16 jarige zoon uit de kast met travestie/crossdressing
Onze 16 jarige zoon is rond zijn 12 de stiekum gaan kleden/experimenteren met de oude kleding van zijn 2 jaar oudere zus, welke niet meer werden gedragen en op zolder liggen opgeslagen.
Hij is toen niet heel voorzichtig te werk gegaan en de kleren gewoon daar wer in de kast gefrommeld ( lagen netjes gevouwen ) daar door ben ik er achter gekomen, dat hij dat deed, want de kleren waren mijn oudste dochter te klein geworden, dus kon zij het niet zijn, en onze jongste dochter ook niet.
Heb duidelijke afspraken gemaakt hij mocht door gaan met zijn geexperimenter op zolder, maar moets uit de kasten op de slaapkamers blijven, dat was een no go en als hij dat ging doen zouden er andere maatregelen worden genomen.
Wat ik ook wilde hebben dat hij er open over was tegen over mij zo dat ik dat een beetje in de gaten kon houden, als hij bezig is stuurt hij ook keurig en appje, vaak met een verhaal er bij hoe hij zich voelde op dat moment.
Hij klede zich in het begin soms om zo 1keer per maand soms 2 en deed dat alleen als hij zich verveelde zijn vrienden er niet waren en bij slecht weer.
De laatste jaar is de behoefte bij hem toe genomen kleed zich nu soms wel 5 keer per maand in de oude kleren van zijn zus.
Hij is nu tegen over mij uit de kast dat hij deze behoefte heeft en er mee heeft proberen te stoppen , maar dat dit niet lukt en dat hij zich nu beschouwd als crossdresser.
Voor hem is het nog een beetje een drama hoe hij er nu verder mee moet, wil graag dat ik hem help/ steun hier in en is de oude kleding op zolder een beetje beu en wil graag zelf een vrouwelijke gaderobe opbouwen.
Tot nu toe ben ik de enige die hij hier in vertrouwd en verder weet niemand het nog.
Zijn er meer moeders die hier mee te maken hebben en wat kan ik het beste doen, heb gezegd dat ik er alle begrip voor heb en er open voor sta, maar zoek ,meer info wat te doen, op internet zie ik niet veel over crossdressing bij jonge kinderen wie weet wat?
Bestellen
Als hij nog niet naar winkels wil kan hij natuurlijk prima van alles online bestellen.
Voor meer info kan hij misschien naar het COC, of er zal wel een belangenvereniging zijn voor travestieten.
Pardon?
Je zoon is 16! geen jong kind meer. Hij is nog 2 jaar verwijdert van een meerderjarige stempel.
Maar goed... Verder heb ik er geen echte ervaring mee. Een van mijn stiefzoons zou het liefste ook in kleding van meiden rondlopen, maar daar heeft moeder het hem verboden. Vanwege de huidige onderlinge verhouding tussen ons, ga ik daar ook niets mee doen. Wel helpt hij graag met het uitzoeken van kleding voor mijn dochter en zijn we samen aan het naaien.
Als je jouw zoon wil helpen zou ik op zoek gaan naar volwassene die hetzelfde heeft meegemaakt. Die ervaring heeft. Vraag eens rond bij maatschappelijk werk, Humanitas of buurtcentra.
Aanhaken
https://www.vereniging-genderdiversiteit.nl/2017/08/travestie-in-de-media/
Je zoon is 16. Dat is geen jong kind meer.
Hij kan zelf op onderzoek gaan en jou zonodig daar bij betrekken. Zorg dat hij eigen kleding heeft of laat hem daar zelf voor zorgen. En als hij jou daar in wil betrekken dan is dat zijn zaak, niet die van jou.
Als hij echt graag wil dat jij hem daar bij helpt, gezien je controleneiging en restricties en eerste reactie (paal en perk aan het gebruik van kleding van zusjes), dan kun je samen op onderzoek gaan. Hopelijk kun je er dan iets meer openminded mee omgaan.
Ik denk dat het belangrijk is dat je zoon in contact komt met lotgenoten.
Je kunt wegwijzers vragen aan deze vereniging. En anders zou ik mijn lokale COC bellen voor informatie.
