"ik weet het niet!"
Lieve forum'bewoners',
als vader van 1 kind en stiefvader van een anders kom je zo nu en dan in situaties waar je echt niet meer weet wat je moet doen.
Het betreft hierbij mijn stiefzoon, uit het eerste huwelijk van mijn vrouw. Hij is 14, en volledig onzelfstandig. Als je hem niet aanspreekt op wat hij moet doen, loopt hij de hele week in dezelfde kleren, ongedouched rond en eet alleen pindakaas en pannenkoeken. Op zich niet iets heel erg raars voor een puber, maar waar ik razend van word is zijn lievelingsexcuus: "Ik weet het niet".
Als je hem vraagt waar toch die jas is die hij mee naar school heeft genomen: "Ik weet het niet."
Als je erachter komt dat hij weet wat er in je personlijke lade's zit en je vraagt waarom hij daarin heeft gekeken: "Ik weet het niet."
Als hij uit de douche komt en stinkt nog steeds en je vraagt waarom hij geen douchegel heeft gebruikt: "Ik weet het niet."
Als hij op school een andere leerling in elkaar heeft geslagen, als hij zich voor de 1000ste keer niet aan de afspraken houd, als hij liegt, als hij steelt, wat hij ook doet, als je hem vraagt waarom hij het doet of waar iets is gebleven: "Ik weet het niet."
En razend worden als je dat niet geloofd. Dan komen we nog tot: "Dan geloof je het toch niet, dat is niet mijn probleem!" en daarna gaan de kaken op elkaar en is er niets meer te bereiken. Volledig ontoegankelijk. En vol gekrenkte trots smijten met de deuren maar...
Tja...wat moet je daar nou mee? En dan kan ik eens zeggen: "Ik weet het niet".
Help?
Oei oei oei
wat een negatieve lading! Het is duidelijk dat jij het er helemaal mee gehad hebt. Is het noodzakelijk dat jij je veel met hem bezighoudt? Momenteel in ieder geval, denk ik dat de sfeer er niet beter op wordt, zeker niet als je alleen naar negatieve dingen kan kijken.
Maar hier dan toch hopelijk een advies om het 'weetikniet' antwoord te voorkomen.
Stop met die vragen!
Je wilt vlg. mij ook helemaal geen antwoord. Laat eens duidelijk horen wat wel de bedoeling is.
Vraag niet waarom hij geen sopje gebruikt. Zeg dat hij een sopje moet gebruiken en dat hij gaat stinken op deze manier.
Stuur hem gewoon terug naar school om zijn jas te gaan halen.
vertel hem gewoon dat je niet wil dat hij in je privacy neust. Maar vergeet hem ook niet hartelijk te bedanken voor al die interesse in jouw persoontje!☺
De waarom-vraag is in veel gevallen echt absoluut zinloos. Praat met hem over die zaken maar vraag dan naar andere dingen. Zonder de verwijtende waarom-waar vraag.
En vraag je af of jij degene bent die dit contact steeds moet aangaan. Het is natuurlijk heel nobel als je dit wel doet om je vrouw te ondersteunen; maar het is nu eenmaal niet je eigen kind en dat is moeilijker geduld op te brengen. Als dat ontaard in een negatieve houding dan is dat begrijpelijk, maar trek je dan even terug. Want je helpt zo niet!
Klinkt wel herkenbaar
Ook hier een 14 jarige die nooit uit zichzelf schone kleren aan zal trekken, geen douchegel gebruikt, alleen deo opdoet als ik met de roller achter hem aanren, en zich niet aan afspraken houdt. Ik neem aan dat dit echt bij z'n leeftijd hoort. Inmiddels ben ik er door schade en schande achtergekomen dat vragen stellen de boel enorm op de spits drijft. Hij raakt dan geïrriteerd en trekt zich nog meer terug dan hij al doet. Ik kies dus ook de aanpak die hierboven al beschreven wordt: ik geef concrete opdrachten. En ik probeer erachter te komen hoe wel wel contact met elkaar kunnen hebben. Dat lukt best, bij vlagen.
Ik krijg het gevoel dat je wel heel erg op z'n huid zit. Dat hij niet in jouw spullen mag neuzen, kun je natuurlijk gewoon zeggen. Maar al die vragen hebben geen enkele zin. Hij geeft geen bevredigend antwoord, omdat er natuurlijk geen bevredigend antwoord bestaat. Je drijft hem in het nauw met die vragen en wat moet hij anders antwoorden?
Ik zou hem iets meer met rust laten, wat kan jou die douchegel tenslotte schelen. Dat komt heus wel goed. Sterkte! Het is niet altijd makkelijk zo'n ranzige puber in huis!
