juist veel later aan het experimenteren gaan. En dat weet ik omdat dochter met 16 jaar aan de pil wilde vanwege heftige menstruatie. Dus ze had haar vriendinnen gevraagd naar ervaringen. Niet 1 die aan de pil was!
Ik krijg echt steeds meer het gevoel dat je gewoon uit bent op een relletje, met je rare ongefundeerde uitspraken over ‘de jeugd van tegenwoordig’ en hun ouders…
Het is ook aperte onzin:
https://www.nji.nl/cijfers/seksueel-gedrag
Generalisatie als discussietechniek is gelukkig makkelijk onderuit te halen.
niet_rechts schreef op 26-03-2022 om 09:55:
Zoals gezegd is het raar gedrag van iemand van 11 om zich niet even af te melden en daar hoort ze op te worden aangesproken.
Dit is precies wat ik bedoel. Elkaar constant de maat nemen, ideeën hebben over hoe het hoort, wat normaal is en wat je op welke leeftijd gewoon moet kunnen.
Het ene kind is het andere kind niet. Er lijkt geen enkele ruimte voor iets een keer wat minder handig oplossen en dan een kind daar wat bij begeleiden. Volgens mij is dat juist opvoeden: kijken waar een kind nog wat begeleiding bij nodig heeft.
Een aantal mensen vindt het nodig om te preken en pissig te zijn. Of te gooien met meisjes van dezelfde leeftijd die al aan de pil zijn en seks hebben. 
Maar ís dit niet een les voor de 11-jarige? Dat het kan dat je ergens geen zin in hebt, maar dat dan wegstoppen niet de oplossing is? Daar zou mijn gesprek met dochter over gaan, hoe ze volgende keer als ze gevraagd wordt om iets te doen wat ze niet wil, daarmee kan omgaan.
In je laatje stoppen en dan maar doen of het er niet is, dat werkt niet. En je wil ook niet dat ze het volgende keer nog beter verstopt (weggooit, verscheurd of verbrandt). Wat dan wel? Netjes afzeggen bijvoorbeeld. Dat had een boel gedoe gescheeld en is veel better.
ALs moeder zou ik zeker even melden dat je het niet wist. Maar eigenlijk zou ik van elfjarige dochter verlangen dat ze sorry zei. Niet omdat ze geen zin had, wel omdat ze zich niet heeft afgemeld.
Dat de juf er iets over zegt vind ik dan vrij normaal. Die ziet iets wat je dochter niet handig heeft aangepakt. Dan is het toch aan haar om dat te benoemen? Hoe had je er anders iets over gehoord? Nu krijgt je dochter de kans zichzelf iets te leren.
Als mijn kind iets doet wat asociaal en niet netjes is, ja, dan krijgt ze echt wel een goed gesprek. Als ze iets niet durft te zeggen, kan ze daar hulp bij vragen. Het duurt niet meer heel lang voordat ze zelfstandig dit soort dingen moeten gaan regelen en ouders elkaar niet meer altijd kennen.
En over hulp zoeken voor sociale angst: ja dat moeten mensen zelf weten. Maar als je wegblijft bij bruiloften en begrafenissen zal dat niet in dank worden afgenomen en is de kans zeer reëel dat je op een gegeven moment nergens meer voor gevraagd wordt en vereenzaamt. Daar moet je dan ook niet vreemd van op kijken.
Als mijn zus of ouders met reden 'geen zin' niet op mijn bruiloft zouden zijn geweest had ik ze dat zeker niet in dank afgenomen.
MamaE schreef op 26-03-2022 om 11:36:
Als mijn kind iets doet wat asociaal en niet netjes is, ja, dan krijgt ze echt wel een goed gesprek. Als ze iets niet durft te zeggen, kan ze daar hulp bij vragen. Het duurt niet meer heel lang voordat ze zelfstandig dit soort dingen moeten gaan regelen en ouders elkaar niet meer altijd kennen.
Hier wil ik even op inhaken. Bij mijn kind hangt dat is heel erg met elkaar samen. Het niet durven loopt door in het geen hulp durven vragen. Of zelfs kunnen vragen, daar zijn we nooit helemaal achter gekomen, maar er zit in ieder geval een enorme blokkade bij hulp vragen. Dus in het geval van mijn kind zou een preek of goed gesprek averechts gewerkt hebben. In het geval van mijn kind zou een preek of goed gesprek averechts gewerkt hebben.
Ik zou kind hebben uitgelegd dat uitnodigingen (en alle andere belangrijke correspondentie rondom school) direct ingeleverd moet worden bij vader of mij. En dan zouden we samen naar een oplossing hebben gezocht. Overigens, dat doorspelen van informatie van school liep (uiteraard) ook niet helemaal probleemloos. Wij hebben dus ieder jaar aan de betreffende juf of meester gevraagd om alle briefjes vooral rechtstreeks aan ons te overhandigen. Dit om problemen te voorkomen. Nu kun je zeggen: daar leert zo’n kind dan ook niks van, maar wij vonden het voorkomen van problemen toch belangrijker dan een kind hier in de zelfstandigheid leren. Zo maak je als ouders doorlopend keuzes.
Wat raar dat de juf zich ermee bemoeit!
Ik als juf zou denken 'niet mijn taak'. Vervelend voor het kind dat zijn verjaardag viert, vervelend voor jouw kind dat ie niet durft aan te geven niet te willen.
Desalniettemin als je de goede vrede wilt bewaren even bij de ouder van de jarige aangeven dat de uitnodiging jou nooit bereikt heeft.
op de school van onze kinderen mochten uitnodigingen niet in de klas worden uitgedeeld omdat het zielig was voor de kinderen die niet uitgenodigd werden. Is dat inmiddels weer achterhaald?