Hij is niet de enige crossdresser in de wereld. Hoewel het zelfs in groepen van diverse genderidentiteit een lastige positie is. Dus je helpt hem met zelfvertrouwen en hoe hij daarmee omgaat.
Er zijn vast wel mensen die hem dat willen uitleggen.
Maar stop met die controledwang.
Overigens
Kan natuurlijk best zijn dat je er aanvankelijk toch van schrok. Het is geen dagelijkse ervaring dat je kind uit de kast komt met dit soort minderheidsgedrag.
Dan hoop ik dat je dat ook weer kunt loslaten. En dat ook aan je zoon melden. Die zal die initiele reactie van afweer vaak tegenkomen. En hoe ga je daar mee om?
Fijn dat je er zo open mee omgaat
Maar ik ben het wel met de schrijfsters hierboven eens dat hij hier zelf zijn weg in moet vinden. Jij kunt hem het beste helpen door hem onvoorwaardelijk te accepteren, en misschien door hem te helpen het thuis bespreekbaar te maken. Dat is de eerste stap. En heel belangrijk, want als je thuis niet jezelf kunt/durft te zijn, waar dan wel?? Maar misschien is het al een gewoon gespreksonderwerp bij jullie thuis, dat haal ik niet uit je post.
Het zou denk ik heel fijn voor hem zijn als hij wel in de kasten van zijn zussen en van jou mag neuzen, en er afspraken gemaakt kunnen worden over wat er wel en niet kan/mag van de dames. Het is natuurlijk veel lastiger voor hem om in een winkel wat uit te zoeken/te passen dan thuis. En online winkelen kan hij ook nog niet. Dus gewoon thuis is het meest praktisch. Misschien kun je daarmee beginnen.
Ik vind een jongen van 16 geen klein kind meer, maar zeker ook nog geen volwassene. Dus ik zou hem stimuleren om zelf op onderzoek uit te gaan, maar dat niet voor hem te doen. Daarmee kun je hem namelijk ook nog het gevoel geven dat jij de richting voor hem bepaalt, hem in een hokje duwt. Hij is nog aan het ontdekken en experimenteren, zolang hij zichzelf niet in gevaar brengt (zoals bij drugs) zou ik hem daar lekker zijn gang in laten gaan. Niet zelf invullen, niet zelf kleding voor hem kopen, maar hem zelf laten ontdekken.
En nog even: hij moet er van jou open over zijn. Zo werkt dat natuurlijk niet. Je moet een sfeer creëren, waarin hij zich veilig voelt om open te zijn. Maar dat ligt bij jou, dat kun je hem niet opleggen. Daar zit echt een groot en wezenlijk verschil in. Ik hoop dat je dat verschil aanvoelt.
Echt AnneJ
Jij vindt dat deze moeder niet openminded met haar zoons gevoel omgaat? Omdat ze geprobeerd heeft zijn gedrag wat in de gaten te houden en vond dat rommelen in de kledingkasten van haar en zijn zussen een no-go is?
Ik vind dat heel normaal hoor en vind dat dat niets te maken heeft met controlerend en niet openminded gedrag.
Door zijn moeder op de hoogte te houden, leert hij/kan hij leren dat hij bij haar terecht kan. En ook dat bij haar zijn geheim in deze kwetsbare periode veilig was. Hij voelt zich blijkbaar ook veilig genoeg want zoon heeft zijn moeder in vertrouwen genomen nu hij mee duidelijkheid heeft over wie hij is. En zij accepteert dat, voor zover ik dat kan beoordelen, zonder voorbehoud. En zoekt mee naar manieren om er mee om te gaan. Is toch prima!
Waarom is het gek dat de kledingkasten van zussen en moeder no-go zijn? Dat is hier ook zo hoor. Mijn drie dochters mogen niet zomaar in elkaars of in mijn kasten neuzen en kleding van elkaar gebruiken. In overleg is er een boel mogelijk, maar je duikt niet zomaar in elkaars kast/spullen. Dat is ieders privacy.
