Wat te doen met een buurtterroristje

Foske (o.t.)

Foske: "dat er op een persoon na, niemand meer reageert nu ik mijn verhaal neergezet heb. Waarom is dat eigenlijk, vind het een beetje raar...?"
Ik zie het probleem niet zo? In het weekend is het in het algemeen vrij rustig op het forum en men is toch niet verplicht om op je posting te reageren?

Een inhoudelijke reaktie op foske

Ik kan me voorstellen dat je er moedeloos van wordt als je voor de tigste keer klagende ouders aan de deur hebt staan, maar ongeacht of kinderen een verklaarbare reden voor hun gedrag hebben of niet, het kan niet zo zijn dat ze andere kinderen overlast bezorgen en dat ouders en dan niet over mogen klagen. Jij bent tenslotte degene die verantwoordelijk is voor je kind. Het klinkt namelijk erg slachtofferig: sorry mijn kind is nu eenmaal zo en ik heb alles geprobeerd en kan er niets aan doen. Daar koopt een andere ouder niets voor, die wil gewoon (en terecht) dat zijn kind niet meer gepest word door jouw kind. Maak van jouw probleem niet een probleem van een ander. Mijn kind heeft er echt geen boodschap aan als Pietje 's avonds in bed zo heerlijk een knuffeltje wil en eigenlijk een klein hartje heeft als hij in de speeltuin weer eens gekoeioneerd word door Pietje. En natuurlijk zal ik mijn kind uitleggen dat hij geduld met Pietje moet hebben en dat Pietje nu eenmaal een anders-dan-andere-kinderen-kind is, maar dan nog kun je niet accepteren dat Pietje de buurt terroriseert. Buitenstaanders hebben vaak een eenzijdig beeld en als ze idd de leuke kanten van Pietje niet zien, dan blijft Pietje het buurtteroristje. Dat klinkt hard maar kan ik wel begrijpen.
En denk nu niet dat ik geen begrip kan opbrengen voor je situatie en dat ik je reaktie overdreven vind. Ik kan me jouw frustratie en reaktie best voorstellen. Ik wil je alleen laten zien hoe de "buitenwereld" er tegen aan kijkt.

Bella/puck

Nou meestal word je bij mij ook niet afgesnauwd hoor, meestal ben ik heel meelevend en begripvol, maar heel af en toe, als je dan de zoveelste bent die belt of aan de deur komt en ik er helemaal wanhopig van ben, ja dan wil het wel eens dat ik wat kortaf kan reageren. Vind je dat ook niet logisch? Zou je zelf net zo gaan, dat is namelijk menselijk.
Maar voor degene die daar dan het slachtoffer van is, is dat niet leuk nee, dat snap ik ook en daar zal ik dan later op terugkomen, tenzij je meteen met je verhaal van mijn gesnauw naar de buurvrouw loopt en daar een stuk gaat staan te roddelen over mij (en dat gebeurt ook).
Niemand is verplicht te reageren nee, en misschien heb je ook wel gelijk dat het door het weekend komt maar ik vond het jammer want ik wil mensen ook graag de andere kant van het verhaal tonen, idd om wat meer begrip en respect in de wereld te kweken. Dat mag toch?
Ik begrijp heel goed dat kinderen voor buurtterroristen worden aangezien, maar het is ook zo dat jullie kinderen dat op een gegeven moment ook doorhebben en daar misbruik van gaan maken. Want geloof me, jullie kinderen doen ook wel eens wat hoor En jullie kinderen proberen ook wel eens mijn kinderen uit de dagen, net zolang tot mijn zoon met Tourette gaat schelden en helemaal door het lint gaat, zodat jullie weer kunnen zeggen: zie je wel..
Zo werkt het ook al wil je dat misschien niet zien.
Iedereen maakt fouten, wij maar jullie ook.
Ik zou willen dat ook het gezin wat dan buiten de groep valt in de buurt, erbij betrokken werd, ook de buurtterroristjes want ik weet zeker dat wanneer dat gebeurt, het beter zal gaan en dat jullie inzien dat ook deze kinderen toch echt wel hun leuke lieve kanten hebben.

