Wie herkent dit.(lang). [gedrag zoon van 8]
Beetje moeilijk verhaal.
Ik werd vandaag gebeld door de juf van mijn zoontje (8 jaar, groep 5). Ze wilde een afspraak maken want het ging niet zo lekker met hem.
Het ging niet om zijn schoolprestaties, want die zijn prima, maar om zijn gedrag in de klas.
Dit kwam niet als een verrassing, want wij (mijn man en ik) maken ons al geruime tijd zorgen om hem.
Hij heeft namelijk helemaal geen vrienden. t/m halverwege vorig jaar liep het ook al niet echt storm, maar dan kwam er af en toen nog wel eens een kindje spelen, maar de laatste tijd nooit meer.
Op school speelt hij ook altijd alleen en soms met zijn één jaar oudere broertje.
Nu had (en heb) ik zelf ook altijd moeite om vrienden te maken, maar bij mij komt het vooral door mijn dodelijke verlegenheid. Hij is echter helemaal niet verlegen (eerder het tegendeel).
Toen hij nog een kleuter was, was hij zelfs erg populair. Alle kinderen vonden hem grappig. Hij mocht aan het eind van de week altijd poppenkast spelen en dat werd (volgens de juf) erg leuk gevonden. Oudere kinderen liepen weg met hem.
Maar, ben ik bang, hij kan ook behoorlijk drammen: moeten anderen ergens om lachen, dan blijft hij maar doorgaan. Momenteel is hij dol op ironische of zelfs sarcastische grappen. De juf (of een andere volwassene), ziet daar de humor wel van, maar bij de andere kinderen valt dat meestal verkeerd. Hij kan ook opmerkingen maken als "ik haat je", wat hij dan helemaal niet meent, maar ik kan me voorstellen dat de kinderen dat niet leuk vinden.
Verder leeft hij in een soort fantasiewereldje, waar zijn oudere broertje (ze schelen veertien maanden) soms in meegaat, maar wat voor hem wel héél er belangrijk is.
Ik merk dat hij het naar vindt dat hij geen vrienden heeft, maar hij zegt dat hij niet snapt waarom niet en dat hij er niet over wil praten.
Tot en met groep drie speelde hij wel heel veel met meisjes en vond hij die eigenlijk leuker dan jongens, maar toen is er (volgens mij) iets gebeurd, waardoor dat radicaal is omgeslagen. Hij roept steeds dat hij meisjes haat en dat alle meisjesdingen stom zijn.
Ik heb ook de indruk dat hij gepest wordt. Ik ving een keer flarden op van een gesprek tussen twee klasgenootjes van hem en ze hadden het duidelijk (in zeer negatieve zin) over hem. Toen ze mij zagen vielen ze meteen stil.
Vorig jaar had hij een aantal kinderen uitgenodigd voor zijn verjaardag. Ik vond de sfeer bijna onaangenaam. Hij is trouwens door helemaal niemand teruggevraagd. Tot en met groep drie was er één jongetje dat hem altijd uitnodigde en nog een paar meisjes, maar die vragen hem nu ook niet meer.
Ik vind het erg moeilijk om zijn karakter te omschrijven. Enerzijds lijkt hij sociaal-emotioneel veel jonger dan hij in werkelijkheid is, want hij doet graag kleuterspelletjes (iedere keer zich achter de bank verstoppen als zijn vader thuiskomt) en kan soms heel primair reageren (huilen als hij zijn zin niet krijgt bijvoorbeeld) maar van de andere kant maakt hij soms opmerking waar van ik denk "waar háált hij het vandaan".
Tegen volwassenen is hij heel spontaan. Met name bejaarden lopen echt weg met hem. Hij gaat vrolijk een gesprek aan met wildvreemde dames.
Verder is hij momenteel geobsedeerd door de dood. Hij heeft regelmatig nachtmerries en roept mij dan en zegt dat zijn hart niet meer klopt o.i.d.
Ik ben bang dat ik het allemaal niet echt duidelijk kan omschrijven, maar ik hoop dat jullie enigszins een beeld hebben gekregen van hoe hij is.
Ik probeer er met hem over te praten, maar hij kapt het altijd af en zegt dat hij het er niet over wil hebben. Iemand tips?
Ho,tot hier en niet verder is een landelijk opgezette cursus, die door trainsters in het hele land gegeven wordt. Hier in Utrecht kun je ook kijken onder""kind in beweging".Het gaat om sociale weerbaarheidstrainingen gebaseerd op een combinatie van psychomotorische trainingen,visualisatie-oefeningen, oefeningen uit de cognitieve gedragstherapie en bij de oudercompenent van Ho tot hier en niet verder :Gordon actief luisteren naar je kind.
