Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Zeurterreur: wanneer houdt het op?

Mijn zoontje van bijna vijf is inmiddels in een fase beland dat hij overal waar we zijn iets wil 'hebben'. In de supermarkt is dat snoep of koek, in andere winkels vaak speelgoed. Het zeuren blijft maar duren, ook al zeg ik tien keer dat hij niks mag. In het ergste geval gaat hij huilen. Hiervoor ging het altijd goed, nooit eerder scènes of driftbuien gehad in de winkel, maar dat is dus een beetje omgeslagen.

Mijn man denkt dat dit nog wel kan aanhouden tot hij een jaar of acht is, ikzelf hoop dat het iets eerder overgaat! Wat zijn jullie ervaringen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Je gaat de strijd aan

Zolang jij de strijd aan gaat zal dat gezeur voortduren.

Je zoon heeft nu namelijk instant resultaat. Niet wat hij wil, maar wel een uitwisseling met jou. Een negatieve dan wel. Door je eigen houding houd je je de situatie in stand.

Luister naar je kind, en laat merken dat je hem hoort. Je hoort dat hij zijn verlangen uitspreekt. Prima toch? Hij voelt dat hij iets wil. Eerste stap is naar dat gevoel toegaan. Benoemen. De oplossing - waar jij nu mee begint - moet pas veel later komen in het gesprek. Hij voelt een verlangen, hij zal daar een weg voor moeten vinden. Welke dat wordt, zich neerleggen bij dat hij niets krijgt, of uitkijken naar als hij het straks wel krijgt/zelf kan betalen, of het wensen voor zijn verjaardag, of op een andere manier de voldoening vinden die hij nu in het materiele zoekt - die keus moet hij nog maken..

ChrisH

ChrisH

22-06-2009 om 16:44 Topicstarter

Euh

Rode beuk, ik begrijp je niet helemaal. Je zegt 'de oplossing waar jij nu mee begint', bedoel je daarmee dat ik nee zeg? Daar gaat dan wel aan vooraf dat we eerst gaan kijken naar wat hij me wil laten zien (die lekkere snoepjes, dat mooie zelfmaak-vogelhuisje etc.). Vervolgens vertel ik hem dat we al snoepjes hebben thuis, dat hij het vogelhuisje op zijn verlanglijstje voor zijn verjaardag kan zetten etc. Het is niet zo dat ik meteen al begin met 'nee, dat mag je niet'. Ik laat hem wel merken dat ik hem hoor en begrijp, maar mijn antwoord blijft meestal nee, en dat accepteert hij niet.

Het vermogen tot uitstel van de behoeftenbevrediging is op deze leeftijd nog maar pril aanwezig. Ook als we af en toe wel iets in het winkelkarretje leggen, komt er daarna meteen het volgende verzoek om iets. Hoe kan hier concreet het beste mee omgaan zonder er een strijd van te maken en zonder op alles wat hij wil 'ja' te zeggen?

Chris

Chris

Hoi Chris,

Ja, ik aarzelde ook over de toon die ik zou kiezen. Ik viel vooral over de term 'gezeur'. Daaruit maakte ik op dat je er op een bepaalde manier in staat. Excuses als ik daar te ver in ging.

Ik blijf wel denken dat een deel van de oplossing zou zitten in je eigen houding. Als je het 'gezeur' noemt dan ga je nogal ver. Samen gaan kijken klinkt prima, daarna zou ik niet zelf oplossingen aandragen maar alleen maar volstaan met de constatering dat je het nu niet gaat kopen. Het is net ff een nuanceverschil. En dan vragen of hij dat jammer vindt (ondertussen staat ie waarschijnlijk al te gillen). Ik kan het niet zo goed uitleggen, of minder goed dan ik wil. Het heeft met je eigen houding te maken. Zijn gevoel accepteren zonder eraan toe te geven. En zonder het weg willen te maken met oplossingen waar hij niet op zit te wachten.