Foske

Foske: "Vind je dat ook niet logisch? Zou je zelf net zo gaan, dat is namelijk menselijk. " Oke, best menselijk maar jij kan niet voor mij bepalen of ik ook zo zou reageren.
Foske: "Niemand is verplicht te reageren nee, en misschien heb je ook wel gelijk dat het door het weekend komt maar ik vond het jammer want ik wil mensen ook graag de andere kant van het verhaal tonen, idd om wat meer begrip en respect in de wereld te kweken. Dat mag toch" Je hebt je verhaal verteld en daarmee je punt gemaakt. Ik heb in eerste instantie ook niet gereageerd, gewoon omdat ik dat op dat moment niet nodig vond. Maar dat neemt niet weg dat ik het niet tot me had laten doordringen.
Foske: "En jullie kinderen proberen ook wel eens mijn kinderen uit de dagen, net zolang tot mijn zoon met Tourette gaat schelden en helemaal door het lint gaat, zodat jullie weer kunnen zeggen: zie je wel.. " Spreek voor jezelf alsjeblieft. Jij kunt niet bepalen wat mijn kinderen doen en al helemaal niet hoe ik erop reageer. Dit is wat mijn persoonlijke situatie betreft een absolute onwaarheid. Mijn kind kan ik er nog wel voor aanzien dat hij een andeer kind uitdaagt, maar beticht mij er niet van dat ik dan ga zeggen: zie je wel. Als ik niet 200% zeker weet hoe de vork in de steel zit dan zal ik er nooit "werk" van maken en als mijn kind thuiskomt met de opmerking dat Pietje hem geslagen heeft dan is mijn eerste reaktie: o en wat heb jij dan gedaan zodat Pietje ging slaan?
Foske: "Zo werkt het ook al wil je dat misschien niet zien" Waarop baseer de dat ik dat misschien niet wil zien.
Foske: "Iedereen maakt fouten, wij maar jullie ook. " Absoluut, dat heb ik ook n ooit ontkend.
Foske: "Ik zou willen dat ook het gezin wat dan buiten de groep valt in de buurt, erbij betrokken werd, ook de buurtterroristjes want ik weet zeker dat wanneer dat gebeurt, het beter zal gaan en dat jullie inzien dat ook deze kinderen toch echt wel hun leuke lieve kanten hebben" En jouw taak als ouder is dus om het andere mensen mogelijk te maken die lieve kant te laten ontdekken en mijns inziens bereik je dat niet door de houding die je aanneemt in je postings. Je komt naar mijn mening erg verwijtend, agressief, slachtofferig en verdedigend over richting anderen en dat lijkt me nu net niet de juiste manier om begrip te kweken. En het zou fijn zijn als je niet iedereen over één kam scheert. Je spreekt Bella en mij met "jullie" aan, maar daarmee bedoel je eigenlijk iedereen in de boze buitenwereld die weinig begrip heeft voor de problemen in jouw gezin. Ik voel me daardoor in mijn ogen onterecht beschuldigd van dingen waarin ik mezelf helemaal niet herken.

Nasha

Jij denkt blijkbaar dat ik er niets aan doe, dus ik geef hier geen antwoord op, ga me niet verantwoorden, ga er maar vanuit dat het al mijn energie kost.
Puck, jij hebt blijkbaar zin om mij af te zeiken, dus ik ga ook maar niet meer op jou in, heeft geen nut.
Ik bedoel het woordje "jullie" niet persoonlijk maar in het algemeen.
Wat mij betreft, discussie gesloten.

Dat zeg ik niet

ik vraag het gewoon, omdat jij aangeeft dat ouders aan je deur komen als je kind wat heeft uitgevroten.....Ik vraag dan, wat doe je om dat te voorkomen?

