vriendjes en bevriende ouders

Ja, natuurlijk

Want de ouders waar ik het goed mee kan vinden zijn degenen waar ik in de vakantie een keer langs fiets voor wat thee, terwijl de kinderen samen spelen, of die ik opbel als ik oppas nodig heb

Ligt aan de leeftijd

Hoe jonger ze zijn hoe meer dat op gaat en het is natuurlijk zo dat als jij het goed kan vinden met de ouders dat betekent dat jullie een beetje op elkaar lijken en waarom zou dat voor de kinderen niet gelden? Kinderen zullen vaker met die kinderen in aanraking komen en zo verder komen in hun spel samen.

Als je kind ouder wordt wordt dit steeds minder belangrijk valt mij op maar ook met mijn oudste was ik veel meer betrokken bij andere kinderen en klasgenoten dan met mijn jongste.

Zoals Mona

Ik probeer mijn vriendschappen en die van mijn kinderen, inmiddels zoveel mogelijk gescheiden te houden. Vroeger was dat anders en daar kwamen inderdaad van die geforceerde situaties van. 'het is toch een leuk jongetje?' Dan ging ik de kinderen van de kennis/vriendin aan mijn kinderen 'verkopen'. Mijn oudste is niet zo assertief en die heeft daar best wel last van gehad. Leerde haar eigen grenzen niet voldoende bewaken. Daar ben ik van geschrokken en mee gestopt.

Ik heb wel een vriendin, die ik via mijn kinderen ken, maar mijn kinderen zijn allang niet meer bevriend met haar kinderen. Ze gaan beleefd met elkaar om, zeg maar. Ik hoop dat zij nog lang mijn vriendin blijft.

Bij mijn jongste kinderen, die nu lagere schoolleeftijd hebben, merk ik dat ik me er helemaal niet meer mee bezig hou. Ik vind het trouwens ook zonde van mijn tijd, om thee te gaan drinken, als mijn kinderen spelen met een ander kind. Dus ik spreek die ouders eigenlijk nooit. Soms een kort gesprekje bij het ophalen of wegbrengen.

Druif

Ik vind theedrinken met mijn goede vriendinnen niet zonde van m'n tijd hoor, dat is ook quality time voor mij. Als ik dat combineren met een leuk speelafspraakje voor de kinderen is dat alleen maar leuk.

Ik begrijp Tijgeroog en Druif allebei

Er is een groot verschil.
Vrienden van je, die kinderen gekregen hebben van dezelfde leeftijd, waar je kinderen vriendschappelijk mee om gaan.

Vrienden van je, die kinderen gekregen hebben van dezelfde leeftijd, waar je kinderen niet vriendschappelijk mee om gaan.

Vrienden van de kinderen, waarbij je vriendschap hebt gesloten met hun ouders.

Vrienden van je kinderen, waarbij je geen vriendschap hebt gesloten met de ouders.

Het verkiest allemaal een andere benadering.

Tijgeroog

Ik bedoel, dat ik geen zin/tijd heb, om thee te gaan drinken met deze mensen, en dat ze dus waarschijnlijk nooit goede vriendinnen van mij zullen worden. Omdat ik ze niet goed zal leren kennen.

De paar vriendinnen die ik heb, zie ik het liefst zonder kinderen. Dan kunnen we ten minste lekker, op ons gemak, onze opvoed problemen bespreken, zonder dat er een beledigde puber op de achtergrond zich zit te ergeren.

Leuk als het goed gaat

Het is heel erg fijn als het "past", de kinderen van jou en je vrienden.
Maar ik zou heel erg alert zijn op opmerkingen van mijn kinderen, zoals "moet dat" of "get, komt pietje ook mee" o.i.d.
Dan zou ik toch naar andere oplossingen gaan zoeken om thee te drinken, onder schooltijd b.v.

Dan ben ik blijkbaar heel erg gelukkig

Dan ben ik blijkbaar hele erg gelukkig, dat mijn twee beste vriendinnen allebei een (bijna) beste vriendje van mijn ene kind hebben, en goede speelkameraadjes voor de ander. Daar hebben we dan ook geen omkijken naar als we aan de thee zitten.

En natuurlijk zien we elkaar ook onder schooltijd. Of wordt er een kind afgezet en later weer opgehaald.

vergelijkbaar probleem

Dochter heeft nu een vriendje, het is echt dik aan. En ik vind zowel het vriendje als de ouders hele leuke mensen. Toch sluit ik liever geen vriendschap met ze, want ik vind dat dochter en vriendje vrij moeten zijn om het uit te maken of aan te houden zonder rekening houden met een eventuele vriendschap tussen hun ouders. Jammer is het wel. Ik heb zo'n vermoeden dat zij het ook zo voelen (of ze vinden ons niet zo leuk als wij hen, kan natuurlijk ook!). Herkent iemand dat?

