Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Weet het niet meer met dochter (7 jaar)

Ik ( we) weten het even niet meer met onze dochter. Ze is 7 jaar oud. Op een of andere manier komt alles wat wij zeggen niet over. Ze doet het goed op school heeft een klas overgeslagen, dus pienter is ze best, alleen wat we ook zeggen het dringt niet tot haar door. Qua gedrag loopt dat steeds meer de spuigaten uit. Een periode terug heeft ze veel gelogen en dingen van school meegenomen. Dit hebben we tot in den treure uitgelegd dat dat niet de bedoeling was en dat stelen van school of wie dan ook niet door de beugel kon. We hebben het rustig uitgelegd, en daarbij knikt ze keurig ja. Nadat ze herhaald wat wij zeggen zodat we enigzins het idee hebben dat ze ook ergens naar geluisterd heeft gaat dit vaak maar half. Ze luisterd bijna apatisch naar wat wij te zeggen hebben. Als ze de dag erna weer hetzelfde doet ( iets meenemen van school) en wij haar weer op aanspreken, iets bozer en niet meer met zoveel uitleg lijkt dit ook niet te helpen. na nog een keer en een waarschuwing dat stelen gevolgen gaat hebben ( zakgeld innemen of straf op haar kamer) blijkt ook dat geen gevolg te hebben. Zelfs als wij heel boos worden, ja dan breekt ze en huilt ze enorm maar doordringen doet het niet. Wij voelen ons machteloos want gewoon praten helpt niet, meteen actie en korte metten met straf werkt ook niet, flink boos en dan soms met een tik helpt ook niet....Dit is zomaar een voorbeeld maar het is met alles zo. De simpelste dingen dringen niet door. Dat je bv je tas mee moet nemen naar school....Dat je je haren uit het eten moet houden, dat je recht op je stoel zit. Keer op keer praten we er over, maar inmiddels wekt het bij ons als ouders flinke irritatie op. Het gekke is dat ze bij een ander thuis een voorbeeldig en lief kind is. Hier thuis kan ze dit af en toe ook wel, maar vaker laat ze gedrag zien dat niet leuk is. ( Altijd verwachten dat haar broertje haar zin doet tijdens spelmomenten.Nooit alleen zichzelf kunnen vermaken, terwijl ze een kamer vol speelgoed heeft. Niet kunnen kiezen. Nooit aankijken tijdens een vraag of gesprek, zodra de tv aanstaat kijkt ze continu daarnaar ongeacht of wij wat vragen. Geen antwoord geven op vragen van haar broertje...)
Wij weten het niet zo goed meer, en dit bovenstaande is nog maar een klein deel....Broertje is een totaal ander type, socialer "gezelliger" en heeft compassie.
Heeft iemand ideeen over hoe wij het anders zouden kunnen doen????????????????????????

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
marieke

marieke

17-09-2012 om 15:12

Communicatief vaardig?

Is je kind communicatief vaardig genoeg? En dan bedoel ik: komt het wel binnen? Dit lijkt heel erg op een meisje uit, toen, groep 4 van mijn dochter. Uiteindelijk is zij getest en het bleek dat zij een auditieve verwerkingstoornis had. Het komt wel aan, maar niet binnen. Dat meisje zit nu op een speciale school, 11 leerlingen in een klas, zogenaamd cluster 2 onderwijs. Het gaat nu goed met haar. Ik wil niet zeggen dat het bij jouw dochter ook zo is, maar het zou kunnen. Het heeft dan ook niets te maken met intelligentie, maar meer op het verwerken van informatie.

moeke

moeke

17-09-2012 om 15:34

Iets anders proberen

Hoe gaat dat in zijn werk... jullie zeggen wat tegen je dochter, ze knikt maar het gedrag gaat gewoon door?

Hoort en begijpt ze wel wat jullie zeggen en bedoelen? Als ze het niet echt begrijpt, dan kan ze er niet naar handelen. Zou het helpen om haar de kern van jullie betoog te laten herhalen zodat je echt merkt of ze het begrepen heeft wat er is gezegd en afgesproken? Misschien kan je zelfs iets opschrijven of visualiseren in stapjes.

