Klagen over de jeugd is van alle tijden
Onderstaand artikel vond ik en wil ik graag met jullie delen.
Nellie Bakker, hoofddocente Historische pedagogiek aan de Universeteit van Groningen:
Al in de 17de eeuw werd er geklaagd over ongehoorzame en losbandige jeugd. TOen al vonden onderwijzers ouders te toegeeflijk. Klagen over de jeugd is van alle tijden. Dat is nooit weggeweest, alleen roepen we het soms harder. Opvoeden is niet moeilijker geworden, maar we stellen hogere eisen. We willen per se gelukkig zijn, dus ook in het gezin willen we harmonie.
De roep om respect, eerlijkheid en beleefdheid klinkt in elke tijd op zijn eigen manier.
Na de 2de Wereldoorlog werd er flink geklaagd over de losgeslagen jeugd. Dat kwam door de naoorlogse situatie: er was materieel gebrek, criminaliteit en er waren ontwrichte gezinnen. Allicht vertoonden jongeren ander gedrag.
Piekeren over jeugd gaat dan eigenlijk ergens anders over, namelijk over de samenleving. Kijk daar eerst naar.
Of de jeugd minder aangepast is? We zijn in ieder geval bezorgder dan 30 jaar geleden. We weten meer van onze kinderen en hebben een vertrouwensband in plaats van een generatieconflict. Vroeger gingen kinderen ook 's avonds weg, maar toen hadden de ouders geen idee wat ze deden. Waren er al zuipketen? Vast wel.We wisten het net, hielden de vuile was binnen of schopten de kinderen de deur uit als ze niet luisterden. Dat is nu het laatste wat we willen.
Omdat we het zo goed willen doen hebben we behoefte aan advies. Maar sinds de secularisatie zijn er geen gezagsdragers meer. Dominees en priesters wisten hoe je kinderen moest opvoeden, die schreven de normen voor.
We zoeken het nu bij de school, in tijdschriften, bij hulpverleners. Die zeggen dat we grenzen moeten stellen en begrip tonen. Ook dat zeiden ze vroeg in de 20ste eeuw al, alleen met andere woorden. Liefdevol leiding geven, heette het toen.
De problemen zijn dus niet nieuw, maar we letten er nu op en doen er iets aan.
Voor alex
ik hoop dat Alex dit berichtje ook leest!
Sus-sanne
Waarom denk je dat ik het geplaatst heb hier 
))
Vroeger en alex
Ik werk met mensen van rond de 80-90 en weet wel zo ongeveer hoe het 'vroeger' ging met 'de jeugd'.
Als je rijk was of slim mocht je 'leren'(dat zijn er dus maar een klein aantal) de rest ging na de lagere school werken. Hele dagen, zo van 's morgens 6 uur tot 's avonds 10 uur. En daar werd je zo moe van en depressief dat je die ene dag dat je vrij had (zondag) na het kerkbezoek meestal te diep in het glaasje keek, zodat ze zo hun bed in konden rollen om de volgende ochtend weer hetzelfde te moeten doen.
Voor meisjes was er 'een dienstje' werd je zo ongeveer als uitschot behandeld en mocht je 24 uur rond werken en zo'n beetje alles doen waar een ander zich te goed voor vondt.
En dan hadden jongens nog de mogelijkheid tot knecht. Idem als de meisjes hierboven, alleen dan deed je 'mannenwerk' en bij beiden laatsten hadden de 14-jarigen zo om het half jaar een paar dagen vrij en gingen dan naar huis en zorgden wel dat ze daar aan hun 'trekken' kwamen(vul zelf maar in).
Zo ongeveer ging het met 'de jeugd' zeg maar zo'n pakweg 60-70 jaar geleden........
prachtig hé?
alex verlangt er nu nog naar terug en wenst dat z'n eigen kinderen van harte toe!
groeten albana
Alex?
Wat was jouw studie eigenlijk? Pedagogiek, geschiedenis? Ben nu toch wel heel benieuwd naar de basis van deze uitspraken.
