
Nickname
26-11-2012 om 09:16
Zo onzeker van dochters gedrag
Onze dochter is 7 (nog geen puber dus!) maar weet precies hoe ze me op de kast kan krijgen. Het gaat heel vaak gewoon goed tussen ons, ze is heel communicatief en vind het leuk om dingen samen te doen, vraagt ook wel heel veel aandacht voor haar alleen (en er zijn nog twee brusjes en ik moet ook wel eens schoonmaken en boodschappen doen). Als ze moe is of niet luisteren wil dan hebben we ook wel snel "ruzie". Ik ben helemaal niet streng of veeleisend, maar bedtijd is bedtijd en haren moeten gekamd, tanden gepoetst, dat niveau. Zij is OostIndisch doof, roept nee, huilt dat ze nooit iets mag, en stelt mijn geduld verder op de proef tot ik boos word. En dan doet ze uiteindelijk toch wat er gebeuren moest, maar de sfeer is dan verziekt. Ik probeer in het geval van die bedtijd nog wat te redden aan die bedtijd door even te praten, verhaaltje te lezen, maar zij als ik om een kus vraag is ze hard-to-get en krijg ik het niet.
Ook op andere momenten lijkt ze het wel spannend te vinden om geen kus te willen voor het slapen gaan / afscheid nemen, me niet aan te kijken, weg te lopen op school als ik haar naar de klas breng.
Het is ook een beetje een houding natuurlijk, dat begrijp ik wel. Maar ik word daar heel onzeker van. Vraag haar of ze me nog lief vindt of dat ze liever een andere moeder wil, waar ik natuurlijk geen antwoord op krijg.
Bij haar oudere broer natuurlijk ook wel eens moeder-zoon conflictjes, maar dat is toch anders. Ik word van dochters gedrag zo onzeker, wat moet ik doen?

Vertigo
26-11-2012 om 09:35
In ieder geval
Niet vragen of ze een andere moeder wil. Haar vedrag komt puur vanuit haarzelf en jij bent waarschijnlijk het meest vertrouwde meubelstuk om van alles op uit te proberen
Hier zetten we tegenwoordig een kookwekker voor bedtijd: 'over 5 minuten gaan we naar bed' - helpt soms, maar vaak blijft het een strijd.

Manda Rijn
26-11-2012 om 10:11
Nee
dat moet je natuurlijk niet vragen, hard to get moet je niet voeden.
Nou dan geen kusje, jammer en dan weg lopen. Klaar. Ze voelt je feilloos aan.

Mamvantwee
26-11-2012 om 10:26
Steviger staan
Natuurlijk niet aan je dochter vragen of ze je nog lief vindt. Wel altijd laten weten dat je haar onvoorwaardelijk lief vindt. En idd, zij geeft geen nachtzoen? Nou, dan niet. Vriendelijk welterusten zeggen en weggaan.
Als jullie karakter niet zo matchen, is het misschien wat lastiger om een warme sfeer te hebben samen. Maar jij als moeder niet wat steviger in je schoenen staan, lijkt me. Niet vragen om genegenheid maar het gewoon geven. Dan krijg je het vanzelf terug, in de vorm die een zevenjarige kent: ongevraagde knuffels, knutselproducten en ja, ook 'vervelend' gedrag voor het slapengaan omdat idd thuis veilig is en ze dus de grenzen opzoekt. Ik zie dat laatste altijd maar als een teken dat het goed zit: een compliment dat je als ouders de veilige omgeving biedt die een kind nodig heeft.
groet, Mamvantwee

Jippox
26-11-2012 om 10:50
Onzeker
Niet onzeker van worden! Kinderen doen het moeilijkst bij de mensen waar ze zich het meest vertrouwd bij voelen. Kortom: het is een compliment!
Ik heb 3 jongens en 1 meisje en vind het meisje verreweg het 'moeilijkst' om in goede harmonie mee om te gaan. Of het gewoon een botsing van karakters is, of te maken heeft met dat het een meisje is weet ik natuurlijk niet, maar ik zie wel duidelijk verschil met de jongens. De jongens zijn woest en wild maar wel veel makkelijker in een heleboel dingen.
Zoals mijn voorgangers ook aangeven: je kunt er het beste mee omgaan door er zo min mogelijk aandacht aan te geven. Geen kus of knuffel? Prima, dan niet. Laat niet merken dat het jou wat doet. En leg je er bij neer dat sommige dingen nou eenmaal strijd opleveren. Altijd alles in harmonie oplossen, dat gaat helaas niet. Als je dat kunt zien als iets wat er bij hoort en gewoon zo is, trek je het je misschien ook minder aan.
Wat hier trouwens altijd goed werkt in tijden met veel strijd en gedoe: zomaar tussendoor even laten weten hoe blij je met je kind bent. Even onverwacht een knuffel en iets aardigs zeggen. En dan gewoon weer door met wat je aan het doen was.