Verboden zinnetje
Hoi Papa Beer,
Ik heb hier al jaren geleden (zoon is inmiddels) twee dingen in de ban gedaan: 'weet ik niet' en 'sorry'. Niet dat het helpt hoor. Maar het is zo herkenbaar wat je schrijft. Waar is je OV? Weet ik niet. Hoezo niet? Weet ik niet. Waarom doe je (vul maar in). Weet ik niet. of Sorry als het iets is waar ik echt niet blij mee ben.
Waarom lieg je? Weet ik niet. Sorry. Waarom steel je. Doe ik niet. Weet ik niet. Sorry.
Hij doucht wel minstens 1x per dag en ruikt lekker, maar verder veel herkenning hoor. Ik heb helaas geen advies, zoon is inmiddels 18 en weet nog steeds heel veel niet 
Misschien inderdaad iets minder de confrontatie opzoeken, maar ik weet uit de praktijk hoe moeilijk dat is als je echt niets begrijpt van bepaalde acties.
sterkte!
Gewoon
Klinkt eigenlijk als een gewone gemiddelde puber. Lees maar eens wat draadjes terug in het archief. Of lees "het puberende brein".
Waarom is trouwen sowieso een heel moeilijke vraag om te beantwoorden. Weet jij altijd precies onder woorden te brengen waarom je iets doet?
Je hoeft het ook niet te begrijpen
Pubers begrijpen zichzelf niet eens, laat staan dat ze het aan een ander kunnen uitleggen.
Groeten albana
Omdat hij het niet weet
Weet jij het waarom van al je handelen?
Waaromis gewoon een rotvraag die moeilijk te beantwoorden is, en ik denk dat jhij ook aanvoelt dat jij helemaal geen antwoord op die vraag wilt.
Want wil jij echt weten 'waarom' hij geen douchegel gebruikt heeft? Of probeer je gewoon te zeggen 'he je stinkt, gebruik zeep als je onder de douche staat'?
Denk bij je zelf eerst eens na waarom je steeds waarom vraagt.
Waarom wil je weten dat hij geen zeep gebruikt? Verwacht je een exposé over de milieuverontepreiniging die veroorzaakt wordt door flessen douchgel? Over het nut van je eigen geur houden i.p.v. een chemisch luchtje uit een flesje? Of dat hij jeuk krijgt van zeep?
Of wil je hem gewoon niet ruiken?
Als je echt interesse hebt in zijn diepere zieleroerselen, blijf dan vooral elke communicatie met 'waarom' beginnen. Interesseert het je niet, zeg dan gewoon wat je bedoelt i.p.v. het stellen van wollige vragen.
Geen waarom-vragen
Ik sluit me aan bij de vorige sprekers, voor wat betreft de vragen. Die waarom-vragen zijn meestal niet te beantwoorden, ook niet voor een volwassene. Waarom heb je geen douchegel gebruikt? Nou, gewoon omdat ik dat vergeten was. Ongeveer hetzelfde als op boze toon vragen: Waarom gooi je je drinken om?
Natuurlijk zijn andere punten die je noemt wel ernstig (kinderen in elkaar slaan, stelen), maar je komt ook op die punten niet verder met waarom-vragen. Pubers weten niet waar hun spullen blijven of waarom ze sommige dingen doen. Dit betekent niet dat ze zomaar ontoerekeningsvatbaar (mogen) zijn, maar door hem op deze manier op de huid te zitten, bereik je alleen dat jullie je allebei ingraven en de tegenstellingen alleen verscherpt worden. Wat anderen ook al zeiden: wees duidelijker. Joh, gebruik even deo/douchegel. Ik wil dat je uit mijn persoonlijke spullen blijft. Misschien vind je troost in het feit dat er nog bendes pubers rondlopen die allemaal "weet ik niet" zeggen, dat er al heel veel "weet-ik-niet"-roepende pubers inmiddels heel aardig zijn opgedroogd tot heel verantwoordelijke volwassenen. Die zich nu op hun beurt ergeren aan hun pubers die "weet ik niet" zeggen...
Stiefvader, ken uw plaats
Om te beginnen is de kans vrij groot dat hij zegt dat hij het niet weet omdat hij het niet weet. Was je zelf zo rationeel en beredeneerd op je 14e dat je bij alles wat je deed een analyse van motivaties en intenties kon geven? Echt, probeer je te blijven herinneren hoe het leven was als 14-jarige.