Ik snap dat het voor een jongen lastig is om aan meisjeskleding te komen, maar mij lijkt de tip van Phryne een goede: laat hem online dingen uitzoeken. Kam hij ook mooi dingen in zijn eigen smaak kopen.
Wat betreft openheid: ik denk dat ik zou proberen openheid binnen het gezin te stimuleren. Dat kan natuurlijk alleen wanneer vader en zussen er ook open en onbevooroordeeld mee om kunnen gaan. Dat kan to het best inschatten samen met zoon.
Aagje
Dank voor de reakties tot nu toe
Dank voor de reakties
Dat van bestellen was in mij ook al opgekomen, om samen met hem dan naar dingen kijken en hem laten beslissen wat hij graag wil, weet wel een beetje van zijn smaak af, wat hij leuk vindt maar zal hem op deze manier wel willen helpen.
En misschien wat onduidelijk maar hij is al sinds zijn 12 op onderzoek en aan het experimenteren hier mee, liet hem altijd zijn gang gaan, dacht dat het een fase was, maar is in tussen een deel van hem geworden waar ik helemaal geen problemen mee heb, en het controleren wilde in die tijd hem wel beschermen hier voor dat hij niet op rare paden etc zou komen, en ook dat hij een uitlaat klep had bij iemand die hij kan vertrouwen zo dat hij er niet alleen mee rond loopt en hij zijn ei ook kwijt kan, dat was mijn gedachte toen.
En dat hij niet in de kast van mij en mijn dochter mag komen, spreekt denk ik voor zich, oude kleren op zolder ok maar wat wij dragen nee dat wil ik niet hebben.
Hij is nu tegen over mij uit de kast ( de rest zal ook wel ingelicht gaan worden alleen nog een mannier vinden ) het is voor hem zelf momenteel ook nog een beetje een drama voor hem en wil graag hulp om het verder vorm te gaan geven, niet alleen een eigen gadarobe maar hij wil graag ook leren omgaan met make up en opmaken etc en daar heeft hij expeciet mijn hulp voor gevraagd.
We hebben wel gekeken op internet naar lotgenoten, maar van zijn leeftijd vindt je niet veel info op internet en hij wil wel graag een maatje die hier ook mee zit.
Uit de kast
Je zegt we moeten een manier vinden om nog uit de kast te komen. Ik begrijp hier uit dat je je zoon hiermee wilt helpen. Het enige wat je als ouders hierin kan doen is bijstaan. Laat hem het waar hoe en waarom zelf bepalen en sta achter hem. Voor het vertellen dat je een crossdresser bent of homo , lesbi of wat dan ook is geen vast moment of manier. Het is het moment dat je zoon zich zeker en veilig genoeg voelt om het te zeggen. En MOET je het wel zeggen? Ik denk van niet. Zolang je zoon zich niet zeker en veilig genoeg voelt hoeft dat niet.
Maar zijn commingout is zijn commingout en die MOET hij zelf bepalen hoe, waar en tegen wie.
Misschien als hij het op school verteld ooit dat er meer mensen zijn die zichzelf hierin herkennen.
Je kan absoluut hulp vragen bij COC en ga anders eens naar je jeugd en gezin. Misschien weten zij waar je zoon met leeftijdsgenoten kan praten. En wat denk je van youtube. Daar zijn zoveel mensen die travestiet dan wel trans zijn. Ook daar kan hij hulp en steun vragen. Zelfs anoniem! Er zijn zoveel makeup guru’s die man zijn op youtube.
En weet dat er tegenwoordig zoveel meiden zijn die trans mensen leuk vinden. Juist vanwege de make up en winkelen. Ik weet niet of je in een grote stad woont of in een ons kent ons dorp. Ik weet dat dat mee kan spelen in je comming out.
In ieder geval respect voor je zoon!
Hulp zoeken?
