Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Zeurende kinderen... en een kort lontje

Dag allen,

Even klagen hoor...

Ik vind dat mijn kinderen (tweeling van bijna zeven)zoooooooooooooooooo zeuren en claimen. Word er helemaal gek van. Maar ligt het aan mij of aan hen? Ik bedoel, zijn het verwende zeurende kinderen of ben ik een egoïstische ongeduldige chagerijnige moeder? (jaja, ik wéét wat dit voor reacties kan opleveren )

Ik zie er best wel naar uit ze weer te zien na schooltijd. Om te horen wat ze hebben gedaan, en gewoon, om ze weer te zien. Maar naar 10 minuten staat mijn gezicht al weer op onweer, want de kinderen hebben dan 10 minuten aan eengesloten lopen zeggen "mamaaaaaa ik wil dit", "mamaaaaaaa ik wil dat", "mamaaaaaaa mag ik zus", "mamaaaaaa mag ik zo". Vaak kijken ze me niet eens aan, en worden ze boos als ze hun zin niet krijgen.

Hoe zou ik graag willen reageren? Rustig en beslist. Maar blijkbaar gaat hier iets mis, want na een spervuur van "ja maar..." en rustig doorzeveren, begint mijn gewenste rustig en kordaat optreden al snel om te slaan in een korzelig gesnauw (dat heb ik al gezegd, hou nu op met dat vragen om... etc).

En daarnet ontplofte ik dus. Ik was het zooooo zat, ik sloeg keihard met mijn vuist op tafel en brulde DAT HET NU WAS AFGELOPEN!!!!!!!!!!!!!!!!!! Dochter huilend naar boven en zoon nog een beetje beduusd aan tafel. Zoon koos eieren voor zijn geld en ging ineens heel fijn buiten spelen, en na een half uur snikken voegde mijn dochter zich daarbij.

Toch knaagt het bij mij. Ben ik nu zo onredelijk? Ik weet dat ze recht hebben op aandacht etc., maar zelf kan ik enorm slecht tegen hun constante claim op mij. Ik wil na 7 jaar ook wel weer eens een boek lezen of gewoon mijn eigen gang gaan. Ze zijn 7! Speelgoed zat, ze hebben elkaar en ook ik sta best klaar voor hen.

Hoe kan ik ze leren minder te zeuren (ze doen het echt onbewust hoor.... gewoon 20x vragen wanneer de nieuwe fiets er komt terwijl ik daar ook al 20x op heb geantwoord)en kibbelen met elkaar.
En hoe kan ik rustiger blijven en mijn goede humeur bewaren?

Iemand herkenning en/of tips? Nou ja, ik heb iig weer even mijn hart gelucht. Ook fijn.

Groetjes, Linda

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ik denk

dat het goed is ze meer verantwoordelijkheden te geven en consequent en resoluut ze jouw grenzen te vertellen en daarmee is het klaar. Gewoon strenger worden, duidelijker en niet jezelf laten mee slepen in een discussie, "ze zijn 7 !", ja dus moeten ze ook in staat zijn te weten dat geld op kan gaan, ze hun taken in huis moeten doen en zich aan de regels houden.

Ik heb geen zin in een discussie als de regels duidelijk zijn en ga dus zeker niet 20x keer antwoorden op de fiets vraag. Zodra jij duidelijker wordt en niet door gaat in hun gezeur wordt het voor hen ook duidelijker. Nu blijven ze door gaan omdat ze voelen dat er nog onderhandelingsruimte is.

*bella*

*bella*

21-06-2011 om 23:36

Nee, gaat niet

Mijn ervaring is dat het gewoon niet gaat. Het ene mment gaat het wél, maar het volgende moment hebben ze je gewoon nog teveel nodig. Het lukt mij regelmatig niet om te doen wat ik me had voorgenomen. Kinderen komen er nu eenmaal tussen. Volgens mij mag je blij zijn als je wél een boek kunt lezen, maar het is normaal als dat niet kan.
En het kan vanalles zijn, misschien willen ze gewoon even wat aandacht van je, of moeten ze eea verwerken van school. Wat goed werkt, (maar wat ik regelmatig vergeet, maar dan laat hun gedrag me weer herrineren) is even heel actief en bewust met ze bezig zijn. En de regie hierin heel duidelijk nemen. Het kan best zijn dat de overgang school- thuis weer even moeilijk is en ze hun draai weer moeten vinden. School is super gestructureerd en thuis is vrij, best moeilijk voor sommige kinderen. De regie nemen op actieve en enthousiaste wijze kan dan helpen. Grote kans dat ze snel genoeg van je krijgen en hun eigen gang weer gaan. Of, mocht dat niet voldoende zijn, even de plannen met hen voorstructureren. Gewoon, wat ze van plan zijn om te gaan doen etc. Ik vind 7 nog best jong! Ik zou ze iig geen ruimte geven om zoveel te zeuren, slechte gewoontes sluipen er snel in. Maar ze vóór zijn en afleiden met andere zaken werkt beter dan reageren op het gezeur, dan ben je in feite te laat.

