Zoon wil niet bij vader logeren

Loezzie schreef op 02-05-2022 om 22:02:

Maar waar houdt jouw verantwoordelijkheid op en begint de zijne? Als buitenstaander natuurlijk makkelijk gezegd. Maar het gedrag van de vader wordt op deze manier ook in stand gehouden en het zal de band met je zoon ook niet versterken.

In ieder geval niet zo dusdanig verbeteren dat je zoon ook naar dat onbekende huis gaat.

In hoeverre kan je invloed uitoefenen op hoe zijn hun tijd besteden.

dus : joh, ex, jij wil graag dat zoon komt logeren. Begin dan maar met de woensdagmiddag in jouw huis doorbrengen. Neem je verantwoordelijkheid. Enne? Lever je de huissleutel in?
Jouw tijd, jouw verantwoordelijkheid en als dit ten koste gaat van de gezondheid/ welbevinden van zoon dan gaan we hier het gesprek over aan.

Ja , ik was ook benieuwd in hoeverre ik mezelf heel streng moet gaan opstellen. Regelingen afdwingen bijvoorbeeld.. eerder wel eens advocaten erbij gehaald werd een drama. Afspraken werden niet nagekomen, hoop verwarring en stress bij m'n zoon. De sleutel heeft hij uiteraard niet, die stop ik dan in de tas van m'n zoontje. Ik geef je helemaal gelijk. Ik ben hiermee gestopt omdat ik, zoals ik aangaf, merkte dat hij in onze buurt dan maar uren rond gingen hangen tot ik thuis kwam. Ik ging onbewust steeds sneller van m'n werk weg enz. Nu heb ik bv gezegd dat hij het gehele gedeelte met hem doet die middag. Dus ook koken en naar bed brengen. Ik kom dan later na het sporten pas thuis, in de hoop dat hij zo wat meer binding krijgt en mijn zoontje wat herinneringen. Misschien ook stom..

Loezzie schreef op 02-05-2022 om 22:38:

Waarbij natuurlijk wel duidelijk moet zijn dat je de vader zijn rechten niet ontneemt. Anders krijg je verwijt van ouderverstoting.

Maar de vraag blijft:
Waar kan je invloed op uitoefenen: is het schadelijk dat je kind in de speeltuin rondhangt of vind jij het schadelijk?
Dat is natuurlijk lastig. Maar je hebt ook geen invloed als je zoon altijd patat eet bij zijn vader. Ga je dan ook koken voor hen?

Uit ervaring weet ik dat 'altijd maar de goede vrede bewaren' niet altijd het beste is voor de kinderen. Er is altijd 1 iemand die water bij de wijn doet.

Als er discussie ontstaat en de vader komt afspraken niet na, dan zegt dat meer over hem, dan over jou. Ik snap echt dat je de stap naar de rechtbank/ advocaten wil voorkomen. Ooit mediation overwogen?

ik wens je sterkte, want het is lastig als jullie niet samen op één lijn zitten mbt je zoon/ afspraken en behoeftes. Nog één ding " aan een dood paard kan je niet trekken". Jij kan dit niet te alleen doen. Daar er heb je je ex bij nodig.

Klopt. Dat hebben we inderdaad gehad. Dat gaat in beginsel goed, maar op gegeven moment houdt hij de afspraken niet vol. Begint dan met spoedje op het werk, vriend in nood en zo tal van andere redenen. Het is zoals je schreef een vorm van manipulatie, doen alsof er nooit afspraken waren. Daar ben ik me bewust van. Het kost me gewoon teveel energie. En ik wil ook niet langer aan een dood paard trekken. Ik vind het daarom ook fijn dat meeste reageerders dat als mening geven. Even een spiegel voor mezelf omdat ik me afvroeg of ik meer zou moeten doen.

PhilDunphy schreef op 02-05-2022 om 22:52:

Regelingen afdwingen, afspraken na laten komen.. dat zijn dingen die op papier en in je rechtsvaardigheidsgevoel goed klinken, maar in de praktijk dat zelden zijn.
Je kan een vader die laks is, niet dwingen zijn afspraken na te komen. Dat resulteert uiteindelijk altijd in frustratie. Jij gefrustreerd omdat het toch niet lukt (ondanks alle pressie) om hem op vrijdagavond stipt 18.00 te laten opdagen. Hij gefrustreerd omdat hij niet ziet waarom jij moeilijk doet als het toch een weekend later wordt. Jullie beide gefrustreerd omdat jullie langs elkaar heen praten. En uiteindelijk is je kind van elk beetje stress de dupe.