Hallo, ik heb een zoon van 14 (altijd gedacht dat hij een echte jongens jongen was/is) die ook al zo’n 2 jaar met het verkleden bezig is. Tot heden was het allemaal erg geheimzinnig, maar nu heb ik hem “betrapt” (klinkt erger dan t is, misschien is “gezien” een betere omschrijving) Hij vindt t uiteraard niet fijn dat ik t weet, maar van mij mag hij zich zo vaak verkleden als hij wil (doet t alleen thuis, s’nachts) Maar hij heeft een vriendinnetje...Vertellen aan het vriendinnetje is op dit moment echt geen optie. (Is het wel een echt vriendinnetje of omdat zijn vrienden “fix” hebben (wat een nare omschrijving gebruiken ze tegenwoordig toch!) heeft hij ook een vriendinnetje). Graag zou ik zien dat hij met een goede hulpverlener gesprekken kan voeren die hem sterker maken, zodat hij uiteindelijk of er voor uit durft te komen of misschien de neiging verminderd, al denk ik dat na 2 jaar die kans klein is. Wie weet er een goede hulpverlener in de regio Arnhem Zutphen of Doetinchem? Andere tips zijn ook van harte welkom.
Niks dramatisch
Ik heb een collega die soms aan crossdressing doet (alleen privé). Hij is hetero, gelukkig getrouwd, gezin, niet overdreven vrouwelijk, niet overdreven mannelijk. Behalve een paar heel goede vrienden weet niemand dit en dat hoeft ook niet. Zo kan het dus ook. Het is in zijn ogen niets dramatisch, gewoon een soort hobby.
Heeft je zoon er zelf problemen mee? Heeft hij behoefte aan hulp? Een hulpverlener kan je zoon zo nodig helpen zichzelf te accepteren, maar als het voor hem geen probleem is, hoef jij het ook niet tot een probleem te maken.
Hulp geboden
Hallo Miranda
Ik denk dat ik je bij deze situatie kan helpen, het klinkt heel herkenbaar, ben zelf een travestiet van 25 jaar. Vond je bericht toevallig via Google en heb speciaal een account gemaakt met de naam van m'n vrouwelijk alter ego om je te contacteren. Stuur me gerust een mailtje of nog handiger voeg me toe op skype ([email protected] voor beide). Hoop van je te horen!
Jessica
Hupl geboden 2
Hallo Miranda, ik heb nog niks van je gehoord, heb je m'n vorig berichtje gelezen? Ik zou je zeer graag willen bijstaan met advies, je hebt mijn mail en skype!
Jessica
Coc inderdaad
Is mijn eerste reactie. En als rolmodellen...? Eddie Izzard, zeer succesvole transvestiet uit Engeland, fantastische stand-up comedian.
Sini
Vrouwen en mannenkleren
Deze draad is al een hele tijd stil, maar het onderwerp is nog steeds actueel. Ik verbaas me erover dat we allemaal vergeten zijn dat vrouwen nog niet zo lang óók in broeken - ooit mannenkleding - mogen lopen. Waarom in vredesnaam mogen mannen niet gewoon in rokken of jurken lopen! En dan bedoel ik gewoon als man, met een voorkeur voor bepaalde kleding. (dus zonder doen of je van het andere geslacht bent - dus zonder nepborsten of - piemels).
elledoris
Mag dat niet dan? Als ik met een jurk naar m'n werk wil zal niemand daar bezwaar tegen maken. Maar ik loop liever in een broek! Mag dat nog?
Bezwaar maken?
Ik denk dat je best als jongen of man in een jurk of rok "mag" lopen, je zult niet de politie achter je aan krijgen of zo.
Maar commentaar zal er wel zijn, afhankelijk ook van hoe smaakvol je dat doet.
Als een jongen lang haar heeft krijgt hij ook commentaar, of op zijn piercing, op zijn haarkleur, etc. Als je daar niet tegen kan moet je het niet doen.
Er zijn nou eenmaal erg veel mensen waarbij ze de handjes af en toe op de mond zouden moeten plakken, die dus graag hardop laten horen wat ze zien "he wat ben jij dik" "kijk een chinees" en "zo wat een grote auto".
En dan meestal voorzien van al dan niet lollig bedoelde franjes.
Doe aan wat je leuk vindt, wat schoon is, heel is en niet stinkt, en dan kom je al een heel eind als je erbij kijkt of het normaal is. Commentaar is er altijd.