Langs elkaar heen
Wel vind ik dat je met opgroeiende kinderen minder zicht hebt op hun contacten. Vroeger had een woning een of twee telefoons en degene die opnam, riep degene voor wie het gesprek bestemd was. Dan kon opvallen dat die-en-die erg vaak belde of dat een gesprek een erg leuke of juist vervelende echo achterliet.
Nu loopt ieder met een prive-telefoon op zak en weet je als ouder veel minder wie er vaak belt, hoe laat, hoe lang, dat soort dingen...
tonny
Tonny
Ik weet momenteel maar al te goed hóe vaak mijn dochter belt. De rekening was wat hoog...
De maatschappij
De maatschappij zit nu heel anders in elkaar en we passen ons aan. Dat heeft voor-en nadelen voor de jeugd. Ik ben niet zo`n type die "vroeger" alles beter vond. Heeft ook geen zin, de tijden veranderen nu eenmaal.
Als ik een oude oma ben dan zal ik tegen die tijd ook wel klagen over de "jeugd van tegenwoordig." Werken van `s morgens vroeg tot `s avonds laat heeft nadelen, je wordt dan niet zo oud. Het was vroeger natuurlijk een slijtageslag. Werken vanaf je 13e/14e.
Als ik nu de 13/14 jarigen in de stad zie rondhangen, met energiedrankje en mobiel, denk ik; neem een krantenwijk ofzo. Dus beter? Ik weet het niet. Slechter? Durf het niet te zeggen. We leven nu, niet 60 jaar geleden. En klagen over de jeugd doen we van generatie op generatie. Ach, wij zijn ook goed terechtgekomen, denk ik dan maar. Zal het met onze kinderen ook wel goedkomen, toch?
Omgang met kinderen
Hoe we met onze jeugd omgaan wisselt door de eeuwen heen ook heel erg. Vroeger, in eerdere eeuwen, had je juist van die miniatuur volwassen mannetjes en vrouwtjes. En als we nog net als in de prehistorie hadden geleefd liepen onze bloedjes al rond 13 jaar achter de kinderwagen. We houden onze kinderen juist erg lang kind. Ik zit daar niet mee, maar welk diersoort houdt zijn kinderen nog meer 20 jaar bij moeders pappot? Dat zijn er niet zoveel toch?
Ik denk dat ouders hun kinderen inderdaad meer toestaan dan vroeger. Het zou misschien wel makkelijker zijn als we gewoon nog ouderwets pa als hoofd van het gezin zouden aanstellen, ma als slaafse jaknikker neerzetten en de kinderen met rechte scheiding en reuzestrik in het haar het rechte pad op drillen. Het is mogelijk... Ik denk serieus dat het leven door die instelling duidelijker was. Maar zeg nou eerlijk, ik zou het niet meer kunnen. We zullen het dus moeten doen met hoe we nu zijn en ik denk daar niets mis mee is. We doen namelijk wat elke generatie al doet. Naar eer en geweten onze kinderen grootbrengen met de problemen die onze tijd met zich meebrengt. Net als bij de Romeinen, de Batavieren en wie al niet meer.
Sterker nog kaaskopje 
Twintig jaar bij moeders's pappot komt wel eens vaker voor (olifanten), maar - wat ik altijd tegen mijn kinderen zeg: de mens is het enige zoogdier wat zijn volwassen jongen weer terug opneemt in huis. De rest van de natuur jaagt ze gewoon uit het territorium Dat lang bij moe hangen, soit. Maar dat ook weer terug naar huis komen na elke hobbel op de levensweg, dát is toch wel heel erg des mensch'
Tirza
Je hebt geen idee........
alex, met die verheerlijking van 'vroeger' heb ik niks op. Gewoonweg omdat het 'gekleurde beelden' zijn, denk je dat er in de boekjes geschreven wordt over wat er allemaal mis ging? Welnee, alleen alles wat goed verliep en goed ging, alleen postief nieuws wordt doorgegeven aan het nageslacht.
