Zoontje haalt "verkeerd" adem. Wat te doen?
Ik loop ergens tegenaan en ik merk dat het mij te veel energie gaat
kosten omdat ik me er zorgen over maak en geen oplossing zie.
Sinds een paar weken haalt mijn zoontje van 6 jaar op bepaalde momenten opeens vaak en
heel diep adem. Het lijkt het beetje op hyperventileren als ik erover
lees al is meteen een labeltje plakken niet mijn bedoeling. In het
begin zei ik er niets van. Ten eerste omdat ik dacht dat het vanzelf
wel over zal gaan en ten tweede omdat ik denk dat iets wat te veel
aandacht krijgt, kan groeien. Maar nu het blijft, heb ik het gevoel
dat ik er toch wat mee moet. Ik benoem het nu ook soms bij zoontje
maar merk dat dat soms juist averechts werkt. Hij klaagt de laatste
tijd ook herhaaldelijk over hoofd- en buikpijn en ik heb gelezen dat
dit ook hierdoor kan komen. Dus ik maak me eigenlijk een beetje
zorgen en weet even niet hoe ik dit het beste aan kan pakken. Ik heb
het gisteren met man besproken en die bagatelliseert het tot nu toe.
Vindt dat ik het te groot maak en neemt het nog niet serieus. Ik heb
hem duidelijk gemaakt dat ik iets misschien kleins voor wil zijn dat
het groter wordt. Mijn gedachten gaan nu uit naar geen aandacht meer
aan geven en kijken of het vanzelf weer afneemt, juist wel benoemen
en actief richten op een goede ademhaling of hulp zoeken om eventueel
ook te achterhalen waar dit opeens vandaan komt. Tips en/ervaringen
zijn welkom!
Fijn om hier met jullie over van gedachten te wisselen! Het maakt het ietsje lichter allemaal. Ik houd jullie op de hoogte.
Man heeft vandaag samen met mij wat meer op zoontje gelet en ziet nu ook wel in dat we iig advies nodig hebben. Gelukkig maar want dat voelt een stuk minder "eenzaam" in deze situatie.
We gaan morgen een telefonisch consult met de huisarts regelen en dan bespreken hoe dit verder aan te pakken.
Ik merk dat ik rustiger ben nu ik weet dat ik niet meer alleen hoef "aan te modderen".
We zijn vandaag bij de huisarts geweest en die denkt dat het door spanning komt. Ik zat hier zelf ook al aan te denken en dat groep 3 toch even wat spanning met zich meebrengt. Advies is nu om met de juf te gaan praten ( hebben toevallig volgende week het 10 minuten gesprekje) en een maandje aankijken.
Mocht het niet beter gaan dan worden we doorgestuurd naar een orthopedagoog. Al zat ik zelf ook aan een logopedist te denken.
Maar eerst maar eens afwachten hoe dit zich verder ontwikkelt. Vooralsnog ging het dit weekend een stuk beter. Hopelijk zet dit zich door!
Fijn dat je hulp hebt bij het probleem, van je man en van de huisarts! Toch een fijn idee dat je er niet alleen voor staat, lijkt me. Ook fijn dat er niet direct iets medisch lijkt te zijn, natuurlijk!
Hopelijk lost het probleem zich gauw op 
Allemaal waar wat je zegt!
Ook vandaag lijkt de trend van het weekend zich door te zetten 😀
Nu even kijken hoe het straks tijdens het eten is want dan heeft hij het vaak het ergst.
Ik blijf het af en toe lastig vinden om op het moment dat het gebeurt hiermee om te gaan. Wel wat zeggen, soms wat zeggen, helemaal niks zeggen. En wat zeg je dan, als je wel wat zegt. Ik wil het door mijn actie ook niet verergeren maar niks doen voelt ook niet goed.
Tijdens het eten, heeft hij het heel sterk. Daarbuiten gaat het de laatste dagen beter gelukkig.
Verder zou het best spanning kunnen zijn maar is hij ook gewoon nog vrolijk en lekker aan het spelen.
Dat zou me gerust moeten stellen en dat doet het ook wel.