krin

krin

22-06-2009 om 18:54

Afwennen

Ik ben het eens met rodebeuk dat een luchtige (doch ferme) houding op den duur de meeste vruchten afwerpt. Wat ook hielp, hier, was nooit toegeven. Alleen snoepjes, verrassinkjes voor hemzelf of andere leuke dingen kopen als hij er niet bij was. En verder inderdaad heeeeeel veeeel bevestigen: ja, spekjes zijn lekker hè. Heb je die laatst niet gehad op huppelepups verjaardag? Kun je nu voor mij wc-papier zoeken? Ik kan het nergens vinden. Ja, dat zijn mooie Cars-sokken, hè. Bijna net zo mooi als die je nu al aan hebt. Oe... wat een mooie taart is dat. Ik ben gek op taart. Als oma dit weekend jarig is, zullen we dan een lekkere taart voor haar kopen? Enzovoorts. Bij de gevaarlijker zaken (zoals speelgoedwinkels) al voordat je naar binnen gaat zeggen dat we alleen een cadeautje voor die-en-die gaan kopen, en verder niks. Leuk hè, wat zou die-en-die nou het allermooist vinden, denk je?
Op den duur word je gekker van je eigen positieve toontje dan van de vragen van kind. En er gloort licht aan het einde van de tunnel, want hier zegt meneer nu vaak al automatisch bij het passeren van de Blokker: ik ga even speelgoed kijken. Maar we gaan niks kopen, hè? Of bij het bekijken van alle lekkere koekjes in de winkel: Die hebben we niet nodig, toch? Nee, inderdaad, die hebben we vandaag niet nodig.

Guinevere

Guinevere

22-06-2009 om 20:04

Eigen lijstje?

Wellicht helpt het om hem een eigen boodschappenlijstje te geven met daarop de "leuke" dingen. Bijvoorbeeld: zoon mag de vla uitkiezen, de pasta, de servetten.... Dan heeft hij iets om handen én hij heeft enige inspraak in de boodschappen. Wel vooraf afspreken dat alles wat niet op de lijst staat, niet gekocht mag worden. Kost allemaal geld (of hij moet het maar van zijn eigen spaarpot betalen!).

zon

zon

22-06-2009 om 20:17

Bevestigen van behoefte

Hier helpt het bevestigen van de behoefte heel goed. Ik zeg nooit dat het gewoon niet mag maar leg eerst uit dat ik ze begrijp en vertel vervolgens wanneer het wel kan of mag.
Willen ze (2 en 4 jaar) snoep oid. dan zeg ik bijvoorbeeld; ik snap dat je dat heel lekker vindt maar het is nu nog geen tijd voor iets lekkers. Straks gaan we iets lekkers eten.
Willen ze speelgoed dan zeg ik; ik snap dat je het prachtig vindt, mama vind het ook heel mooi maar nu gaan we dat niet kopen. Je kan het wel voor je verjaardag of aan sinterklaas vragen.
Tot nu toe accepteren ze dit meestal heel goed.

Christientje

Christientje

22-06-2009 om 23:35

2x nee

Hoi Chris,
Geen idee of mijn manier de juiste is maar net als jij reageer ik op die manier 'we hebben al snoepjes thuis, ik heb nu geen snoepjes nodig.' Daarna volgt er soms 'gezeur'. Ik herhaal dan nog eens mijn zin 'we hebben geen snoepjes nodig, we hebben nog snoepjes thuis.' en daarna negeer ik het. Ik zeg het dus 2x. Ik las in jouw vraag 'ik zeg het soms 10x en dan nog ...' ik denk dat hier het 'gevaar/fout' schuilt. Je blijft reageren, al is het dan met een negatief antwoord.
Nogmaals, geen idee of dit de juiste manier is, maar hier werkt het.
Christientje

Christientje

Christientje

22-06-2009 om 23:37

Eigenlijk moet ik er nog wat bij vermelden. Ik lees namelijk de reacties van de anderen en begrijp hieruit dat alles benoemt wordt en uitgelegd wordt. Mijn zoontje heeft een vorm van autisme, en wordt kriegel van een hele lange uitleg. Misschien dat het daarom scheelt dat een kort en bondig antwoord het beste (voor hem) werkt.
Christientje

amk

amk

23-06-2009 om 09:09

Verlanglijstje

ik heb vanaf het begin tegen dochterlief gezegd dat ze het wel op haar verlanglijstje mocht zetten. Nu zegt ze dat al zelf. Ze vraagt niet of ze het mag hebben, ze weet dat dat antwoord nee is. Maar ze vraagt of ze het op haar verlanglijstje mag zetten, en dan is het antwoord ja. Instant bevrediging.