Ik werk al 20 jaar met ouderen en heb héél wat verhalen gehoord, je krijgt op een gegeven moment een vertrouwensband en mensen beschouwen je als 'vriend' waar ze gelijkwaardig mee kunnen praten. En dan blijkt dat die lieve schattige oma, die altijd snoepjes uitdeeld héél wat jongens om d'r vinger wond vroeger (en er ook nog heel wat meer mee deed...)en die aardige opa die zo bulderend kan lachen was de grootste schuinsmarcheerder en de grootste drinkeboer uit het dorp. En zo kan ik nog wel even doorgaan met voorbeelden. Ze gingen zelfs vreemd...maar sssttt niet verder vertellen hoor! Want o,o,de buitenwereld mag niks weten! (en die weten het wel, maar fluisteren er alleen over) Al die prachtige verenigingen waar jij zo mee wegloopt waren ook vooral bedoeld om leut te maken en jij denkt toch niet echt dat ze dan allemaal braaf in hun eigen tentje bleven liggen als het donker was hé? En drank kon je ook heel behoorlijk warm houden.
De meeste feest-fuifnummers bij ons in het verzorgingshuis waren allemaal erg fervente verenigingsmensen. Van hoe meer zielen, hoe meer vreugd! (en alles wat daar bij hoort).
Zo keken we vanmorgen nog foto's van vroeger (ansichten) en kijk, daar was dat park...hoe heette het ook al weer? Ach, ja dat park waar die olden van hannes altijd stond te potloodventen....en kijk dat bruggetje, 'het vrijersbruggetje' (dat omdat het enigzins verscholen is en vlak bij een toen erg geliefde uitgaansgelegenheid.
Ik geloof er geen fluit van dat ze toen zo braver waren dan nu. Misschien hadden ze wel wat minder te besteden, maar ik ken er zat die hun hele leven lang allerlei drankjes stookten (van jenever tot wijn) en er waren genoeg gelegenheden waarbij je getrakteerd werd.
Er waren gewoon verschillende mensen, net als nu. De een vierde z'n hele jeugd feest, de ander wat serieuzer, de volgende er tussen in.
Net als nu zo ongeveer dus.............
Je mag wel een dagje komen stage-lopen? Kan je eens écht horen hoe het 'vroeger' ging.
groeten albana
Cognac
uit de theepot. Een goede, ouderwetse, Zeeuwsche plattelandsgewoonte. Vooraan in de kerk, pronte vrouwen met veel opsmuk (klederdracht) en kerkboeken met zwaar zilverbeslag. En na de kerk lekker een bakkie doen. Ja ja.
Tirza
Verder borduren op albana
En een borrel mee voor onderweg in de zakfles. De jeugd moest al jong "leren" drinken, dus ging aan de "shandy". Een zelf gehusselde mix van alcohol en limonade. Pa reed ook gewoon auto met een flinke slok op. Ach, het was nog niet zo druk op de weg. En als de familie de sloot inreed, werd er geen bloedtestje gedaan om de oorzaak op te zoeken.
En ongewenst zwangere meisjes gingen een jaartje naar familie op het platteland. Of naar de nonnen om daar "stiekem" een kind te krijgen.
Eventueel was er sprake van een "ongelukje" en werd er snel getrouwd.
En vreemdgaan? Natuurlijk wel. Maar weet je echtgenoot veel als er een stuk of 10 kinderen rondlopen welke niet van hem zijn? "Wat niet weet, wat niet deert", zo ging dat vroeger. Pietje is vast van de melkboer...maar niemand weet het zeker. En hoeveel Nederlandse vrouwen kregen een kindje van een Canadees of Amerikaanse bevrijder? Spoorloos zit er vol mee....Heerlijk die verhalen over hoe het vroeger ging.
Feestjes en partijën
Er waren in die tijd behoorlijk wat feesten en partijën. Meer als nu ook, en de meesten 'verplicht'anders hoorde je er niet meer 'bij' (of het nu buurt of familie was).
ach, ja je moest toch wat hé, na het werk was er amper iets te beleven....
Dus in de vrije tijd was dat een van de weinige mogelijkheden om uit de band te springen.
Hier gaan ze b.v. met nieuwjaar álle buren en familie langs....als gezin, of met een hele troep (buren b.v.) en dan overal een borreltje drinken! (verplicht) als je geluk had kreeg je ergens tussendoor nog wat soep of brood....kon je even bijkomen. Kinderen kregen wat snoep en als ze boven de broekrand uitkwamen (dat is al snel, onze 11-jarige komt al boven mijn broekrand uit en is nog wel klein voor d'r leeftijd!) dan krijg je geen snoep meer, maar ook een borrel.