Inderdaad het gedoe onderling

De ouders van de relaties van mijn kinderen zijn leuke ouders. We gaan dan ook met elkaar om. Vieren samen Kerst of andere gelegenheden. Maar als het uit is of zou zijn houdt het ook weer een beetje op. Maar ik krijg nog steeds via via de groeten van 'de moeter van elsje'. En ik heb binnenkort een afspraak met de moeder van een andere exverkering. Zonder kinderen.
Dat de kinderen daar verder vrij in zijn spreekt vanzelf. Het kan niet 'aan' blijven omdat 'moeders' het wil.
Maar hoeft geen rem op de vriendschap te zijn.
Gelukkig lukt het mijn kinderen om ook na het verbreken van de relatie gewoon op goede voet te blijven en zelf gewoon om te blijven gaan. Het zijn toch kinderen die in dezelfde sociale omgeving zijn als school en buurt(huis).
Dan denk ik stiekum weleens goed als het uit gaat en het gaat toch in harmonie. Hopelijk vast een goede les in geval er later sprake is van scheiding, dan weet je alvast dat dat niet hoeft te betekenen dat je elkaar verkettert. Maar dat zal wel een wensillusie zijn.

@Evanlyn

Ja dat herken ik.
De ouders van het vriendje van mijn dochter vind ik ook erg aardig.
Als we elkaar treffen dat klikt het goed.
Alleen... ik zie de toekomst anders/twijfelachtig in, waar het de keuze van mijn dochter betreft.
Het is een heel lieve, zachte, meegaande, rustige, en vooral veilige jongen voor haar. Precies zoals zij is, samen op de bank filmpje kijken.
Op dit moment zijn we heel erg blij met het stelletje.
Totaal geen gedoe met drank, drugs, brommers, uitgaan, whatever.
Ze geven elkaar kadootjes in hartjes/chocolade/fotobekers enz.
Ze vinden elkaar lief en aardig.
Maar ik mis "the fire".

Ik hou van hen allebei, maar ik hou mijn hart vast als die ene langskomt die "het vuur" aanwakkert. Het hoteldebotel in de war gaat schoppen.
Zou zo ontzettend sneu zijn.
Begrijp je wat ik bedoel?

Hier niet echt

Hier is dat nooit echt op die manier gegaan. Beide kinderen hadden zowel vriendjes met ouders waar ik het mee kon vinden als vriendjes met ouders waar ik het minder goed mee kon vinden. Meestal ging de vriendschap van de kinderen uit. Soms was het andersom en soms liep dat dus juist verkeerd. Zoals bij de moeder met wie ik in contact kwam op de inloopochtend van de peuterspeelzaal. Wij konden het goed met elkaar vinden, onze zoons ook en later bleek onze oudsten ook (kwamen ook bij elkaar in de klas). Na twee jaar liep het op, nog steeds voor mij, onverklaarbare reden mis. Deze moeder hield ineens al het contact af. Dit ging zelfs ten koste van de vriendschap van onze kinderen.
Dochter is een tijd met een meisje omgegaan van wie ik de moeder eigenlijk totaal niet mocht. Omdat dit meisje nogal angstig was om ergens anders te spelen, zat ik dan af en toe met die moeder opgescheept. Dat heb ik dan voor mijn kind over (wel als het mij ook uitkomt, anders spelen ze bij haar of niet).

Ja evanlyn

Dat hebben wij ook gehad met de ouders van de vorige vriend van onze dochter. Gelukkig waren zij tijdens de verkering verhuisd en kom ik ze nooit meer tegen. Want dat is echt ongemakkelijk. Een verkering die abrupt stopt. Pubers die elkaar ineens niet meer spreken. Een jongen die je regelmatig over de vloer had, waar je je best voor hebt gedaan om hem aardig te vinden, die je een cadeautje gaf toen hij geslaagd was, en die we nu nooit meer zien. En een 'schoon'familie waar je bij op de barbecue bent geweest, die je ineens nooit meer ziet. Rare gewaarwording.

Jasam

Wat schattig...ja, zo gaat het bij ons ook ongeveer, heel lief. Maar ja, ze zijn nog wel erg jong...toch maar niet teveel aan hechten.

Niet perse

Ik ben eigenlijk zelden bevriend geraakt met andere ouders via de schoolvriendjes van mijn kinderen. Het contact bleef meestal beperkt tot ophalen en brengen. Een enkel keer is er wel iets van vriendschap ontstaan tussen ons en dat is natuurlijk erg leuk.
Andersom komt vaker voor; dat wij vrienden hebben met kinderen die dan vaak over de vloer komen en waarvan de kinderen dan ook weer met elkaar bevriend raken.
Sommige van die kinderen zijn echte hartsvrienden geworden van mijn kinderen, bij andere kinderen blijft het contact beperkt tot de keren dat de gezinnen bij elkaar op bezoek komen. Dan gaan ze wel met elkaar om maar daar buiten eigenlijk niet.