Even een voorbeeld, hier in de buurt is ook een kind dat niet echt goed bekend meer staat....Hij loopt altijd rottigheid uit te vreten en zodra hij in de buurt komt is er altijd gezeik....ik weet dat dit kind ADHD heeft, ik ken zijn moeder en heb haar weleens gesproken....Zij vindt dat wij allemaal haar kind een 2e kans moeten geven en ik ben geneigd daarin mee te gaan.....Maar ik verwacht wel inzet van haar kant ook....En die is er niet.....moeder stuurt haar 4 bloedjes dagelijks de straat op en kijkt er vervolgens niet meer naar om....

Mijn kind heeft ook gedragsproblemen....en ik doe er alles aan om problemen te voorkomen.....dat kost veel tijd en energie....dat houdt dus in dat als mijn kind buiten is, ik of ook buiten ben of in ieder geval zicht op hem heb (binnen in de huiskamer met een halve blik naar buiten). Zodra ik het idee heb dat het fout gaat, grijp ik in....

Kinderen met een stoornis kun je leren hoe het moet, alleen moet je er wat meer tijd en aandacht aan besteden....vandaar mijn vraag....

Foske

Is het ook mogelijk dat je nu eens een keer normaal reageert en niet gelijk in de contramine schiet. probeer eens rustig over de gestelde vragen na te denken zonder gelijk als een blinde kip in het wilde weg van je af te meppen. Je legt mensen dingen in de mond die er helemaal niet gezegd worden en iedere vraag zie jij als regelrechte aanval op jouw doen en laten terwijl dat helemaal niet zo bedoeld is. Naar mijn beleving zeik ik je ook nergens af en dat is ook niet mijn bedoeling. Ik wil alleen de discussie met je aangaan maar helaas reageer je nergens inhoudelijk op. Tja dan houdt een discussie snel op. Jammer, ik wens je veel wijsheid met het opvoeden en begeleiden van je kinderen, ik hoop dat je ze ook andere signalen mee geeft dan dat je hier laat zien.

Foske

Misschien kan ik het me ook wel lastig voorstellen allemaal hoor, mijn kinderen spelen bijv helemaal niet op straat, dus ik weet niet zo goed hoe dat gaat. Ik kan me zo voorstellen dat als mijn kinderen op straat problemen zouden hebben ik mijn toezicht zou verscherpen, maar dat is wellicht te simpel gedacht. Ik heb weleens wat ´moeilijke` kinderen hier in huis te spelen, maar dat uit zich nooit in ruzies oid. Maarja, thuis is dat toezicht er natuurlijk ook. Hoewel dochter wel toen ze jonger was vaker slaande ruzie had met een vriendinnetje, allebei toch niet echt moeilijke kinderen. Maar juist de moeilijke kinderen gedragen zich dus altijd wel goed hier. Ik heb van mezelf het idee dat ik altijd zoek naar positieve kanten van kinderen (maar die meestal ook gewoon zie dus hoef niet te zoeken) maar zoals gezegd ook wel makkelijk praten want ik ken geen kind waar mijn kinderen echt last van hebben. Ik had zelf wel last van kinderen in mijn jeugd en daar heb ik echt veel last van gehad, nachtmerries, bang ed. Dat gun je ook geen kind. Dus helaas, ik kan het me van boze ouders ook weer voorstellen. Maar het lijkt me voor jullie ook een nachtmerrie. Kunnen jullie niet verhuizen, of is dat ook te simpel?

