Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
snuffie60

snuffie60

04-02-2010 om 19:50

Wat moet ik hier nu mee... oefenen voor muziekles

Mijn 8 jarige kind gaat naar een voorbereidende muziekklas. Hij wil een instrument gaan bespelen en als onderdeel van deze klas moet hij thuis regelmatig een paar minuutjes oefenen. De reden hiervoor is om te zien in hoeverre een kind dat wil en kan en je als ouders niet voor onaangename financieële verrassingen komt te staan. ( een jaar lesgeld, muziekinstrument....).
Nu oefent mijn kind niet, want hij kan het niet. Nee, tuurlijk niet, als je het 1x probeert, mag je niet verwachten dat het direct goed gaat....maar hij trekt direct de conclusie dat hij het dus niet kan. Op school, komt 'm alles aanwapperen, hoeft nergens moeite voor te doen. Ik denk enerzijds dat het een stuk faalangst is, misschien gemakzucht. Snap ook wel dat dwang niet helpt, maar was vandaag wel pissig en verdrietig tegelijk. Wat moet ik hier nu mee......
Niet kunnen is niet erg, niet proberen wel. (of zoals mij vader altijd zei:"kanniet ligt op het kerkhof en wilniet ligt er naast".
snuffie

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Linda99

Linda99

04-02-2010 om 19:59

Samen?

En als je samen met hem oefent? En dan natuurlijk laten zien dat jij het ook niet zomaar kan maar met een beetje oefenen wel?

Herken het wel hoor, hier ook zo'n druif van 8 die als het even tegenzit meteen maar de handdoek in de ring wil gooien.

De leiding nemen

Hoi,

Mijn 8 jarige zoon is begonnen met een instrument. Hij moet iedere dag oefenen. Maar dat oefenen moet je ook oefenen!

Dus we hebben een vast tijdstip, alle liedjes moeten drie keer gespeeld worden, iedere dag. De hoop is dat hij zo merkt dat het vanzelf beter gaat. In het begin herhaalden we minder en gaven we meer aanwijzingen. Nu merkt hij dat het vanzelf in je vingers gaat zitten als je maar genoeg herhaalt. Maar da's dus pas na een aantal maanden.

Kortom ik denk dat je je zoon nog iets meer bij de hand moet nemen. Hij moet leren oefenen - dat komt niet iedereen aanwaaien!

(is trouwens ook mede de reden waarom we het zo belangrijk vinden, afgezien van de grote waarde van muziek. Aan een instrument kun je heel veel over jezelf en je werkhouding leren.)

Annet

Annet

04-02-2010 om 20:24

Veel uitleggen

Zoon is al vroeg begonnen met muziekles (piano) en ook hij vond dat hij het in 1x moest kunnen. Dat betekent veel uitleggen (niemand kan dat in één keer, het is geen ....-les op school (invullen waar hij goed in is).
Spreek inderdaad af hoe vaak je oefent in de week, hoe lang en hoe vaak je elk liedje doet. Vaste regels zijn regels, daarover gaan deze kinderen niet zo de strijd aan. Maak eventueel een afstreeplijst van de oefendagen en van de oefenliedjes. Als dit gewoonte wordt, ben jij van de strijd af.
En inderdaad, ga ernaast zitten.
Overdrijven hoeft niet hoor.3x per week 15 minuten zijn echt zo voorbij. Of vraag kind hoe vaak en hoe lang hij wil oefenen.

Structeren

Ik sluit met aan bij bovenstaande. oefenmomenten vastleggen, structureren. Bij blijven, anders is het ook maar ongezellig en luid applaus wanneer het lukt!. Mijn dochter (8) pakt het oefenen ook net spontaan op. wanneer ik haar er te kort van te voren mee confronteer raakt ze gefrustreert. oefenen wanneer ze moe is werkt ook niet. dus... iedere dag samen planning maken. wanneer ga je oefenen? na het eten is steevast haar (uitstel)antwoord. Maar ze gaat aan de slag en is erg tevreden wanneer het lukt(vaak leert ze het al in enkele minuten, probleem zit het in het MOeten)

margje van dijk

margje van dijk

04-02-2010 om 23:03

Hier ook

Alledrie de kinderen hebben muziekles. Het verschilt ontzettend per kind, en ook per week. De ene week gaat iedereen vanzelf aan de slag, de week daarop moet ik ze motiveren tot ik een ons weeg.

Ook de stimulans is per kind verschillend. Bij de ene helpt het heel erg als ik erbij ga zitten, bij de andere moet ik juist niet erbij gaan zitten.