Leslie_Knope schreef op 26-03-2022 om 09:07:
Het was idd wel netjes geweest als dochter de uitnodiging mee had genomen zodat je haar af had kunnen melden. Maar de ouders hadden ook even kunnen polsen of ze wel komt.
Ik zet zelf altijd op de uitnodiging of ze even willen laten weten of diegene komt. En als ik van een ouder niets hoor stuur ik er een appje achteraan. Maar wij doen dan ook feestjes buitenshuis waar je voor een bepaald aantal kinderen reserveert, dan is het gewoon handig om te weten.
Ik vond het heel vreemd als ouders mij in groep 7 zouden gaan vragen of mijn kind op het feestje komt. Ik laat het weten als mijn kind niet kan!
Pejeka1 schreef op 26-03-2022 om 09:35:
[..]
Stel dat ik word uitgenodigd voor een feestje bij een collega en ik laat die uitnodiging op mijn bureau liggen en ga niet naar dat feestje, dan is het toch ook niet aan mijn werkgever om mij daarop aan te spreken?
Nee, klopt. Maar jouw opvoeding is inmiddels voltooid, neem ik aan. Basisschoolkinderen worden door ouders en leerkrachten (en anderen) opgevoed. It takes a village to raise a child.
MamaE schreef op 26-03-2022 om 11:36:
En over hulp zoeken voor sociale angst: ja dat moeten mensen zelf weten. Maar als je wegblijft bij bruiloften en begrafenissen zal dat niet in dank worden afgenomen en is de kans zeer reëel dat je op een gegeven moment nergens meer voor gevraagd wordt en vereenzaamt. Daar moet je dan ook niet vreemd van op kijken.
Niet alles is maakbaar. Niet iedereen komt van sociale angst af, ook niet als ze wel hulp zoeken.
Vergelijk het eens met depressies, stel iemand blijft maar last houden van depressies, zeg je dan ook dat die persoon maar niet gek op moet kijken als ze vereenzaamt?
Angua schreef op 26-03-2022 om 15:47:
op de school van onze kinderen mochten uitnodigingen niet in de klas worden uitgedeeld omdat het zielig was voor de kinderen die niet uitgenodigd werden. Is dat inmiddels weer achterhaald?
Geen idee maar destijds brachten we de uitnodigingen rond en staken ze in de brievenbus.
kaatjecato schreef op 26-03-2022 om 11:16:
[..]
Dit is precies wat ik bedoel. Elkaar constant de maat nemen, ideeën hebben over hoe het hoort, wat normaal is en wat je op welke leeftijd gewoon moet kunnen.
Het ene kind is het andere kind niet. Er lijkt geen enkele ruimte voor iets een keer wat minder handig oplossen en dan een kind daar wat bij begeleiden. Volgens mij is dat juist opvoeden: kijken waar een kind nog wat begeleiding bij nodig heeft.
Een aantal mensen vindt het nodig om te preken en pissig te zijn. Of te gooien met meisjes van dezelfde leeftijd die al aan de pil zijn en seks hebben.
Klopt. Dus hóe je het kind aanspreekt op dit gedrag is afhankelijk van hoe kinds of volwassen en hoe sociaal behendig of onhandig de 11-jarige is. Dát je het benoemt lijkt mij onvermijdelijk een deel van de opvoeding. En al het andere in dit topic is een verzameling projecties, speculaties en aannames.
Concreet vraagt TO alleen hoe zij moet reageren als ze alsnog door de ouder in kwestie wordt aangesproken. Grappig genoeg reageert niemand op díe vraag.
Ik zou voorstellen: bied je excuses aan voor het voorval, benoem dat je niet wist van het feestje en dat je het er inmiddels met kind over hebt gehad dat ze zich bij de jarige had moeten afmelden als ze niet wilde komen.
Hier is het gebruikelijk om te komen als je uitgenodigd wordt en je af te melden als je niet komt. Zonder afmelding wordt je verwacht.
Er zijn vast kinderen waarbij het allemaal een beetje anders gaat en dan zoek je daarvoor een oplossing. Als dat werkt, prima.
Wel was het vroeger zo dat er geen mail was en kinderen briefjes mee moesten nemen naar huis. Zeker op de middelbare school was er geen kort lijntje tussen ouders en school. Als je vergat om infobrieven mee te nemen en je kwam op de sportdag zonder sportkleding kon je niet meedoen. Bij een excursie waarvoor je je niet had opgegeven en betaald kon je niet mee. Voor arme gezinnen was er wel een potje trouwens, maar dan moest je dat wel zelf aangeven en evengoed jezelf aanmelden.
Ik vind het dan weer niet normaal om te denken dat elke 11-jarige niet in staat is om briefjes en uitnodigingen mee te nemen. Ik vind zelfstandigheid een groot goed.
Dit is waar het mee begint.
Rondstruiner schreef op 26-03-2022 om 17:48:
[..]
Niet alles is maakbaar. Niet iedereen komt van sociale angst af, ook niet als ze wel hulp zoeken.
Vergelijk het eens met depressies, stel iemand blijft maar last houden van depressies, zeg je dan ook dat die persoon maar niet gek op moet kijken als ze vereenzaamt?
In principe wel. Als jij telkens nee zegt op een uitnodiging om iets te gaan doen, word je op een gegeven moment niet meer gevraagd. Dat is heel verdrietig maar wel hoe het vaak werkt. Als iemand steeds nee zegt denken mensen ook dat diegene er geen behoefte aan heeft.