En soms dan zeg ik er zelfs bij dat we een beetje stout zijn en dan kopen we toch iets. Meestal op vakantie of bij een uitje, niet tijdens het gewone boodschappen doen.

duifje

duifje

23-06-2009 om 09:59

Strenger

hoi Chris,

Ik geloof dat ik wat strenger ben als degene hier boven. Als ze hier om snoepjes vragen en ik ik wil ze niet kopen, zeg ik inderdaad we hebben nog snoepjes liggen. Als ze dan doorgaan zeg ik inderdaad dat ze moeten stoppen met zeuren. En met een huilbui maar even in het karretje zitten bijvoorbeeld en ondertussen doorgaan met de boodschappen. Ik geloof niet dat ik vaak hun behoefte bevestig.
Wel laat ik ze vaak mee helpen met boodschappen, dingen afwegen, spulletjes pakken en ondertussen kletsen over hun dingetjes. Soms mogen ze wel snoepjes uitkiezen (1 zak) als ze bijna op zijn. Als we nog veel hebben dan niet.
Succes!

groeten Duifje

angel3

angel3

23-06-2009 om 10:28

Meegaan in fantasie

ik ben het eens met rodebeuk, al is dat niet altijd makkelijk. Ik verlies mezelf soms weleens in het: en nu even ophouden met zueren

Wat hier ook goed werkt bij iets wat ze graag willen is meegaan in de fantasie. 'O ik zou ook wel de heeeeeeeeeeeeeele dag snoep willen eten. Dat je dan zeg maar een soort zak aan jezelf vast hebt waar je de hele dag uit kan pakken en dat die zak dan nooit op gaat'.

Je moet het natuurlijk wel dik aanzetten. Kinderen gaan hier altijd in mee en begrijpen ook dat het een fantasie is. Je haalt ze even uit het acute verlangen en het brengt ook luchtigheid.

Dit werkt ook met dingen die ze NIET willen.
Zo wil oudste soms echt niet naar BSO. Ik benoem zijn gevoel zonder oplossingen aan te dragen, dat is meestal voldoende. Als hij aangeeft wat hij wel wil (bij mama blijven) dan zeg ik weleens: 'oh zou het niet geweldig zijn als we de hele dag samen zouden zijn en niks zouden hoeven doen? dat de boodschappen gebracht werden, dat je vanzelf zou kunnen leren, dat de centjes door de brievenbus gegooid worden'. Ik zeg maar wat.
Klinkt gek maar werkt echt.

suk6

Mamvantwee

Mamvantwee

23-06-2009 om 10:50

Waarde van geld

Ik leg mijn kinderen (3 en 5) uit dat geld iets is wat je moet verdienen en dat je het maar 1 keer kunt uitgeven. Dus dat we geen brood meer kunnen kopen als we alleen maar speelgoed kopen.

Laatst hoorde ik mijn dochter tegen haar (zeurende) broertje zeggen: "Nee, dat kunnen we niet kopen, want anders is het geld op en dan hebben we geen eten vanavond!"

Overigens ben ik niet altijd zo begripvol en bereid tot uitleg. In de winkels is het vaak gewoon 'nee, niet zeuren'. Ze weten inmiddels best dat ze niet alles kunnen krijgen, ik hoef dat niet elke keer begripvol uit te leggen.

groet, Mamvantwee

Kort en krachtig

Hier ook geen ellelange uitleg waarom iets wel of niet gekocht wordt. Ik wil best een keer begripvol zeggen dat ik snap/weet dat ze die snoepjes erg lekker vinden en dat ze dol zijn op chocolade maar dat is nog geen reden om het iedere keer ook te kopen. Als de snoeptrommel nog goed gevuld is dan kopen we dus niks. En dan is het ook wat mij betreft einde discussie. Proberen af te leiden door ze iets anders te laten zoeken/pakken deed ik wel. Maar niet ieder supermarkt bezoek alle regels weer opsommen hoor, dat vind ik indien nodig meer iets voor de peuterleeftijd maar nu niet meer.