Wat ik wel geleerd heb is dat ze alledrie opleven als ik ze positief commentaar geef. Dat ik bijvoorbeeld in de keuken sta en geinteresseerd vraag wat dat voor liedje was dat hij net zo mooi op de piano speelde. (Dan gaat hij het spontaan nog een keer doen). Of dat ik met de gitaarakkoorden van middelste ga meezingen. Ik merk dat hij dat (meestal) leuk vindt. Bij jongste moet ik alleen maar zeggen dat het zo mooi klonk.

Negatief commentaar heeft nauwelijks zin. Ik roep wel eens 'bes!' als ik hoor dat ze een voorteken missen, maar daar worden ze eerder kwaad van dan dat ze daar wat mee opschieten, dus dat doe ik niet meer. Ook als ik suggereer dat ze iets misschien nog een keertje extra kunnen doen... geen idee.

Positief de hemel inprijzen dus.

Wat ik zou doen met een kind wat niet oefent...? Kun je hem niet vragen of hij het jou eens uit wil leggen? Zo begon ik met mijn zoon en zijn gitaar. Als hij niet wil oefenen pak jij gewoon het instrument. Jij kunt er natuurlijk niks van, maar je probeert er wat van te maken. Tien tegen 1 dat hij dat niet kan aanzien, dan pakt hij het uit je handen en gaat je vertellen hoe het wel moet. "Jeetje, kan jij dat nu al? Hoe krijg je dat geluid eruit?" - doet wonderen. En laat het bij jezelf nog maar een keer mislukken. Praat hem erin en blijf hem prijzen.

Als hij dan eenmaal oefent: mijn tactiek volgen. Geen kritiek, alleen maar zeggen hoe goed het gaat. Het maakt niet uit dat dat niet helemaal waar is, de minder goede kanten komt-ie gauw genoeg achter.

Misschien help je hem zo over de drempel heen en kan hij het vasthouden. En anders is het misschien toch een minder goede keuze voor hem.

Margje

snuffie60

snuffie60

05-02-2010 om 08:06

Nou,

we hebben vanmorgen een knus in bed gesprek gehad, uitgelegd wat oefenen inhoud. Vooral dat het heel normaal is dat je iets niet zo maar in 1x kan. Dat ik hem mag helpen en hij dan niet boos wordt. Dus we gaan een nieuwe poging wagen.
snuf

Weet hij wel...?

Iets wat niet zo lang geleden hier gebeurde, dochter (15) oefent haar pianostuk. Buurjongetje(5) van paar huizen verder komt binnen (door achterdeur, dochter merkt niks) om iets te vragen voor zijn moeder. En blijft met grote verbaasde ogen staan kijken naar dochter pianospel...Dochter is namelijk nét begonnen met een nieuw en moeilijk stuk. Dochter is nog wat aan het 'pingelen' om idee te krijgen van hoe het stuk gaat....Eerst rechterhand en dan linkerhand apart en ze noemt en noten bij (in zichzelf) en zegt nee, nee erbij en ondertussen slaat ze half op de gok wat acoorden aan links....Dus het klinkt nog nergens naar.Ik ben aan het koken dus zie buurjongetje ook niet meteen, maar merk hem op en zie zijn verbrouwereerde gezicht. Ik zeg hem goedendag en net alsof hij uit een droom ontwaakt kijkt hij om naar mij. Dochter houd ook op dan. We handelen de boodschap voor zijn moeder af (waarbij ik hard mijn best moet doen, hij is helemaal van slag). En dan vraag ik een beetje lachend of hij dochter's (die hij wel kent en ook wel eens heeft zien voorspelen)pianospel zo bijzonder vondt dat hij zo stond te kijken. Nou dat niet zegt het jongetje...Maar ik dacht dat zij het allang kon! Het kostte ons nog wat gepraat maar uiteindelijk kwam eruit dat het jongetje altijd dacht dat je alleen ooit in het begin van muziekles enigzins iets moest 'oefenen ' en dat je het daarna gewoon kan! Zoiets als voetbal...dat als je eenmaal de bal trapt je daarna gewoon een potje kan doen.En het daarna door trainen alleen nog maar kan 'verfijnen' maar niet meer zeer domme mistrappen maakt. Het jongetje had écht geen flauw idee dat élk stuk opnieuw geoefend, geoefend en nog eens geoefend moest worden. Toen dochter zei dat ze dit over 2 weken wel goed zou kunnen spelen geloofde hij haar niet eens. En dat ze daar dan elke dag op oefent (Zo? vraagt jongetje) al helemaal niet....Want in jongetjes beleving 'kan' dochter het allang. Jongetje komt uit een gezin waar niemand muziek maakt...en heeft dus totaal geen idee van hoe je dat leert en dat je het vaak moet oefenen en elk stuk opnieuw weer.Ik heb er later nog met zijn moeder even over gehad....over zijn verbazing. En dat klopte jongetje had thuis in geuren en kleuren vertelt dat dochter opeens alle muziek was 'vergeten'en nu opnieuw moest beginnen. Hij snapte er écht niks van.
Het heeft me toen wel aan het denken gezet...er zijn kinderen die écht geen flauw idee hebben dat oefenen normaal is en altijd maar doorgaat. En nu ik jouw stukje lees denk ik...weet jouw zoon dat wel? Of denkt hij ook net als het jongetje dat je dat 'zomaar'kunt na een beetje de eerste keer proberen?
groeten albana