Nasha, bella, puck, Lemarchand

Fijn dat Nasha en Bella tenminste met wat meer begrip reageren, dank daarvoor dat is erg prettig Maar niet iedereen is hetzelfde en ik kan zelf ook wel een fel uit de hoek komen.
Wat jij aangaf Nasha dat als mijn zoon(s) buiten zijn dat ik dan ook buiten ben, dat deed ik idd ook altijd toen ze nog in de buurt speelden. Nu zijn ze 11 en 12 en gaan ze door het hele dorp, da's een beetje lastig voor mij dan Heb ook nog een dochter van 7 en ik zie me nog niet met haar samen door het dorp fietsen achter de jongens aan haha..
Maar we zoeken ze wel eens op hoor als we een gevoel hebben dat er wel eens iets zou kunnen zijn of als ze te lang weg blijven. Dat dus weer wel. De mensen zouden eens moeten weten hoe we het proberen in de gaten te houden, maar dat lukt gewoon niet altijd.
Laatst stond er een berichtje op de voicemail dat als we de jongens niet bij iemands huis weghaalden, we toch echt een probleem hadden.. Tja, ten eerste weten we niet dat ze daar staan te donderjagen, ik ben niet helderziend, en ten tweede wie zet dat nou op onze voicemail?? Dan hoor je het toch ws niet op tijd??
Bella, ik kan me voorstellen dat een kind zoveel last heeft van pestkoppen dat dat je schade berokkend, ik hoop ook niet dat een van mijn jongens zoveel invloed heeft op een ander kind. Ik ben zelf vroeger ook wel gepest en mijn oudste zoon is laatst ook maanden door een groepje kinderen gepest en zelfs bedreigd. Hij heeft daar ook heel veel last van, maar dat is weer een ander verhaal.
Waar het mij eigenlijk om ging in dit draadje is om aan te geven dat, hoewel ik het me best kan voorstellen, bij dit soort kinderen die 'de naam' hebben, er al gauw een hele groep ouders en kinderen ontstaat die vanalles met elkaar beroddelen, gaan veroordelen, negatief t.o.v. de ouders van het betreffende kind staan en dat vaak ook laten merken aan kind en ouders, de situatie hier niet beter op wordt.
Men denkt vanalles maar men weet het niet zeker. Men maakt eens een keer of twee of drie keer mee dat de moeder niet voor rede vatbaar is, maar men ziet niet meer hoe vaak ze geprobeerd heeft haar goede wil te tonen. Men onthoudt vaak alleen het negatieve en dat is niet goed.
Ik vind het trouwens jammer dat Lemarchand niet meer reageert in zijn eigen draadje. Ik kom zelf namelijk ook uit de pedagogische hoek, dus ik zou graag eens met hem van gedachten willen wisselen over deze situatie.

Foske...

Let op, ik probeer met je mee te denken en niet om je aan te vallen, maar als ik zou merken dat mijn kinderen zich buiten mijn gezichtsveld niet kunnen gedragen, dan blijven ze dus maar binnen mijn gezichtsveld.....Kennelijk zijn ze dan nog niet "oud" genoeg om het hele dorp door te gaan....

Ja maar

Ik snap wel wat jullie bedoelen maar hoe zien jullie dat voor je om kinderen van 11 en 12 jaar binnen te houden? Dat probeer ik idd al zoveel mogelijk, daar kun je vanuit gaan, maar soms 'ontsnappen' ze gewoon stiekum en ja dan zijn ze hun computer een tijdje kwijt, dat is dan hun straf, maar ach dan gaan ze mamma de hele tijd klieren en uitdagen. Reken maar dat ik mijn handen vol heb aan ze!! En ik heb ook nog een dochter die aandacht nodig heeft en nog wel eens een vriendinnetje heeft te spelen of opgehaald moet worden (dan blijven de jongens thuis).
Het is niet zo makkelijk als dat jullie het schetsen hoor. En daarbij komt dan ook nog dat ik MS heb en ook wel hulp,maar die is er ook niet altijd.
Je kunt heel makkelijk iets zeggen als je er zelf niet middenin zit.
Daarentegen snap ik wel dat jullie in principe gelijk hebben, maar als zoiets al jaren zo is wordt je er ook wel eens moe en wanhopig en depressief en eenzaam van.
En dan zou het zo fijn zijn als er tenminste iemand eens begrip had en niet meedeed in het geroddel..

Misschien

kom ik dan wel klagerig over, maar ik beschrijf gewoon de situatie zoals het hier is.
Ik heb overal al hulp gezocht, de huisarts neemt het amper serieus (tja het zijn pubers he, dat zegt ze), we lopen bij Accare en die vinden dat wij het zo goed aanpakken en dat we eigenlijk omdat we het zelf zo goed weten, geen hulp nodig hebben.
De hulp die we dan hebben vind ook dat we er goed mee omgaan, goed weten hoe de vork in de steel zit, maar wat heb je eraan als het niets oplost wat je doet??

