vriendinnetje mag mijn kind niet uitnodigen

ik weet het niet

Mijn eerste reactie zou denk ik zijn me hier niet in te willen mengen, ik vind de actie van moeder zo vreemd, ik zou daar niets mee kunnen en willen denk ik. Ik zou me vd domme houden en heel luchtig aangeven dat je eigen kind het zo jammer vindt bla bla en of vriendinnetje een keer speciaal kan komen om toch samen de verjaardag te vieren. Zoiets denk ik.
En dan iets leuks gaan doen, of je kind een kadootje laten geven, of wat je wil. Dan laat je moeder in haar waarde maar is de boodschap toch duidelijk.

oei oei

een moeder die graag bepaalt hoe andere mensen zich gedragen: ik zou mij er niet aan branden.

niet aan branden

Zoals mensen hierboven al aangeven: je kunt het nooit goed doen. Als jij vraagt waarom zij jouw dochter niet uitnodigt, kan dat opgevat worden als dat jij bepaalt wie haar dochter op haar feestje mag uitnodigen. Ik vond het ook altijd bijzonder onaangenaam als ouders mij aanspraken op het feit dat hun kind niet was uitgenodigd. Als ik vanwege vervoer bijvoorbeeld had gekozen voor niet meer dan 5 kinderen, dan kon ik nooit iedereen meenemen. En ik wil bijvoorbeeld niet met te veel kleine kinderen in de tram, dan mis ik het overzicht. Het jaar erop nodigde ik dan bijvoorbeeld weer 15 kinderen uit en gingen we spelletjes doen op het grote grasveld voor ons huis.

Verder schrijf je: Ik vermoed dat het is omdat ons kind van school is veranderd en die moeder daar niet blij mee is.

Het is een vermoeden, dus je weet het niet zeker, maar mensen die voor jou willen bepalen op welke school jouw kind moet, daar zou ik wat afstand van nemen. Maar goed, het is een vermoeden, dus daar kunnen we eigenlijk niet onze mening op baseren.

Het blijft een gedoe weer elke keer die feestjes.

tja

Jouw kind maakt nieuwe vrienden op haar nieuwe school, dit meisje is haar twee vriendinnen in de klas kwijt en moeder wil dat ze inderdaad nog een paar leuke schooljaren krijgt met vriendinnen in haar klas. Als het waar is dat dat de reden is snap ik het best maar ze had het inderdaad ook anders kunnen oplossen.

Jij hebt je daar niet mee te bemoeien, vraag dat kind te logeren!

tja

Hier heb ik met kinderfeestjes ook altijd de regel aangehouden dat er alleen klasgenootjes worden uitgenodigt. Andere vriendjes en vriendinnetjes mogen op de gewone verjaardag komen.
Dus ik had dit zelf ook zo gedaan waarschijnlijk.

Ik was ook niet van plan om de moeder proberen zover te krijgen dat ons kind alsnog op het feestje te krijgen, natuurlijk. Dat zou ik zelf ook superirritant vinden, mocht iemand dat een keer proberen. Ik heb al bedacht dat we maar een leuke verjaardagskaart in de bus stoppen en vooralsnog wil mijn dochter wel vriendinnetje uitnodigen op haar feestje over een paar maanden.

Het was meer dat vriendinnetje zich zichtbaar groot zat te houden (met nog net geen trillende lip) toen mijn dochter over het kinderfeestje begon en waarom zij geen uitnodiging had gehad. Eerst kwam er een slechte smoes (ik had even geen zin om een kaartje te brengen) en later kwam het hoge woord eruit: mama vond het een heel slecht idee. Op zich kan ik me best vinden in het argument dat ze moet proberen nieuwe vriendschappen te sluiten, ware het niet dat er op het feestje nu feitelijk maar 1 kind uit haar klas komt (en nog een paar van buiten school). Precies het andere vriendinnetje en ons kind zijn niet uitgenodigd.
En daarna vertelde vriendinnetje dus ook nog dat ze nu met niemand meer speelde op het schoolplein, en was het eigenlijk toch niet zo leuk op school momenteel. Ik vraag me af of de moeder wel door heeft dat haar dochter er best verdriet van heeft, en of ik dat zou moeten zeggen (maar misschien toch maar beter van niet). Vorig jaar was niet zo'n fijn jaar in de klas en die moeder meende dat er niets aan de hand was, anders vertelde haar dochter dat wel. En dat terwijl wij van dochter en andere kinderen die hier kwamen spelen (o.a. het bewuste vriendinnetje) wel degelijk signalen kregen van vervelende toestanden. Maar goed.