Als ze bv. zaken van school blijft meebrengen terwijl ze weet dat dat niet mag, zou ik samen met haar op voorhand een straf bedenken als ze het toch nog eens doet en haar het ding terug te laten geven aan de rechtmatige eigenaar. Want blijven /preken/ helpt blijkbaar niet.

En natuurlijk moet broertje niet altijd doen wat zij wil en als broertje jonger is, zou ik als ouder daar in tussenkomen (het is niet leuk voor broer bovendien).

Dat een kind van 7 jaar niet kan kiezen en zichzelf vermaken vind ik nou niet zo raar. Als haar kamer te vol staat met speelgoed, is het misschien een idee om daar een heel deel van weg te nemen. Dan is er meteen meer overzicht en minder keuze en tegelijk kan je na een tijd speelgoed wisselen zodat ze dan ineens 'nieuw' speelgoed heeft wat dan weer aanzet tot spelen.

Maar het lijkt mij dat jullie een andere aanpak moeten proberen dan het gepraat dat blijkbaar niet doordringt en dan telkens boos worden, niet leuk voor je meisje.

Wat ikzelf ook eens zou doen, gaat het op school ook zo... glazig kijken en niet horen wat er verwacht wordt?

Tango

Tango

17-09-2012 om 16:14

Sluit me aan bij moeke

Laat haar inderdaad herhalen wat jullie tegen haar zeggen, zodat je weet of ze het ook echt begrijpt. Daarnaast vraag ik me af of je alleen gedreigd hebt met zakgeld innemen of dit ook uitgevoerd hebt, dat kon ik niet zo uit het verhaal opmaken. Maar consequent zijn is belangrijk. Het stelen, wegnemen kan ook een signaal zijn ergens van. Zit ze niet lekker in haar vel? Probeer met haar te praten over hoe het komt dat ze dit doet.
En verder, ze is nog maar 7 en al heeft ze een klas overgeslagen, dat is nog heel jong hoor. Natuurlijk moet ze leren dat anderen niet altijd haar zin willen doen, maar dat is nog niet raar op die leeftijd. Het is wel belangrijk dit een beetje in banen te leiden en hierin ook broertje te leren zeggen wat hij wil.

Tango

Tango

17-09-2012 om 16:15

En oh ja

Als je met haar wilt praten, niet doen als de tv aanstaat, want dan hoort ze je niet en ook dat hebben meer kinderen (en volwassenen). Leer haar je aan te kijken en antwoord te geven op vragen, ook van haar broertje. Het ene kind is nu eenmaal sociaal handiger dan het andere.

Vic

Vic

17-09-2012 om 16:28

Ik pik er even een stukje uit

". De simpelste dingen dringen niet door. Dat je bv je tas mee moet nemen naar school....Dat je je haren uit het eten moet houden, dat je recht op je stoel zit."
Dit zijn dingen waar je echt niet boos om moet worden. Ga er maar vanuit dat ze het niet expres doet, en dat het met de jaren wel iets beter zal worden. Ze is pas 7! Ik heb voor mijn 7-jarige gewoon 3 broodtrommels en 4 bekers, omdat ze regelmatig blijven liggen op school of bso. Recht op je stoel zitten, niet met je mouwen of haren in je eten, dat zijn ook allemaal dingen die vast wel een keer gaan gebeuren (ik hoop daar ook nog op bij mijn puber . En anders is ze straks gewoon een sloddervoddige volwassene, die zijn er ook genoeg.
Stellen jullie niet wat te hoge eisen?

In aansluiting op vic

Ik ben het wel eens met Vic. Ik sloeg ook aan op dat stukje over haren in je eten etc (staart erin misschien?). Mijn zoon (bijna 7, ook klas overgeslagen) is in principe een braverik, maar een van de dingen waar ik dus horendol van word - ik ben er nog eens een draadje over gestart - is dat-ie altijd met zijn mond open eet. Juist omdat het zo'n braverik is, ga ik ervan uit dat hij het niet expres doet, het is zijn manier van eten. Dus ik word wel geïrriteerd (ik kan het namelijk echt niet aanzien) maar echt boos word ik niet, alleen zeg ik minimaal 3 x per maaltijd "Mond dicht, X!" en variaties op dit thema. Ooit, ooit zal toch het kwartje wel eens vallen, hoop ik maar...