Alcohol alleen aan 16-jarige en ouder hadden ze nog nooit van gehoord, je lengte was belangrijk om te meten of je 'mocht' drinken en dat was meestal al snel. En baby's die te lang of indringend huilend kregen gewoon ook een beetje jenever in hun fles.
En dan heb ik het nog niet eens over alle dorpsfeesten en bruiloften die in de regel zo'n 3 dagen duurden (aan 1 stuk hé?)tussendoor duik je ergens een hooiberg in (met wie weet dan niemand meer de volgende dag) en hoppa weer verder met het feest!
Het was meer een kwestie van keihard werken+even hard de beest uithangen.
Wat dat betreft blijven we in proportie. Nu werken we minder hard en we feesten ook wat minder heftig.
groeten albana
Selectief
het geheugen is inderdaad selectief. Vooral als het 'getriggert' wordt door iets, iets dat ik vertel of iemand die mee komt. Dus als ik vertel over mijn eigen kinderen (pubers) of puber komt mee (doet ze regelmatig, als vrijwilliger) dan komen de verhalen los. Puber doet hun denken aan toen zij zo jong waren...
Net zo als die puber hun deed denken aan hun eigen peuters toen ze 3 was en mee ging.
En als je iets van dementie zou weten, wist je ook allang dat recente herinneringen vervagen, maar juist die van lang geleden héél adequaat blijven, zelfs als ze geen idee hebben welke dag en op welke plaats ze zijn, kunnen ze meestal wel het adres van hun ouderlijkhuis zo oplepelen uit hun geheugen.
Dus nu (nu ik zelf in de pubers zit) wordt ik doodgegooid met verhalen over hun eigen pubers of over hun eigen puberteit. Leuk toch?
En die feesten waar ik op doel (volgens mij weet je dat zelf ook wel, maar ja geheugens zijn selectief hé?) zijn feesten rond feestdagen, je weet wel als heel nederland vrij is. Of een hele stad of dorp. En ze zagen er vroeger ook niet zo'n probleem in als er werk 'door' moest gaan (b.v. boerderij) om de knechten bij toerbeurt een dag thuis te laten. Ach, dan heb je nog dagen de tijd toch, om genoeg te drinken en van bil te gaan.
Ik krijg ook soms de wonderlijkste adviezen voor mijn puber, zo dat ik ze vooral 'het zelf moet laten uitzoeken' (daar bedoelen ze de liefde mee) omdat ze dan het snelste 'uigezocht' zijn...
En dat ik haar niet zo hard/streng moet aanpakken, (als ik zeg dat ze er een potje van maakt op school) omdat dat arme kind maar 1 keer jong is en ervan moet genieten en die toekomst die red zichzelf wel.
hahaha
groeten albana
Toename onvruchtbaarheid
Ik vraag me wel eens af of de gesignaleerde toename van onvruchtbaarheid van stellen, het gevolg is van het feit dat men nu minder kinderen bij anderen 'haalt'.
Denk eens aan de jaarlijkse kermissen; daar werden koppels gevormd, en er werden heel veel kinderen verwekt. Verschillende onderzoeken tonen aan dat vroeger aanzienlijke percentages kinderen niet van de wettige echtgenoot waren. Ik kan me voorstellen, dat sommigen als de zwangerschap uitbleef ook bewust een keer vreemdgingen, om zo de kans op nageslacht te vergroten.
Dit ligt nog meer voor de hand als je je realiseert dat in sommige boeren- en vissersgemeenschappen de gewoonte van het nachtvrijen heerste. Dat wil zeggen: oogluikend werden de geliefden 's nachts samen gelaten. Er werd pas getrouwd als de vrouw zwanger was. Zeker in gemeenschappen waarin er veel 'verlies' was, zoals in vissersgemeenschappen, was dit tot in de 19e eeuw gewoonte. Het gebeurde niet openlijk, daar de kerk ertegen was.
Pris