liedewij
26-11-2012 om 11:18
Over het naar bed gaan
We lezen altijd voor en zingen nog een lied
je in bed. Elk kind nog even 'persoonlijke' aandacht. Is hard nodig in een gezin van vier.
Jaren geleden hadden we met oudste en tweede ook elke avond strijd over 'naar bed gaan'. In de huiskamer vast voorbereiden, nog 5 minuten, een wekker. Het hielp uiteindelijk allemaal geen fluit. Regelmatig was het ruzie, woordenwisseling, irritatie of gewoon ongezellig.
Totdat man het zat was en 's avonds na 1 keer voorbereiden (over 5 minuten naar bed)opstond, de trap opliep en ondertussen meedeelde dat hij 'nu de x en q in bed ging leggen. Als ze een verhaaltje willen kunnen ze nu komen'.
Ik geloofde mijn ogen niet toen ik zag dat oudste 2 opstonden en mee naar boven gingen. Dat opende mijn ogen; wij voerden discussie, waarschuwingen en dergelijke beneden in de huiskamer. Dit rekte al tijd.
Sindsdien doen wij het zo elke avond. Nu met jongste 2; we hebben weinig irritaties meer. Ze weten waar ze aan toe zijn. Doen ze het niet; prima. Deze avond zonder verhaal en aandacht naar bed, morgen een half uur eerder. Ze kiezen bijna altijd eieren voor hun geld

Vaje
26-11-2012 om 11:25
Zelfde als liedewij
Ook hier een eigenwijs meisje van 7 jaar die probeert haar moeder op allerlei fronten uit te testen.
Vanwege het werk van mijn man ben ik bijna altijd alleen met de drie kinderen rond bedtijd.
Ik kondig 1x aan dat we over 5 minuten naar boven gaan, douchen, tandenpoetsen en naar bed. Wie ervoor kiest om, als de 5 minuten verstreken zijn, niet mee naar boven te gaan, hoeft ook niet te rekenen op een gezellig avondritueel met gezellig op bed de dag door spreken, kroelen, liedje of verhaaltje. Als zij zich niet aan de afspraak houden, is dat namelijk hun eigen keus.
Verder ben ik het eens met de voorgangers. Toon je eigen genegenheid naar je dochter. Geef haar complimentjes al ze iets goed doet, en negeer het dwarse gedrag. Als ze 's avonds op bed ligt, kan je je frustratie even van je af kletsen tegen je man, een vriendin, of wie dan ook. Maar laat haar niet merken dat ze je op de kast kan krijgen. Anders wordt het voor haar wel een erg leuk spelletje.
Leuk is anders, ik weet het. Maar uiteindelijk ben jij de moeder (en dus de 'baas in huis'). Laat de sfeer niet verpesten door het dwarse gedrag, probeer er boven te staan!
Grtjs, Vaje

dc
26-11-2012 om 14:40
Wat ik me altijd voor hou
Is dat ze vooral zelf met zichzelf overhoop liggen, en jij de volwassene bent die ze moet begeleiden.
Dus nooit vragen of ze nog wel van je houden, natuurlijk doen ze dat, ook al is ze zich er niet van bewust. Ze heeft je juist heel hard nodig.
Ik lig vaak overhoop met mijn 6-jarige zoon. Onze karakters botsen gewoon. Dat weet ik, en ik ben de volwassene en dus tel ik wat vaker tot 10 en ik weet dat hij mij nodig heeft, want ik ben zijn moeder. En ik zorg dat ik elke dag wat tijd met hem alleen heb om gewoon met hem te praten. En zo praten we ook af en toe over wat er wel en niet goed gaat, en wat hij kan doen en ik kan doen om dingen soepeler te laten verlopen. Je moet hierover praten op een moment dat je niet boos op elkaar bent.
Wat betreft bedtijd, ik zorg dat hij iets heeft om naar uit te kijken zodra hij helemaal klaar is voor bed. Dus na tandenpoetsen en in pyjama gaan we nog een spelletje doen ofzo. Ik heb de avond zo ingedeeld dat nr 1 (19 maanden) om 19u naar bed gaat, nr 2 om 19.30 en nr 3 om 20.30. De oudsten spelen als ik met de jongste bezig ben, dan doe ik met de 2e een verhaaltje en houdt de oudste zichzelf bezig (of is met mijn man), en dan heb ik volledige tijd en aandacht voor hem. Het kost wat tijd, maar ik vind die momenten apart voor elk kind echt heel erg fijn. En zij ook!
Schoonmaken en boodschappen doe ik als ik er tijd voor heb. Ik ben thuis voor de kinderen, niet voor het huishouden. Dus boodschappen onder schooltijd en schoonmaken onder schooltijd als jongste slaapt, en anders 's avonds of in het weekend. Mijn huis is niet supernetjes, maar goed leefbaar verder.
Hoe oud zijn je andere 2 kinderen?