O ja, "ga eens normaal op je stoel zitten" komt hier ook regelmatig langs. Maar daar kan ik dan al helemaal niet boos om worden, want ik was als kind werkelijk geen haar beter.

Dingen meenemen van school vind ik van een andere orde. In principe zou ze oud en wijs genoeg moeten zijn om te snappen dat je andermans spullen niet meeneemt zonder uitdrukkelijke toestemming.

Sterkte ermee

Temet

Merel

Merel

17-09-2012 om 18:44

Waarom?

Misschien heb je het gevraagd, maar ik lees het niet bij je terug, heb je haar wel eens gevraagd waarom ze die dingen meeneemt van school? Is het misschien een idee om met haar een gesprek te voeren, dus niet 'tegen haar praten' (het preken) maar vragen stellen, antwoorden afwachten, hoe voelt ze zich als ze dingen meeneemt? (vindt ze het spannend, eng, denkt ze er wel over na) (en deze woorden haar niet in de mond leggen, maar rustig vragen, desnoods tijdens een wandelingetje zonder al te veel afleidingen.
Oh en trouwens, zelfs met mijn eigen man kan ik geen gesprek voeren met de tv aan dan zie ik zijn ogen ook binnen een paar seconden afdwalen en vergeet hij naar mij te luisteren, (concentratie probleem)

"stelen"

Heb je dit al eens besproken met haar leerkracht? Thuis doen jullie boos, ze krijgt straf maar het helpt niet. Ik denk dat het meer helpt als de juf/meester even rustig met haar praat en uitlegt dat je gèèn dingen mee mag nemen van school zonder toestemming.En dat ze hetgeen wat ze heeft meegenomen netjes terug moet geven.

Ely

Ely

17-09-2012 om 19:53

How 2 talk 2 kids

Al gelezen? Sommige dingen zijn hier al genoemd maar ik vond het een geinig boekje wat snel leest en leuke tips heeft.

O en hier een elf jarige die niet normaal kan zitten tijdens het eten ondanks dagelijkse herinnering dusse...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Prakje

Prakje

17-09-2012 om 19:56

Mmm....

Wat jij beschrijft is een exact verslag van zoons beste vriendje. Zijn diagnose is Asperger. En bij hem land het alleen als het visueel is gemaakt. Opschrijven, tekenen, maakt niet uit. Worden vervliegen bij hem. Zodra er maar een beeldscherm in de buurt is, dan zit hij vastgezogen....

Temet (ot)

"Ga eens normaal op je stoel zitten", die ken ik. Mijn dochters hingen ook altijd onderuit of overdwars op hun stoel. Toen hun kleine broertjes aan een triptrap toe waren, hebben we er voor hen ook ieder een gekocht, ook al waren ze toen al 6 en 9. Man, wat een rust aan tafel. Op een triptrap kunnen kinderen haast niet niet normaal zitten. Het kost een paar centen (doet het jaren later nog prima op marktplaats), maar wat een plezier hebben we daar van gehad!

skik

mari39

mari39

18-09-2012 om 19:16

Mt15

Herken veel van je verhaal in mijn zoon.
Wat mij heel erg hielp en nog steeds helpt, is het uitgangspunt dat je dochter het niet expres doet, het ontbreekt haar nu nog aan de vaardigheden om bijv. de ochtendroutine goed uit te voeren, met grapjes te stoppen als het niet meer leuk is etc. Ik denk dat elk kind het goed probeert te doen, maar het gewoon nog niet allemaal kan. En daar heeft je dochter hulp bij nodig, jullie hulp (deze gedachte was voor mij de eyeopener uit een boek van Ross Greene).

Lijstjes met de stappen die ze s morgens moet doen, haar niet van veraf roepen om aandacht te krijgen maar naar haar toe gaan etc. , visualiseren etc. Wat maar voor haar werkt. Er zijn veel praktische boeken geschreven over dit gedrag en daar zou ik eens induiken. Bijv. Slim maar... Of boeken over kinderen met ASS/ADHD, die hebben ook moeite met routines aanleren, stoppen wanneer het moet etc. Boeken daarover kunnen je misschien ook helpen. (Overigens wil ik daarmee niet zeggen dat je dochter iets heeft ofzo, veel van haar gedrag is redelijk normaal voor een 7 jarige! ) Straffen zou ik niet doen, ik denk echt dat je dochter heel erg haar best doet!