Lukt het wel om buiten the heat of the moment, met hem te praten over randvoorwaarden om jullie zoon te laten logeren? Denk aan: 'Het is voor zoon belangrijk dat hij eerst zich vertrouwd voelt bij vader thuis, zonder daar te slapen. Dus we spreken af dat logeren pas aan de orde is als hij eerst 10x bij papa is geweest (binnen 3 maanden) en zich daar prettig leek te voelen. We bouwen daarbij op van 2 uurtjes naar uiteindelijk een hele dag.' (oid) Zodat je samen, vanuit zijn belang, kan nadenken over wanneer hij toe lijkt te zijn aan dat logeren?
Dan kun je daarna misschien ook een beetje loslaten of hij zich aan een specifieke datum/tijd heeft gehouden, want jullie basis opbouw afspraken blijven staan.
Als het je samen niet lukt, zou je dit ook met een mediator kunnen oppakken.

Hoe dan ook: probeer alle frustraties bij je kind weg te houden. Dus als ex niet komt opdagen, praat niet negatief, zucht niet extra diep, geef niet het signaal dat 'papa nou eenmaal zo is'. Kijk of het je lukt om positief over papa te blijven praten, zodat kind voelt dat hij niet een negatieve mening hoeft aan te nemen om zich loyaal te tonen aan jou. Natuurlijk mag zijn eigen emotie er zijn.
En dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dus denk vooral ook na wat jij nodig hebt om je soms wel even te kunnen laten gaan. Wie is jouw luisterend oor waar je je frustraties bij kwijt kan (zonder dat die persoon je meteen in een strijd praat)?

Wat een mooi en lief bericht. Dank daarvoor.  We kunnen wel met elkaar communiceren in het belang van onze zoon. We hebben geen ruzie en zeker niet in zijn bijzijn. Dit is wel omdat ik na de jaren besloten heb het wat los te laten en te accepteren. Dit lukt me meestal. En gelukkig heb ik lieve vriendinnen en een moeder die naar me willen luisteren. Ze bevestigen dat hij eigenlijk maar komt en gaat zoals hij wil. 

Het eerste deel van je bericht herken ik helemaal. Wanneer ik dergelijke constructies voorstel, is het altijd vanuit zijn kant dat ik maar moet aangeven wat ik vind dat er moet gebeuren. " dan doet ie dat wel" Maar ik kan eigenlijk niet eens meer opnoemen na al die jaren hoevaak en om welke redenen  het al tijdens een opbouw van een afspraak weer vastloopt. Het lijkt dan ook alsof het 90 procent van de tijd prima is zo voor hem en dan zo heel af en toe is er bv een familie gelegenheid vanuit zijn kant, waarbij logeren het beste uit zou komen. En dan moppert hii dat het niet normaal is dat z'n zoon niet durft te logeren.

PhilDunphy schreef op 02-05-2022 om 23:22:

[..]

Ik haal dit er nog even uit. Hij doet dit al jaren. Sterker nog, 90% van de tijd vindt hij het wel prima zo. Hij gaat dus nooit veranderen. Verandering nastreven staat dus gelijk aan hopen dat je de loterij wint. De kans is er wel, maar zo minimaal, dat het vooral elke keer weer een teleurstelling is dat je niet de winnende cijfers hebt. Er vanuit gaan dat je de loterij niet gaat winnen, kan een hoop stress wegnemen. Er vanuit gaan dat hij niet een persoon is die zich aan specifieke afspraken houdt, kan dus helpen. Een soort houding van 'Het is prima als hij langs komt en zich dan de leuke vader toont naar zoon. Zo is hij nou eenmaal en dat ga ik niet veranderen. En gelukkig heeft zoon op die momenten een fijne vader. Ik had hem nog méér gegund, maar dit is het en hier gaan we het mee doen.'
Het vraagt flexibiliteit van jou, maar bespaart je frustratie.

Wat betreft de frustraties (die 10% van de tijd) van je ex dat het niet normaal is dat z'n zoon niet durft te logeren, zou ik je willen aanraden te kijken of het lukt om dat bij hem te laten. Als in: je kan uitspreken dat je snapt dat dat hem frustreert. En je kan aanbieden dat als hij een keer samen wil kletsen over hoe jullie dat wellicht toch verder kunnen opbouwen, dat je daar dan zeker voor open staat.
Maar verder zijn dat niet jouw frustraties die jij nu moet oplossen.

Je slaat de spijker op zijn kop. Ik maak mezelf weer verantwoordelijk voor het feit dat hij niet durft te logeren terwijl die verantwoordelijk bij hem ligt. Zelfs zodanig dat ik er met een schuldgevoel dit topic over open. Ik heb alleen nog te onthouden dat ik hem inderdaad naar niemand anders dan zichzelf mag door verwijzen.