Maar er komt iets bij: je bent zijn vader niet, en hoewel je misschien vindt dat je een gezagspositie hebt, de kans is groot dat je dat in zijn hoofd niet hebt. Sterker, dat hij zich tegen je verzet naarmate je harder probeert je gezag aan hem op te dringen. En opnieuw: kom niet aanzetten met rationele verhalen, die werken niet. Onderken dat de verhoudingen met pubers weinig vanzelfsprekendheden kennen, maar met pubers waar jij de vader niet van bent, maar je je wel die rol en positie aanmeet (hoe terecht ook in jouw ogen) al helemaal niet.
Ik zeg niet dat het fout is je met zijn opvoeding te bemoeien, maar je moet echt bedenken dat je die positie zal moeten verdienen. In ZIJN ogen.
Beste papa beer
Ik heb twee pubers thuis rondlopen. De een douchet, de ander niet. De een is alles kwijt, de ander niet.
Als ik aan een kind vraag 'waarom trek je niet elke dag schone kleren aan?' antwoordt het kind met 'ik weet het niet'. Als ik vraag waarom hij zijn broodtrommeltje niet bij de afwas zet 'haalt hij zijn schouders op'. Als ik vraag waar hij zijn ovkaart/schone sokken, agenda, fietssleutel, schaar, gymtas etc. heeft gelaten, dan weet de puber dat niet. Oplossing: ik verbaas me niet meer, en ik stel de waarom vraag niet meer. Wat er overblijft? Mond dicht, en humor- en relativeringsstand op 10.
Bellefleur
Inderdaad, relativeringsvermogen op stand 10. Maar ook even jezelf in de puber verplaatsen... Wat zou je zelf antwoorden als iemand je vroeg waarom je je broodtrommel niet bij de afwas hebt gezet? Is daar dan een weloverwogen beslissing aan vooraf gegaan? Waarom trek je niet elke dag schone kleren aan? Omdat ik aan andere dingen dacht, Mam, omdat mijn gedachten met iets totaal anders en veel belangrijkers bezig waren en ik dus gewoon het dichtstbijzijnde heb aangetrokken dat bij de hand was. Het helpt echt om je dat te realiseren, merk ik.
Verder heeft Kees ook beslist een punt. Grote kans dat jouw plaats ten opzichte van hem in pubers hoofd heel anders is dan in het hoofd van Papa Beer.
Ik weet het niet
Zou je wel tevreden zijn als die jongen in plaats van "ik weet het niet" zou antwoorden met "oh, dat ben ik vergeten"? En zo niet, wat zou dan wel een acceptabel antwoord zijn volgens jou?
Oeps
Ik dacht eerst, ach het is een puber. Tot het stukje over anderen in elkaar slaan, liegen en stelen. Dat vind ik wel zorgelijk. Niet goed wassen onder de douche is vrij normaal, alles vergeten is vrij normaal. Die van mij doet continu schone kleding aan, daar word ik ook niet goed van. Heb ik net een donkere was gedraaid en binnen 12 uur is de wasmand voor de donkere was weer vol. Ok hij verzamelt wel wat vuile onderbroeken op zijn kamer, dus die kunnen ook wel eens tevoorschijn komen nadat ik net de wasmachine heb aan gezet, maar na elke voetbaltraining je volledige trainingspak in de was gooien draagt ook snel bij aan weer een volle wasmachine.
Waarom vragen heeft geen zin, er namelijk geen waarom, zeker niet voor het "normale" pubergedrag. Misschien is er voor dat in elkaar slaan, liegen en stelen wel een waarom, maar daar zal oorzaak en gevolg wat minder duidelijk zijn. Misschien wordt hij enorm gepest, misschien heeft hij foute vrienden, misschien heeft hij een verslaving (games waarbij je dingen moet kopen, sigaretten, alcohol). Denk dat je hierbij wel achter het waarom moet komen, maar dat gaat niet lukken door hem te vragen waarom hij dat doet, maar meer met algemene gesprekken, door wat twitteraccounts van hem en zijn vrienden te bestuderen, misschien eens met ouders van vrienden te praten etc. Ik zeg overigens "je" maar ik bedoel eigenlijk zijn ouders.
Papa beer, hoe lang al samen?
Hoe lang en waardoor ben je stiefvader? Door scheiding en is biologische vader nog in leven en/of nog in beeld? 'Uit het eerste huwelijk' betekent bij mij niet standaard dat er een scheiding is geweest. En hoe lang zijn jullie al een gezin? Denk namelijk dat dat heel veel uitmaakt. Natuurlijk ook de vraag of het duidelijk is wat je vrouw van je verwacht of wenst. Verder sluit ik me aan bij zo ongeveer alle voorgangsters: laat het Waarom maar zitten. Succes want het valt niet mee.