Bedankt
Ik zal eerst het gesprek met de leerkracht afwachten. Dan kunnen we eventueel in overleg kijken of hij met een cursus of training mee kan doen.
Ik kom er nog op terug als ik wat meer weet.
Groeten, Coco
Ahum...
"Hoogbegaafd, meerbegaafd, gewoon begaafd of minder begaafd. Het maakt me allemaal niet zoveel uit. Ik denk niet dat een bepaald gedrag alleen maar gekoppeld is aan IQ-scores."
Wist je dat hoogbegaafdheid zoveel meer is dan alleen een IQ? Dat is een hele manier van zijn!
Wist je dat een ortopedagoog/psycholoog of CBO Nijmegen (Centrum Begaafdheidsonderzoek) van een kind kunnen vaststellen, door enkel gesprekken met ouders en kind te voeren, of het kind al dan niet hoogbegaafd is? Zonder dat er een IQ test is geweest!!
Ik zou me er echt eens in gaan verdiepen!
succes,
gr Nora
Coco
Bij onze zoon van 7 speelt wel wat meer dan de dingen die je noemt, maar gedeeltelijk is het vreselijk herkenbaar. Hier is wel een diagnose ass gekomen overigens.(waar we het vooralsnog eigenlijk niet mee eens zijn) Maar goed zoals gezegd speelt hier meer, ik lees niet direct iets in die richting in je berichten.
Vanuit het traject weten we dus ook dat hij (iig gezien zijn iq) hb is. Terwijl ik daar eigenlijk ook niet direct aan dacht, geen standaard plaatje iig. Nu, achteraf, herken ik het wel meer en denk ook echt dat hij hb is. Hij is enorm creatief, vasthoudend en snel van begrip.
Je verhaal raakt me zo omdat zoon, nu dus 7, nu ook nog redelijk in de groep lijkt te zitten. Maar vraag me niet precies waarom maar de angst dat dat overgaat is bij mij altijd aanwezig. Het plaatje lijkt hetzelfde, ook veelal met meisjes. Sinds een jaar ongeveer voel ik zijn behoefte aan jongensvriendschappen, maar hij past niet zo makkelijk in. Hij is nu ook heel fel, echt allergies voor meisjesdingen etc. Ik weet niet of hij opmerkingen krijgt van jongens. Wat ik wel merk is dat meisjes de neiging hebben zich soms tegen hem te keren, als ze met meerdere zijn. Puur vanwege het feit dat hij een jongen is. En dat kan net zo goed zijn beste vriendin zijn of zijn zusje, ook normaal twee handen op een buik. En hij snapt daar niets van en kan er niets mee. Omdat hij niet veel vriendjes heeft kan hij niet eens een leger vormen tegen die meisjes dan, iets dat hij dan zo graag zou willen! Voelt zich erg onmachtig dan.
Ook voor hem is zijn fantasie wereld erg belangrijk. Die is overigens erg jongensachtig, nu veel met ridders en oorlog etc. (zusje voegt in met barbies) Het is deels ook wel echt een jongen, maar hij heeft ook veel vrouwelijke eigenschappen, is erg lief en vrij zacht. Zijn goede resultaten op school worden door meisjes gewaardeerd maar jongens zullen dat weer anders beoordelen vermoed ik. Dat zal hij uiteindelijk ook wel gaan merken. Of merkt hij al, want ik weet ook niet alles wat in hem omgaat, vertelt denk ik niet alles.
Ach cocco
Ik hoop nog van je te horen. Google ondertussen op v-p kloof en hoogbegaafdheid. Laat de puzzelstukjes op hun plek vallen.
Het is helemaal niet belangrijk dat hij een grote vriendenkring krijgt, sociaal erg handig wordt etc. Het gaat er om dat hij weer lekker in zijn vel komt te zitten. En dat bereik je alleen door onderzoek naar de redenen waarom hij nu zo 'n buitenbeentje is. Pas dan kan je hem helpen. Vooral door te accepteren dat hij 'anders' is. Dat zal hij zelf ook moeten doen.
Stel dat zoon van coco is getest op hb..
.. en hij is hoogbegaafd. Goed, dan heb je één reden gevonden waarom hij een buitenbeetje kan zijn. Maar dan blijft de vraag over hoe hij ermee omgaat. Het feit dat Coco's zoon buiten de groep valt blijft bestaan en daar moet men aan werken.