Maar het blijft me toch bezig houden 🥴 Want ik wil niet dat hij een gewoonte ontwikkelt die lastig af te leren is.
Heb je die vraag ook gesteld aan de huisarts? Misschien heeft hij goed advies. Anders kun je het misschien via een e-consult laagdrempelig vragen?
Ik herken wat je beschrijft. Mijn dochter (ook 6) heeft dit ook een tijd lang gedaan. Ze deed het meestal op een rustig moment, als ze even televisie mocht kijken bijv. Het leek erg op hyperventileren, heel onnatuurlijk diep ademhalen. Als we er wat van zeiden werd ze een beetje boos, het hielp totaal niet. Ik had ook het idee dat het met spanningen te maken had. We waren toen ook bij een fysiotherapeut met haar (voor iets anders) en daar heb ik het aangegeven. De fysio gaf aan dat het past bij spanningen inderdaad. Ze heeft snel last van overprikkeling en dat uit zich dan in onnatuurlijk diep ademhalen en buikklachten. De fysio heeft een paar ontspanningsoefeningen gegeven. Zo moesten we bijv. bellenblazen, ademen naar de tenen, zitten/liggen als slappe pop etc. We mochten er niet de nadruk op leggen en hebben het er ook nooit meer over gehad met haar. Ik heb trouwens niet de indruk dat die paar oefeningen veel gedaan hebben. Volgens mij is het vanzelf beter gegaan. Ze zit nu gewoon beter in haar vel doordat ze op school wat meer gewend is.. Hopelijk gaat het bij jouw zoon ook snel over!
Unwind schreef op 10-11-2021 om 15:33:
Heb je die vraag ook gesteld aan de huisarts? Misschien heeft hij goed advies. Anders kun je het misschien via een e-consult laagdrempelig vragen?
Ja stom hè, daar heb ik op het moment niet aan gedacht. Ik zat gisteren wel te denken om deze vraag aan een logopedist te stellen.
Hetmaggeennaamhebben schreef op 10-11-2021 om 16:17:
Ik herken wat je beschrijft. Mijn dochter (ook 6) heeft dit ook een tijd lang gedaan. Ze deed het meestal op een rustig moment, als ze even televisie mocht kijken bijv. Het leek erg op hyperventileren, heel onnatuurlijk diep ademhalen. Als we er wat van zeiden werd ze een beetje boos, het hielp totaal niet. Ik had ook het idee dat het met spanningen te maken had. We waren toen ook bij een fysiotherapeut met haar (voor iets anders) en daar heb ik het aangegeven. De fysio gaf aan dat het past bij spanningen inderdaad. Ze heeft snel last van overprikkeling en dat uit zich dan in onnatuurlijk diep ademhalen en buikklachten. De fysio heeft een paar ontspanningsoefeningen gegeven. Zo moesten we bijv. bellenblazen, ademen naar de tenen, zitten/liggen als slappe pop etc. We mochten er niet de nadruk op leggen en hebben het er ook nooit meer over gehad met haar. Ik heb trouwens niet de indruk dat die paar oefeningen veel gedaan hebben. Volgens mij is het vanzelf beter gegaan. Ze zit nu gewoon beter in haar vel doordat ze op school wat meer gewend is.. Hopelijk gaat het bij jouw zoon ook snel over!
Bedankt voor je reactie! Fijn om te horen dat het bij je dochter min of meer vanzelf over is gegaan. En ook dat je het er het beste niet over kunt hebben. Dat zei mijn gevoel diep van binnen ook.
Ik heb gisteren mijn gevoel bij mijn man geuit en dat heeft ook wel geholpen om het weer even wat meer los te laten. Vooralsnog wordt het niet erger en is hij verder een blij kereltje dus ik kijk het voor nu even aan.
Hoe lang heeft het bij je dochtertje geduurd, denk je?
Elmie schreef op 10-11-2021 om 17:34:
Hoe lang heeft het bij je dochtertje geduurd, denk je?
Ik denk ongeveer 3 maanden, het ging een beetje op en af, maar het is nu al een hele tijd niet meer voorgekomen.