De afgelopen jaren speelden er wat dingen op school, waardoor wij (en enkele andere gezinnen) uiteindelijk daar zijn vertrokken. Vriendinnetjes moeder, zeer actief op school, kon zich daar moeilijk in verplaatsen en zal ons vertrek misschien al te persoonlijk hebben opgevat (terwijl het niets met iemand persoonlijk van doen had, maar dat terzijde). Een tijdje zijn we min of meer genegeerd door deze dame; ze liet haar kind hier ophalen door oudste dochter ipv dat ze zelf kwam, ging heel demonstratief met andere mensen praten bij het schoolhek, dat soort dingen. Dat was heel vervelend vond ik, vooral omdat ik haar dus regelmatig tegenkom. Nu dacht ik dat de boze bui was afgedreven, maar niet dus blijkbaar. Oef, ik vind het zó stom dat het zo moet gaan.....

praat

er nog eens met die moeder over. Dat je merkt dat er wrevel is hierover. Zonder te noemen dat je het jammer vindt dat je dochter niet is uitgenodigd.

Bizar

Ik vind hoe die moer stuurt bizar: wie is er nou jarig?
Maar goed, zinloos natuurlijk om er iets van te zeggen. Maak maar een leuke dag voor de meiden later in de week zou ik zeggen.
Loes

Mamalou

"En daarna vertelde vriendinnetje dus ook nog dat ze nu met niemand meer speelde op het schoolplein, en was het eigenlijk toch niet zo leuk op school momenteel. Ik vraag me af of de moeder wel door heeft dat haar dochter er best verdriet van heeft"

Ik vind dat je nu een beetje de moraalridder uithangt en dat je het belang van het andere kind nu als excuus gebruikt om je eigen kind naar voor te (willen) schuiven. Dit hele gebeuren is het gevolg van o.a. jouw keuze om jouw dochter naar een andere school te doen. En dat is je goed recht en had je misschien alle reden toe, maar zo'n keuze heeft nu eenmaal gevolgen voor je kind en ook invloed op anderen. Die blijven namelijk achter met het gat dat jouw kind achterlaat en moeten maar zien hoe ze het oplossen. En nu wil jij de moeder aanspreken op het verdriet van haar dochter en hoe zij daarmee om zou moeten gaan? Dat kan dus niet he. Daarnaast denk ik ook wel dat je bepaalde dingen wilt horen/zien en dat het kind door je reacties zegt wat jij horen wilt: Zo ongeveer dat jouw dochter onmisbaar is, dat er zonder haar niets aan is, etc.

Emine

nou, dat is niet helemaal waar. Natuurlijk is het ook wel jammer dat mijn kind niet wordt uitgenodigd op dat feestje, maar ik vind het serieus sneu voor dat meisje. Wat ik meen te weten van haar thuissituatie is dat het daar niet altijd even gezellig is, er zijn heftige ruzies tussen het oudste kind en de ouders en de andere kinderen. Haar moeder komt op mij heel autoritair over en de opvoeding is daar pittig streng (heel snel straf ook), terwijl wijzelf denk ik al relatief streng zijn. Ik denk dat de moeder (vader is weinig thuis) het maar net aan kan, de kinderen en het huishouden en daardoor vreselijk er bovenop zit.

Ik weet niet, misschien is het ook wel jaloezie, of ik weet niet hoe je dat moet noemen. Vriendinnetje was hier meerdere keren per week te vinden en speelde voor de rest voornamelijk bij het andere meisje dat dus nu niet was uitgenodigd. Ons kind wou daar niet graag spelen vanwege de ruzies en de lucht (veel huisdieren, en wij hebben er geen). Het andere vriendinnetje was om een of andere reden niet welkom, ook een beetje vreemd. Misschien zijn ze bang voor slechte invloeden o.i.d., al zou ik niet weten welke. Daarom wil ik wel met die moeder erover praten; ik vind het jammer als de vriendschap tussen onze kinderen daaronder lijdt, en volgens mij doet ze iets niet goed. Gewone speelafspraakjes zijn wel nog 'toegestaan', geloof ik. Maar nu de vraag: hoe pak je zoiets aan, of moet je dat helemaal niet doen?