Er zijn ook kinderen die niet hoogbegaafd zijn, die dus over een normale intelligentie beschikken of juist intellectueel iets minder ver schoppen en die kunnen dezelfde problemen hebben als de zoon van Coco. Dus er is meer aan de hand.. daarom zou een goede training op dat gebied of een goede sturing in de opvoeding (kan met begeleiding) helpen. Je kan het ook loskoppelen van het hebben van een zeer goed werkend brein.
Marmar:
"Het is helemaal niet belangrijk dat hij een grote vriendenkring krijgt, sociaal erg handig wordt etc." Je hoeft geen 1000 vrienden te hebben, maar de sociale omgang in een groep is toch wel belangrijk. Je hebt je hele leven daar mee te maken. Nu zijn het de klasgenoten en daarna de collega's. Een buitenbeentje zijn, of nog erger, gepest (soms ook genegeerd) worden is niet leuk. Je ziet nu al dat Coco's zoon ongelukkig is.
Coco
Ik herken ontzettend veel in jouw verhaal. Mijn zoontje van 8 is ook zo en hij is ruim een jaar geleden getest en is dus (zeer) hoogbegaafd en hooggevoelig. Eerst dacht men aan iets als ADHD of in het autistisch spectrum maar daar blijkt dus geen sprake van te zijn. Nu is mijn zoontje zeer extrovert en sociaal; hij is erg populair maar heeft toch met niemand echt aansluiting omdat men hem niet begrijpt. En zoonlief wringt zich in allerlei bochten om zich aan te passen en wel "gewoon leuk" gevonden te worden wat weer averechts werkt. Hij heeft een zeer volwassen, bizar gevoel voor humor. Komt met opmerkingen en vragen waar ik na al die jaren nog steeds van met mijn oren klapper. Is zeer filosofisch aangelegd en is zeer gepreoccupeerd met zaken als ziekte, dood, waarom mensen elkaar pijn doen en pesten etc. Hij heeft totaal geen schroom om wildvreemden aan te spreken en maakt bijvoorbeeld een hele bus passagiers aan het lachen. Hij houdt erg vast aan rituelen en heeft bijvoorbeeld ook nog tot zijn zevende jaar een speentje gehad. Hij is gewoonweg niet in balans. Aan de ene kant een "gewoon" jongetje van acht, aan de andere kant lijkt het een wijze oude man en tussendoor ook nog wel een kleuter. We hebben eerst ambulante hulp gehad van een orthopedagoge en nu van een kinderpsychotherapeut en voor mezelf een maatschappelijk werkster. Gelukkig kan school veel bieden voor hb kinderen en geven ze hem de uitdaging en de begeleiding die hij nodig heeft. Ik wil er nog bij zeggen dat hoogbegaafd zijn NIET alleen met IQ te maken heeft. Dat IQ is maar een onderdeel en een cijfertje. Een hb kind is anders in zijn hele manier van denken, informatie opnemen, verwerken en uiten. En dat heeft invloed op zijn hele manier van zijn en doen, ook en met name naar anderen toe. Het wil dolgraag in de groep passen maar kan moeilijk aansluiting vinden omdat ze hem niet volgen. En daar heb je hulp bij nodig; niet alleen het kind zelf, maar ook als ouder en leerkracht. Laat je kind testen en vandaar kun je weer verder. In het draadje hieronder over hoogbegaafdheid heb ik een aantal links waar je wellicht wat aan kan hebben.
Elisa
Bedankt voor je reactie.
Ik heb even op die site gekeken en het is bijna griezelig hoeveel van de genoemde kenmerken op hem van toepassing zijn. Van het met drie maanden niet meer willen blijven liggen (toen hij drie maanden oud was kon ik de box wel wegdoen, want hij wilde zich liever kunnen verplaatsen, dus ik legde hem vanaf toen gewoon op de grond.), het zeer vroeg (tien maanden) lopen en praten tot het moeilijk leren zwemmen en fietsen (een heel jaar in badje één; pas vorig jaar kon hij los fietsen). En dan natuurlijk de rest van zijn gedrag, maar daar had ik het in de voorgaande postings al over.
Maandag heb ik het gesprek met de juf. Misschien stelt zij zelf wel al voor om hem te laten testen, maar anders moet ík het misschien ter sprake brengen.