Verkering

Ik wil alleen aanstaande schoonfamilie ontmoeten als het echt serieus is. Natuurlijk kan het anders lopen als de omstandigheden zo zijn. Maar ik ga pas een serieuze poging tot omgang maken als de relatie langdurig en bestendig lijkt te zijn. Ik heb geen zin om de ouders van een 16 jarig vriendje te ontmoeten en die uit te nodigen op allerlei gelegenheden en daarna gaat het weer uit.

Ik heb tot nog toe twee schoonkinderen en ik ga met beide families prima om, nodig ze uit op gelegenheden en dergelijke uiteraard. Het zijn geen van beide onze beste vrienden. De schoonfamilie van mijn oudste dochter zijn hele leuke mensen maar ze wonen ver weg dus we zien elkaar nooit. We hebben elkaar voor het laatst gezien bij de doop van de kleinzoon en dat is ook al weer een klein jaar geleden. In totaal heb ik ze nu 4x gezien. Als ze in de buurt zouden wonen dan zou ik wel vaker met ze omgaan denk ik want het zijn echt aardige mensen en zeker met de schoonmoeder klikt het goed.

De schoonfamilie van mijn zoon woont hier vlak in de buurt. Ook prima mensen maar we hebben geen hele hechte band verder. Natuurlijk nodigen we ze regelmatig uit en zij ons ook maar dat is natuurlijk ook gewoon de verwachting. Ze niet uitnodigen kan eigenlijk niet vanwege de sociale conventies.

Het kost toch allemaal tijd en energie en dat is prima als het gaat om mensen die voor lange tijd een rol in je leven gaan spelen maar niet voor elke voorbijgaande losse flodder (al hoop ik dat er daar niet te veel van zijn)

Mijn een na oudste zoon heeft nu een serieuze relatie en hij heeft het meisje inmiddels hier thuis geintroduceerd. Het is niet zijn eerste serieuze relatie maar tot nog toe allemaal heel positief. De familie hebben we nog niet ontmoet. Dat is toch best een serieuze stap.

Andersom

Wij hebben 3 vriendenstellen die oorspronkelijk ouders van vriendjes van zoon waren. Zoon heeft ze leren kennen op de basisschool en iedereen gaat hier ook naar dezelfde voetbalvereniging, dan raak je met die ouders aan de praat. Inmiddels zijn de jongens 15/16 en nog steeds bevriend. Met 1 jongen gaat zoon nu wat minder mee om, doordat ze verhuisd zijn en de jongen naar een andere middelbare school is gegaan, dus inmiddels gaat het contact nu van de ouders uit. Zoon gaat dan wel mee en dan hebben ze het gezellig samen. Maar samen afspreken gebeurt eigenlijk niet meer.
Gek genoeg hebben we dit met dochter helemaal niet.

Yura

Ik denk dat je behoefte aan vrienden minder wordt als je al vrienden hebt, ik heb ook niets met de ouders van vriendjes van mijn jongste

Kinderen van mijn vriendinnen en ouders van vrienden van kids

Toen mijn kinderen de kleuter- en basisschoolleeftijd hadden konden ze goed met de kinderen van mijn vrienden omgaan. Rond hun 10e-11e jaar veranderde dit. Zij hadden toen niets meer met elkaar, zij gingen hun eigen weg.

Zij kregen later hun eigen vrienden. Wel had ik een stille hoop dat ik dan ook bevriend met hun ouders (moeders) zou raken, maar dat lukte niet. Wij vonden elkaar wel leuk, maar werden geen vriendinnen van elkaar.

Ik merk het ook bij mezelf. Toen ik een jaar of 15 was gingen wij met drie gezinnen met vakantie, allemaal vrienden van mijn ouders. De kinderen moesten noodgedwongen met elkaar optrekken. Dat was echt noodgedwongen, want het was meer elkaar "gedogen" dan elkaar 100% accepteren. Na de vakantie hadden wij helemaal geen contact met elkaar.

Hieraan kon ik zien dat het niet altijd vanzelfsprekend is dat kinderen van vrienden altijd met elkaar zullen optrekken of dat de ouders van vrienden van de kinderen bevriend met elkaar zullen zijn. Het zou heel leuk zijn als dat zo is, maar vaak is dat niet zo!

Ik herken het niet.

Tijdens de basisschoolperiode had ik wat oppervlakkig contact met de ouders van vriendjes van mijn zoon. Soms een kopje koffie bij halen en brengen en wat geklets op het schoolplein. Zeker geen diepgaande vriendschappen tussen de ouders. Mijn zoon trok wel op met de kinderen van mijn vriendinnen maar dat was ook meer een kwestie dat wij als vriendinnen een leuke middag wilden hebben en allemaal kinderen hadden die dan meegingen. Daar zijn onderling tussen de kinderen geen echte vriendschappen uit voortgekomen op oudere leeftijd.