Beide kanten

Mijn zoontje is een doetje, en een beetje 'raar' (ADD) volgens anderen, dus vaak het slachtoffer. die kant ken ik dus goed genoeg.
Maar, jaren geleden, was er dat grote, forse, nogal wilde jongetje in zijn klas, waar altijd klachten over waar. Op een verjaardagsfeestje viel het me op dat als twee kinderen bv tegen elkaar oprenden, ze daarna gewoon verder speelden. Maar als één ervan dit jongetje was, ging het andere kind gelijk krijsend neer. Of ze lokten hem uit tot hij boos werd en met dingen ging gooien en dan kwamen ze huilend aanrennen. Ik heb daar toen zijn ouders een keertje over aangesproken, dat ik de indruk had dat hun zoon wel erg de zondebok van de klas was geworden. Bleek dat hij ook in de klas, bij de juf, heel erg geviseerd werd. Hij was de enige voor wie ze een stickertjessysteem had ingesteld bv.
Dus ja, ik snap Foske ook. Kinderen maken graag misbruik van zo'n zondebok.

Foske

Je hoeft ze niet binnen te houden....mijn kinderen mogen hiervoor op het plein, waar ik ze kan zien....Ik ken jouw woonsituatie natuurlijk niet, maar ik neem aan dat ook jij wel een bepaalde grens kan trekken in je buurt waar ze mogen komen....

Foske

Foske,ik heb je postings in dit draadje gelezen en zit er al een paar dagen over na te denken. Ik denk dat veel mensen best begrip hebben voor zorgenkinderen en hun ouders. Maar het begrip houdt op op het moment dat men het gevoel heeft dat er weinig mee gebeurd en dat er steeds weer dezelfde kinderen het verpesten voor anderen. Als bijvoorbeeld buurtkinderen zitten te spelen en voor de zoveelste keer hun spel wordt verstoord door dezelfde "rotjochies" (in de ogen van die kinderen en hun ouders), dat hun hut weer door dezelfden wordt gesloopt etc en de ouders lijken daar weinig mee te doen, dan kan ik mij voorstellen dat ouders en hun kinderen het er volkomen mee gehad hebben en die kinderen gaan zitten uitdagen (ha, leuk, hij is weer over de rooie) de ouders minder vriendelijk benaderen. Geef toe, het is ook niet leuk als je spel verstoord wordt.
In jouw geval,ook al zijn de kinderen 11 en 12, zou ik ze toch aan banden leggen. Niet buiten het gezichtsveld bijvoorbeeld, 1 van de ouders in de buurt etc. Of andere mogelijkheden die je zou kunnen bedenken. Begrip is fijn maar het houdt op een gegeven moment op en dan slaat men door naar de andere kant.