H

H

05-02-2010 om 08:49

Herken het

Hier zoonlief (8) en twee vriendjes (8 & 9) op dezelfde soort muziekles. Ze oefenen geen van allen, ja vijf minuten voordat ze moeten gaan....
Ik heb zelf het idee dat ze nog iets te jong en te speels zijn. Wij wachten in ieder geval allemaal nog even met verdere muziekles, hopen dat als ze net weer wat ouder zijn het beter gaat. De meisjes zijn het fanatiekst, jongens komen wat later denk ik.

Gisteren nog

Oudste ging studeren terwijl buurvriendinnetje (7) er was. Ze uit haar verbazing over dat ie iedere dag oefent. Ik vraag of ze andere kinderen kent met een instrument. Ja hoor, een meisje bij haar in de klas. "Maar die leert het gewoon op de les volgens mij."

Dus ik gevraagd om welk instrument het gaat... viool.... hmmm... uitgelegd dat dat een instrument is waar je heeeel veel voor moet oefenen.

snuffie60

snuffie60

05-02-2010 om 12:40

Albana

ik heb 'm jouw beeldende verhaal laten lezen en ja, dat wist hij wel (NOU?????). We gaan het dus gewoon nog weer proberen.
snuffie

Grasmus

Grasmus

06-02-2010 om 00:34

Complimenten en geduld

Hier een 8 jarige muzikant. Uit zichzelf zal hij nooit beginnen, maar met zijn vader samen gaat het prima. Hij moppert nooit, klaagt wel eens dat hij iets niet kan. Maar we blijven volhouden en hij leert nu dat het na vaker oefenen opeens wel lukt. Dat motiveert natuurlijk en zo leert hij dat doorzetten een goed resultaat oplevert.
Complimenten en geduld (van ouders...) dat zijn voor mij de gouden woorden.

Ook hier

ook hier een (net) acht jarige violiste. Ze oefent elke dag 10 minuten, en dat ging afgelopen jaar niet helemaal goed. Als het niet in een keer lukte vond ze het meteen niet leuk meer, en ze wilde sowieso niet graag oefenen. We hadden het idee dat ze aan het einde van de dag (na school en speelafspraakjes) meer moe is, sneller mopperig en gewoon geen zin meer na alle activiteiten van die dag.

We hebben toen afgesproken dat ze voortaan 's ochtends voor ze naar school gaat, zou oefenen. En dat helpt: ze is dan nog fris en fruitig, kan er beter tegen als iets niet lukt en begint dan niet meteen te klagen en mopperen. Het gaat echt stukken beter.

Daarnaast uiteraard zo hier en daar een compliment geven over een leuk liedje, of dat ze het zo mooi speelt. Dat werkt als een trein

Groetjes
Gruffalo

snuffie60

snuffie60

07-02-2010 om 16:09

Tijd

Nou ik heb het 2 keer geprobeerd en z'n juf heeft gelijk, hij pikt het makkelijk op. Nu z'n zelfvertrouwen nog...De 1e keer nog flink gemopper, mocht wel helpen, maar niet er bij gaan zitten want dat leidde af ! (duh!), vandaag zonder mopperen, hij rommelde nog even door nadat de klok gegaan was. ( de kinderen zijn gewend dat er soms een timer gezet wordt en deze muziektimer liep voor 10 minuten).
Wel moet ik zeggen dat ik het gedaan heb rond het middaguur als hij nog redelijk fris en fruitig is i.p.v. aan het eind van de dag als hij uitgespeeld liever voor de tv hangt.
We gaan dit zo vol houden en dan heb ik er wel vertrouwen in.
snuf

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.