Wat moet ik hier nou mee?

eerste reactie

Ik heb haast nu, kom er uitgebreider op terug.

"Maar vooral het avondeten is een ramp. Ze weigert te eten en kan soms uren lang voor haar bord zitten. Uiteindelijk breng ik haar naar bed en de consequentie is dan dat ik haar niet voorlees en niet zing."

Jij laat haar dus urenlang voor haar bord zitten. Dat is al een straf op zich en een strijd die je niet kan winnen. En dan een extra straf; niet zingen en voorlezen. Het recept om je kind van je te ontvreemden en haar haar basisveiligheid te ontnemen. Laat haar niet langer dan hooguit 20 min aan haar bord zitten en ga over tot je normale ritme, tandenpoetsen etc en zing en lees voor. Gezien haar achtergrond heeft ze juist het gevoel nodig dat er onvoorwaardelijk van haar gehouden word en zal ze die grens voorlopig blijven zoeken. Haar op deze manier straffen zal de problemen en de strijd alleen maar vergroten.

en de dag positief afsluiten

Hoeveel ongein er ook uitgehaald wordt door mijn kinderen, ik sluit de dag altijd af met een verhaaltje en knuffelen in bed. Ik gebruik dat nooit als strafmiddel, want het is gewoon te belangrijk voor ons beiden. Die positieve momenten heb je nodig om het vol te kunnen houden!

Het is echt heel erg moeilijk, maar de meest effectieve manier om om te gaan met negatief gedrag is dat zoveel mogelijk te negeren, en juist al het goede de hemel inprijzen. En kies je strijdpunten uit. Als ze niet wil eten, nou dan niet. Te klein voor de wc? Nou dan maar weer even een luier. Voor mij zijn eten en wc typisch dingen waar je geen drama's over moet maken.

Ik heb makkelijk praten hoor, want ik ben nu bezig met de derde, en ik merk wel dat het met ervaring gewoon makkelijker wordt. Als een kind brutaal is, dan zeg ik rustig dat we zo niet tegen elkaar praten, en negeer ik het verder. En dat werkt hier.

Heel veel sterkte hoor, het is lastig om in je eentje uit te vinden hoe je met een kindje om moet gaan.

o jee

Blijkbaar hebben veel mensen zo'n soort mal in hun hoofd hoe je een goede opvoeder zou zijn. Dat is dan vooral 'grenzen' aangeven en 'nee' zeggen, consequent blijven en meer van dat fraais.
Dat komt blijkbaar spontaan boven, hetzelfde plaatje, bij soms hele verschillende mensen.
Het is even wennen, maar om te beginnen zou ik dat vooral loslaten. Je kindje is gewoon een mens, net als jij, alleen nog niet zo ervaren. Wat je dus doet is liefdevol, speels en luchtig, hartelijk, voordoen en meedoen en je kind alles speels leren en niet direct de confrontatie aangaan maar het vooral wat speels houden en vooral veel warmte en liefde geven.
Bij de meeste kinderen is dat allemaal goed gekomen als ze 18 zijn. Eten, drinken, poepen, plassen, beleefd zijn, handen wassen enzovoort.
Je biedt ze gewoon op vaste tijden gezonde dingen aan. Vraag eens wat ze lekker vind. Laat haar ook eens helpen met een banaantje pellen of een mandarijntje. Laat haar helpen tafel dekken. Laat merken dat ze belangrijk voor je is en dat ze ook wat kan en anders kan leren. En dan benoemen dat je het fijn vind dat ze al zo goed kan tafeldekken, mandarijntjes pellen enzovoort.
Op de wc kun je een brilverkleiner zetten zodat ze er niet makkelijk inzakt, dat is oncomfortabel en kan onveilig voelen. Een krukje onder de voeten. En dan blijf je er even bij tot ze klaar is. Lees wat voor of geef haar een speeltje in de handen. Al duurt het een half uur. Zing een liedje. Leg even uit wat de bedoeling is: op de wc plassen en poepen. Dat doen grote kinderen. Een paar keer per dag op vaste tijden.
Zelf ook niet de hele tijd 'nee' zeggen tegen je kind maakt het verschil.

Bij dit soort zaken is er maar één verliezer, jij.

De strijd aangaan met iets waar je geen macht over hebt ga je altijd verliezen. Je kunt er tenslotte geen trechter op zetten.
Wat sgj zegt, vaste tijden om te eten en er geen straf van maken, ook geen straf geven als ze niet eet.
Eerst je bord leeg voordat je het toetje krijgt is ook een straf van het eten makken, niet doen dus.
Vaste tijden aanhouden voor ontbijt, voor een tussendoortje, de lunch, een stukje fruit, een snoepje en het avondeten.
En iid, zet maar een krukje voor jezelf in de WC, en ga er lekker bij zitten voorlezen.
Stel een beloningssysteem in voor alles wat ze goed doet, voor elke keer dat ze luistert, geef haar een sticker op een kaart, of een dikke duim en als ze er een afgesproken aantal heeft iets in de vorm van een beloning wat haar blij maakt. B.v dan krijgt ze een cadeautje, gaan we naar de Mac of naar de bios, of krijgt ze geld o.i.d.