Nou zit er aan travestie wel iets dubbels, want je kan als jongen een rok aan doen omdat je:
- gewoon een rok aan wil want mooi of luchtig
- een vrouw wil zijn
- opgewonden raakt van vrouwenkleren dragen
- wil provoceren
- etc (ik ken niet alle mogelijke motieven).
Mensen schatten in wat ze denken dat je motivatie is en soms zitten ze er naast.
En ik denk dat categorie 3 het beter binnenshuis kan houden.
Anekdote in het kader van 'je zal het maar meemaken!' ...
Ooit liep ik in één van mijn kilts over straat. Kwam er plotseling een flink aangeschoten - misschien zelfs wel starnakel dronken - Schotse toerist (uit de groep waarmee hij was) op mij afgestevend om mij verontwaardigd te melden dat die rok speciaal voor mannen was en dat ik hem tot overmaat van ramp ook nog eens achterstevoren droeg.
Ik heb me uiteraard vriendelijk verontschuldigd naar hem, aangezien me dat alles bij elkaar het veiligste leek. Anders had ik natuurlijk een wijdlopig, maar gloedvol betoog afgestoken over het beginsel van 'leven en laten leven'.
Rode krullenbol
Rode krullebol
In een Schotse kilt gaan lopen, en dan ook nog een mannenkilt én achterstevoren, is natuurlijk een stukje culturele toe-eigening van jewelste, dus dat kan inderdaad op verzet van de oorspronkelijke cultuurhouders stuiten...
Ik kan me voorstellen dat als je in Amsterdam gaat lopen met een Ajax shirt met daarop "010" je ook commentaar krijgt en dan helpt "leven en laten leven"waarschijnlijk evenmin.
Al had die Schot wel een beetje rekening mogen houden met het feit dat jij in je eigen land bent, en hij niet.
Had je nou zo in Glasgow rondgelopen, dan had hij een sterker punt gehad.
(Op een DVD van Rammstein vertelt hun manager dat bij een optreden in Mexico iemand met een shirt met hakenkruis rondliep. Desgevraagd legde deze fan uit dat hij "iets Duits" had aangedaan voor de band. Maar hij was niet te beroerd om het shirt op hun verzoek toch maar weer uit te doen. Het is niet altijd makkelijk om de gevoeligheden van andere naties te onderkennen.)
Ik denk dat je zeker niet de enigste moeder bent die dit een moeilijk onderwerp vind met een crosdresser als zoon.
ik begon zelf al met crossdressen op mijn 12e waarbij ik stiekem rondliep in de pantys en hakken van mijn moeder. toen nog erg onschuldig, ook proberen te stoppen ermee wat nooit lukte. de drang naar het vrouwelijk kleden was te groot. ik heb dat altijd verborgen proberen te houden voor mijn moeder wat uiteindelijk toch onmogelijk bleek. toen ze er achter kwam hebben we echt een uren lang gesprek samen gehad waarbij vooral zij vele vragen had. voor mij was het een last van me schouders die er af viel en ik eindelijk eerlijk kon zijn om wie ik echt was. de acceptatie van mijn moeder hierin heeft zo'n enorme grote rol gespeeld om mijzelf verder te ontwikkelen als crossdresser wat uiteindelijk ook steeds meer echte travestie werd.
ik merkte dat mijn moeder ook wel erg nieuwsgierig werd naar wat ik dan allemaal droeg, ze heeft mijn kledingkast vaak doorzocht als ik niet thuis was wat ik in het begin niet echt erg vond maar toch soms wel ongemakkelijk voelde omdat mijn seksspeeltjes er ook wel eens tussen lagen. dat is toch net wat te privé. dat zou ik dus afraden. als hij de behoefte heeft om daar open over te zijn wat hij draagt geeft hij dat zelf wel aan.
ik zou je zoon dus zeker adviseren om zelf zijn eigen vrouwenkleding/lingerie te gaan kopen, je kunt hem ook evt daarmee helpen als hij dat wilt. (misschien samen shoppen of kledingadviezen geven). maar het is echt aan je zoon zelf in hoeverre hij daar behoefte aan heeft. online zijn er gelukkig genoeg websites waar crossdressers en travestieten elkaar kunnen ontmoeten, en denk dat je zoon die ook wel zal vinden hoor.
topic is 4 jaar oud, denk niet dat to nog advies nodig heeft.