Hier

eigenlijk net als maggietel, meestal kort en krachtig. Als ik met dochter ga winkelen waarschuw ik haar van tevoren, ik zeg dat we gaan dit en dat moeten kopen en misschien nog naar wat anders gaan kijken. Ze mag niet vragen/zeuren om alle mooie dingen die ze ziet, maar ze mag wel zeggen dat ze het mooi vindt. Dus niet: ohhh, die wil ik hebben! Maar wel: ohhh, kijk eens mama, die vind ik echt SUPER mooi! Dit maakt winkelen een stuk relaxter. Af en toe moet ze er even aan herinnerd worden, meestal gaat het prima. Ik ben er denk ik mee begonnen toen ze een jaar of 4 - 5 was. Gewone boodschappen laat ik haar meedenken wat we moeten hebben en ze mag zelf dingen pakken. En groente afwegen.

ChrisH

ChrisH

24-06-2009 om 11:47 Topicstarter

Bedankt allemaal

voor het meedenken. Rode beuk, ik snap denk ik wel wat je bedoelt met er anders in staan. Hij is nog maar vier en heeft uiteraard nog niet het vermogen om op al dat moois en lekkers om hem heen te reageren als een volwassene. Mentaal heb ik mijn positie bij voorbaat al bepaald als hij ergens om vraagt (hè, daar gaat ie weer). Ik zal proberen dat gevoel wat meer los te laten. Wellicht kunnen we met de tip dat hij wel mag zeggen dat hij iets mooi vindt, maar er niet altijd om mag vragen het winkelen ook wat prettiger maken. Zelf dingen pakken, groente afwegen, eigen kleine karretje enzovoort, doen we al.

Verjaardag

mijn jongste van 3,5 is al een maand of zo bezig met zijn volgende verjaardag... (duurt dus nog ruim 4 maanden, haha). Dat betekent dat hij alles wat hij mooi vindt en wil hebben bestempeld als: als ik jarig ben, wil ik die en die en dat en dat en die .....

Ik herinner hem er af en toe aan dat hij het allemaal mag vragen en dat hij dan af moet wachten wat hij gaat krijgen. Jahaa, weet ik, is dan het antwoord. Ik moet er vaak om lachen, ik hoef namelijk alleen maar zijn mening te bevestigen, dat het erg mooi is. Meer hoef ik nu niet meer te doen.

Jons

Chris

Leuk dat je nog even terugkoppelt.

Weet je wat het is, met veel van dit gedrag maak ik me eigenlijk meer zorgen als kinderen het niet doen dan als ze het wel doen. Het is echt een logische manier van handelen voor kleuters... alles uitproberen en kijken wat werkt. Ik blijf het supervermoeiend vinden. Mag nu weer de nieuwe ronde in, oudste is zeven en jongste net vier geworden. Dus ik heb er echt wel een plaatje bij. Het helpt mij om gewoon trots te zijn op de stamina, het uithoudingsvermogen van die rakkers. Er zit altijd wel iets positiefs aan. Anders loopt er een halfverdoofd wezen naast je dat nooit reageert op prikkels... even extreem gesteld.

Dus, om antwoord te geven op je oorspronkelijke vraag: ik denk niet dat het tot zijn achtste duurt, maar geniet ervan zolang hij het volhoudt

Mathilde

Mathilde

24-06-2009 om 20:24

Lijstje?

Misschien accepteert hij het eerder als je zegt dat snoepjes niet op het boodschappenlijstje staan. Dan kun je nog altijd het lijstje de schuld geven . Een beetje naar het idee om een kookwekker te zetten om bepaalde activiteiten te beeindigen (als de kookwekker gaat, moet je stoppen).
Misschien helpt de omgekeerde beloning? Dus als hij niet zeurt om snoep, krijgt hij na het boodschappen doen een snoepje. Je kunt ook voor het boodschappen doen erover praten dat er niet wordt gezeurd in de winkel en dat voor de winkel weer herhalen.
Ik kan ook wel eens niet zo goed horen als iemand zeurt . Maar dat doe ik meer als er zeurderig om iets wordt gevraagd wat ik wel wil geven. Echt gezeur heb ik ook wel eens hardnekkig genegeerd. Helemaal.
Ik weet niet of de invoelende reactie wel zo goed werkt voor kinderen met autisme. Mijn inschatting is, dat dit ze niet erg aanspreekt, maar misschien heb ik het wel mis. Overigens trapt mijn oudste er ook al niet meer in, die zegt dan: dat zeg je alleen om me te laten stoppen met zeuren.
Mathilde

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.