Ben ik weer

Natuurlijk snap ik wel hoe de buitenwereld er tegen aan kijkt en idd als je denkt dat de ouders er weinig tot niets aan doen heb je geen zin meer in begrip, dat is logisch.
Maar... ja toch weer een maar Ik heb echt heel veel mensen uitleg gegeven wat de situatie hier is, iedereen die bij de deur is geweest of aan de telefoon vertel ik wat wij ermee doen, toon ik begrip en geef ik toe dat het niet kan wat mijn zoons hebben gedaan (als het iets ernstigs is). Ik ga samen met mijn zoons naar mensen toe om excuus aan te bieden, er over te praten enz enz..
Ik vind dat ik genoeg doe en helaas kan ik niet toveren, dus ik kan niet alles wat ze doen overzien.
Ik vind het ook belachelijk dat ik mijn zoons niet verder dan de buurtspeeltuin zou moeten laten gaan, dat lukt echt niet meer met zulke grote jongens, sorry hoor.
Trouwens ze moeten ook zelfstandig worden en dat gaat moeilijk op die manier.
Wat ik vaak tegenkom is mensen die wel weten hoe de situatie is bij ons maar toch blijven klagen en zeuren zonder er normaal met mij over te praten. Ik bedoel roddelen en kletsen achter mijn rug om zonder dat ik weet wat mijn zoons hebben gedaan. Tja dan kan ik er ook niks aan doen nietwaar? Laat mensen maar bij mij komen, geen voicemail inspreken want dan weet ik nog niet waar het om gaat. Als ik dan terugbel hebben ze de politie al ingeschakeld.. Heb ik de politie gebeld wat mijn zoons in hemelsnaam hadden gedaan, blijkt het om sneeuwballen gooien tegen hun huis te gaan...
Ja sorry hoor dat doet zo iemand alleen maar omdat het om onze zoons gaat..
Op een gegeven moment heb je 'de naam' en krijg je sowieso overal de schuld van.
Als ik zelf eens iets te klagen heb over het kind van een ander, wordt het afgedaan met een antwoord als 'mijn kind doet dat niet', zo heb ik nog nooit gereageerd.
Op dit forum klaag ik wel (ik beschrijf hier de situatie) maar zo doe ik het irl niet, ik denk dat jullie dat nu denken maar zo gaat het dus niet. Ik ben geen persoon die tegen een ander gaat klagen als ze hier met klachten komen over mijn kinderen.
Maar wat ik ook niet wil is hier op het forum me iedere keer moeten verdedigen, dus wat mij betreft houdt het hier op.
Ik snap wat jullie bedoelen en ik snap ook de andere kant van het verhaal als je kind steeds gepest wordt door dezelfde jongens. Iedereen mag mij daarop aanspreken want ik wil niet dat mijn kinderen pesten of dingen uithalen. Ik weet van mezelf dat ik ooit goed begonnen ben maar dat de opvoeding steeds frustrerender voor mij werd omdat wat ik zei niets uithaalde.
Maar dat geeft anderen nog niet het recht om mij te beroddelen achter mijn rug om en dat is wat hier in het dorp met ons gebeurd.

Foske

het spijt me, ik probeer echt begrip te krijgen voor je, maar je blijft je maar verschuilen en roept dan dingen over dat je zulke grote jongens (hallo! 11 en 12!!! jochies nog) niet in de buurt kunt houden.....als jij de baas bent dus wel! Ik zou het absoluut niet willen dat mijn kinderen aan de andere kant van mijn dorp rottigheid uithalen en dat ik dan klagers aan mijn deur krijg....en ik zal je ook zeggen, mijn kinderen zouden enorm ! op hun lazerij krijgen ook nog!

Maar goed, ik laat het hier ook bij.....jammer dat de draadstarter ook weer niet meer reageert....altijd zo met dit soort draadjes....

Jammer foske

Ik deel de mening van Nasha. Ik wil met alle liefde begrip voor jou situatie opbrengen, maar zoals Nasha zegt, je verschuilt je iedere keer achter argumenten die geen argumenten zijn. Je zegt nu dat je iedere klager uitlegt wat jullie met je kinderen "doen", maar eerder zei je dat je best onvriendelijk aan de deur kan zijn als ik de 5e klager op een avond was omdat dat menselijk was. Dat klopt dan toch niet? En jij kunt het dan wel belachelijk vinden dat je kind niet verder dan de buurtspeeltuin mag spelen in jouw zicht, maar net als Nasha: mijn niet-probleem-kind van 11 mag ook niet veel verder. Ben ik dan op dat punt belachelijk. Het zijn nog maar snotneuzen en je bent als ouder verantwoordelijk voor wat ze uitspoken. En als ze aan de andere kant van het dorp rottigheid uithalen zijn ze kennelijk nog niet aan die zelfstandigheid en vrijheid toe.
En zoals ik al eerder zei: je kweekt geen begrip door tegen andere mensen de situatie uit te leggen, je kweekt begrip door te laten zien dat je wat met hun klachten doet en zorgt dat het niet meer voorkomt en je kweekt begrip door mensen kennis te laten maken met de goede dingen van jou kinderen, en dat zal JIJ moeten doen.