Schemerlampje schreef op 25-02-2022 om 14:50:
topic is 4 jaar oud, denk niet dat to nog advies nodig heeft.
want alleen to loopt ermee rond.. man man man. er is al zo weinig over te vinden. kan ook helpen voor anderen die ermee zitten
Ik ben zelf travestiet (ik noem mezelf liever een crossdresser. Dat klink minder negatief.)
sinds mijn twaalfde, en ik ben nu 57.
Toen ik ongeveer 10 of 12 hadden wij thuis altijd kledingparty's met gebruikte en tweedehands kleding. Dit is natuurlijk ideaal voor crossdressers.
Ik stond 's morgens in het weekend altijd heel vroeg op om in de zakken met kleding te snuffelen.
Later vond mijn moeder dit uit, en heeft me dit altijd verweten, sinds zij stierf.
Soms maakte zij kokhalzende geluiden en gebaren, alleen om te tonen hoe walgelijk zij mijn hobby vond.
Ik had nooit zin in een relatie of seks, maar iedereen probeerde mij in die richting te duwen. Zelfs op mijn werk, waar ze overigens niks wisten van mijn crossdressing.
Mijn moeder stuurde diverse malen prostituees naar mij thuis, en zij regelde dat vrouwen mij "toevallig" tegenkwamen.
Ik wilde dit niet. Misschien omdat mijn ouders een zeer slechte relatie hadden, maar samen bleven voor de kinderen, en een heel slecht voorbeeld waren.
Dit heeft het leven van mijn moeder heel negatief beïnvloed, omdat er voor haar maar één weg was: Stoppen met crossdressing, en trouwen en kinderen krijgen.
Ouders kunnen zichzelf het leven veel makkelijker te maken door crossdressing gewoon te accepteren als een onderdeel van hun kind.
Het gaat namelijk nooit meer weg. Je kunt het nooit afleren, en er zijn geen pilletjes voor.
Het wordt alleen maar "erger".
Het zal een belangrijke plek in het leven van je kind innemen.
Praat met je kind, en heb het vooral over de gevolgen in relatie met andere mensen.
Hoe wil het kind dat anderen hem/haar zien?
En hoe zullen anderen reageren, op school, op werk, op straat?
Dat is geen probleem als je daarmee om kunt gaan.
Je kunt begeleiden, maar niet sturen. Advies geven, maar geen eisen stellen.
Dat je zoon niet aan de kleding van zijn zusjes mag zitten kun je oplossen door af te spreken dat zijn zusjes ook niet aan zijn kleding zullen komen.
Met dingen dreigen als "Andere Maatregelen" vind ik zeer ongepast, en ik zou dat als een dreigement opvatten, en kan de relatie verslechteren.
Kijk op sites waar ze tweedehands kleding verkopen zoals Marktplaats of Vinted.
Op Vinted koop je vooral in Frankrijk, maar België, Spanje, Italië, en Nederland zijn ook mogelijk. De verzendkosten zijn heel redelijk.
Je koopt er heel makkelijk, maar pas op met de maten.
Je hoeft zelfs de taal niet te kennen, en je betaalt heel simpel via iDeal.
Mijn moeder is enkele jaren geleden overleden, en nu ben ik "vrij" om te doen wat ik wil.
Wat anderen van mijn kleding denken maakt mij weinig uit, maar ik hou ervan om mensen te provoceren.
Ik ben er wel constant mee bezig, maar echt omkleden doe ik misschien één of twee keer in de maand.
Ik heb nu een grotere garderobe in dameskleding dan de meeste vrouwen.
Ik heb ca 150 jassen, en 30 rokken, en ik heb maar één herenjas, die ik van het werk kreeg.
Laatst moest ik naar een keuring, en dagen van tevoren dacht ik al over wat ik aan zou doen.
Ik koos voor een zwarte broekrok met zwarte veterlaarzen, en een lange blauwe mantel.
Niemand bij de arts scheen het op te merken.
Later toen ik ging winkelen keken mensen wel, maar ze zeiden niks.