Zilli
26-11-2012 om 15:28
Veilig
Hier ook een zesjarige, maar ik sluit me aan bij dat jij t meest vertrouwde meubelstuk bent om tegenaan te trappen. Ik zie dat altijd wel als een eer. Benoem t ook 'je bent echt heel boos hè?!' en 'je hebt nu zin om even heel lelijk tegen me te doen'. Antwoord is altijd volmondig ja (en soms 'ik haat je') en binnen twee minuten ligt ze huilend tegen me aan, en is het er weer even uit. Meestal gaat t over iets anders, school , of moeten opboksen tegen anderen. Natuurlijk moet je wel grenzen stellen, maar het laat het gedrag niet je relatie 'binnenkomen'. Dus zeker niet aan haar vragen of ze je nog lief vindt!
Wees veilig, heel stabiel en niet kapot te krijgen. Dat geeft veiligheid en dan hoeft ze misschien ook minder tegen je aan te duwen. Want dat is vaak testgedrag, en gaat uiteindelijk ook over veilig voelen.
Kortom, wees beslist maar vriendelijk en veilig

Nickname
27-11-2012 om 10:38
Dank en reacties
Hartelijk dank voor alle reacties en steun, fijn te horen wat ik soms al een beetje weet en dat het vaker voorkomt... -Ik sta erboven en ben veilig- is m'n mantra vandaag (-;
Haar broers zijn 10 en 3 jaar, ze zit er dus tussenin. Die van 3 zoekt ook grenzen op, maar dat is zo doorzichtig peutergedrag dat
ik daar niet (meer) van opkijk, bovendien vergeten en vergeven de jongens sneller. Zij probeert uit, pruilt en blijft er lang in hangen.
Ook vanmorgen weer, ze heeft geen zin om op te staan en aan te kleden en niet in school. Ik roep een paar keer, en als ze dan eindelijk toch
beneden is gaat ze staan pruilen... Ik negeer het lipje en werk haar vrolijk naar school. Ze wil wel graag dt ik met haar meeloop (ipv met broer)
maar eenmaal in de klas gaat ze vrolijk tussen de groep grapjes staan maken en vind het bijna vervelend als ik haar gedag kom zeggen... Ook goed.
Met jullie teksten in mijn achterhoofd loop ik weg en heb er geen moeite mee
Wat bedtijd betreft, ook hier wat een-op-een tijd voor elk kind, alvast naar boven etc, zoals Lidewij en DC en veel van jullie ook schrijven. Bij de jongens
werkt (werkte) dat (die van 10 die gaat inmiddels zelf zonder problemen) Zij maakt er ondanks alles toch een soort strijd van.
Het dreigement van "dat gaat van je leestijd af / dan komen we geen verhaal vertellen" boeit haar niet echt. De aandacht
krijgt ze blijkbaar ook met zeuren. Daar moeten we nog iets anders op verzinnen denk ik.
Ze gaat tussen zeven en half acht naar boven/uitkleden/tanden poetsen, dan is half acht ín bed en praten verhaaltje etc. Maar het wordt steeds vaker acht uur voor de deur weer dicht is. En 's ochtends heeft ze last van niet wakker willen worden... ze heeft haar slaap echt wel nodig!

guera
27-11-2012 om 13:49
Dreigement
Maarrruuu heb je het dreigement al eens uitgevoerd?
Een dreigement zelf maakt geen indruk totdat je hem 1 keer uitvoert. De volgende keer werkt ie wel.
Hier zeg ik ook weleens als het te gortig wordt dat het van de leestijd af gaat. Heb ik inderdaad ook echt 1 keer gedaan. Nu weet ze dat ik het meen.
Verder ben ik het eens met de rest.
Hier dochter van 7 die haar grenzen opzoekt.
Ik reageer altijd met: ik hou ook van jou.
Of geef haar een dikke knuffel als ze mokkend uit bed op staat.
Laat je niet meezuigen.

Serra
29-11-2012 om 20:39
Juist, eens met zilli
Hoe rot het gedrag ook voelt en jou in je onzekerheid raakt, je dochter is je om een of andere reden (onbewust) aan het testen. Kan ik op je varen? Mag ik er helemaal zijn? Houd je ook van me als ik stout doe?
En hoe harder je je er tegen afzet of haar afwijst, hoe meer je bevestigd dat je 'alleen' van haar houdt als ze lief, meegaand of wat ook is. Dat het alleen dan veilig is. Dus juist als ze zo aan het bokken is laten merken dat je er bent en van haar houdt. Hoe lastig ook soms....
Sterkte en vertrouw op jezelf!!