Lemarchand

Kan het ook niet zo zijn dat je dénkt dat de buren niets doen, maar dat ze eigenlijk net zo erg met de handen in het haar zitten als Foske. Foske geeft aan dat ze er veel aan doet en dat zal ongetwijfeld waar zijn, maar de buitenwereld merkt dat niet omdat ze bijv. de kinderen nog steeds zonder toezicht aan de andere kant van het dorp laat spelen. En tja, ik ben ook van mening dat ouders hun eigen kinderen dienen op te voeden, maar wat opvoeden inhoudt is voor iedereen verschillend. En zolang er niets gebeurt en je je eigen kinderen moet beschermen tegen pestkoppen dan moet dat maar, misschien kun jij door op een vernatwoorde manier naar de pestkop reageren ook nog bijdragen aan een verbeterde situatie.

Foske, hulp zoeken

Als jouw kinderen jou ontglippen om in de andere kant van het dorp kattekwaad uit te halen dan hebben zij geen gezag voor jou als moeder. Dat klinkt hard, maar je zal toch moeten inzien dat dat zo is. Je zei dat je hulp had gezocht en dat jouw handelwijze door hen werd goedgekeurd. Maar je ziet zelf dat dit niet goed gaat. De hele buurt klaagt over jouw kinderen en je wordt kortaf als de vijfde klager zich meldt. Dat gebeurt toch niet zomaar? Waarom zoek je niet verder? Dit zal een keer escaleren. Dan heeft echt niemand begrip dat jouw kinderen, die ondanks die kattekwaad eigenlijk lieve kindertjes zijn. Die lieve kanten zie jij wel als moeder, maar de ouders die last hebben van jouw kroost zien alleen dat slechte gedrag. Zij hebben er last van en willen dat dit stopt. En als jij als moeder meldt dat je er alles aan doet en dat het niet lukt dan wordt het alleen maar erger. Hulp is dan noodzakelijk!
Ook zei je dat je ook jouw dochter aandacht moet geven en dat je MS hebt. Is er geen vader of partner die jou hierbij kan ondersteunen?
Mijn advies is om zelf verder te zoeken naar hulp (opvoedtelefoon, huisarts, jeugdzorg, ik noem maar wat) en uitleggen dat dit probleem hele grote vormen gaat aannemen.
En wat een aantal posters hebben gezegd klopt ook: laat die andere ouders zien dat je dat gedrag niet accepteert. Hebben jouw kinderen spijt van hun gedrag? Laat ze die spijt maar betuigen door een excusesbriefje te schrijven, van hun zakgeld een bloemetje te kopen en bereid te zijn om eventuele schade te herstellen. Uiteraard zwaait er heel wat voor de kids als ze het weer wagen om daar weer rotzooi te schoppen.. Laat zien dat je dat gedrag van jouw kroost als moeder niet pikt. Bel die voicemailinspreker op en praat rustig met haar over het probleem en probeer het op te lossen. De emoties waren blijkbaar erg hoog en zij kon niet wachten totdat jij in staat was om die telefoon op te nemen. Probeer begrip te kweken bij de andere moeders. Dan kom je een heel eind.

Grote jongens, maar geen verantwoordelijk gedrag

Foske:
"Ik vind het ook belachelijk dat ik mijn zoons niet verder dan de buurtspeeltuin zou moeten laten gaan, dat lukt echt niet meer met zulke grote jongens, sorry hoor."
Tsja, als zij zich blijven misdragen en geen verantwoordelijkheid kunnen tonen voor hun gedrag dan zou je die vrijheid toch aan banden moeten leggen! Leeftijd is dan geen excuus.

Lemarchand, ouders mobiliseren?

Is het een idee om een aantal ouders te verzamelen en dan richting ouders van het kind een klacht in te dienen? Ook met het verzoek dat dit moet stoppen en anders andere maatregelen gaat nemen (wijkagent, etc.). Dit kan echt niet, het lijkt wel alsof dat kind daar de baas is.