Egel

Egel

21-06-2011 om 23:52

Humor en gezelligheid

Hallo Linda, er kwamen al goede reacties waar je misschien wat aan hebt.
Probeer je ook nog wel eens wat humor? Om het gezelliger te houden? En in jouw concrete voorbeeld dat ze telkens weer bepaalde vragen herhalen kun je bijv het volgende zeggen: 'Heeeee.....dat heb ik je al eerder horen vragen! Weet jij nog wat ik toen antwoordde?' of 'vraag het eerst maar aan je zus, zij weet het vast nog wel!'. En eventjes later het afleiden: 'A, naast wie zat jij vandaag in de kring' enz. 'B, jullie hadden toch gym vandaag? Wat deden jullie?' Even voordat jij het genoeg vindt, kun je aankondigen dat ze iets mogen verzinnen om te doen (boven spelen, tekenen, naar buiten) want dat jij nu even rustig wil lezen / opruimen etc.
En als dat een beetje goed ging: blij reageren natuurlijk en liefst nog een dikke knuffel. Succes

Antwoord

Als ze twintig keer achter elkaar hetzelfde vragen, geef ik op een gegeven moment een volledig achterlijk antwoord. Zo kan dochter het voor elkaar krijgen om in een kwartier drie keer te vragen wat we gaan eten. Ze is dan met andere dingen bezig en luistert niet echt naar het antwoord. Dan geef ik de derde keer een antwoord als "vanavond eten we gebakken drol" en dan weet ze toch weer dat ze het al heeft gevraagd. Vaak gaan al die vragen ook inet echt om een antwoord, maar om aandacht of om een onrustig gevoel te bedwingen.
Ik krijg er ook wel eens een punthoofd van, net als jij! En dan reageer ik ook wel eens kort door de bocht. Weten de kinderen meteen dat ze tegen een grens zijn aangelopen (alhoewel het ze de volgende keer niet weerhoudt

Rafelkap

Rafelkap

22-06-2011 om 10:30

Knop

Ik denk dat jij al bij voorbaat een kort lontje krijgt nu, je weet nu alweer hoe het vanmiddag gaat. En daar reageren je kinderen weer op, ze ruiken je ergernis. Dus er moet eerst bij jou een knop om.
Probeer rustig te zijn, zie het met humor en wees ontzettend dankbaar dat iedereen gezond is. Relativeer!

dakduyfje

dakduyfje

22-06-2011 om 23:22

Boekje

Als je toch even een boekje wil lezen dan zou ik how to talk to kids aanraden.
ik heb het zelf nog niet gelezen, maar je kunt het googlen. bij mij ging er ineens een lampje branden.
ik was nogal van het punten geven geven het bereiken van mijn iriitatie tax en dan was het bij 100 straf.
maar meer uit machteloosheid dan uit gezelligheid.
Ik kan je geen kant en klare tip geven, maar het zet het probleem in een ander licht.
Jouw kinderen hebben je misschien ook wel gemist en zijn blij je te zien en willen aandacht, in dit geval negatieve aandacht. Jouw tax is bereikt, dan is het even over, maar daarna voel jeje gelukkig weer schuldig en kan het weer van voor af aan beginnen.
Welke tips ik kon gebruiken waren als de kinderen ruzien met elkaar, dat je dan hun behoeftes benoemd jij wil dat graag en jij wil dat graag daar en daar om. vaak hoef je dan verder niets te doen en bedenken ze vanzelf een oplossing. Wat ook vaak voorkomt is dat ze zeuren over de voedselverdeling. Ik ging dan lekker meezeuren. Zo van, het kan niet precies of de ene keer heb jij iets meer en de nadere keer die ander. maar beter is dan zoiets als jeetje, je hebt zeker erge honger punt. En klaar is het gezeur.
Het was even gek een beetje een trucje maar het werkt hier erg goed, ook al heb je een kort lontje.
Bij jou gaat het niet om ruzies onderling, maar ik denk dat je met het boekje verder kan komen.

LindaJ

LindaJ

24-06-2011 om 16:54 Topicstarter

Dank... en nog een boekentip

Dag allen, dank jullie voor de tips en herkenning.

Veel van wat ik las, weet ik natuurlijk wel. Maar het is fijn om er weer even aan te worden herinnerd. Wat ik merk is dat ik zelf ook erg afwezig ben. Dus de helft van de tijd zitten we waarschijnlijk totaal langs elkaar heen te zeuren en te snauwen. Dus wat Bella zeg, even actief aandacht geven. Maar daarna dus ook duidelijk de grens aangeven. En je dus niet mee laten slapen in discussies zoals Manda zegt. Want ik ga er zelf natuurlijk ook teveel op in.

Humor zoals Egel en Clo aanraden, kan hier soms heel verkeerd uitpakken. Als ik er soms een grap van maak kunnen ze kwaad worden! (daar moet ik dan stiekem heel erg hard om lachen)

Ook ik heb nog een ongelezen boekje liggen, met de titel
"Liefdevol opvoeden, een kunst" (Eva Kessler). Vooral de ondertitel sprak mij aan: "Op een zinvole manier grenzen stellen en daarbij je goede humeur bewaren".

Bij onderling kibbelen moet je het vaak ook aan de kinderen overlaten (tenzij er dreigt bloed te vloeien). A;s ouder je zit je er soms ook teveel bovenop.

Groet! Linda!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.