Google voor beloningssysteem op dikke duimenkaart
Daar vind je bij afbeeldingen erg veel voorbeelden

Positiviteit brengt wonderen tot stand

Agossie

Ik vind het echt zielig. Je kind heeft in haar leven al behoorlijk wat meegemaakt, zo'n beetje de ergste dingen die een kind kan meemaken. Ouders gescheiden (ruzies?), moeder een tijd niet gezien. En dan is ze nog maar zo klein, en zo'n kindje kan vanuit zichzelf eigenlijk alleen maar invloed uitoefenen op basale dingen als eten, slapen en poepen. Als je dat als ouder met geweld probeert om te vormen naar jouw zin, wordt het verzet vanuit het kind alleen maar groter.
Ik heb bij mijn kinderen nooit een strijd gemaakt van eten of zindelijkheid. Ze waren beide laat zindelijk (ruim 3), maar ik heb net zo lang gewacht tot ze er zelf aan toe waren. Tot die tijd hebben ze een luier om gehad, en ik heb regelmatig geprobeerd of ze zonder konden. Bij meerdere ongelukjes op een dag ging gewoon de luier weer om. Bij de oudste heb ik met een beloning gewerkt, en voor een barbie-auto wilde ze wel op de wc poepen
Eten idem dito. Ik heb altijd wel dingen op tafel die ze lusten, en als ze niet wilden proeven kregen ze gewoon een toetje. Voor de nodige vitamines heb ik ze gewoon extra fruit en brood gegeven wat ze wel graag lustten.
Volgens mij heb jij in je hoofd dat jij de baas bent en dat je kind precies moet doen wat jij zegt. Helaas werkt dat bij veel kinderen niet, en het 'breken van het willetje' wat een wat ouderwetse inslag van opvoeden is, werkt bij veel kinderen averechts (dus met als gevolg het broekpoepen en driftbuien). Opvoeden is een beetje meeveren met de behoeften van de kinderen, (soms) dingen 50 keer zeggen voordat het kwartje valt, en vooral je kind het gevoel geven dat zijn mening er ook toe doet. Lees bijv. eens het opvoedboek van Gordon. Daar staat een boel zinnigs in.

Toevoeging

Een goed gejatte toevoeging van mijn kant: Je kind heeft meer invloed op je opvoeding, dan je opvoeding op je kind.

Ik kan me erin vinden en bedoel ermee te zeggen dat opvoeden maatwerk is. Goed kijken naar je kind en daarbij een passende benadering zoeken.

... wat natuurlijk niet wil zeggen....

dat je haar haar zin maar in alles moet geven (want ik kan me voorstellen dat je de reacties hier op die manier zou kunnen interpreteren. Overigens sta ik wel achter de meeste reacties hier). Maar jee, je bent nog zo jong en dan al een kind in je eentje opvoeden, dat valt niet mee. Dan wil je het misschien wel dubbel zo graag goed doen en daardoor loopt de spanning zo hoog op.

De hele avond tot het naar bed gaan je kind achter het bordje laten zitten vind ik heel ver gaan, zeker in combinatie met het niet voorlezen/liedje zingen. Een kind straf je meestal niet langer dan de leeftijd + een paar minuutjes (voor als je een regel nodig hebt) Als ze niet eet, dan maar niet. Heeft ze later nog honger? Dan staat het bordje eten er nog wel. Daar zou ik het bij laten. De dag moet je wel positief afsluiten, dus wel een liedje/verhaaltje. Wat je wel kunt doen is bijvoorbeeld een extra lang verhaaltje voor het slapen gaan als ze lief is geweest die dag. Het is toch verdrietig voor jezelf en je dochter als je haar zo in een boze stemming naar bed brengt? (net als ruzies die je niet hebt bijgelegd?) Dan begint de volgende dag ook niet fijn, lijkt me.

En wat het brutale gedrag betreft, het poepen en het boze praten: voorzover ik het nu kan zien is dat een soort baldadigheid, of protest, als reactie op het straffen wat je doet. Jullie zitten wat dat betreft in een negatieve spiraal. Dat zie ik wel vaker met kinderen die een hoop gezeur over zich heen krijgen, die worden boos en stout omdat ze een houding hebben van "maar kan ik dan helemaal niks goed doen?". Dat gevoel ken je zelf vast ook wel. Dat betekent niet dat je hoeft te accepteren dat ze een grote mond tegen je heeft, maar maak het niet groter dan het is. Ze is pas 4, dat is nog heel klein.