Coco
Ha ja, ook hier was zoonlief vrij vlot met een heleboel zaken als praten en lopen maar hij had pas na ruim twee jaar zijn A-diploma en met een jaar zijn B met zwemmen en ook hij fietste laat los. Ik zou eea zeker maandag met de juf bespreken. Dit is een vrij cruciale leeftijd die de basis legt voor de rest van de schooltijd en voor wat het "leren leren" betreft. En soms moet je als ouder nu eenmaal een beetje "pushen" richting school. Laat even weten hoe het ging maandag!
Gesprek gehad
Het ging er vooral om dat hij zich tijdens groepsgesprekken en tijdens klassikale instructie "vreemd" gedroeg. Maakt grote gebaren met zijn handen en lijkt tegen zichzelf te praten. Als hem wat gevraagd wordt lijkt hij even helemaal niet bij de les te zijn. Als de vraag dan nog een keer gesteld wordt lijkt hij wakker te schrikken, maar geeft dan wel onmiddellijk antwoord en ook "het goede" antwoord, dus kennelijk heeft hij toch alles gevolgd.
Wanneer er "hoekenwerk" gedaan wordt, dus als de kinderen zelf aan de slag moeten met een bepaalde opdracht, is hij duidelijk wel geconcentreerd bezig.
Wanneer er duo's gevormd moeten worden, is hij altijd degene die overblijft. De juffen hadden de indruk dat hij daar zelf niet echt mee zat en dat hij liever alleen werkt.
Misschien is dat ook zo, maar hij heeft mij wel toevertrouwd dat hij graag met andere kinderen zou spelen, maar dat hij nooit mee mag doen. Ik weet dus niet zo goed wat ik ervan moet denken.
De juf en de IB-er waren het erover eens dat hij "héél slim" is en gaan beginnen om hem wat extra's aan te bieden. Ze hebben het ook over testen gehad. Ze gaan in ieder geval beginnen met het extra werk. Verder gaan ze met hem in gesprek om er achter te komen wat hij zelf als verklaring heeft voor zijn "onrustige" manier van doen tijdens groepsinstructies en of hij het zelf überhaupt doorheeft en over vier weken hebben we weer een afspraak om te kijken hoe het gaat en hoe we het verder gaan aanpakken.
Coco
Klinkt goed! Wat zijn gedrag tijdens groepsinstructies/kringgesprekken betreft: dat heeft mijn zoontje ook. Hij is dan al in zijn hoofd bezig met alles wat er gezegd wordt en wat hij allemaal wil zeggen. Daar is hij dan zo mee bezig dat het lijkt alsof hij 'niet bij de les is' maar hij is het dus wel, alleen voor zichzelf. De gebaren horen er ook bij, om datgene wat hij in zijn hoofd heeft uit te beelden. Komt veel voor bij beelddenkers. Het kan best zijn dat de andere kinderen hem daardoor "raar" vinden en ook wellicht omdat hij gewoon anders denkt of te snel gaat voor sommige kinderen. Ze snappen zo'n kind dan niet en vermijden hem dus liever. Wat kan helpen is de klas uitleggen dat er kinderen zijn die nu eenmaal anders denken en misschien wat "raar" overkomen maar dat iedereen anders is en dat ze elkaar allemaal met hun "rare" en minder rare kanten moeten accepteren. Ik hoop dat het de goede kant opgaat en hou ons op de hoogte!
Kijken of dat gedrag verdwijnt als hij werk op zijn niveau krijg
"Maakt grote gebaren met zijn handen en lijkt tegen zichzelf te praten. Als de vraag dan nog een keer gesteld wordt lijkt hij wakker te schrikken, maar geeft dan wel onmiddellijk antwoord en ook "het goede" antwoord, dus kennelijk heeft hij toch alles gevolgd."
Toen mijn zoon op de basisschool zat (zit nu in 2e VO) had hij mij toevertrouwd dat hij ervan baalde als hij de instructie van de leraar allang snapte. Dan verveelde hij zich (alhoewel, hij is niet hoogbegaafd). Hij klaagde dan tegen mij dat de juf dan ontzettend langdradig was, terwijl hij het antwoord allang wist. Dat kan dat clownske gedrag van jouw zoon verklaren.
Goed dat de leraren hem zullen testen en extra (uitdagende) werk zullen geven.
Dan verdwijnt hopelijk dat vreemde gedrag, wat juist zijn kladgenoten kan afschrikken. Dat is waarschijnlijk de reden dat zijn klasgenoten hem niet als duopartner willen zien. Heeft hij daar op gym geen last van (partijen kiezen).