Wat betreft tafelmanieren, haren in het eten, tja dat is een kwestie van veel geduld en liefde. Ooit komt dat. Maar 7 jaar is nog jong hoor. Goed om aandacht aan te besteden, maar het moet vooral gezellig blijven aan tafel. Ik ben jaren bezig geweest met zoon van nu 10 jaar, mn met mond dicht eten en het valt me op dat het nu pas redelijk goed gaat.

En niet rechtop zitten, ik ben niet anders gewend. Je zou mijn oudste is in ontspannen toestand tv moeten zien kijken: hij hangt het liefst ondersteboven op de bank! Heel normaal voor kinderen. Is tijdens tv kijken of pc niet aanspreekbaar. Dan spreek ik hem ook maar niet over iets belangrijks aan en als ik van hem actie verwacht (bijv. kom je eten?) dan loop ik echt naar hem toe.

En dat wegkijken als je haar aanspreekt, kan best. Voor sommige kinderen is het moeilijk om geconcentreerd te luisteren en tegelijkertijd oogcontact te maken.

hoop dat je er wat aan hebt.

mari39

mari39

18-09-2012 om 20:35

Oh ja

ik lees hier net onder je 2e post. Je zegt dat je haar dagboek hebt gelezen. Niet doen!!! Mijn moeder deed dat vroeger ook wel eens, en dat neem ik haar nog kwalijk!
Dagboek is geheim, ook voor moeders!! Het schaadt haar vertrouwen in jou!
En eigenlijk vind ik dit net zo "niet eerlijk zijn" als het niet het correcte verhaal vertellen (wat je dochter doet) of dingen mee van school nemen.

judiths mama

judiths mama

18-09-2012 om 21:47

Mijn gedachten

Goed dat je hier je hart uitstort en om hulp vraagt. Ik wil je graag een paar dingen meegeven die ik uit je tekst haal.

Pick your battles, een tip die ik hier gelezen heb en zelf toepas. Ga niet overal de strijd over aan, maar kijk wat je echt belangrijk vind.

Wat voor dingen neemt ze mee van school? Stelen mag uiteraard niet, maar ze is nog net op een leeftijd dat sommige dingen gewoon zo mooi zijn, dat mijn en dijn nog lastig te ondescheiden is. Nogmaals, het mag niet, maar wat is haar achterliggende reden?

Geef je haar bewust positieve aandacht? Een keer samen een spelletje doen, samen koken, stukje fietsen ofzo?

Ga niet haar broertje vergelijken met haar, het zijn 2 identieke kinderen, met een eigen identiteit.

Blijf ook positieve punten van je dochter zien, en let op dat je niet de persoon afkeurt, maar alleen haar gedrag.

Succes, mijn 7jarige is zeker geen engeltje, maar we kunnen samen nog veel lachen en dat is zo belangrijk!

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

19-09-2012 om 09:49

Stelen is een signaal

Praten en straffen kan best een optie zijn, maar ik denk dat een kind dit niet zomaar doet. Als je het echt wil aanpakken zou je ook moeten proberen om de onderliggende oorzaak aan te pakken, imho dan.

Als psycholoog van de koude grond denk ik dat je dochter een beetje teveel op haar tenen moet lopen. 7 is nog echt jong. Dan zijn ze nog niet zo fijnbesnaard. En dan lopen ze nog wel eens met hun kop in de wolken.
Als ik jou was zou ik dus niet op alle slakken zout leggen, maar voorlopig alleen werken aan de dingen die ik echt belangrijk vind. Dit tafelmanieren komen nog wel.

Rafelkap

Rafelkap

19-09-2012 om 19:30

Raad

Als jij ongerust bent dat je dochter niet lekker in haar vel zit, waarom dan niet eens een orthopedagoog/kinderpsycholoog oid om raad vragen? Je klinkt namelijk wel tamelijk radeloos.