En verder: hoe voedt haar vader haar op? Zitten jullie een beetje op een lijn wat betreft de opvoeding? Er mogen natuurlijk best wat verschillen zijn, maar als jij bijvoorbeeld veeel strenger bent dan hij, zal je dochter daar waarschijnlijk ook tegen protesteren.

Volgens mij wordt het een stuk beter als je uit de negatieve spiraal weet te komen, dan zal je dochter beter luisteren en niet meer van die nare dingen zeggen. Bewaar je zware straffen voor echt ernstige vergrijpen, wees niet te lang boos. Let vooral op de fijne momentjes met je dochter en geef haar dan een knuffel of een aai over de bol.

meisje; grenzen

let op: het is een meisje, die hebben (vaak) vreselijk sterke willetjes... wees consequent, duidelijk een maak geen lange drama-discussies van bv het eten. Nee is nee. En als je iets gedaan wil hebben, verlies je inderdaad de strijd. Zo min mogelijk woorden aan vuil maken, maar wel grenzen aangeven.
Complimenteer het goede.

hulp inroepen?

Je krijgt hier al veel goede tips, maar is het ook een idee om professionele hulp te zoeken? Iets van een gezinscoach of een project waar ervaren mensen gekoppeld worden aan mensen die wel een steuntje in de rug en een klankbord kunnen gebruiken?
Je bent zelf ook hatstikke jong en hebt ook ongetwijfeld een paar moeilijke jaren gehad met scheiden en een dochter die niet bij je kan wonen. Opvoeden moet (en kun) je leren.

aandacht

Hoe ik het zie: op deze manier probeert ze aandacht te krijgen, negatieve aandacht is ook aandacht. Jouw kind heeft extra veel liefde en aandacht nodig na die onzekere en onrustige tijd. Schroom idd niet om ook hulp in te schakelen, wat Puck zegt.

Maak het gezellig: laat haar helpen met koken en als ze niet eet, eet ze niet. Ze gaat heus niet dood van de honger. Geen aandacht besteden aan dwarsigheid.
Als ze geen rust heeft op de wc te zitten, lees haar voor of zing of zet haar een koptelefoon op. Houd het positief: als het lukt complimenten en/of sparen voor wat leuks, als het niet lukt: jammer dan. Geen heisa van maken. Het is aandacht. Als er iets is wat averechts werkt is het dat ze op haar kop krijgt.

bambimarisca?

Heb je wat aan onze reacties?

Ik wilde nog even toevoegen dat ik ooit ook zo'n periode heb gehad met mijn 2e, toen hij 2 was. Echt een negatieve spiraal en ik was de wanhoop nabij. Ik heb toen dezelfde tips die hier staan van mijn zus gekregen, en binnen 2 weken was het alsof ik een ander kind had. En hij is nu 5 en nog steeds een geweldig leuk ventje. Wel met een sterke eigen wil, maar nu kunnen we met elkaar omgaan.

Ik weet zeker dat alle ouders weleens zo'n periode hebben meegemaakt, dus laat je niet wijsmaken dat het komt omdat je jong bent (Ik was 31). Ouder zijn leer je door ervaring. Door vast te lopen en het anders te proberen, en door fouten te maken en jezelf weer op te rapen. Zolang je maar voor ogen houdt dat je kindje dingen doet uit onmacht, niet om je te pesten, en jouw rol is om haar te helpen de goede weg te vinden.

jong of oud maakt wel uit

...denk ik. Ik zie in mijn omgeving vaak dat oudere ouders milder zijn dan heel jonge ouders, die juist strenger zijn met dingen als bordje leegeten, zindelijk worden etc. Geen idee waar dat aan ligt, maar ik vind het wel opvallend.

elke dag een nieuwe dag

Nou als ik dit zo lees zie ik een klein meisje dat heel veel meegemaakt heeft voor haar leeftijd. Ze snapt het allemaal niet en kan zich niet uiten. Niet eten en niet poepen is de enige manier waarop ze haar wil kan laten gelden. Verder wordt er om haar heen toch maar gedaan wat zij niet leuk vindt
Ik zou met haar naar en kinder-speltherapeut gaan zodat zij kan 'vertellen' wat er aan de hand is, waar zij het meeste moeite mee heeft (dat kans heel verrassend uitpakken) EN zorgen dat je als moeder goed in je vel komt te zitten want dat heeft ook veel invloed op haar gedrag
Zo'n meisje kost je veel energie, maar probeer elke keer weer zonder ergernis de dag/de situatie te beginnen en mopper niet over haar gedrag waar ze zelf bij is Ik wens je veel wijsheid