Wat mij opvalt....

is het volgende zinnetje: "....Broertje is een totaal ander type, socialer "gezelliger" en heeft compassie."

Ik ken je verder natuurlijk niet en ik wil ook niet veroordelen, maar misschien wordt het broertje (onbewust) voorgetrokken? Het zou kunnen dat je dochter dat zo voelt; onze oudste (3 jaar ouder dan zijn broertje) had ook een tijdje het idee dat hij minder geliefd was. Zijn broertje was (en is) nou eenmaal in de schattige peuterfase, dus daar waren alle ogen op gericht! Oudste is bij ons ook nog een vrij rustig kind, dus die wordt dan nog wel eens over het hoofd gezien.
Dat jouw dochter zich slecht gedraagt, en met name het stelen zou best een vorm van aandacht vragen kunnen zijn. Negatieve aandacht is ook aandacht, tenslotte! En als straffen niet tot haar doordringen, dan zou het ook kunnen zijn dat ze niet krijgt wat ze nodig heeft en dus doorgaat met het ongewenste gedrag. Je zou kunnen proberen om wat minder nadruk op de kleine ergenissen te leggen (zoals het recht zitten aan tafel) en echt positief zijn over dingen die ze goed doet, en wat vaker een aai over de bol. Behalve het stelen en liegen dan zijn de dingen die je noemt nu vrij normale slordigheden die horen bij de leeftijd, en gaan die vanzelf over. Ze is bij anderen immers al een voorbeeldig kind, en daar gaat het toch om? (thuis peuter ik zelf ook in mijn neus zit ik ook wel eens met mijn schoenen op de stoel
Nouja, het wordt een beetje een lang verhaal (en misschien heb ik het wel helemaal mis en is er wat anders aan de hand), maar ik heb de indruk dat jullie in een negatieve spiraal zitten met je dochter en dat je dat moet doorbreken door wat positiever te zijn en minder te praten over dingen die niet goed gaan. En af en toe iets doen speciaal met/voor haar, doet hier wonderen! Hoeven maar hele kleine dingen te zijn, bijvoorbeeld een kwartiertje langer opblijven dan broertje (voor als ze om dezelfde tijd naar bed gaan) en extra verhaaltje voor haar voorlezen.
Succes!

Ehh....

herhaal ik met mijn hele verhaal nog eens wat de rest al heeft gezegd, sorry!

Elske

Elske

25-09-2012 om 09:58

Ga gesprek aan

Ik vraag mij bij dit verhaal ook af hoe het op school gaat. Ze heeft een klas overgeslagen, schrijf je. Heeft ze genoeg uitdaging op school? Is het te moeilijk of verveelt ze zich misschien? Misschien loopt ze op school op haar tenen en uit zich dit thuis in 'moeilijk' gedrag.

Ik vind het ver gaan om er direct van uit te gaan dat je dochter een bepaalde stoornis heeft.

Kinderen op die leeftijd laten vaak met gedrag zien hoe ze zich voelen. Ze moeten erg veel en kunnen daar niet altijd goed mee omgaan. Je dochter laat ongewenst gedrag zien zoals zaken wegnemen op school, niet luisteren thuis. Dit heeft een oorzaak en daar moet je proberen achter te komen. Probeer eens op een 'goed' moment, dus als je alleen bent met je dochter en ze er open voor staat, een gesprek aan te gaan. Het praat voor beide partijen veel beter wanneer je allebei ontspannen bent. Vraag haar bijvoorbeeld of zij het thuis of op school gezellig vindt. En hoe dat dan komt. Probeer er met dit soort gesprekken achter te komen of er iets is wat haar dwarszit en wat je daar SAMEN aan kunt doen. Misschien voelt ze zich wel niet begrepen door jullie, doordat er vaak op haar gemopperd wordt. Probeer de boosheid los te laten en gesprekken aan te gaan waarin jullie samen een oplossing bedenken. Dit geldt voor iedere situatie. Dit kost van jullie kant tijd en geduld maar je zult zien dat als je dochter door heeft dat jullie naar haar luisteren en begrip hebben voor haar gevoel, dit al een heleboel veranderd.

Elske

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.